شیعه و توحید!

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شیعه و توحید!

در تعارف شیعه از واجب الوجود (خدا) اینطور بیان می شود که خداوند وجودی است که صفاتش عین ذاتش است.
از طرفی در تفسیر آیه وَ لِلّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها می گویید الْأَسْماءُ الْحُسْنى خداوند که همان صفاتش است اهل بیت هستند!
با اینکه صفات خدا عین ذاتش است اینطور برداشت نمی شود که اهل بیت عین ذات خداوند است؟!!
آیا این با توحید سازگار است؟

با نام و یاد دوست

با سلام خدمت شما

وَ لِلَّهِ الأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذينَ يُلْحِدُونَ في‏ أَسْمائِهِ سَيُجْزَوْنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‏ [1]
و براى خدا، نام‏هاى نيك است؛ خدا را به آن (نام‏ها) بخوانيد. و كسانى را كه در اسماء خدا تحريف مى‏كنند رها سازيد! آنان به زودى جزاى اعمالى را كه انجام مى‏دادند، مى‏بينند!

امام صادق(علیه السلام) در تفسیر این آیه می فرماید:

نحن‏ و الله‏ الأسماء الحسنى التي لا يقبل الله من العباد عملا إلا بمعرفتنا.[2]
بخدا ما هستيم نامهاي نيک او که از بندگان هيچ عملي پذيرفته نمي شود جز به شناخت ما

منظور از «اسماء حسنى‏»، صفات مختلف پروردگار است كه همگى نيك و همگى «حسنى‏» است.مى‏دانيم خدا عالم است، قادر است، رازق است، عادل است، جواد است، كريم است و رحيم است، و همچنين داراى صفات نيك فراوان ديگرى از اين قبيل مى‏باشد.منظور از خواندن خدا به اين نام‏ها و يا احصاء و شمارش اسماء حسناى پروردگار، اين نيست كه بدون توجه به محتوا و مفاهيم آنها تنها الفاظى بگويد سعادتمند خواهد بود، و يا دعايش به اجابت مى‏رسد، بلكه هدف اين است كه به اين اسماء و صفات ايمان داشته باشد، و پس از آن بكوشد پرتوى از مفاهيم آنها يعنى از مفهوم عالم و قادر و رحمان و رحيم و حليم و غفور و قوى و قيوم و غنى و رازق و امثال آن را در وجود خود منعكس سازد، مسلماً چنين كسى هم بهشتى خواهد بود و هم دعايش مستجاب و به هر خير و نيكى نائل مى‏گردد.

اگر در بعضى از روايات مانند روايتى كه در «اصول كافى» از امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه نقل شده «به خدا سوگند ما اسماء حسناى خدا هستيم»اشاره به آن است كه‏ پرتو نيرومندى از آن صفات الهى در وجود ما منعكس شده و شناخت ما به شناخت ذات پاكش كمك مى‏كند.[3]

" اسم" به معناى چيزى كه دلالت بر چيزى كند گرفته شده چه اينكه لفظ باشد و چه نباشد، و بنا بر اين معنا، انبياء و اوصياء (ع) اسماء خدا خواهند بود چون دلالت بر خدا مى‏كنند و وسائطى هستند بين او و بين خلقش، و چون آن حضرات در عبوديت به پايه‏اى هستند كه جز خدا چيز ديگرى ندارند، پس نشان دهنده اسماء خدا و صفات او هم ايشانند.[4]

امام آئينه است، آيه و مرآت است، اسم است، غاية الامر آئينه تمام ‏نماى صفات بارى و از جمله آئينه تمام نماى علم بارى. [5]

مرحوم ملاصدرا(ره) در شرح این حدیث می گوید:شکی نیست که شناخت خداوند واجب است و طریق برای شناخت خداوند شناخت انسان کامل است و او نبی(صلی الله علیه وآله) و بعد از ایشان اوصیاء و اولیای امت ایشان(علیهم السلام) می باشند.در نتیجه معنای آیه «و لله‏ الاسماء الحسنى»‏ همان ذوات کامله می باشند به خاطر اینکه نشانه ای هستند که دلالت می کنند بر محاسن صفات و افعال و آثار خداوند همچنانکه اسم علامت برای مسما است.
فادعوه یعنی بخوانید خداوند را و طلب تقرب کنید به سوی او به سبب معرفت ذوات کامله ، و به خاطر اینکه معرفت خداوند منوط به معرفت آن هاست جایز است اطلاق اسماء الله بر آن ها

همچنانکه دانستی مفهوم های اسماء ، معانی کلیه هستند که هر کدامشان در خارج بر امور کثیره صدق می کنند ، یعنی مراد از اسم در اینجا «ا س م» نیست بلکه معنایی مثل عالم و قادر و حی و سمیع و بصیر است ، و در موجودات ممکن به غیر از انسان کامل جمیع معانی اسماء الهی صدق نمی کند پس انسان کامل شایسته آن است که اسم الله باشد و اما غیر از انسان کامل غیر از معانی بعضی از اسماء و نه کل اسماء در آن ها یافت نمی شود.[6]

ملا صالح مازندرانی(ره) نیز در شرح این حدیث چنین میگوید:احتمال دارد از اسماء الحسنی ، اسماء معصومین(علیهم السلام) اراده شده باشد و خداوند به این خاطر به خودش نسبت داد که آن ها را به اسماء الحسنی قبل از خلقشان نامیده بود همچنانکه برخی از روایات بر این مطلب اشاره دارند و احتمال هم دارد که از اینکه از اسماء الحسنی ذوات معصومین(علیهم السلام) اراده شده به این خاطر است که اسم در لغت نشانه است و ذوات قدسیه آن ها نشانه های آشکاری بر وجود خداوند و صفاتش است ، و صفات نوریه آن ها نشانه های واضح بر تمام افعال و کمالات خداوند است و با اینکه سایر موجودات غیر از آن ها نیز نشانه و بینه هستند، به این علت آن ها را به حسنی وصف کرد که در آن ها چیزی از فضل و کمال در آن ها یافت می شود و از آن ها پرتویی از شرف و جلال می تابد که زبان عقول قادر بر وصف آن نیستند و به کنه آن دید بزرگان نمی رسد.[7]

علامه مجلسی(ره) هم اینگونه حدیث راتوضیح می دهد:خداوندآن ها[معصومین] را به این اسم نامید زیرا آن ها دلالت بر قدرت خداوند می کنند.[8]

[1] سوره اعراف : آیه 180
[2] الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏1 ؛ ص143 ، نويسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق‏ ، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد ، ناشر: دار الكتب الإسلامية ، مكان چاپ: تهران‏ ، سال چاپ: 1407 ق‏ ، نوبت چاپ: چهارم‏
[3] ر.ک:تفسير نمونه، ج‏7، ص: 36-42 ، نویسنده آیت الله مکارم شیرازی و سایرین ، مطابق با نرم افزار مجموعه آثار آیت الله مکارم شیرازی ، تهیه شده توسط مرکز تحقیقات علوم کامپیوتری نور
[4] ترجمه تفسير الميزان، ج‏8، ص:447- 478 ، ويسنده: علامه طباطبايى- سيد محمد باقر موسوى همدانى‏، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى‏ ، مكان چاپ: قم‏ ، سال چاپ: 1374 ش‏ ، نوبت چاپ: پنجم‏
[5] امام شناسى، ج‏12، ص: 24 ، نويسنده: آيت الله سيد محمد حسين حسينى تهرانى‏ ، ناشر: علامه طباطبايى‏ ، مكان چاپ: مشهد ، سال چاپ: 1426 ش‏ ، نوبت چاپ: سوم‏
[6] شرح أصول الكافي لصدر المتألهين، ج‏4، ص: 156 ، نويسنده: صدر المتألهين‏ ، ناشر: مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى‏ ، مكان چاپ: تهران‏ ، سال چاپ: 1366 ش‏ ، نوبت چاپ: اول‏ ، ملاحظات: به تصحيح محمد خواجوى و تحقيق على عابدى شاهرودى‏
[7] شرح أصول الكافي لمولى صالح المازندراني ج‏4 291 ،نويسنده: مولى صالح مازندرانى‏ ، ناشر: دار الكتب الإسلامية ، مكان چاپ: تهران‏ ، سال چاپ: 1388 ق‏ ، با تعليقات محقق شعرانى و تصحيح على اكبر غفارى‏
[8] مرآة العقول ج‏2 115 ، نويسنده: علامه مجلسى‏ ، ناشر: دار الكتب الإسلامية ، مكان چاپ: تهران‏ ، سال چاپ: 1404 ق‏ ، نوبت چاپ: دوم‏ ، به تحقيق سيد هاشم رسولى‏


با سلام

در آیات زیر دقت کنید :

{وَلِلّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ إِنَّ اللّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ }البقرة115

... وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ {الحديد/4}

هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ {الحديد/3}

اگر بخواهیم صفات واسماء الهی را چنین معنی کنیم که نتیجه میشود همه موجودات واشیاء وبطور کلی همه چیز عین ذات خداست !!!!!!!!!

پس اسم وصفت چیزیست که نشان از دیگری دارد وبسته به رتبه موجودات شدت وضعف دارد و معنی روشن آن در حدیث خود معصومین آمده که :



قال صلوات الله عليه : يا جابر أو تدري ما المعرفة؟ المعرفة إثبات التوحيد أولا ثم معرفة المعاني ثانيا ثم معرفة الابواب ثالثا ثم معرفة الانام رابعا ثم معرفة الاركان خامسا ثم معرفة النقباء سادسا ثم معرفة النجباء سابعا وهو قوله « لو كان البحر مدادا لكلمات ربي لنفد البحر قبل أن تنفد كلمات ربي ولو جئنا بمثله مددا » وتلا أيضا : « ولو أن ما في الارض من شجرة أقلام والبحر يمده من بعده سبعة أبحر ما نفدت كلمات الله إن الله عزيز حكيم » .

يا جابر إثبات التوحيد ومعرفة المعاني:
أما إثبات التوحيد معرفة الله القديم الغائب الذي لا تدركه الابصار وهو يدرك
الابصار وهو اللطيف الخبير، وهو غيب باطن ستدركه كما وصف به نفسه. وأما المعاني
فنحن معانيه ومظاهره فيكم، اخترعنا من نور ذاته وفوض إلينا امور عباده، فنحن نفعل
باذنه ما نشاء، ونحن إذا شئنا شاء الله، وإذا أردنا أراد الله ونحن أحلنا الله
عزوجل هذا المحل واصطفانا من بين عباده وجعلنا حجته في بلاده. فمن أنكر شيئا ورده
فقد رد على الله جل اسمه وكفر بآياته وأنبيائه ورسله يا جابر من عرف الله تعالى
بهذه الصفة فقد أثبت التوحيد لان هذه الصفة موافقة لما في الكتاب المنزل وذلك قوله

تعالى: " لا تدركه الابصار وهو يدرك الابصار ليس كمثله شئ وهو السميع العليم "بحار

محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن سنان، عن أبي سلام النحاس، عن بعض أصحابنا، عن أبي جعفر عليه السلام قال: نحن المثاني الذي أعطاه الله نبينا محمدا صلى الله عليه وآله ونحن وجه الله نتقلب في الارض بين أظهركم ونحن عين الله في خلقه ويده المبسوطة بالرحمة على عباده، عرفنا من عرفنا وجهلنا من جهلنا وإمامة المتقين .کافی

عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن ابن أبي نصر، عن محمد بن حمران عن أسود بن سعيد قال: كنت عند أبي جعفر عليه السلام فأنشأ يقول أبتداء منه من غير أن أسأله: نحن حجة الله، ونحن باب الله، ونحن لسان الله، ونحن وجه الله، ونحن عين الله في خلقه، ونحن ولاة أمر الله في عباده.کافی


8 - محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن أحمد بن محمد بن أبي نصر، عن حسان الجمال قال: حدثني هاشم بن أبي عمارة الجنبي قال: سمعت أمير المؤمنين عليه السلام يقول: أنا عين يالله، وأنا يد الله، وأنا جنب الله، وأنا باب الله.کافی

وورد عن الإمام أمير المؤمنين عليه السلام أنّه قال: من عرفنا فقد عرف الله، ومن أنكرنا فقد أنكر الله عزّوجلّ.
وقال الإمام الصادقعليه السلام: بنا عُبد الله، ولولانا ما عُرف الله.

استدلال;322572 نوشت:
در تعارف شیعه از واجب الوجود (خدا) اینطور بیان می شود که خداوند وجودی است که صفاتش عین ذاتش است. از طرفی در تفسیر آیه وَ لِلّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها می گویید الْأَسْماءُ الْحُسْنى خداوند که همان صفاتش است اهل بیت هستند! با اینکه صفات خدا عین ذاتش است اینطور برداشت نمی شود که اهل بیت عین ذات خداوند است؟!! آیا این با توحید سازگار است؟

صفات خدای تبارک وتعالی عین ذات مقدس اوست نه این که اسماء خدا عین ذات او باشد بلکه اسماء خدا تجلی میکند در پیامبر و امام و اولیاء کمل الهی . اگر شخصی تمام صفات خدای تبارک و تعالی را روی نفس خودش پیاده کرده باشد و متصف شده باشد به صفات الله آن وقت میشود اسم الله و خود ااین اسم الله هم مراتبی دارد و یک مرتبه آن اسم الله الرحمن الرحیم است که مرتبه وجودی مولای ما حضرت علی علیه السلام است

عين الحيات;323875 نوشت:
صفات خدای تبارک وتعالی عین ذات مقدس اوست نه این که اسماء خدا عین ذات او باشد

چه فرقی بین اسما و صفات خداوند وجود دارد؟
موضوع قفل شده است