جمع بندی آیا برای کار خیری که از روی عادت انجام شود ثواب در نظر گرفته می شود؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا برای کار خیری که از روی عادت انجام شود ثواب در نظر گرفته می شود؟

من تا جایی که وضع مالیم اجازه میده به نیازمندا کمک میکنم ! از صدقه دادن گرفته تا کمک اینترنتی به سایت های خیریه معتبر !
ولی هیچ وقت این کار و به خاطر ثوابش انجام ندادم و هیچوقت هم نیت نمیکنم !!
یعنی کلا حساب نیست ؟

کارشناس بحث: بصیر

for ever alone;312443 نوشت:
من تا جایی که وضع مالیم اجازه میده به نیازمندا کمک میکنم ! از صدقه دادن گرفته تا کمک اینترنتی به سایت های خیریه معتبر !
ولی هیچ وقت این کار و به خاطر ثوابش انجام ندادم و هیچوقت هم نیت نمیکنم !!
یعنی کلا حساب نیست ؟

سلام دوست گرامی:Gol:
انسان هیچ کاری را بدون نیت انجام نمیدهد . همین که خواستید گره ازمشکل دیگران باز کنید و برای نیازمندان کاری کنید خودش یک نیت انسانی است.
عملی که از سر نوع دوستی و اخلاق و انسانیت باشد بی جواب نمیماند و در همین مدت عمر اثرش بالاخره مشهود خواهد شد ، رضایت قلبی، آرامش وجدان و پیشآمدهای مثبت و رفع گرفتاریها ...
ولی همیشه این احتمال وجود دارد که بعد از مرگ خداوند از ما بپرسد: "خوب تو انسان خوبی بودی و ارزشهای اخلاقی اعمال هم سر جای خود ،که البته پاداش بسیاری از آنها را در همان دنیا گرفتی، ولی چه کاری را فقط برای رضایت من انجام دادی ؟ میتوانستی یک لحظه یاد منهم باشی ،برای زندگی جدید در اینجا آن کار و آن نیت بیشتر بدردت میخورد".
آنوقت چکار کنیم؟

تارک دنیا;312512 نوشت:
سلام دوست گرامی:gol:
انسان هیچ کاری را بدون نیت انجام نمیدهد . همین که خواستید گره ازمشکل دیگران باز کنید و برای نیازمندان کاری کنید خودش یک نیت انسانی است.
عملی که از سر نوع دوستی و اخلاق و انسانیت باشد بی جواب نمیماند و در همین مدت عمر اثرش بالاخره مشهود خواهد شد ، رضایت قلبی، آرامش وجدان و پیشآمدهای مثبت و رفع گرفتاریها ...
ولی همیشه این احتمال وجود دارد که بعد از مرگ خداوند از ما بپرسد: "خوب تو انسان خوبی بودی و ارزشهای اخلاقی اعمال هم سر جای خود ،که البته پاداش بسیاری از آنها را در همان دنیا گرفتی، ولی چه کاری را فقط برای رضایت من انجام دادی ؟ میتوانستی یک لحظه یاد منهم باشی ،برای زندگی جدید در اینجا آن کار و آن نیت بیشتر بدردت میخورد".
آنوقت چکار کنیم؟

تارک دنیا;312512 نوشت:

با حرفاتون کاملا موافقم !
ولی آخه وقتی آدم نیت میکنه دیگه اون کار بهش حال نمیده !!
یعنی رسما داری میگی که خدا حواست باشه من دارم این کار رو برا تو انجام میدما !! همین الان ثوابش رو بذار کنار !!
یعنی رسما توقع داری در ازای کاری که میکنی یه چیزی بهت بدن !!

[="Green"]این موضوع، مبتلابه زیاد داره. یعنی ما تو ضمیر ناخودآگاه خودمون میدونیم این کار خوبه و انجامش میدیم و به چیزی هم فکر نمی کنیم.
کاش یک کارشناس مارو توی این زمینه راهنمایی کنه.
[/]

مهدیسا;312618 نوشت:
این موضوع، مبتلابه زیاد داره. یعنی ما تو ضمیر ناخودآگاه خودمون میدونیم این کار خوبه و انجامش میدیم و به چیزی هم فکر نمی کنیم.
کاش یک کارشناس مارو توی این زمینه راهنمایی کنه.

به نام خدا
سلام

یک تاپیک دیدم که شاید شما هم دوست داشته باشید بخونیدش , بنظر خودم با خوندنش میفهمیم که اصلا واسه چی باید کار خوب کنیم و با چه نیتی:

http://www.askdin.com/thread8379.html

یا حق

سلام
[="green"]ممنون. خوندمش ولی این سؤال هنوز توی ذهنمه که اگه ما ناخودآگاه کار خوبی کنیم و در اون لحظه به فکر ثواب و جلب رضایت پروردگار نباشیم و از روی عادت اون کارو کنیم آیا این عمل بی نتیجه است؟ و در رشد ما تأثیری نداره؟ و چطور میشه این روش رو عوض کرد و همیشه ابتدای هرکاری اول خدا مدنظرمون باشه بعد دل خودمون؟[/]

مهدیسا;312654 نوشت:
سلام
ولی این سؤال هنوز توی ذهنمه که اگه ما ناخودآگاه کار خوبی کنیم و در اون لحظه به فکر ثواب و جلب رضایت پروردگار نباشیم و از روی عادت اون کارو کنیم آیا این عمل بی نتیجه است؟ و در رشد ما تأثیری نداره؟

سلام خدمت شما دوست گرامی
به اعتقاد من اگر باور کنیم که خداوند خالق ،دوستدار بندگانش است و به آنها رحم دارد (که بنا به روایات و آیات همینطور است)پس نتیجتا رحم انسانها به همنوع خود و محبتشان به یکدیگر در راستای خواست خداوند است ،حتی اگر در لحظه عمل او را مد نظر نداشته باشند ،پس هیچ عمل خیر و انسان دوستانه ای از نظرخالق انسانها بی نتیجه نخواهد بود ولی داشتن نیت خدایی عمل ارزشی را کاملتر میکند، در واقع همین نیت هاست که میتواند برخی اعمال ساده روزانه را در حد عبادت خالصانه بالا ببرد.

[="Tahoma"][="Navy"]

for ever alone;312443 نوشت:
من تا جایی که وضع مالیم اجازه میده به نیازمندا کمک میکنم ! از صدقه دادن گرفته تا کمک اینترنتی به سایت های خیریه معتبر ! ولی هیچ وقت این کار و به خاطر ثوابش انجام ندادم و هیچوقت هم نیت نمیکنم !! یعنی کلا حساب نیست ؟

for ever alone;312573 نوشت:
ولی آخه وقتی آدم نیت میکنه دیگه اون کار بهش حال نمیده !! یعنی رسما داری میگی که خدا حواست باشه من دارم این کار رو برا تو انجام میدما !! همین الان ثوابش رو بذار کنار !! یعنی رسما توقع داری در ازای کاری که میکنی یه چیزی بهت بدن !!
مهدیسا;312654 نوشت:
ین سؤال هنوز توی ذهنمه که اگه ما ناخودآگاه کار خوبی کنیم و در اون لحظه به فکر ثواب و جلب رضایت پروردگار نباشیم و از روی عادت اون کارو کنیم آیا این عمل بی نتیجه است؟ و در رشد ما تأثیری نداره؟ و چطور میشه این روش رو عوض کرد و همیشه ابتدای هرکاری اول خدا مدنظرمون باشه بعد دل خودمون؟

باسلام و احترام
هیچ عملی نیست که پاداش نداشته باشد. هر عملی، یک عکس العمل دارد. عمل را برای رضایت نفست انجام بدهی،نفست آرامش پیدا می کند، برای شادی دلِ مردم انجام بدهی، مردم شاد می شوندو در نتیجه خدماتی به شما می رسانند،برای خدا انجام بدهی، خدا شاد و راضی می شود و خداوند وعده کرده اگر کسی برای خودِ من عملی انجام ندهد(نه برای پاداش من) خودم پاداش عملش خواهم بود. یعنی به لقای خودم می رسد. و می دانید بالاترین مقامهای بهشتی، «جنة اللقاء» است.
پس بعضی از اعمال،برای خدا هم نباشند، اثر خود را می گذارند، شما در آب، نمک بریزی، باید شور شود، شکر بریزی، باید شیرین شود، این عوارض ظاهری است. بعضی از اعمال عوارض غیر مادی هم دارند ولو برای خدا نباشند. مثلا صله رحم انجام بدهی، یا صدقه بدهی، طول عمر شما زیاد می شود، به پدر و مادر خدمت کنی، روزیت زیاد می شود ،همچنین عمر با عزت خواهی داشت و ...
اما کارِ برای خدا، لازم نیست به قصد پاداش باشد، ممکن است شما برای خدا کاری انجام بدهید، اما نیت پاداش هم نداشته باشید، بلکه لوجه الله این کار را کرده اید. یعنی بگویید،خدایا من دست این زمین گیر را گرفتم، فقط به خاطر رضایت تو و نه بخاطر هیچ چیز دیگر.
اگر کسی عملی را به رضایت دلِ خودش انجام دهد، اثر دنیایی دارد ولی پاداش آخرتی ندارد. قیامت برای کسی است که عمل برای خدا انجام داده باشد ولو برای بهشت خدا یا ترس از جهنم خدا.
حال اعمال به سه طریق، پاداش بهشتی داده می شوند
طبق فرمایش امیرالمومنین، گروهی خدا را عبادت می کنند برای رسیدن به بهره مادی یا معنوی، این عبادت تجّار است، گروهی خدا را عبادت می کنند، ترس از جنهم، این عبادت عبید است، گروهی خدا را عبادت می کنند، به خاطر تشکر از خداوند و شایستگی عبادت، این عبادت احرار است، که این عبادت، برترین عبادتهاست.
إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ وَ هِيَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ.(نهج البلاغه ص 510)

همانطور که از فرمایش حضرت امیر(ع) ملاحظه می شود، هر سه نیت، عبادت حساب می شود و پاداش دارد، ولی هیچ کدام به عبادت احرار نمی رسد. پس اگر عملی به خاطر رسیدن به ثواب، یا ترس از عذاب باشد،اینطور نیست که بی ارزش باشد و بهای آن بهشت نباشد، منتها به ارزشِ عملی که لوجه الله باشد نخواهد رسید.
پس هیچ عملی با پاداش وعکس العمل نخواهد بود ولو شده پاداش دنیایی باشد. دیگر این که اگر بخواهیم اعمال را فقط و فقط از همان ابتدا برای خدا انجام بدهیم، نیاز به تمرین دارد و کارِ یکی دو روزه نیست. با مداومت و تمرین می توان به این مقام رسید بدین صورت که حتی خوردن و خوابیدنمان را هم نیت کنیم و برای خدا انجام بدهیم، کم کم همه کارهای ما رنگ و بوی خدای خواهد گرفت.[/]

سوال:
آیا برای کار خیری که از روی عادت انجام شود ثواب در نظر گرفته می شود؟


پاسخ:
اعمال نیکی که بر اثر عادت انجام می شوند یا با نیت الهی صورت می گیرند یا نیت غیر الهی، مانند نیت میل نفس و شادی ِ دل خویش یا دیگری.
گاهی یک عمل، به خاطر شادیِ دلمان هم صورت گرفته، اما از آنجا که مثلا دلمان، دل خدایی شده، و چون می دانیم، این عمل مرضیِ رضای الهی است، دلمان هم از انجامش شاد می شود،
در این صورت نمی توانیم بگوییم این عمل، الهی نیست و برای تسلّای دل صورت گرفته، بلکه می توان چنین نیتی را هم الهی دانست، چون دلِ ما، با خواست خدا هماهنگ گشته، بلکه خواسته هایمان الهی شده است. هر چه را محبوب بپسندد، ما هم پسند می کنیم، حتی عادت در این مواقع، برای خداست، یعنی اگر هم بدین کار عادت کرده باشیم، باز به صورت ناخودآگاه، رضایت الهی مدّنظرمان است، و اراده کرده بودیم با این کار، رضایت خدا را جلب کرده باشیم،
هر چند نفسمان هم از این کار خوشش بیاید، این خوش آمدن، نفسانی نیست، بلکه نفس از این که، عمل، موردِ رضایت الهی است، خشنود می باشد.(البته این کار نیاز به تمرین و ممارست دارد تا نیت الهی در همه کارها، ملکه نفسانی گردد، یعنی کارِ برای رضای خدا، ملکه انسان بشود)

برای این که بفهمیم اعمالی که از روی عادت انجام می دهیم، هنوز برای رضایت الهی هست یا نه،باید نگاه کنیم اگر در عملی که انجام می دهیم، ذرّه ای منفعت شخصی مدّنظر است، باید ناخودآگاه متوجه نفسانی بودنِ عمل و ملاکهای شخصی داشتن، بشویم و خود را متنبه سازیم
که این عمل ممکن است مورد رضایت الهی واقع نشده باشد. به این حالت، ملکه تقوی گفته می شود و دیگر عادتِ به معنای منفی آن، یعنی عادت به معنای بدون نیت نخواهد بود،

بلکه عادت کردن بر نیت الهی است تا حدّی که به درجه ملکه نفس رسیده است.
و طبق سخن حضرت علی(ع) اعمال عبادی، به سه صورت، دارای نیت الهی می شود که هر سه صورت پسندیده است اما مراتب آنها متفاوت است:
گروهی خدا را عبادت می کنند برای رسیدن به بهره مادی یا معنوی ای که خدا می دهد(البته با این نیت که می داند این بهره را خدا می دهد، و یک طرفِ قضیه، خدا وجود دارد، یعنی خدا هم مدّنظر گرفته شده است،

اما خدایی که پاداش می دهد)، این عبادت تجّار است، گروهی خدا را عبادت می کنند، ترس از جنهم،(یعنی از جهنم خدا می ترسند، باز در این مورد ذکر و یادی از خدا شده است و نیت، الهی محسوب می شود اما نه خالصا و مخلصاً) این عبادت عبید است، گروهی خدا را عبادت می کنند، به خاطر تشکر از خداوند و شایستگی عبادت، این عبادت احرار است، که این عبادت، برترین عبادتهاست.
إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ وَ هِيَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ.(نهج البلاغه ص 510)

موضوع قفل شده است