آیا امام زمان صدای من را می شنود؟

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا امام زمان صدای من را می شنود؟

با سلام من یه سوال داشتم سر نماز شب من با امام زمان دردل میکنم ایا صدای منو میشنود یه چیزی هی توی ذهنم میاد که تو این هین که من دعا میکنم 100 ها نفر هم با امام زمان حرف میزنند چجوری صدای منو میشنود ممنون میشم کمکم کنید یه سوال دیگه نماز شب میخوانیم خدا خوشحال میشود دعا هارو براورده میکنند ممنون میشم این سوال هم جواب دهید:khandeh!:

برچسب: 

با نام الله

با سلام خدمت شما کاربر گرامی


امامان معصوم ما بر طبق روايات و آيات فراوان، جانشينان خداوند بر روي زمين هستند و داراي همه صفات و كمالات و فضائل الهي به اندازه ظرفيت وجود خود مي باشند. آنان در جايگاه بسيار عالي و ممتاز و نه تنها محيط و مشرف بر عالم طبيعت مي باشند، بلكه محيط بر همه عوالم وجود هستند. در دعاي رجبيه از اعمال ماه شريف رجب كه از امام عصر عليه السلام نقل شده است چنين مي خوانيم: «... لا فرق بينك و بينها الا انهم عبادك و خلقك[1]يعني ميان خداوند و اولياء معصوم او فرقي وجود ندارد مگر در اينكه خدا آفريدگار است و اولياء معصومش بندگان و مخلوقات اويند . اما افعال (و اراده آنها) افعال (و اراده) توست. و ولايتي به آنها عطا فرمودي كه از راه آن، آسمان و زمين روشن مي شود، اما ذوات آنها مصنوع و مخلوق تواند.[2]



امام زمان عليه السلام، با توجه به علم و آگاهي از امور و سعه وجودي كه ائمه دارنده همه عالم و انسان هاي طالب هدايت را هدايت مي كند و به مطالب و مسايل و حوائج آن ها رسيدگي مي فرمايد. و هدايت معنوي همه ره پويان وادي توحيد، و سالكان سلك محبّت به خداوند و بندگي حق، توسط ايشان انجام مي گيرد، و هر كسي كه هدايت مي يابد و گامي در راه بندگي خداوند بر ميدارد با ارشاد و اشراق و افاضه و عنايت هاي آن بزرگوار است. اگر امام زمان عليه السلام در قلبي احساس نياز به هدايت را ببيند و عطش يافتن حق را در او مشاهده كند و درماندگي و افتادگي او را ببيند، بدون ترديد از او دستگيري مي كند. «آن بزرگوار حتي از دشمناني كه عناد و لجاجتي ندارند و راه را گم كرده اند، دستگيري مي كند تا چه رسد به(محّبان) و شيعيان شان».[3]






امام معصوم ـ عليه السلام ـ از علم خدادادي بهره مند است. و به حسب علو رتبه وجودي اش به لطف و اذن الهي به سرچشمه علم الهي متصل مي شود و از حقايق حوادث عالم همان گونه كه در متن واقع هستند آگاه مي شود.[4] و به حسب اين رتبه وجودي امام است كه حضرت علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايد: «پيش از آنكه مرا از دست بدهيد از من بپرسيد كه من راه هاي آسمان را بهتر از راه هاي زمين مي شناسم»[5]



بنابراين چون امام معصوم ـ عليه السلام ـ در مرتبه اي ويژه از عالم هستي قرار گرفته و وجودش در نقطه اعلاي هستي است، به تمام علوم و معارف، معرفت شهودي دارد. بر احوال جامعه و اخبار آن آگاهي دارد و هرگز غيبت او مانع از اين كار نمي شود. مرحوم علامه طباطبائي(ره) مي فرماید: «به دليل عقلي و نقلي، امام ـ عليه السلام ـ انسان كامل و داراي مقام نورانيت، بلكه كامل ترين انسان هاي عصر خويش و مظهر تام همه اسماء و صفات و داراي اسم اعظم الهي است لذا (عالم بماكان و ما يكون و ما هو كائن) تا روز قيامت مي باشد. و به محض توجه به مقام نورانيت خود. بالفعل به همه جهان و جهانيان و به همه امور عالم و به هر حادثه (خواه شخصي و خواه اجتماعي) كه پيش آمده و در حال وقوع است و يا رخ خواهد داد، آشنا و با خبر مي گردد. و بدين ترتيب همه اشياء براي امام ـ عليه السلام ـ روشن و هيچ چيز از نظر و ديده باطني او پوشيده نيست. هر چند در رفتار و كردار مانند ساير مردم، به علل و اسباب ظاهري روي مي آورد».[6]



البته وسايل خبرگيري امام عصر(عج) براي ما دقيقاً معلوم نيست ممكن است فرشتگان و جن و بشر را استخدام نموده باشند و ممكن است به آن چه كه از ويژگي هاي امامت نزدشان هست اكتفاء كنند در آن صورت پرده ها براي ايشان برداشته مي شود و پنهاني ها به اذن الهي منكشف مي شود و بر آن چه كه گذشته و مي گذرد آگاهي مي يابند[7]


حقيقت ائمه(علیهم السلام) همان ارواح مطهر آنان است كه حقيقت هر انساني به روح او است. پس كمالات مطرح شده نيز به ارواح آن حضرات تعلق دارد.قدرت روحی آن بزرگوار در مرتبه ای است که می تواند در مکان های مختلف حاضر شوند و یا در یک زمان به درخواست شیعیان گوش فرادهند و حاجات آن ها را از خدا بخواهند.


قسمت دوم پرسش شما هم واضح نبود ممنون میشم تکرار فرمایید.

[1] مفاتيح الجنان، شيخ عباس قمي، ادعيه رجبيه
[2] رخشاد، محمد حسين، در محضر علامه طباطبائي، قم، نشر سماء قلم، 1386ش، ص 158
[3] منتهي الامال، شيخ عباس قمي، بخش زندگاني امام دوازدهم
[4] (الميزان، ج 18، ص 112، ج 13، ص 72 و 74، ج 19، ص 92، ج 12، ص 144)
[5] نهج البلاغه، خطبه 189
[6] در محضر علامه طباطبائي، ص173
[7] کاظم قزويني، سيد محمد، امام مهدي(عج) از ولادت تا ظهور، ترجمه دکتر حسين فريدوني، تهران، نشر آفاق، 1379ش، فصل 11، ص306

قسمت دوم سوالم این بود که ایا مومنی نماز شب بخواند خدا را خوشحال کرده است خدا هم دعا های بندش را براورده میکند

حسین کریمی;329943 نوشت:
قسمت دوم سوالم این بود که ایا مومنی نماز شب بخواند خدا را خوشحال کرده است خدا هم دعا های بندش را براورده میکند

با سلام خدمت شما

در اسلام آنقدر به نماز شب اهمیت داده شده است که درباره کمتر عبادتی دیگر چنین سخن گفته شده است.این عبادت عظیم که همواره جلاء دهنده روح و روشنایی دهنده دل و صفا دهنده جان می باشد برای دوستداران حق و خداپرستان اهمیت به سزایی دارد.

در بین نمازهای مستحبی، نماز شب از فضیلت بیشتری برخوردار است و در قرآن کریم درباره آن تأکید و سفارش بسیار شده است. خدای متعال به پیامبرش می فرماید: وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا [1] « پاره ای از شب را به نماز خواندن زنده بدار اين نافله خاص تو است باشد، که پروردگارت ، تو را به مقامی پسنديده برساند.»

و در تعریف بندگان خاص الهی می گوید: وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا [2] «کسانی که شب را برای پروردگارشان با سجده و قیام به صبح می رسانند.»

در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) از اجداد طاهرینشان از پیامبراکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است :
نماز شب، موجب رضايت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پيامبران، نور معرفت، ريشه ايمان، آسايش بدن‏ها، مايه ناراحتى شيطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مايه اجابت دعا، قبولى اعمال و بركت در روزى است.[3]

در روایات اسلامی فضائل و اثرات بسیاری برای نماز شب ذکر شده است که یکی از آن ها استجابت دعا است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «خدای متعال به دنیا وحی کرد که خدمتگزارانت را به تعب بینداز و تارکین خودت را خدمت کن هنگامی که بنده خدا در تاریکی شب با پروردگارش خلوت و مناجات می کند، خدا قلبش را نورانی می گرداند، وقتی می گوید: یارب یارب از جانب خدا گفته می شود: لبیک عبدی، هر چه می خواهی طلب کن تا عطا کنم و خدا به فرشتگانش گوید... شما شاهد باشید که بنده ام را آمرزیدم.[4]»

همچنین در حدیث دیگری ازپیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله ،نماز شب وسیله ای برای اجابت دعا و قبول شدن اعمالبیان شده است.[5]»

غوغاى زندگى روزانه از جهات مختلف ، توجه انسان را به خود جلب مى كند و فكر آدمى را به وادي هاى گوناگون مى كشاند، به طورى كه جمعيت خاطر و حضور قلب كامل ، در آن بسيار مشكل است ، اما در دل شب و به هنگام سحر و فرو نشستن غوغاى زندگى مادى ، و آرامش روح و جسم انسان در پرتو مقدارى خواب ، حالت توجه و نشاط خاصى به انسان دست مى دهد كه بى نظير است .

آرى در اين محيط آرام و دور از هر گونه ريا و تظاهر و خودنمائى و توام با حضور قلب حالت توجهى به انسان دست مى دهد كه فوق العاده روح پرور و تكامل آفرين است .
به همين دليل دوستان خدا هميشه از عبادتهاى آخر شب ، براى تصفيه روح و حيات قلب و تقويت اراده و تكميل اخلاص ، نيرو مى گرفته اند.[6]

[1] سوره اسراء، آیه 79
[2] سوره فرقان، آیه 64
[3] ارشاد القلوب، ج 1، ص 191 ، نويسنده: ديلمى، حسن بن محمد ،ناشر: الشريف الرضي‏ ، مكان چاپ: قم‏ ، سال چاپ: 1412 ق‏ ، نوبت چاپ: اول‏
صَلاةُ اللّيلِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ المَلائِكَةِ وَ سُنَّةُ النبياءِ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ اَصلُ اليمانِ وَ راحَةُ البدانِ وَ كَراهيَةٌ لِلشَّيطانِ وَ سِلاحٌ عَلَى العداءِ وَ اِجابَةٌ لِلدُّعاءِ وَ قَبولُ العمالِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ
[4] بحار الأنوار، ج 84، ص 137 ، نويسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏ ، ناشر: دار إحياء التراث العربي‏ ، مكان چاپ: بيروت‏ ، سال چاپ: 1403 ق‏ ، نوبت چاپ: دوم
‏ مجالس الصدوق، عن محمد بن علي ماجيلويه عن عمه محمد بن أبي القاسم عن محمد بن علي القرشي عن محمد بن سنان عن المفضل بن عمر عن الصادق جعفر بن محمد عن أبيه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص إن الله جل جلاله أوحى إلى الدنيا أن أتعبي من خدمك و اخدمي من رفضك و إن العبد إذا تخلى بسيده في جوف الليل المظلم و ناجاه أثبت الله النور في قلبه فإذا قال يا رب يا رب ناداه الجليل جل جلاله لبيك عبدي سلني أعطك و توكل علي أكفك ثم يقول جل جلاله لملائكته ملائكتي انظروا إلى عبدي فقد تخلى في جوف هذا الليل المظلم و البطالون لاهون‏ و الغافلون نيام اشهدوا أني قد غفرت له الخبر
[5] همان ج 84، ص 161
[6] تفسیر نمونه ، نویسنده آیت الله مکارم شیرازی و سایرین ،ذیل آیه 79 سوره مبارکه اسراء

برای اطلاعات بیشتر ر.ک:
کتاب نماز شب، کلید حلّ مشکلات ، پدیدآورنده : موسوی، سید مرتضی ، ناشر : انتشارات میثم تمار ، محل نشر : قم ، سال نشر : 1387
كتاب داستانهاى شيرين از نماز شب ، مؤلف : سيد عبدالله حسينى

[="times new roman"]سلام عرض می کنم خدمت دوست بزرگوار جناب حسین کریمی.
به قول جناب اندیشمند امامان معصوم ما بر طبق روايات و آيات فراوان، جانشينان خداوند بر روي زمين هستند.
و به نظر بنده حتماً صدای من و شما و همه ی دوستانی را که صدایش می کنن می شنود!
اما باید ما توجه و توسل مداوم به امام زمان (عج) داشته باشیم.
اگر در اين باره بينديشيم، از دو جهت براي ما آموزنده خواهد بود: يكي اين كه فقط هنگام اضطرار سراغ خدا و اهل بيت (هم) نرويم؛ چرا كه هميشه و در همه حال نيازمند خدا و اولياي خداييم و بسياري از اوقات نيازمندي خويش را درك نمي كنيم. هنگامي كه خداوند، از راه هاي عادي نيازهاي ما را رفع مي كند، از نيازمندي و فقر خويش غافل مي شويم؛ اما هرگاه مشكلي در اسباب عادي پيش بيايد، نياز خويش را در مي يابيم و احساس اضطرار مي كنيم غافل از اين كه اين نياز و اضطرار ما، حقيقتي هميشگي است؛ بنابراين، در همه حال،‌ چه در حال رفاه و چه در حال شدت، بايد به خدا و اولياي خدا توجه داشته باشيم.
در حديثي آمده است: كسي كه خدا را فقط در حالات سختي و شدت مي خواند، وقتي صدايش به دعا بلند مي شود، ملائكه مي گويند: ما صاحب اين دعا را نمي شناسيم؛ اما كسي كه در همه حال به ياد خدا است، وقتي هنگام سختي خدا را مي خواند، ملائكه مي گويند: صدايش آشنا است. حال تفسير و تعبير اين بيان چيست، خدا مي داند؛ اما آن چه ما از اين روايت مي فهميم، تشويق به اين است كه هميشه به ياد خدا باشيد تا هنگام سختي و گرفتاري نيز دعايتان زودتر مستجاب و گرفتاريتان زودتر حل شود. عين اين مطلب، در توجه و توسل به اولياي خدا نيز وجود دارد. اصولاً ما نبايد دو حساب جداگانه براي خدا و اوليايش باز كنيم و بگوييم: يكي راه خدا، و يكي همه راه توسل است. راه توسل، همان راه خدا است: إن ذكرنا من ذكر الله؛3 همانا ذكر ما، ذكر خدا است.
مگر مي شود ياد اهل بيت از ياد خدا جدا باشد؟! از آن جهت اهل بيت (هم) را ياد مي كنيم و بدان ها توسل مي جوييم كه بندگان شايستة خدا هستند؛ از اين رو، ياد خدا در بطن ياد آن ها وجود دارد. راه توسل به اولياي خدا، همان راه دعا و خواستن از خدا است منتها راهي مستقيم تر و نزديك تر كه زودتر به نتيجه مي رسد. نتيجه اين مي شود كه بايد در همه حال، به اولياي خدا، به ويژه وجود مقدس ولي عصر (عج) توجه داشته باشيم. توجه ما به آن وجود مقدس، به حال اضطرار مختص نشود؛ بلكه هر صبح و شام به ياد او باشيم؛ هر شب به ياد او بخوابيم و هر صبح به ياد او بيدار شويم. در طول شبانه روز هر چه بيش تر به او توجه كنيم، به مركز نور و علم و رحمت نزديك تر شده ايم؛ چرا كه او مجراي فيض خدا است: إين باب الله الذي منه يؤتي؛4 كجا است آن درگاه خدا كه از آن به وادي نور و علم و ايمان وارد مي شوند؟ او وجه خدا است: إين وجه الله الذي إليه يتوجه الأولياء؛5 كجا است آن وجه خدا6 كه اولياي خدا به او روي آورند و رويش را آيينة خدا ببينند. وقتي با كسي مواجه مي شويم، بهترين توجه ها، توجه و نگاه به صورت او است. وقتي با خدا مواجه مي شويم، بهترين حالت اين است كه گويا به صورت خدا نگاه مي كنيم؛‌ پس نزديك ترين راه و بهترين حالت اين است كه گويا به صورت خدا نگاه مي كنيم؛ پس نزديك ترين راه و بهترين حالتِ توجه به خدا، توجه به ولي عصر (عج) است؛ آن ولي نعمتي كه وجه خدا است و همگي ما به طفيل وجود او آفريده شده ايم.
در پرتو توجه مداوم به ساحت نوراني مولايمان حضرت حجت بن الحسن (عج) مي توانيم مشمول ولايت و عنايت خاص حضرت و دعاهاي ويژه و خالصانه اش شويم. توجه حقيقي به آن وجه خدا در واقع پيوند قطره اي ناچيز به اقيانوس عظمت و نورانيت است كه احساس تاريكي و تنهايي ما را به روشني و يگانگي مبدل مي سازد. توسل واقعي به آن منبع قدرت و معنويت، سد محكمي است كه ما را در مقابل جميع وسوسه هاي شيطاني و آفت هاي دنيايي و آخرتي مصون و محفوظ نگاه مي دارد.
______________________________________
1. قال المهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف: «فإنا نحيط علما بانبائكم و لايعزب عنا شي من أخباركم». (علامه مجلسي، بحارالانوار، ج56، ص 174؛ طبرسي، الاحتجاج، ج2، ص 495. كلمة‌ الإمام المهدي (ع)، ص 152)
2.قال مولانا المهدي عليه الصلوة و السلام: «إنا غير مهملين لمراعاتكم و لاناسين لذكركم و لولا ذلك انزل بكم الداء و اضطلمكم الاعداء فاتقوا الله جل جلاله و ظاهرونا». (علامه مجلسي،‌ بحارالانوار، ج53، ص 175)
3.بحارالانوار، ج75، ص 768، باب 95، ح 20.
4 و 5. قسمت هايي از دعاي ندبه.
6. وجه الله كه بر بعضي از مقام هاي انبيا و امامان (هم) اطلاق مي شود، پس از آن است كه آنان به درجة قرب رسيده و فاني في الله، و متصف به صفات الله شده اند. در چنين وقتي، اطلاق وجه الله، جنب الله، اسم الله و باب الله بر آنان جايز مي شود. (ر.ك: ميرزا جواد آقا ملكي تبريزي، رسالة لقاءالله، ص 10)
7.قال المهدي (عج): «قد آذانا جهالاء شيعة و حمقائهم و من دينه جناح بعوضة أرجح منه». (طبرسي، احتجاج، ص473)
[/]

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
بگو: «عمل كنيد! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را مى بينند! و بزودى، به سوى داناى نهانو آشكار، بازگردانده مى شويد; و شما را به آنچه عمل مى كرديد، خبر مى دهد!»

يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُلْ لاتَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللهُ مِنْ أَخْبارِكُمْ وَ سَيَرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
هنگامى كه به سوى آنها (كه از جهاد تخلّف كردند) بازگرديد، براى شما عذر (و بهانه) مى آورند; بگو: «عذر نياوريد، ما هرگز (سخن) شما را باور نخواهيم كرد! چرا كه خدا ما را از اخبارتان آگاه ساخته; و خدا و پيامبرش، اعمال شما را می بینند; سپس به سوى كسى كه داناى پنهان و آشكار است بازگشت داده مى شويد; و او شما را به آنچه انجام مى داديد، آگاه مى كند (و جزا مى دهد.)»

اللهم عجل لولیک الفرج


موضوع قفل شده است