اخلاق عملی؛ دو بار بخشش کل داریی خود در راه خدا) مصاحبه با.....
تبهای اولیه
تا جایی که میدانیم شما دو بار تمام داراییتان را در راه خدا به فقرا بخشیدهاید. وقتی این کار را میکردید نظر همسرتان چه بود؟ ایشان با این کار شما مخالفت نمیکردند؟
راستش دوست نداشتم در این زمینه صحبت کنم اما حالا که شما مطرح کردید باید بگویم که کار مهمی انجام ندادهام. من چون از نسل امام حسن مجتبی (ع) هستم، دو بار کل مالم را در راه خدا دادهام. حتی به همسرم گفتم به منزل پدرش برود تا منزلی تهیه کنم. هرچه داشتم همه را در راه خدا دادم. همسرم نهتنها مخالفت نمیکرد که من اموالم را میبخشم بلکه خودش همیشه همراهم بود. حتی من به او گفتم: طلاهایت مال خودت. اگر مایل نیستی آنها را برای خودت نگهدار، اما او دلش میخواست در این بخشش با من همراه باشد. بههمین دلیل بود که او هم داراییاش را میبخشید. این بود که فرشها، ظروف و لوازم و حتی تعداد زیادی از لباسها و پول نقدمان را بخشیدیم. آن زمان صاحب دو بچه بودیم.
یکبار هم که خانهمان را به خانواده فقیری بخشیدیم، به منزل مادرم رفتیم. پدر آن خانواده خیلی تنگدست بود و بچههای بسیاری داشت. برای همین من و همسرم خانه را به همراه تمام دارایی و لوازم به نام آنها کردیم. وقتی با دست خالی به خانه مادرم رفتیم، مادرم اول دلخور شد که چرا این کار را کردهایم! اما وقتی برایش توضیح دادم که آن خانواده بیشتر از ما به خانه و سرپناه نیاز داشتند، قبول کرد. مدتی در منزل مادرم زندگی کردیم تا اینکه توانستیم برای خودمان خانهای تهیه کنیم.
بعد از بخشش وقتی با سختیهای مختلف روبهرو میشدید پشیمان نمیشدید؟
خیر، سختیها نه تنها ما را از کرده خودمان پشیمان نمیکرد بلکه طعم شیرین این بخشش باعث شد که به این کار بیشتر علاقهمند شویم. این بود که بارها از داراییهایمان به فقرا میبخشیدیم.
فکر میکنید چه شده که این روزها چنین بخششهایی حتی در بین افراد یک خانواده کمتر شده!؟
باید یادمان باشد که وقتی گره از کار کسی باز کنیم، خداوند هم گره از کار خودمان باز میکند. در واقع کمک به دیگران، راهحلی برای مشکلات ماست. وقتی فرهنگ دینی در جامعه رایج شود، مردم از بخشش و کمک به دیگران لذت میبرند و دنبال فرصتی هستند تا دست کسی را بگیرند. باید فرهنگ دینی را در جامعه رواج دهیم تا مشکلات خانوادهها و جوانان حل شود. برای کمک به دیگران هم لازم نیست که حتما کسی درآمد میلیونی و میلیاردی داشته باشد. با درآمد کم هم میشود به دیگران کمک کرد یا لااقل به درددل آنها گوش داد. نباید این کمکها را از هم دریغ کنیم.
منبع: خانه خوبان، فروردین سال 1392 شماره 50و 51 و نیز رک: مجله آیه
روزی رسول خدا فقیری رو دید که لباس تنش پاره پاره بود
رسول خدا رفت داخل خانه و لباس خودش رو براش آورد
وحی آمد:دستت را بیش از حد مگشا
منظور اینه که با ناقص کردن خودت کسی دیگر رو کامل نکن که این کار بیهوده است
مثل این ماند که بخواهیم یک خانه بسازیم بعد بیاییم یک خانه را خراب کنیم و از مصالح آن یک خانه جدید بسازیم
انگار کاری نکردیم
همسرم نهتنها مخالفت نمیکرد که من اموالم را میبخشم بلکه خودش همیشه همراهم بود. حتی من به او گفتم: طلاهایت مال خودت. اگر مایل نیستی آنها را برای خودت نگهدار، اما او دلش میخواست در این بخشش با من همراه باشد. بههمین دلیل بود که او هم داراییاش را میبخشید
سلام. خدا رحمت کنه همسر حاج آقا رو . هر وقت صحبت از ایشون میشه اشک تو چشمای حاج آقا جمع میشه. چه خوبه که همه خانم ها از ایشون الگو بگیرند واقعا از دامن چنین زنانی مردان به معراج می روند.
تا جایی که میدانیم شما دو بار تمام داراییتان را در راه خدا به فقرا بخشیدهاید.
خدا امثال ایشون رو هم در بین علما و وعاظ و هم در بین مسؤولین زیاد کنه ان شاء الله.
روزی رسول خدا فقیری رو دید که لباس تنش پاره پاره بود رسول خدا رفت داخل خانه و لباس خودش رو براش آورد وحی آمد:دستت را بیش از حد مگشا منظور اینه که با ناقص کردن خودت کسی دیگر رو کامل نکن که این کار بیهوده است مثل این ماند که بخواهیم یک خانه بسازیم بعد بیاییم یک خانه را خراب کنیم و از مصالح آن یک خانه جدید بسازیم انگار کاری نکردیم
وَلاَ تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلاَ تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا
سوره : الاسراء آیه : 29
نه دستت را [به خسّت] به گردن خويش ببند و نه [به سخاوت] يكباره بگشاى كه ملامت زده و حسرت خورده بمانى
آيا ميانه روى در انفاق با ايثار تضاد دارد؟!
با در نظر گرفتن آيات فوق كه دستور به ((رعايت اعتدال در انفاق )) مى دهد اين سؤ ال پيش مى آيد كه در سوره ((دهر)) و آيات ديگر قرآن و همچنين روايات ستايش و مدح ايثارگران را مى خوانيم كه حتى در نهايت سختى از خود مى گيرند و به ديگران مى دهند، اين دو چگونه با هم سازگار است ؟!
دقت در شان نزول آيات فوق ، و همچنين قرائن ديگر، پاسخ اين سؤ ال را روشن مى سازد و آن اينكه : دستور به رعايت اعتدال درجائى است كه بخشش فراوان سبب نابسامانيهاى فوق العاده اى در زندگى خود انسان گردد، و به اصطلاح ((ملوم و محسور)) شود.
و يا ايثار سبب ناراحتى و فشار بر فرزندان او گردد و نظام خانوادگيش را به خطر افكند، و در صورتى كه هيچيك از اينها تحقق نيابد مسلما ايثار بهترين راه است .
از اين گذشته رعايت اعتدال يك حكم عام است و ايثار يك حكم خاص كه مربوط به موارد معينى است و اين دو حكم با هم تضادى ندارند.