نوروز از نظر مقام معظم رهبری
تبهای اولیه
[="Arial"]بسم الله الرحمن الرحیم
:Gol:[="Blue"]حضرت آیت اللّه خامنه ای، بر تحول درونی در آغاز هر سال تأکید می کند و می فرماید:[/]
[="blue"][="DarkRed"]تحول هر سال جدید شمسی که مصادف با نوای تحول در عالم طبیعت می باشد، فرصتی است برای اینکه انسان به تحول درونی خود و به اصلاح امور روحی و معنوی، فکری و مادی خود بپردازد و این دعای شریفی که در آغاز سال می خوانیم، درس همین تحول است. در این دعا از خدای متعال درخواست می کنیم که در حال ما و در وضعیت روحی و نفسانی ما یک تحول و دگرگونی مبارکی ایجاد کند.
[="blue"]مقام معظم رهبری، مردم را در [="Red"]نوروز، [/]به محاسبه اعمال سال گذشته سفارش می کند و می فرماید:
[/]
یکی از وظایف سال این است که هر کسی به حالت و حساب خود رسیدگی کند. این بهانه خوبی است که انسان به پشت سر خود برگردد و غفلت هایی را که انجام داده است، کوتاهی ها و کارهای ناشایستی که از او سر زده است و همچنین کارهای خوب خود را یک بار مشاهده کند. همه باید عادت کنیم که هر سالی که نو می شود، به مناسبت اول سال، به گذشته یک ساله خود نگاهی بکنیم. هر یک از نقاط مثبت و منفی، به ما پیامی می دهند.
[="Blue"]همچنین در عید نوروز، همه را به صله رحم فرامی خواند:
[/]
[="red"]عید نوروز،[/] چیز خوبی است. وسیله ای است که با آن دل ما شاد می شود. انسان ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. صله رحم و صله احباب می کنند. انسان باید با ارحام صله بکند. این ارتباط عید [="red"]نوروز[/] است که بسیار خوب است.
همچنین مقام رهبری، همگان را به مردم دوستی در نوروز توصیه می کند که: «در این ایام[="red"] (نوروز) [/]به کمک مستضعفان بشتابید. کسانی که دارند و می توانند جمعاً به کسانی که ندارند و مستمندند، کمک کنند».:Gol:
[="Arial"][="Red"]موفق و پیروز باشید!
[/][/][/][/][/]
[="Arial"][="Red"]مقام معظم رهبری:
[/][="Arial"][="DarkRed"]:Gol:نوروز را نگه داشتند و محتواي آن را عوض کردند. نوروز در ايران، جشني در خدمت حکومتهاي استبداديِ قبل از اسلام بود! به همين خاطر است که «نوروز باستاني»، «نوروز باستاني» ميگويند! «نوروز» اش خوب است، ولي «باستاني» اش بد است! «باستاني» يعني اين که همه اين جشنهاي دوره سال - مثل جشن «نوروز»، يا جشن «مهرگان»، يا جشنهاي ديگري نظير «خردادگان»، «مردادگان» و جشنهاي گوناگوني که قبل از اسلام بوده است - در خدمت حکومتهاي استبدادي و سلطنتهاي پوسيده دوران جاهليت ايران بود! محتواي نوروز، محتواي مردمي و خدايي نبود؛ توجّه و ارادت به حضرت حق در آن نبود؛ جهات عاطفي و انساني و مردمي در نوروز نبود! ملت ايران نوروز را نگه داشتند؛ اما محتواي آن را عوض کردند. اين محتواي امروز نوروز ايراني، غير از محتواي باستاني است.
نوروز براي ملت ما، امروز عبارت است از اوّلاً : توجّه مردم به خدا. اوّلِ تحويلِ سال که ميشود، مردم دعا ميخوانند، «يا محوّل الحول والاحوال» ميگويند، آغاز سال را با ياد خدا شروع ميکنند، توجّه خود را به خدا زياد ميکنند. اين، ارزش است. ثانياً نوروز را بهانهاي براي ديد و بازديد و رفع کدورتها و کينهها و محبّت به يکديگر قرار ميدهند. اين همان برادري و عطوفت اسلامي و همان صله رحم اسلام است؛ بسيار خوب است. ضمناً نوروز را بهانهاي براي زيارت اعتاب مقدّسه قرار ميدهند؛ به مشهد مسافرت ميکنند - که هميشه يکي از پرجمعيتترين اوقات سال در مشهد مقدّس، اوقات عيد نوروز بوده است - اين بسيار خوب است.
پس ميبينيد که نوروز را نگه داشتند، محتواي آن را که غلط بود، به محتواي صحيح و درست تبديل کردند. اين هنر ملت ايران و ذوق و سليقه ايراني مسلمان است. ما عيد نوروز را از ديدگاه کساني که با اسلام سر و کار دارند، تأييد ميکنيم. عيد نوروز، چيز خوبي است. وسيلهاي است که با آن دلها شاد ميشود، انسانها با يکديگر ارتباط برقرار ميکنند، صله رحم و صله احباب ميکنند؛ چون دوستان و رفقا هم مثل ارحام، احتياج به صله دارند. انسان بايد با ارحام صله کند، بايد با دوستان و رفقا هم صله کند؛ يعني ارتباط برقرار کند. اين، ارتباط عيد نوروز است که بسيار خوب است.
يک نکته اساسي در نوروز هست که در روايات ما به آن توجّه شده است. من مايلم شما عزيزاني که امروز در اين صحن و در صحنهاي ديگر و مراکز آستان قدس رضوي هستيد - اجتماع عظيم مردم - و اين سخن را ميشنويد، به آن توجّه کنيد. هر يک از آحاد ملت ايران هم که ميشنود، به آن توجّه کند.
نوروز، يعني روز نو. در روايات ما - بخصوص همان روايت معروفِ «معلّيبنخنيس» - به اين نکته توجّه شده است. معلّيبنخنيس که يکي از رُوات برجسته اصحاب است و به نظر ما «ثقه» است، جزو شخصيتهاي برجسته و صاحب راز خاندان پيغمبر محسوب ميشود. او در کنار امام صادق عليه الصّلاة والسّلام زندگي خود را گذرانده و بعد هم به شهادت رسيده است. معلّيبنخنيس - با اين خصوصيات - خدمت حضرت ميرود؛ اتفاقاً روز «نوروز» بوده است - در تعبيرات عربي، «نوروز» را تعريب ميکنند و «نيروز» ميگويند حضرت به او ميفرمايند : «أتدري ماالنيروز؟» آيا ميداني نوروز چيست؟
بعضي خيال ميکنند که حضرت در اين روايت، تاريخ بيان کرده است! که در اين روز، هبوط آدم اتّفاق افتاد، قضيه نوح اتّفاق افتاد، ولايت اميرالمؤمنين عليه السّلام اتّفاق افتاد و چه و چه. برداشت من از اين روايت، اين نيست. من اين طور ميفهمم که حضرت، «روز نو» را معنا ميکنند. منظور اين است: امروز را که مردم، «نوروز» گذاشتهاند، يعني روزِ نو! روزِ نو يعني چه؟ همه روزهاي خدا مثل هم است؛ کدام روز ميتواند «نو» باشد؟
شرط دارد. روزي که در آن اتّفاق بزرگي افتاده باشد، نوروز است. روزي که شما در آن بتوانيد اتّفاق بزرگي را محقَّق کنيد، نوروز است. بعد، خود حضرت مثال ميزنند و ميفرمايند: آن روزي که جناب آدم و حوّا، پا بر روي زمين گذاشتند، نوروز بود؛ براي بني آدم و نوع بشر، روز نويي بود. روزي که حضرت نوح - بعد از توفان عالمگير - کشتي خود را به ساحل نجات رساند، «نوروز» است؛ روز نويي است و داستان تازهاي در زندگي بشر آغاز شده است. روزي که قرآن بر پيغمبر نازل شد، روز نويي براي بشريت است - حقيقت قضيه همين است؛ روزي که قرآن براي بشر نازل ميشود، مقطعي در تاريخ است که براي انسانها روز نو است - روزي هم که اميرالمؤمنين عليهالسّلام به ولايت انتخاب شد، روز نو است.
اينها همه، «نوروز» است؛ چه از لحاظ تاريخ شمسي، با اوّلِ ماه «حَمَل» مطابق باشد يا نباشد. اين نيست که حضرت بخواهند بفرمايند که اين قضايا، روز اوّلِ «حَمَل» - روز اوّلِ فروردين - اتّفاق افتاده است؛ نخير. بحث اين است که هر روزي که اين طور خصوصياتي در آن اتّفاق بيفتد، روز نو و «نوروز» است؛ چه اوّل فروردين، چه هر روز ديگري از اوقات سال باشد.
خوب؛ من حالا به شما عرض ميکنم. روزي که انقلاب پيروز شد «نوروز» است، روز نويي بود. روزي که امام وارد اين کشور شد، براي ما نوروز بود. روز فتوحات عظيم اين جوانان مؤمن و اين ايثارگران ما در جبهه نبرد - عليه نظامياني که از «ناتو» و «ورشو» و امريکا و شوروي و خيلي از مراکز ديگرِ قدرت تغذيه ميشدند - روز پيروزي جوانان ما - با ايمانشان - بر آنها «نوروز» است؛ روز نو است.:Gol:
[/]