آیا آزاد مرد بودن و بی دینی بهتر از دیندار و بزدل بودن است؟

با سلام وعرض ادب
آزاد مردبودن یکی از صفات خوب ونیکی است که در کلمات بزرگان واحادیث آمده است،چنانچه وقتی لشکر عمر سعد قصد حمله به سوی خیمه های اهل بیت را داشتند وهنوز رمقی در وجود حضرت ابا عبدالله بود به شمشیر تکیه داده وفرمودند:ای شیعیان آل ابی سفیان اگر دین ندارید حداقل در دنیا آزاده باشید(کونوا احرارا فی دنیاکم )وتا وقتی من زنده هستم به اهل بیت من حمله نکنید.(نجمی،سخنان امام حسین ازمدینه تا کربلا)
یا حضرت وقتی بربالین حربن یزید ریاحی حاضر می شوند او را بااین سخن مورد تمجید قرار می دهند که انت حر فی الدنیا والآخرة،مادرت تو را به حق حر نامیده است چرا که تو در دنیا وآخرت آزاده هستی.(همان)
پس آزادگی خود صفتی خوب است که انسان چنان وابسته به دنیا وشهوات نباشد که خود را بنده آنها قرار دهد ونتواند از دنیا وحب آن دست کشد.
اما این آزادگی وقتی ارزش واقعی دارد که همراه با دینداری باشد،وبه تعبیر دیگر انسان مومن دیندار،آزاد مرد باشد ودر ترسو وبزدل ووابسته به دنیا نباشد.بزدلی ثمره وابستگی ودوست داشتن جان خود ودنیا است،وکسی که در سایه ایمان واقعی بندگی خدارا کند ووابسته به متاع زودگذر دنیا نباشد تنها از خدا ترس خواهد داشت.
البته شاید منشا ترس وبزدلی عده ای وابستگی نباشد بلکه به نوعی به روحیات آنها برگردد وبه راحتی نتوانند آن را از خود جدا کنند که ما در این مورد بحث نمی کنیم ودر واقع چنین فردی را نمی توان زیادمذمت کرد.ولی ترس وبزدلی که ثمره حب دنیا ووابستگی به مناصب واموال دنیا است مورد مذمت است.
آزاد مرد بودن اگر چه ویژگی خوبی است اما اگر همراه با دینداری باشد ارزش دنیایی وآخرتی دارد.امااگر بخواهیم مقایسه کنیم با اینکه دین با بزدلی بهتر است یا ازادگی بدون دینداری،باید بگوییم که دینداری چون چیزی بالاتر از دینداری دبندگی خدا نیست وپیامبر اسلام فرمودند:الاسلام یعلو ولا یعلی علیه شی،اسلام بالاتر مرتبه است وچیزی بالاتر وباارزش تر از آن نیست.بنابراین دینداری با بزدلی بهتر از آزادگی بدون دین است،وباارزش ترین صفت پیامبر بندگی خداست که قبل از رسالت او مطرح می شود،محمدا عبده ورسوله.
البته آزادگی یکی از صفاتی است که خیلی از اوقات موجب نجات انسان وهدایت او می شود چرا که چنین انسانی وقتی حرف حق را شنید زیاد در باطل خود اصرار نمی کنید چنان که حر توانست بر نفس خود غلبه کند ومسیر حق را انتخاب نماید.

[="Times New Roman"]

سلام عليكم
اين سوال شما داراي دو يا يك پيش فرض است كه مورد قبول نيست
تركيب
آزاد مرد بودن و بي ديني - دين دار بودن و بزدلي

مشخص نيست از كجا اقتباس شده و مبنا و مصاديق آن از كجاست .
لطفا مباني و معيارهايتان را در خصوص اين توصيف توضيح دهيد تا كارشناس محترم هم بنا بر توضيح شما بتوانند رفع شبهه كنند.

ياحق

البته با این توضیحاتی که دادید ابعاد سوال بهتر روشن شد چون سوال اولی کلی بود.
ما وقتی سخن از دیندار می کنیم منظور کسی است که اخلاص دارد،مخلصین له الدین،(سوره بینه)مومنین داینداری شان از روی اخلاص وبرای رضایت خداست.اما کسی که از دین استفاده ابزاری می کندودین را پلی قرار داده است برای رسیدن به خواسته های دنیوی خود،نمی شود دیندار نامید.وهر دینداری باید همیشه مواظب باشد تا به خاطر وسوسه های دنیوی دینش را از دست ندهد واین مساله ای است که در روایات ما زیاد توصیه شده است.
در سوال قبلی شما سخن از این نبود که آدم بزدل از دین استفاده ابزاری می کند بلکه عنوان دیندار بزدل بود که بزدلی را به ترسومعنی کرده اند،اما آدمی که از دین به عنوان ایزار استفاده می کند نه تنها دیندار نیست بلکه ضد دین است وانسان آزاده به مراتب بالاتر از اوست چون حداقل این صفت خوب را دارد.هرچند که خوبی ها زمانی نتیجه می دهد که همراه با تدین واخلاص باشد.

حتما نشانه جهل است چون آدم عاقل هیچوقت از دینی که موجب سعادت ابدی انسان می شودابزاری برای رسیدن به لذات ومناصب زودگذر دنیا استفاده نمی کند.