همنشين بد

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
همنشين بد

در عصر پيامبر اسلام (ص ) در ميان مشركان ، دو نفر با هم دوست بودند، نام اين دو نفر، عقبه و ابى بود.
عقبه ، آدم سخى و بلند نظر بود، هر زمان از مسافرت برمى گشت ، سفره مفصلى ترتيب مى داد و دوستان و بستگان را به مهمانى دعوت مى كرد، و در عين آنكه در صف مشركان بود، دوست مى داشت كه پيامبر اسلام (ص ) را نيز مهمان خود كند.
درمراجعت از يكى از مسافرتها، سفره گسترده اى ترتيب داد و جمعى ، از جمله پيامبر (ص ) را دعوت كرد.
دعوت شدگان به خانه او آمدند، و كنار سفره غذا نشستند، پيامبر (ص)نيز وارد شد و كنار سفره نشست ، ولى از غذا نخورد، و به عقبه فرمود: من از غذاى تو نمى خورم مگر اينكه به يكتائى خداوند، و رسالت من گواهى دهى .
عقبه ، به يكتائى خدا و رسالت پيامبر(ص ) گواهى داد و به اين ترتيب قبول اسلام كرد.
اين خبر به گوش دوست عقبه يعنى ابى رسيد، او نزد عقبه آمد و به وى اعتراض شديد كرد و حتى گفت : تو از جاده حق منحرف شده اى .
عقبه گفت : من منحرف نشده ام ، ولى مردى بر من وارد شد و حاضر نبود از غذايم بخورد جز اينكه به يكتائى خدا و رسالت او گواهى بدهم ، من از اين ، شرم داشتم كه او سر سفره من بنشيند ولى غذا نخورده برخيزد.
ابى گفت من از تو خشنود نمى شوم مگر اينكه در برابر محمد(ص ) بايستى و او را توهين كنى و...
عقبه فريب دوست ناباب خود را خورد، و از اسلام خارج شد و مرتد گرديد و در جنگ بدر در صف كافران شركت نمود و در همان جنگ به هلاكت رسيد.
دوست ناباب او ابى نيز در سال بعد در جنگ احد در صف كافران بود و بدست رزم آوران اسلام كشته شد.
آيات 27 و 28 و 29 سوره فرقان در مورد اين جريان نازل گرديد، و وضع بد عقبه را در روز قيامت ، كه بر اثر همنشينى با دوست بد، آنچنان منحرف گرديد، منعكس نمود و به همه مسلمانان هشدار داد كه مراقب باشند و افراد منحرف را به دوستى نگيرند، كه در آيه 28 سوره فرقان چنين آمده كه در روز قيامت مى گويد: يا ويلتى ليتنى لم اتخذ فلاناً خليلاً: اى واى بر من كاش فلان (شخص ‍ گمراه ) را دوست خود، انتخاب نكرده بودم .[1]

تا توانى ميگريز از يار بد
يار بد، بدتر بود از مار بد
مار بد، تنها تو را بر جان زند
يار بد بر جان و بر ايمان زند

[1] - محمد محمدى اشتهاردى، داستان دوستان، ج 1.

نشانه های دوستان بد :

1 . جاهل و احمق:

امام علی علیه السلام فرمود : « إحذر مجالسة الجاهل کما تأمن مِن مصاحبة العاقل. »

همانطوری که از نشست و برخاست با دوست عاقل آسوده ای ، از خطر همنشینی جاهل دوری کن. (1)

2 . حسود :

امام علی علیه السلام فرمود : « الحاسد یُظهِر وُدَّه فی أقواله و یُخفی بُغضه فی افعاله ، فَلَه إسم الصّدیق و صفة العدوّ . »
انسان حسود دوستی خود را در حرف هایش اظهار می دارد و بغض و کینه اش را در کارهایش پنهان می کند. در ظاهر دوست ، ولی در باطن دشمن است. (2)

3 . فاسق و فاجر

امام علی علیه السلام فرمود :« إیّاکم و مصادقة الفاجر فإنّه یبیع مصادقة بالتّافه (3) المُحتقر »

از رفاقت با دوستان فاجر و بدکار دوری نما ، به خاطر آنکه دوست فاجر ( در جاهایی که منافعی برایش دارد ) این دوستی و رفاقت را به یک چیز ناقابل و کوچک می فروشد ( و همه چیز را زیر پاخواهد گذاشت) . (4)

4 . شرور و آلوده

امام علی علیه السلام فرمود :« مَن صَحِبَ الأشرار لَم یَسلِم »

کسی که بااشرار و انسان های آلوده دوستشود ، سالم نخواهد ماند. (5)

5 . بخیل و خسیس :

امام علی علیه السلام فرمود : « إیّاک و مصادقة البخیل فإنّه یقعد عنک أحوج ماتکون إلیه »

از رفاقت با انسان بخیل و خسیس دوری کن ، به خاطر آنکه هر وقت محتاج و نیازمند وی شدی ، او خود را از تو نیازمندتر و گرفتار تر در ظاهر نشان می دهد. (6)

6 . دروغگو

امام علی علیه السلام فرمود : « إیّاک و مصادقة الکذّاب فإنّه یقرّب علیک البعید و یبعد علیک القریب »

از دوست شدن با انسان بسیار دروغگو اجتناب کن. برای آنکه دور را برایت نزدیک می سازد و نزدیک را دور می گرداند ( از کوه کاهی و از کاه کوهی می سازد. ) (7)

7 . حیله گر

امام علی علیه السلام فرمود : « إیّاک و صُحبة مَن اَلهاک و أغراک فإنّه یخذلک و یوبقک »

از دوست شدن با کسانی که تو را به بازی می گیرند و فریب می دهند دوری کن. زیرا چنین دوستانی تو را به خواری و نابودی می کشانند. (8)

8 . عیب جو و دنبال نقطه ضعف بودن :

امام علی علیه السلام فرمود :« إیّاک و معاشرة متتبعی عیوب النّاس فإنّه لم یسلم مصاحبهم منهم »

از معاشرت و دوست شدن با کسانی که دنبال عیوب و نقطه ضعف مردم اند دوری کن، زیرا دوستان چنین افرادی از ضرر آنها سالم نمی مانند ( به خاطر آنکه کم کم رفقاء خودشان را مبتلا به این صفت زشت می کنند ، و یا در صدد گرفتن نقطه ضعف دوستانش برای از بین بردن آبرویشان می باشند ). (9)

*************************
(1) غرر الحکم ، فصل 4 ، شماره 29
(2) غرر الحکم ، فصل 1 ، شماره 2127
(3) التافة : الحقیر الخسیس ؛ بحار الأنوار ، ج 6 ، ص 310
(4) غرر الحکم ، فصل 5 ، شماره 11
(5) غرر الحکم ، فصل 77 ، شماره 597
(6) غرر الحکم ، فصل 5 ، شماره 16
(7) غرر الحکم ، فصل 5 ، شماره 20
(8) غرر الحکم ، فصل 5 ، شماره 62
(9) غرر الحکم ، فصل 5 ، شماره 19

موضوع قفل شده است