ازدواج سبب افزایش روزی

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ازدواج سبب افزایش روزی


آيه 32 سوره نور مى فرمايد: "واَنكِحوا الاَيـامى مِنكُم والصّــلِحينَ مِن عِبادِكُم واِمائكُم اِن يَكونوا فُقَراءَ يُغنِهِمُ اللّهُ مِن فَضلِهِ واللّهُ واسِعٌ عَليم ; مردان و زنان بى همسر خود را همسر دهيد، هم چنين غلامان و كنيزان صالح و درست كارتان را; اگر فقير و تنگ دست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى نياز مى سازد; خداوند گشايش دهنده و آگاه است."
از آن جا كه نگرانى از تنگ دستى و نداشتن امكانات مالى، يكى از بهانه هاى همگانى براى گريز از ازدواج است، قرآن كريم اين گونه به پدران و مادران و هم چنين به خود دختر و پسر در آستانه ازدواج، اميدوارى مى دهد كه از فقر و ندارى بى همسران درست كار ،نگران نبوده و در ازدواج آنان بكوشيد.
در آموزه هاى روايى از ائمه(عليهم السلام)، به همين آيه استشهاد كرده و بى رغبتى و ترك ازدواج، به خاطر ترس از فقر را، سوء ظن به پروردگار دانسته اند.

1_ 1. ر.ك: تفسير نمونه، ج 14، ص 458 و التبيان، شيخ طوسى، ج 7، ص 432.
2_ 1. الكافى، ج 5، ص 330.





روایاتى از پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله که مى‏فرماید:
«ازدواج سنت من است. هر کس از سنت من رویگردان شود، از من نیست.»

و یا اینکه:


«هر که ازدواج کند، نیمى از دین خود را حفظ کرده است. باید در نیمه باقیمانده از خدا پروا کند.»

قرآن و سنت اهل بیت‏ علیهم السلام به پاسخ این معضل عمومى پرداخته‏اند و خداوند در قرآن مى‏فرماید: از فقر و تنگدستى دختران و پسران در سن ازدواج نگران نباشید و در ازدواجشان بکوشید؛ چرا که اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند آنها را از فضل خود بى‏نیاز مى‏سازد: «إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ» و خداوند قادر به چنین کارى هست؛ زیرا خداوند واسع و علیم است: «وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ»

قدرتش آن‏چنان وسیع است که پهنه عالم هستى را فرا مى‏گیرد و علم او چنان گسترده است که از نیات همه کس، مخصوصاً آنها که با نیت حفظ عفت و پاکدامنى اقدام به ازدواج مى‏کنند، آگاه است و همه را مشمول فضل و کرم خود قرار مى‏دهد.


پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله به بینوایان سفارش مى‏کرد که ازدواج کنند و تشکیل خانواده دهند تا خداوند گشایشى در معاش آنها حاصل کند؛

همچنان‏که روایت شد: جوانى از انصار نزد پیامبر خدا صلى الله علیه وآله آمد و از فقر و نیازمندى خود به آن حضرت شکایت کرد. پیامبر به او فرمود: ازدواج کن!

در برخى از منابع نقل شده که این عمل ۳ بار تکرار شد و هر بار پیامبرصلى الله علیه وآله همان پاسخ را دادند.

پس از خارج شدن جوان از محضر پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله، مردى از انصار، خود را به آن جوان رساند و گفت: مرا دخترى است زیباروى. سپس آن دختر را به همسرى او در آورد. خداوند نیز به سبب این عمل، در رزق و روزى او توسعه داد و آن جوان به نزد رسول الله‏ صلى الله علیه وآله آمد و از حال خود خبر داد و پیغمبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله فرمود:

«یَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ عَلَیْکُمْ بِالْبَاهِ؛ اى گروه جوانان! بر شما باد به ازدواج کردن!»

و باز از ایشان است: «اِلْتَمِسُوا الرِّزْقَ بِالنِّکَاحِ؛ رزق را در ازدواج جستجو کنید!» و نیز مى‏فرمایند: «اِتَّخِذُوا الْأَهْلَ فَإِنَّهُ أَرْزَقُ لَکُمْ؛ تشکیل خانواده دهید! پس همانا خانواده براى شما رزق رسان‏تر است.»

و اینکه امام صادق‏علیه السلام در باب رزق‏آور بودن ازدواج مى‏فرمایند: «الرِّزْقُ مَعَ النِّسَاءِ وَ الْعِیَالِ؛ رزق و روزى با همسر و فرزندان مى‏باشد.»



معناى رزق‏

رزق به معناى چیزى است که مورد انتفاع مرزوق قرار مى‏گیرد. قهراً از هر رزقى آن مقدار واقعاً رزق است که مورد انتفاع واقع شود. پس اگر کسى مال بسیارى جمع کرده که به غیر از اندکى از آن را نمى‏خورد، در حقیقت رزقش همان مقدارى است که مى‏خورد و بقیه آن رزق او نیست؛ مگر از این جهت که بخواهد به کسى بدهد. از این جهت، مى‏توان آن را رزق دانست.

پس وسعت روزى و تنگى آن ربطى به زیادى مال و اندکى آن ندارد. [چه بسیار افرادى که مال بسیار دارند، ولى کم مى‏خورند و چه بسیار افرادى که به عکس آنان‏اند].

در واقع، هر خیر اعتبارى از خیرات اجتماعى، از قبیل: مال و جاه و قوت و شوکت و امثال اینها، هر یک به نوبه خود رزقى است که مرزوق از آن بهره‏مند مى‏شود.

پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله در تعریف رزق مى‏فرمایند: «رزق مانند باران و به عدد آن از آسمان به زمین و براى هر انسانى به مقدارى که برایش مقدّر شده نازل مى‏شود ولیکن براى خدا فضلهایى هم هست: بنابراین، از خداى تعالى فضل او را نیز بخواهید!»

با سلام

جالب اينجاست كه غرب و علم هم به همين نتيجه قرآني و ديني رسيده اند :

اين تحقیقات که توسط دانشگاه «بیلفلد» آلمان انجام شد نشان می‌دهد که درآمد مردان متأهل حداقل یک سوم بیشتر از درآمد مردان مجرد است و علت اصلی آن تلاش و کوشش بیشتری است که برای کسب درآمد برای خانواده خود، انجام می‌دهند.

این تحقیقات که بر روی بیش از 12 هزار نفر انجام شده و گزارش آن در «دیلی میل» انگلیس منتشر شد، همچنین نشان می‌دهد که افراد متأهل به صورت ماهرانه تری به کار و تلاش می پردازند و همین امر موجب افزایش درآمد آنان می‌شود.

در این بررسی‌ها از 12245 نفر تعدادی سوال در مورد زندگی، وضعیت شغلی، تعداد ساعات کار، مقدار درآمد، وضعیت خانوادگی (مجرد یا متأهل)، تعداد ساعاتی که در کنار خانواده به سر می‌برند و غیره پرسیده شد و نتیجه این پژوهش از بررسی‌ها دقیق پاسخ افراد به سوالات فوق بدست آمد.

این پژوهش در مجموع نتیجه می‌گیرد که افراد متأهل از زندگی خود رضایتمندتر هستند و بیشتر از افراد مجرد احساس خوشبختی می‌کنند و همین امر نیز در افزایش تلاش و کوشش آنان برای کسب درآمد بیشتر تأثیرگذار خواهد بود.

در تحقیقات مشابهی که چندی پیش در دانشگاه آمریکایی «اوهایو» انجام شد و مجله "تایم" آن را منتشر کرد، مشخص گردید که افراد ازدواج کرده ای که دارای فرزند هستند، سالانه حدود 16 درصد از دیگر افراد درآمد کسب می‌کنند.

منبع : http://www.shia-online.ir/article.asp?id=9797ٍ


هو الرزاق



خداوند روزى رسان تمام انسانها و موجودات ديگر است. هيچ جنبنده‏اى در جهان هستى نيست، مگر اينكه خداوند روزى او را مى‏رساند؛ همچنان‏كه قرآن مى‏فرمايد: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاّ عَلَى اللّهِ رِزْقُها»؛ «هيچ جنبنده‏اى بر روى زمين نيست، مگر اينكه روزى آنها بر خداوند است.»

و مى‏فرمايد: «إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ»؛ «همانا روزى رسان خداوند است.»

و لذا هر كس كه روزى مى‏جويد، بايد از خداوند بخواهد و نه غير او؛ آنچنان كه مولانا در اشعارش به آن اشاره مى‏كند:

رزق از وى جو مجو از زيد و عمرو
هستى از وى جو مجو از بنگ و خمر
منعمى زو خواه نه از گنج و مال
نصرت از وى خواه نى از عم و خال

البته بايد توجه داشت كه اين‏گونه نيست كه انسان بنشيند و بگويد: خدا روزى رسان است. شرط روزى، سعى و تلاش است.

خداوند مى‏فرمايد: «لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعى»؛
«بهره‏اى براى انسان جز سعى و تلاش او نيست.»


و سخن ديگر اينكه رزق هر كس مقدّر و معيّن شده و براى كسى فرار از آن ممكن نيست و رزق، عاشق و جوينده بنده مى‏باشد؛ همچنان‏كه در روايت پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آمده است: «الرِّزْقُ يَطْلُبُ الْعَبْدَ أَشَدَّ مِنْ أَجَلِهِ؛ رزق در جستجوى بنده است، شديدتر از اجل او.»

و صاحب مثنوى مطلب را اين چنين بيان مى‏كند:
گر تو خواهى ور نخواهى رزق
تو پيش تو آيد دوان از عشق تو

و سعدى شيرازى مى‏گويد:
«دو چيز محال عقل است: خوردن بيش از رزق مقسوم
و مردن پيش از وقت معلوم.»



ایمان و تقوا





یکى از اصول اساسى که اسلام به آن اهمیت زیادى داده است و آن را وسیله تقرب به درگاه الهى و ارزش یافتن فرد مسلمان معرفى مى‏کند، مسئله ایمان به خدا و تقواست؛

همچنان‏که خداوند در قرآن کریم مى‏فرماید: «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ»
«همانا گرامى‏ترین شما در نزد خدا، با تقواترین شماست.»

از این رو، فرد مسلمانى که به خاطر تقواى الهى و براى حفظ دین و پیروى از سنت پیغمبر اکرم‏صلى الله علیه وآله اقدام به ازدواج مى‏کند، در درگاه پروردگار، عزّت و ارزش خاصى مى‏یابد و به دلیل آراسته شدن به این زیور اخلاقى، مورد توجه خاص خدا واقع مى‏شود؛ به طورى که خداوند از مکانى که هرگز گمان نمى‏برد، براى او روزى مى‏رساند: «وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ»
«کسى که تقوا پیشه کند، خداوند گشایشى براى او قرار مى‏دهد و از آنجا که گمان ندارد، به او روزى مى‏بخشد.»

و در آیاتى که از قرآن، باز شدن درهاى برکات [روزى‏] را از آسمان و زمین، مشروط به ایمان و تقواى مردم معرفى مى‏کند: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»
«و اگر اهل شهرها و آبادیها ایمان مى‏آوردند و تقوا پیشه مى‏کردند، برکات آسمان و زمین را به روى آنها مى‏گشودیم.»

همچنان‏که در حدیثى نورانى از وجود مقدس پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله، تقوا به عنوان راه کسب روزى حلال بیان شده است. آن حضرت در حجة الوداع فرمود:

خداى تبارک و تعالى رزق حلال را بین خلقش تقسیم کرده و آن را به طور حرام تقسیم نکرده است. پس هر کس از خداى عز و جل پروا کند و صبر نماید، خداوند رزقش را از راه حلال مى‏دهد و هر کس پرده حرمت الهى را پاره کند و رزقش را از غیر راه حلال بگیرد، رزق حلالش را به عنوان قصاص از او خواهند گرفت [و در نتیجه، همان مقدارى را که باید از حلال مى‏خورد، از حرام مى‏خورد و نه بیشتر] و روز قیامت بر او حساب مى‏کنند.»

شاید به همین دلیل که تقوا در روزى انسان مؤثر است، شاهدیم که در روایتى از پیامبر اکرم‏ صلى الله علیه وآله استغفار از گناه که از آثار تقوا مى‏باشد، به عنوان یکى از عوامل جلب روزى معرفى مى‏شود:«أَکْثِرُوا الِاسْتِغْفَارَ فَإِنَّهُ یَجْلِبُ الرِّزْقَ؛ زیاد استغفار کنید؛ زیرا استغفار روزى را [به سوى شما] مى‏کشاند.»



با سلام

با تشکر از همۀ دوستان که بحث رابطۀ ازدواج و افزایش روزی رو به خوبی مدیریت کردند و مطالب ارزشمند و خوبی را در دسترس همگان قرار دادند.

از باب بهره مندی و فیض، حقیر نیز چند نکته را تقدیم می کنم.

چرائی افزایش روزی در پی تحقق امر ازدواج، وابسته به نکات زیر است:

1. ازدواج، اطاعت امر الهی است.
2. ازدواج، توکل و اعتماد به لطف و عنایت و وعدۀ الهی است.
3. ازدواج، حرکتی عاقلانه و عاشقانه برای ورود به محیط امن و امان تقوای الهی است.
4. ازدواج، خروج از تحیر و سرگردانی و ورود به وادی برنامه ریزی و مسئولیت پذیری است.
5. ازدواج، خروج از اسارت نفس و احساس و وادی منیت و خودخواهی و ورود به مأمن عقل و اندیشه، تصمیم جمعی و ما شدن است.
6. ازدواج، ورود به ساحت تلاشگری و حسابگری است.
7. و ازدواج ...

موفق باشید ...:roz:

احساس مسئولیت

فقر نمى‏تواند مانع راه ازدواج گردد، بلکه چه بسا ازدواج سبب غنا و بى‏نیازى مى‏شود. دلیل آن هم با دقت روشن مى‏شود؛

زیرا انسان تا مجرد است، احساس مسئولیت نمى‏کند؛ نه ابتکار و نیرو و استعداد خود را به اندازه کافى براى کسب درآمد مشروع بسیج مى‏کند و نه به هنگامى که درآمدى پیدا کرد، در حفظ و بارورساختن آن مى‏کوشد و به همین دلیل، افراد مجرد غالباً خانه به دوش و تهى دست‏اند.

اما بعد از ازدواج، شخصیت انسان تبدیل به یک شخصیت اجتماعى مى‏شود و خود را شدیداً مسئول حفظ همسر و آبروى خانواده و تأمین وسائل زندگى فرزندان آینده مى‏بیند. بنابراین، تمام هوش و ابتکار و استعداد خود را به کار مى‏گیرد و در حفظ درآمدهاى خود و صرفه جویى تلاش مى‏کند و در مدت کوتاهى مى‏تواند بر فقر چیره شود.

به بیانى دیگر، مگر نه آنکه احتیاج ما باعث اختراع است، احساس مسئولیت نیز انگیزه‏اى نیرومند است که در وجود انسان نهاده شده است. همانا روزىِ خدا در زمین نهفته شده و توانمندیهاى انسان در وجود خود او نهفته است.

وقتى این توانمندیها شکفته شود، روزىِ خدا نیز با امید و نیازمندى و به وسیله سعى و کوشش بیرون خواهد آمد.

و از اینجاست که در روایتى از پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله آمده است:

«مَنْ تَرَکَ التَّزْوِیجَ مَخَافَةَ الْعَیْلَةِ فَقَدْ أَسَاءَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛ هر کس امر ازدواج را از بیم مخارج عائله‏مندى ترک کند، همانا به خداوند گمان بد برده است.»


سعى و تلاش



بدون شک انسانها از نظر استعدادها و مواهب خدادادى با هم متفاوت‏اند؛ ولى با این حال، آنچه پایه اصلى پیروزیها را تشکیل مى‏دهد، تلاش و سعى و کوشش آدمى است. آنها که سخت‏کوش‏ترند، پیروزترند و آنها که تنبل‏تر و کم تلاش‏ترند، محروم‏ترند.



از این رو، قرآن بهره انسان را متناسب با سعى او مى‏شمرد و صریحاً مى‏گوید: «وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏»؛
«و اینکه براى انسان بهره‏اى جز سعى و تلاش او نیست.»

در روایات اسلامى نیز، فوق العاده به مسئله تلاش و کوشش براى کسب روزى اهمیت داده شده است؛ تا آنجا که امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: «لَا تَکْسَلُوا فِی طَلَبِ مَعَایِشِکُمْ فَإِنَّ آبَاءَنَا کَانُوا یَرْکُضُونَ فِیهَا وَ یَطْلُبُونَهَا؛ در تحصیل روزى تنبلى نکنید؛ زیرا پدران ما در این راه مى‏دویدند و آن را طلب مى‏کردند.»

و نیز از همان امام بزرگوار مى‏خوانیم:
«الْکَادُّ عَلَى عِیَالِهِ کَالْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ؛ کسى که براى [روزى ]خانواده خود تلاش مى‏کند، مانند مجاهد در راه خداست.»

و پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله طلب روزى حلال را پس از اداى واجبات اولیه، واجب مى‏شمارد:
«طَلَبُ الْحلال فَرِیضَةٌ بَعْدَ الْفَرِیضَةِ.»

بى‏کلید این در گشادن راه نیست
بى‏طلب نان سنت الله نیست
گر تو بنشینى به چاهى اندرون
رزق کى آید برت اى ذو فنون

لذا به همین خاطر است که مى‏بینیم پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله آن چند نفر صحابى را که گوشه‏نشینى اختیار کرده بودند و ترک کار و کوشش براى کسب روزى، به شدت مورد ملامت و سرزنش قرار مى‏دهند و مى‏فرمایند: «لَا رَهْبَانِیَّةَ فِی الْإِسْلَامِ تَزَوَّجُوا فَإِنِّی مُکَاثِرٌ بِکُمُ الْأُمَمَ؛ رهبانیّت در اسلام نیست. زن بگیرید! من به فزونى عدد شما بر ملتهاى دیگر مباهات مى‏کنم.»

و سرانجام جلال الدین مولوى افکار و گفتار خامى که برخاسته از سستى و تنبلى افراد براى کسب روزى است، همچون این افکار: خدایى که جان داده است، نان خواهد داد؛

کسى که بى‏نیازى و پیروزى بجوید، لقمه نان هم به سراغش خواهد آمد؛ همه حیوانات و درندگان بدون کسب و زحمت، روزى خود را مى‏خورند.

جمله را رزاق روزى مى‏دهد
قسمت هر یک به پیشش مى‏نهد
مورد تمسخر و ریشخند قرار مى‏دهد و این‏گونه در صدد پاسخ آنها بر مى‏آید:

راه روزى کسب و رنج است و تعب
هر کسى را پیشه‏اى داد و طلب‏


اُطْلُبُوا الاَرْزَاقَ مِنْ اَسْبَابِهَا
اُدْخُلُوا الاَبْیَاتَ مِنْ اَبْوَابِهَا


موضوع قفل شده است