جمع بندی مجازات عمل در دنیا و اخرت

با سلام به شما دوست عزیز

چند نکته:

اول
عذاب، عذاب است، گرچه اخروی آن شدید تر و شاقّ است، اما مکان عذاب و شدت و مقدار آن کاملا بستگی به نوع و کیفیت و میزان تأثیر گناهی است که مرتکب شده و علم محدود ما قادر به درک چنین فاکتورهائی نیست لذا نمی توانیم مقدار و مکان مجازات را دقیقا درک کنیم، پس دست نیاز سوی قرآن و عترت دراز کرده و پاسخ را از آنان می طلبیم.
دوم
گرچه عدالت خداوند اقتضا می کند میان بندگانش با قانونی برابر و مساوی حکم نماید اما ناگفته نماند که انسان هرچه کند به خود کند گرهمه نیک و بد کند:

مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها وَ ما رَبُّكَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبيدِ، بايد دانست هر كس كار خوب ميكند بنفع خود اقدام مي نمايد و آنكه بدى را پيشه مي سازد بزيان خود گام برميدارد و محققا پروردگار تو بر بندگانش ستمى روا نمي دارد (1)

در واقع، عقوبتها واکنش طبیعی کارهای زشت است، و به عبارتی همان عمل و عکس العمل، کار زشت هرچه بدتر تأثیرش بیشتر، و طبیعتا وسعت و دامنه اش بیشتر، پس اگر کسی کاری کند که مستحق مجازات باشد، خودش برای خودش چنین خواسته است و اعتراضی متوجه خدای مهربان نیست.

وقتی پیامبر و امامان معصوم (سلام الله علیهم اجمعین) خبر از چنین عکس العملی می دهند در واقع حجت بر آنها تمام گشته و باید مراقب رفتار خود باشند.

سوم
کسی که مجازات دنیوی می بیند همیشه به معنای معاف شدن از مجازات اخروی نیست،‌ زیرا نوع و شدت عمل زشت او، چنین عکس العمل شدیدی را برایش رقم می زند:


لَهُمْ عَذابٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ وَ ما لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ واقٍ، براى اين كافرها در همين زندگانى دنيا عذاب و سختى هست ولى عذاب آخرت شديد تر بوده و كسى ايشان را از خشم و قهر خدا حفظ نمي كند. (2)


گرچه آیه درباره مسخره کنندگان پیامبر و کفار و مشرکین است، اما شامل همه کسانی که در مسیر کفر و شرک و تمسخر اولیاء الهی باشند نیز می شود، چنین کسانی هم عذاب دنیوی دارند و هم اخروی مانند کسانی که از اخلاق کریمانه امامان معصوم (سلام الله علیهم) سوء استفاده کرده و صبر و تحمل ایشان را به آخر رسانده و نتیجتا خود را گرفتار نفرین ائمه کردند. (3)
جنگ و مبارزه با حجت خدا گناهی است که عذاب دو دنیا را به همراه دارد.


همچنین بعضی گناهان است که به لحاظ سنگینی خود گناه، در عقوبت آن تعجیل گشته و وزر و وبال آن در همین دنیا گردن گناهکار را گرفته و در آخرت نیز گرفتار خواهند بود، این گناهان شامل ستم، قطع رحم، قسم دروغ، و بدی در مقابل احسان(4) و امثال آنهاست.

چهارم
مؤمنانی که به قرآن و پیامبر و امامان معصوم (سلام الله علیهم اجمعین) ایمان داشته اما گناهی از آنان سر می زند، فقط در همین دنیا مجازات شده و از عذاب آخرت ایمن هستند، (البته با شرائطی که فعلا مجال بحثش نیست) در واقع عذاب دنیا در جهت پاکسازی و آماده سازی برای ورود به بهشت است.

به عبارتی دیگر، جلو افتادن عذاب در دنیا همیشه به معنای بدتر بودن نیست، بلکه چه بسا مؤمنانی که سزای کار بدشان را در همین دنیا ببینند تا روز قیامت بی حساب وارد بهشت شوند،‌ پس تعجیل عقوبت آنان به معنای خیرخواهی است، مانند کسانی که ولایت الله را پذیرفته و مطیع پیامبر و امامان معصوم (سلام الله علیهم) گشتند.


به دو روایت زیر دقت نمائید:


امام صادق علیه السلام می فرمود اگر خدا خیر بنده اش را بخواهد او را به سبب گناهانش در همین دنیا عقوبت کرده تا روز قیامت بی حساب وارد بهشت گردد(5)


همچنین ایشان فرمودند حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) در بازگشت از کوه طور با جسد یکی از اصحاب نزدیکشان که توسط درنگان دریده شده بود مواجه شدند،‌ خدای مهربان به او وحی کرد بنده ام را به این مصیبت گرفتار کردم تا پاک و بی گناه به ملاقاتم آید(6)

خلاصه اینکه عقوبت دنیوی و اخروی تابع نوع گناه و میزان ایمان به اولیاء الهی است و این دو تماما در اختیار انسان است.

موفق باشید.
ــــــــــــ
1.فصلت/46.
2.رعد/34.
3. مثل کسی که در کربلا با تمسخر به امام حسین سلام الله علیه گفت از فرات نمی نوشی تا کشته شوی یا تسلیم امیر گردی،‌ حضرت رو به آسمان عرض کرد خدایا او را تشنه بمیران و هیچگاه نیامرز، در ادامه روایت دارد که او دائما آب می خورد و از تشنگی می نالید تا به درک واصل شد.ر.ک: بحارالانوار ج 45 ص 31.
4. ر.ک: بحار ص 71 ص 99 و 72 ص 274.
5. ر.ک: بحار ج 77 ص 177.
6.ر.ک: بحارالانوار، ج‏13، ص 356.