اگه عملمون از سر دلسوزی باشه نه جلب رضایت خدا... ؟؟؟
تب‌های اولیه
... به نام او* و به یاد او* ...
، خودِ من اون لحظه فقط میخوام فوری براش یه چیزی بگیرم تا بخوره، و اغلب پیش اومده که تو اون لحظه اصلا تو ذهنم نمیاد که خدا* این کارو دوس دارن و توصیه کردن! تو اون لحظه فقط به این دلیل که نمیتونم تحمل کنم اون صحنه رو و چون دلم سوخته، بهش کمک کردم!!...بابت اینکه عملم از سر دلسوزی بوده و نه دستوری که از خدا* داریم؟
[SPOILER]اگر سوالم رو در جای نامناسبی مطرح کردم عذر میخوام :Gol:[/SPOILER]
منم این سوال تو ذهنم هست که ما به دیگران به خاطر دوستی و دلسوزی و... اکثرا کمک میکنیم آیا این کار های پاداش اخروی دارن یا فقط پاداش دنیوی دارن؟
اما فک نکنم نماز بخاطر ترس از عقاب خدا گناه باشه چون خشیت از خدا خوب هست و کمک بخاطر دلسوزی باز گناه باشه چون گناه مفهومش متفاوته؟!!
با تشکر
حالا سوال من : میخوام بدونم تو چنین مواقعی گناه می کنم؟؟
سلام علیکم
سرکار مانلی بزرگوار،جواب کامل رو کارشناس سایت بهتون خواهند داد(إنشاءالله) و اما نظر بنده:
همینکه او دعایی برای شما کند ،ثواب می برید و در هر حال حرام نیسته؛چون اگر حرام باشد گناه دارد ولی اگر از جنبه ی اخلاقی بخواییم نگاه کنیم به مسئله،کارشناس محترم جناب اویس پاسخگو هستند..
موفق باشید:Gol:
بنام خدا
یاامام هادی (ع) ادرکنی
باسلام
بنظر من هم ,ما بندگان غیرمعصوم خداوند, ناخواسته و متاسفانه ,این شرک خفی را در اعمال روزمره خود داریم .
اما چون اصل نیت ما شرک نیست بعید است عمل خیر , گناه حساب شود والبته درجه ی انسان ها متفاوت است و خداوند از هرکس به اندازه ی وسعش انتظار دارد
حتما" این معروف را شنیده اید که چه بسا :
حسنات الابرار سیئات المقربین
همین که شما می دانید و می خواهید که همه اعمالتان برای رضای آن یگانه ی بی همتا باشد خیلی عالیست !
و من فکر می کنم موردی که شما مثال زده اید مانند کسیست که اول رمضان المبارک ,قصد روزه می کند, که ماه را روزه دار باشد اما هرسحر این نیت را در ذهن مرورنکند و مورد توجه خاص قرار ندهد, که می دانیم روزه اش درست است !
هرچند,هرچه انسان به حضورش در محضرالهی هشیارتر باشد بهترو به سعادت نزدیک تر است ..:ok:
این نظرشخصی بنده بود که احتمال اشتباه بودن هم دارد ان شالله کارشناس محترم پاسخ شما دوست گرامی راخواهند داد :Gol:
سلام
من هم همین سوال را دارم
تو برنامه سمت خدا بود فکر کنم:Gig: یکی از کارشناسانشون میگفتن که روایت داریم از 100 درصد نیت عملمون حتی اگر یک درصد هم غیر خدایی باشه پذیرفته نیست !!!
با این حساب قریب به اتفاق اعمال من قبول نیست ! :Ghamgin:
[="Tahoma"][="DarkGreen"]همینکه او دعایی برای شما کند ،ثواب می برید و در هر حال حرام نیسته؛چون اگر حرام باشد گناه دارد
خیلی زیاد ممنونم از توجه تون :Gol:
همین که شما می دانید و می خواهید که همه اعمالتان برای رضای آن یگانه ی بی همتا باشد خیلی عالیست ! و من فکر می کنم موردی که شما مثال زده اید مانند کسیست که اول رمضان المبارک ,قصد روزه می کند,.....!
هرچند,هرچه انسان به حضورش در محضرالهی هشیارتر باشد بهترو به سعادت نزدیک تر است ..
ممنونم ازتون.. دقیقا به همین دلیل من این سوال برام پیش اومد!
امیدوارم کارشناس محترم زود تر بیان و جواب بدن..:Moshtagh:
روایت داریم از 100 درصد نیت عملمون حتی اگر یک درصد هم غیر خدایی باشه پذیرفته نیست !!!
:Moteajeb!::Moteajeb!::Moteajeb!: خدا نکنه این حرف درست باشه!!! :(
با این حساب قریب به اتفاق اعمال من قبول نیست !
دقیقا!! منم... :([/]
[=Arial Black]راستش من یه مدتیه یه سوالی ذهنمو مشغول کرده!ببینید ما کارایی که انجام میدیم، گاهی برای رضای خداست و کاملا اون لحظه به یاد خدا* هستیم و از ته دلمون میخوایم که خوشحالشون کنیم..منتها گاهی اینطور نیست!! یعنی گاهی پیش میاد که تو لحظه ای که داریم کاری انجام میدیم به نیت شاد کردن و جلب رضایت خدا* نیست و هدف دیگه ای داریم!...مثلا همین نمازی که میخونیم برای همه مون پیش اومده که یه موقعی از خستگی دل و دماغ نداشتیم و نمازمون صرفا برای رفع تکلیف و ترس از آتش جهنم بوده!...یا مثلا موضوعی که باعث شد این سوال تو ذهنم بیاد، اینکه وقتی به یکی کمک بکنیم، ممکنه گاهی هدفمون چیزی جز جلب رضایت خدا* و اطاعت از دستورات الهی باشه!!واضح تر بگم... مثلا وقتی می بینیم یه بچه ای تو خیابون گرسنه س
، خودِ من اون لحظه فقط میخوام فوری براش یه چیزی بگیرم تا بخوره، و اغلب پیش اومده که تو اون لحظه اصلا تو ذهنم نمیاد که خدا* این کارو دوس دارن و توصیه کردن! تو اون لحظه فقط به این دلیل که نمیتونم تحمل کنم اون صحنه رو و چون دلم سوخته، بهش کمک کردم!!...حالا سوال من : میخوام بدونم تو چنین مواقعی گناه می کنم؟؟بابت اینکه عملم از سر دلسوزی بوده و نه دستوری که از خدا* داریم؟نمیدونم تونستم منظورمو برسونم یا نه؟!!ممنون میشم از کارشناسای محترم و دوستای خوب اسک دینی اگر نظر بدید و جوابمو بدید...
با عرض سلام وادب خدمت همه دوستان خوبم خصوصا سرکار محترم خانم Maneli
در جواب سوالتان باید بگویم همانطوری که افعال زشت و ناپسند در محضر خداوند دارای مراتب گوناگون است کارهای خیر و ارزشمند نیز در پیشگاه الهی دارای مراتب متفاوت است.
یک کار خیر و پسندیده به اعتبارات گوناگون می تواند از ارزشهای متفاوتی برخوردار باشد. آنچه مهم است این است که بدانید همانطوری که هیچ کار ناپسندی در نزد خداوند فراموش نمی شود به همین ترتیب هیچ کار خیری در پیشگاه خداوند نادیده گرفته نمی شود فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (الزلزله/7-8)
درست است که هر کار خیری اگر با اخلاص کامل و در جهت قرب الهی انجام گیرد از بالاترین ارزش ممکن برخوردار خواهد بود اما چنین نیست که خیراتی که در جهت انس و مدارا و الفت با مردم است اگر بدون توجه به قرب الهی صادر شود، بدون اجر وثواب باشد تنها «عبادت» که حق الله است اگر بدون قصد قربت انجام شود پذیرفته نخواهد شد، اما باقی خیرات و حسنات ولو اینکه بدون قصد قربت هم انجام شود اگر چه از عالیترین مراتب ثواب برخوردار نخواهد بود اما در عین حال نمی توان به طور کلی آن را از کمال و ثواب بی بهره دانست. خداوند همه نیکیهای بندگانش را می بیند و همه آنها را به حسب سبکی و سنگینی شان محاسبه خواهد کرد.
پس اگر محاسبه گر هستش بشینه بدبختی ها و ناکامی ها و به آرزو نرسیدن های ما رو هم محاسبه بکنه و همچنین تاثیر اینها در خراب شدن روحیاتمون و حال خرابمون رو هم محاسبه بکنه بگذریم اگر من هم مجالی برای خوبی کردن داشتم فقط از روی دلسوزی هست
درست است که هر کار خیری اگر با اخلاص کامل و در جهت قرب الهی انجام گیرد از بالاترین ارزش ممکن برخوردار خواهد بود اما چنین نیست که خیراتی که در جهت انس و مدارا و الفت با مردم است اگر بدون توجه به قرب الهی صادر شود، بدون اجر وثواب باشد تنها «عبادت» که حق الله است اگر بدون قصد قربت انجام شود پذیرفته نخواهد شد، اما باقی خیرات و حسنات ولو اینکه بدون قصد قربت هم انجام شود اگر چه از عالیترین مراتب ثواب برخوردار نخواهد بود اما در عین حال نمی توان به طور کلی آن را از کمال و ثواب بی بهره دانست. خداوند همه نیکیهای بندگانش را می بیند و همه آنها را به حسب سبکی و سنگینی شان محاسبه خواهد کرد.
با سلام..
خیلییی متشکرم از پاسختون:Gol:
- درست خاطرم نیست از زبون چه کسی شنیدم، نمیدونم، شاید حاج آقا پناهیان بودن، میگفتن : مثلا در نماز، حتی اگر در طول نماز حواسمون هی پرت شه و متمرکز نباشه اما حتی اگر سجده ی آخر نماز رو با حضور قلب بخونیم نمازمون قبوله...
نمیدونم این مطلب درسته یا نه؟؟ چنین روایتی داریم؟؟
- چه بد! آخه مگه نه اینکه اصلِ کاره که انجام میشه؟؟
اینجوری به قول سرکار افلاکیان، قریب به اتفاق اعمال ما (حداقل خود من) نصفه و نیمه قبول میشه! ؟؟:Ghamgin:
[="arial black"][="blue"]- درست خاطرم نیست از زبون چه کسی شنیدم، نمیدونم، شاید حاج آقا پناهیان بودن، میگفتن : مثلا در نماز، حتی اگر در طول نماز حواسمون هی پرت شه و متمرکز نباشه اما حتی اگر سجده ی آخر نماز رو با حضور قلب بخونیم نمازمون قبوله... نمیدونم این مطلب درسته یا نه؟؟ چنین روایتی داریم؟؟
اینکه بنده گفتم اگر در عبادات قصد قربت نباشد از جانب خداوند مورد قبول نخواهد بود غیر از عدم حضور در نماز است. عدم حضور و عدم توجه کافی در نماز به معنای عدم قصد قربت نیست بلکه بسیاری از ما نماز را برای خدا می خوانیم اما حضور و توجه لازم را نداریم.
غرض کلام حقیر از اینکه گفتم اگر عبادتی برای قصد قربت به خداوند نباشد یعنی برای ریاکاری یا برای جلب توجه دیگران باشد که در این صورت این نمازها مورد قبول درگاه الهی واقع نمی شود و خداوند اجر این نمازها را به همان مردمانی واگذار می کند که ما برای آنها عبادت کرده ایم.[/][/]
سلام من هم همین سوال را دارم تو برنامه سمت خدا بود فکر کنم یکی از کارشناسانشون میگفتن که روایت داریم از 100 درصد نیت عملمون حتی اگر یک درصد هم غیر خدایی باشه پذیرفته نیست !!! با این حساب قریب به اتفاق اعمال من قبول نیست !
با تشکر از جناب اویس بزرگوار
لطفا جواب سوال من را هم بدید.آیا این روایتی که گفتم درسته؟
به نام او* ...
سلام و عرض ادب و تشکر فراوان از جناب اویس بزرگوار:Gol:
غرض کلام حقیر از اینکه گفتم اگر عبادتی برای قصد قربت به خداوند نباشد یعنی برای ریاکاری یا برای جلب توجه دیگران باشد که در این صورت این نمازها مورد قبول درگاه الهی واقع نمی شود و خداوند اجر این نمازها را به همان مردمانی واگذار می کند که ما برای آنها عبادت کرده ایم.
خب پس در مورد فرض سوالم: مثلا وقتی می بینیم یه بچه ای تو خیابون گرسنه س
، خودِ من اون لحظه فقط میخوام فوری براش یه چیزی بگیرم تا بخوره، و اغلب پیش اومده که تو اون لحظه اصلا تو ذهنم نمیاد که خدا* این کارو دوس دارن و توصیه کردن! تو اون لحظه فقط به این دلیل که نمیتونم تحمل کنم اون صحنه رو و چون دلم سوخته، بهش کمک کردم!!...
اگر اعمالی از این قبیل، صرفا از سر دلسوزی انجام بشن (در لحظه) و به یاد خدا نباشیم (در اون لحظه)
(تاکید من به لغت لحظه، به این دلیله که بارها پیش اومده کاری رو انجام میدم و انجام اون کار در اون لحظه و مکان صرفا برای دیدن شادی اون بچه یا اون شخصه و وقتی لبخند رضایتشو می بینم دل خودم شاد میشه! و میرم... و تااازه اینجاست که یهو یادم میاد خداوند توصیه کردن مارو به این کار!.. و باید عملم برای رضایت خدا می بود، نه برای رضایت بنده ی خدا و یا خودم...)
[SPOILER]
شایدم گاهی انجام کاری برای اینه که از عذاب وجدان احتمالی که سراغم خواهد اومد دور بشم!!
[/SPOILER]
ایا حقیر در چنین مواردی مرتکب گناه نشدم؟؟
[=Arial Black]با تشکر از جناب اویس بزرگوار لطفا جواب سوال من را هم بدید.آیا این روایتی که گفتم درسته؟
[=Arial Black]با عرض سلام خدمت سرکار محترم افلاکیان
[=Arial Black]البته حقیر روایتی را که شما مضمون آن را بیان نمودید ندیدم ولی بر فرض اینکه چنین روایتی هم باشد مربوط به اعمالی است که قصد قربت در آنها ضروری است مانند نماز یا روزه .
[=Arial Black]اما بسیاری از اعمال نیک دیگر هستند که نیت قربت در آنها شرط نیست اگر چه با نیت قربت از ارزش بیشتری برخوردار می شوند مانند اطعام فقرا، چنین اعمالی ولو اینکه برای رضایت خلق الله انجام گیرد و هیچ قصد قربتی هم در آنها نباشد مرضی خداوند بوده و مورد اجر و ثواب قرار خواهد گرفت .
فکر میکنم با مطلبی که اکنون به عرض رساندم پاسخ سرکار محترم Maneli هم داده شده باشد.
یه سوال: این که پیامبرر میگه الاعمال بالنیات یعنی همین؟
ای خدای من
پس کلی رو سیاهیم....
الهی عاملنا بفضلک و لا تعاملنا بعدلک یاکریم...
[="Tahoma"][="Navy"]یه سوال: این که پیامبرر میگه الاعمال بالنیات یعنی همین؟
سلام علیکم
به علت اینکه استاد محترم جناب اویس مدتی مرخصی هستند،بنده پاسخ می دهم.
نیّت روح عمل است،باطن عمل است،و چیدمان آن عمل،ظاهر کار است.
نیّت اگر برای حق و در مسیر حق باشد نورانی است،و گرنه یا نور ندارد(اثر تخریبی هم ندارد) و یا خدائی ناکرده مانند نیّت گناه ظلمانی است و اثر مُخرب بر روی روح و نفس دارد.
اصلاح نیّت در قدم اول با اصلاح اعتقادات میّسر می شود،زیرا در نیّت الهی چه کسی مّد نظر قرار می گیرد؟خدا ، قاعدتا باید به این خدا، شناخت و معرفتی باشد تا نیّت و قصد فرد به آن تعلق بگیرد.
لذا همانطور که بارها محضر عزیزان عرض کرده ایم.مبدأ همه خیرات توحید است.توحید شرط اصلی و شروع تکامل است و تا توحید اصلاح نشود اصلاحات دیگر خیلی مفید نخواهد بود.
گفتم که الف،گفت دگر،گفتم هیچ/در خانه اگر کس است،یک حرف بس است.[/]
[="Tahoma"][="Navy"]ممنون
حالا این نیت خراب رو چطور درست کنیم؟!
احساس می کنم دیگه هیچی کار خوب ندارم...
سلام علیکم
در مورد اصلاح نیت در پست قبل نکته مهمی بیان شد.
اگر سوال خاصی دارید،در خدمت هستم.[/]
[="SeaGreen"]من روایتی از یکی از علما شنیدم که خداوند فرمودند من عمل نیکی که حتی برای رضای من هم نباشد میپذیرم:ok:[/]
ببخشید منظورم این بود که شروع تصحیح اعتقادات از کجاباشه بهتره؟
از اصول یا فروع؟از توحید یا معاد؟برنامه ی عملی بدین!
باتشکر
[="Tahoma"][="Navy"]ببخشید منظورم این بود که شروع تصحیح اعتقادات از کجاباشه بهتره؟
از اصول یا فروع؟از توحید یا معاد؟برنامه ی عملی بدین!
باتشکر
سلام علیکم
مسلما از توحید.
زیرا اصول دیگر متوقف بر توحید هستند.معاد و نبوت و امامت و عدل همگی متوقف بر توحید اند.
بر اهل دقت پوشیده نیست که اکثری مردم عبادات و ترک معصیت خود را به واسطه معاد انجام می دهند،اگر بحث معاد و پاداش و عقاب نبود،این عده نه این چنین عبادت می کردند و نه اینچنین ترک معصیت.
اما عده ای هستند که برهان انجام عبادات و ترک معصیتها برای ایشان فقط توحید است.ایشان کار به این ندارند که در عوض این عبادت چه می خواهند بگیرند،بلکه خدائی را شناخته اند که از هر جهت شایسته پرستیدن است،لذا اقدام به عبادت می کنند.
گناه نکردنشان به علت عقاب پروردگار نیست،بلکه شرم و حیا مانع گناه کردنشان می شود،ایشان فهمیده اند که گناه چه مانع بزرگی در وصول ایشان به پروردگارشان است.
در مورد برنامه برای مطالعه نیز قبلا مطالب مفصلی در این تاپیک بیان شده است:
http://www.askdin.com/thread21762.html
مراجعه بفرمائید.موفق باشید.[/]