علم و دین

[=Arial Black]
باسلام
لازم به ذکر است که گفته شده اشتراكات و تعارضاتی بين علم و دين وجود دارد که قبل ازبحث یک نکته لازم است وآن اینکه:
براي فهم تعارضات و اشتراكات علم و دين بايد منظور خود را از علم و دين روشن كنيم. علم و دين در مواردي با هم به تعارض رسيده‏اند و در مغرب زمين اين تعارض به اوج خود رسيده است. مسيحيت با عنوان دين غالب غربيان و علم تجربي (Science) در مقاطعي به تعارضات شديدي رسيدند كه اين تعارضات يك دليل عمده داشت:
دليل اول را در دين مسيحيت بايد جستجو كرد. مسيحيت در اوايل رنسانس به عنوان ديني تحريف شده و تا حدود زيادي ضد عقل و ظاهرگرا در برابر هرگونه پيشرفت علمي و كنكاش در طبيعت ايستادگي مي‏كرد. محتويات خرافي و ضد علمي كتاب مقدس تحريف شده، نارسايي مفاهيم ديني كليسا (مثل تثليث) ظاهري و نص‏گرايي افراطي ارباب كليسا و از همه مهم‏تر برخوردهاي نادرست و از سر تعصب ارباب كليسا با دانشمندان و نظريات علمي آن‏ها همگي باعث چالش‏هايي بين ارباب كليسا و دانشمندان شد. محاكمه گاليله به اين دليل كه بر اين اعتقاد شد كه زمين كروي شكل است و با هيأت بطلميوسي ـ كه از نظر ارباب كليسا وحي منزل بود ـ مخالفت كرد، تنها يك نمونه از برخوردهاي غلط با دانش و دانشمندان است(براي تفصيل بيشتر نگا: علي زماني، امير عباس، دين و علوم تجربي تعارض‏ها و راه حل‏ها، دبيرخانه مجمع گردهمايي معارف اسلامي، صص 53 - 42).
از سوي ديگر، برخي از دانشمندان به ويژه از قرن هجدهم تا اواسط قرن بيستم علم را در جايگاه دين نشاندند و ضمن برداشت‏هاي مادي‏گرايانه از علم جديد، دقيقاً كاركردي كه براي دين متصور است از علوم جديد خواستار شدند نحله پوزيتيويسم (Positivism) و پوزيتيويسم نوين (New-Positivism) و ماركسيسم از جريان‏هايي هستند كه سعي مي‏كنند از همه امور و گزاره‏ها تحليل علمي ارائه دهند و آن‏چه را به محك تجربه حسي سنجيده نمي‏شود، به كنار مي‏نهند. طبق اين تحليل دين كه امري غيرتجربي است كاملاً كنارگذارده مي‏شود.
پس تعارض علم و دين، تعارضي حقيقي نيست، بلكه تعارضي مصنوعي و تصنعي است كه به دليل برداشت‏هاي غلط از علم و دين به وجود آمده است و در حقيقت بين علم و دين تعارضي نيست، زيرا هيچ دانشمندي به استناد دانش خود نمي‏تواند خداوند و مبدأ قدسي و مفاهيم و معارف ديني را انكار كند و از سوي ديگر هيچ عالم ديني با استناد به دين نمي‏تواند، تلاش براي شناخت طبيعت و بهره‏برداري علمي و بهينه از مواهب طبيعي مخالفت ورزد. و آن‏چه موجب تعارض مي‏شود برداشت‏هاي غلط از اين علم و دين است.
اما اسلام به مثابه دين جامع و كامل و علوم طبيعي و تجربي به مثابه ابزاري در دست بشريت براي زندگي بهتر در روي زمين با هم هيچ تعارضي ندارند. اولاً در قرآن توصيه بسياري به آموزش و تعليم و شناخت طبيعت و مظاهر طبيعي شده است و يكي از نشانه‏هاي قدرت و صُنع الهي طبيعت و زمين و آسمان‏ها معرفي شده است كه بايد آن‏ها را شناخت تا به عظمت صُنع الهي پي برد. ثانياً در قرآن تصريح شده است كه خداوند زمين و آسمان و آنچه بين آنهاست در تصرف انساني درآورده است(سوره‏ي ابراهيم، آيه‏ي 32 / سوره‏ي لقمان، آيه‏ي 20 و سوره‏ي جاثيه، آيه‏ي 13).
روشن است كه اين تصرف بالقوه است و تنها با علم مي‏توان از مواهب طبيعي بهره درست گرفت (براي اطلاع بيشتر نگا: گلشني، دكتر مهدي، قرآن و علوم طبيعت، انتشارات اميركبير، 1364).
اما بحث اشتراك علم و دين، اگر منظور شما سازگاري و عدم تعارض بين علم و دين است كه پاسخ آن داده شد، اما اگر منظور اين است كه علم و دين در مزرهايي با هم اشتراك داشته باشند، اين سخن ناروا است. زيرا محدوده علم، تجربه و حس است و محدوده دين، معارف الهي و شريعت و اخلاق است. به عبارت ديگر علم و دين به دو جنبه‏ي كاملاً متمايز واقعيت مربوط مي‏شوند. سر و كار علوم تجربي با جهاني مادي است، اما موضوع دين مجردات و معارف ديني و.... ارزش‏هايي است كه بايد انجام داد(براي اطلاع بيشتر نگاه شود به: پلانكل ـ ماكس، تصوير جهان در فيزيك جديد، مرتضي صابر، انتشارات جيبي، چاپ سوم، 1359، صص: 178 - 157 / هايزنبرگ، جزء و كل، ترجمه حسين معصومي همداني، مركز نشر دانشگاهي، چاپ اول، 1368، صص 93-83 / محقق، جواد، علم و ايمان در گفتگو دانشمندان، چاپ اول، 1377 / داوري، دكتر رضا، درباره‏ي علم، انتشارات هرمس، 1379، صص 61-70).
اما بحث عقل و دين؛ عقل يكي از منابع دين است. از نظر اسلام، دين دو منبع دارد: عقل و نَقل: ان لله علي الناس حجَّتين: حجةً ظاهرةً و حُجَّةً باطنةً؛ فامّا الظاهرةُ فالرُّسُلُ و الانبياءُ و الائمة (عليهم‏السلام) و امّا الباطنةُ فالعقولُ خدا بر مردم دو حجت دارد: حجت آشكار و حجت پنهان، حجت آشكار، رسولان و پيغمبران و امامانند و حجت پنهان عقل مردم است{M(اصول كافي، ج 1، ص 19، با ترجمه سيد جواد مصطفوي)(براي اطلاع بيشتر نگا: علي‏اكبريان، حسنعلي، درآمدي بر قلمرو دين، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي، صص 221-197).
اما در برابر اين نظر بلند، گروهي از اهل حديث و اهل ظاهر در اسلام و مسيحيت عقل را به طور كلي كنار نهاده‏اند و همچنين برخي از فلاسفه ـ به ويژه از دوره جديد ـ عقل را همه‏كاره پنداشته‏اند و نقل را كنار نهاده‏اند كه در اين صورت تعارض بين عقل و دين به وجود مي‏آيد، اما اين تعارض نيز تصنعي است و در حقيقت بين عقل و دين هيچ‏گونه تعارضي نيست، در واقع منشأ تعارض عدم شناخت درست عقل و ميزان توانائي‏هاي آن است.

بارها در مکاشفات علمی غربیان به مطالبی برخورده ایم که از مسلمات دینی ماست لذا حداقل قلبا خوشنود شده ایم...به عکس به مواردی برخورده ایم که ناقض اعتقادات ماست و در اینجا علم آنان را غلط پنداشته ایم.......

به راستی معیار اصلی ما از درستی یا نادرستی علوم غرب چیست ؟

معیار نفع یا ضرر دین است یا نه ؟

بی شک اکثریت رسانه های امروزی در اختیار دینداران نیست فلذا اگر تطابقات علمی آنان مبنایی بر قوت دین باشد تناقضات ظاهری موجود در حیطه علم ( در معنای عام ) و دین ضربه و بهانه ای است برنکوهش و کوبش دین .......


وظیفه دینداران در مواجهه با برخی تناقضات و تناسبات علم عام و دین در دنیای امروز چیست ؟ چه کوتاهی هایی رخ داده است و چه جبرانهایی لازم است ؟

چون یکی از کاربران عزیز در پیامی از اینجانب سوال کردن که چرا اگر مطلبی علمی به نفع دین باشد از آن حمایت می نمایید و در غیر اینصورت ردش می نمایید

پاسخ خود را به صورت زیر مینویسم
عقل بشر توان احاطه کامل بر کل علم و عالَم ندارد

پس خطا و اشتباه بر علوم بشر متصور و قابل قبول است

وحی یا برنامه های الهی از سوی خالق بعنوان چراغ روشنگر عقل است .
پس لاجرم علومی که همسو و همجهت وحی باشد تایید دین و دین موید آن است.

ولی علمی که همسوی وحی و قرآن نباشد علمی است ناقص.
به عبارتی علم ناهمسو کشفی است از یک گوشه از یک مجهول
و لذا چون علم ناقص نمایانگر گوشه ای از کامل است
تا مدتی راه حل مسکن گونه ای است برای برخی مجهولات ،، ولی در دراز مدت محکوم به فناست..
علم متناقض با وحی و کلام خالق مانند شناسایی اعضائ فیلِ جناب مولاناست در تاریکی جهل

پس معیار وحی است .. و مفسران وحی ... و در زمان غیبت لزوم وجود قران ناطق برای روشنگری و راهنمایی در تفاوت نگرشهای دینداران را همه و فقیه بیش از بقیه حس و درک میکند..
اینکه چرا ما کوتاهی های خاصی داشته ایم مفصل است......
در مورد دستورات صریح قران که جای هیچ بحثی برای دینداران نیست. کسی که دین و قران را پذیرفت لاجرم حداقل در لفظ نمی تواند منکر کلام الهی شود...
ولی در مواردی که به مقتضیات زمان و فقه نیازمندیم تلاش بیشتری لازم است....همان همسویی دانشگاههای متفاوت و علوم دینی
مثلا معیار بلوغ در دیدگاه علمی یکسری تغییرات هورمونی و غیره است که شاید لازم باشد که به تعاریف بلوغ اضافه شود ولی جایگاه این علوم روز در تعیین بلوغ کجاست حداقل من نمی دانم
و بسیارند از این قبیل..........
خلاصه یک خلاء بزرگ ارتباطی هست. بین علم و دین و یا صاحبان ظاهری این دو
البته عملا دین جزء علم و علم چیزی جز دین نیست .. همان حکم عقل و شرع......
البته عقل سالم و بی غرض که در مکتب الهی پرورش یافته است.............
و البته زمانی تناقضات ناشی از برداشت نادرست فقهی است که به علت عدم دسترسی به قران ناطق است... وظیفه دیندار واقعی صبر در مفهوم واقعی ان یعنی تلاش و خستگی ناپذیری است نه عصیان که ضربه زننده و ویرانگر بقیه خوبیها نیز می باشد...

سلام :Gol:
دین کشف حقایق از عمق و علم کشف آن از سطح است
تطابق یافته ای علمی با دین برای دین شرافتی نیست بلکه برای علم موجب شرافت است
یک گزاره دینی میلیاردها مصداق علمی می تواند داشته باشد که ممکن است دانشمندان به یک یا چند تا از آن برسند
دغدغه دین انسان سازی است و خداوند علم دین را جز به شایستگان نمی دهد
اگر اولیاء دین دهان به گفتن حقایق علمی باز کنند آنوقت معلوم می شود که علم دارد و که ندارد
آنچه دانشمندان تا کنون یافنه اند قطره ای از اقیانوس هم نیست هرچند سعیشان ارزشمند است
موفق در پناه حق:Gol:

سلام و عرض ادب خدمت گمنام گرامی و همچنین جناب محسنان و فنا و سرکار خانم zahra
آنقدر بحث را با ابهت آغاز کردید که حتی فرصت تحیر هم به من ندادید
لطفا قدری آهسته تر تا کوته فکری چون من هم به پای خطابه غرای شما راه پیدا کنم
دوستان عزیز
1- مطلب علمی چه مشخصاتی دارد؟
2-مطلب دینی چه مشخصاتی دارد؟

با سلام
در بین مقالات و کتابهایی که در مورد نسبت علم و دین مطالعه کردم هیچ کدومش به اندازه ی نوشته های مهدی نصیری من رو جذب نکرده :Mohabbat:

توصیه میکنم به همه کسانی که در مورد موضوع علم و دین و نسبت اسلام به علم (بخصوص علوم مدرنیته ) میخوان اطلاعاتی کسب کنند رجوع کنند به مقالات و نوشته های مهدی نصیری
بخصوص کتاب "اسلام و تجدد"

بخشی هایی از مقدمه ی کتاب

...

در بحث تقابل سنت و مدرنیته نظرات و دیدگاه های متفاوتی وجود دارد که از جمله آنان سه دیدگاه می باشد
دیدگاه اول غربی شدن بی چون و چرا که از سوی کسانی همچون تقی زاده مطرح شود

دیدگاه دوم که غرب و تمدن مدرن را به دو بخش تقسیم می کند یک بخش وجوه مادی، ابزار آلات و ساختارهای معیشتی که آن را مفید می داند دوم بخش اخلاقی و اجتماعی که آن را مضر و مخرب می داند این دیدگاه که از سوی فردی چون سید جمال الدین اسدآبادی مطرح شد و تا به امروز مورد قبول و پافشاری روشنفکران مسلمان قرار دارد دیدگاهی که تمدن غرب را به صورت یک مجموعه مرتبط مورد مطالعه قرار نمی دهد.

دیدگاه سوم این دیدگاه قائل به تفکیک و تجزیه تمدن جدید نیست و آن را با یک روح و جان می داند این دیدگاه بین اسلام وتجدد تعارض کلی و ماهوی می بیند و بعضی تشابهات در امور جزئی را دلیل وحدت یا تفاهم نسبی نمی داند.

نویسنده در این کتاب پیرو نظر سوم است و با ادله مختلف در صدد اثبات تعارض سنت و مدرنیته است .
او با بیان اینکه تجدد و تمدن جدید محصول خود بنیادی بشر غربی و انحراف تمام عیار از آموزه های وحیانی است معتقد است که اگر دین حاکم شود - دین به معنای جامع و حقیقی – هیچ گاه تمدنی از نوع تمدن جدید به وجود نمی آید و اگر حاکمیت اسلامی با تمام قدرت پا برجا بود هیچ گاه تمدنی از نوع تمدن جدید به وجود نمی آمد و اگر بر این نظریه که روح و ظاهر تمدن غربی تفکیک پذیرند باشیم روز به روز بر انفعال و خود باختگی در برابر غرب می افزاید و آخرین مقاومت های سیاسی و فرهنگی را نیز از بین می برد پذیرش نفی کلی تمدن جدید اگر چه در عمل به علت اضطرارهای ایجاد شده و اجبار در پذیرش برخی از مظاهر تمدن جدید دستاوردهای نسبی و محدودی دارد اما از نظر اعتقادی می تواند نجات بخش باشد و افراد را از خطر ارتداد در فتنه و بلاهای عمومی آخرالزمان دور گرداند.

تجدد و تمدن جديد با همه ابعاد و ره آوردهايش، محصول خود بنيادي بشر غربي و انحراف تمام عيار او از آموزه هاي حياتي است و با فرض حضور حاكميت دين- به معناي جامع و حقيقي آن- هرگز تمدني از نوع تمدن جديد ، ظهور نخواهد كردو به بيان روشن تر، اگر حاكميت اسلامي با حضور معصوم(ع) و بسط يد او، تحقق و تداوم پيدا مي كرد و حاكم اسلامي، در مقام تمدن سازي بر مي آمد، محصول آن تمدني از تمدن جديد و مشابه آن نبود، همانگونه كه با ظهور حضرت بقية الله الاعظم(عج) و استقرار حاكميت صالحان نشاني از اين نوع تمدن نخواهد بود.

...

سلام :Gol:
من تعارض سنت و مدرنیته را قبول ندارم
مدرنیته دارای دو بخش نرم افزاری و سخت افزاری است و در هر دو بخش ممکن است تعارضاتی اجمالی با سنت داشته باشد اما تعارض کلی و مطلق را به هیچ وجه نمی توان پذیرفت .
اساسا کسی که سر سفره مدرنیته می نشیند و از ثمرات آن بهره مند می شود چطور به نفی آن می پردازد . همین کتاب نوشتن و انتشار آن مگر نه اینکه به مدد محصولات مدرنیته است .
اسلام قادر است بخشهای ارزشمند مدرنیته را در جهت کمال انسانی به خدمت بگیرد مثل همین اینترنت و نحوه استفاده از آن .
اساسا علم و دین متعارض نیستند . دین رهبر علم است و آنرا در حیات دنیوی بلکه در ساختن انسانها مورد استفاده قرار می دهد .
موفق در پناه حق:Gol:

سلام و عرض ادب خدمت ماه بانو
سرور گرامی گر چه که کمتر پستهای شما را پیگیری میکنم ولی از روی اتفاق پاسخهای شما را می دیدم و چندان باعث کاهش تحیرهای اینجانب نمیشد
ولی در این پست 7 همه آنجه را که من میخواستم به عنوان مقدمه بگویم باز گو کردید
دست شما درد نکند
متشکرم

با سلام و تشکر

شاید در مرحله ی اول باور کردن این موضوع کمی سخت باشه ولی به نظر بنده با کمی تفکر و تامل به همین نتیجه می رسیم .

به نظر بنده اول باید دقیق بررسی بشه که آیا مدرنیته به معنای واقعی , بخش ارزشمندی داره یا ما خیال می کنیم ارزشمند هست این ابزارآلات روز ؟

الان وقت خیلی زیادی ندارم ولی توصیه می کنم قبل از خوندن کتاب اسلام و تجدد به سه مقاله ی زیر که توسط جناب مهدی نصیری نوشته شده رجوع کنید .

خوشحال میشم نظرتون رو هم مرقوم بفرمایید

اسلام و مدرنيته (فهم مدرنيته از جدي ترين مباحث امروز )
http://www.askdin.com/showthread.php?t=9560

نشانه هاي بحران (بشر قرن 21 بحران زده ترين بشر معاصر )
http://www.askdin.com/showthread.php?t=9690

نقد و بررسی برداشت مشهور از روایت 'اطلبوا العلم و لو بالصین'
http://www.askdin.com/showthread.php?t=8668

با تشکر :Gol:

سلام محضر ماه بانو:Gol:
فرصت کردم حتما مقالات را می خونم ولی اجمالا یک سوال دارم :
آیا در دار وجود این خدا نیست که دارد خدایی می کند ؟
اگر او دارد خدایی می کند باید باور داشته باشیم که مسیر کلی بشریت مسیری تکاملی است و این شایدها و اگرها از بی خبری ماست و واقعیت وجودی جز در ذهن ما ندارند . واقعیت آنست که دارد اتفاق می افتد و آن فعل خداست .
خداوند در قرآن فرمود ما چارپایان را برای شما خلق کردیم تا بارهای سنگین شما را که جز به مشقت نمی برید برایتان برسانند و خلق کرد آنچه نمی دانید .
و امروز ما بخشی از آن نمی دانید را می دانیم .
بله انسان اتومبیل را اختراع کرد ولی خدا که از خلق جدانیست . فعل انسان قبل از او به خدا منسوب است . البته ما اهل ادبیم و هرچیزی را به خدا نسبت نمی دهیم .
این یک نگاه معرفتی از اوج است . :Sham:
دقت بفرمایید
موفق در پناه حق :Gol:

سلام و عرض ادب خدمت حامد گرامی
پس از مقدمه جالبی که گفته شد

متاسفانه حق با ماه بانو گرامی میباشد
دین و علم از یک مقوله نیستند
و ادعای علمی بودن دین سرابی بیش نیست

متشکرم

سلام و عرض ادب بر حامد گرامی
به طور خلاصه
پایه دین ایمان است
و پایه علم شک است
وقتی دو چیز از پایه تفاوت بنیادین دارند چطور میتوان توقع داشت دین علمی باشد یا که علم همراه ثابتی برای دین باشد؟
متشکرم

دیگر اینکه پایه علم هم شک نیست بلکه پایه علم جستجوگری است معرفت جویی است
حس دینی نیز ناشی از همین معرفت جویی است اما در مورد یک حقیقت متعالی ومقدس
پس دین و علم هم مبنای متفاوت ندارند
بطور اجمال دوباره یم اصلی که قبلا عرض کردم تکرار می کنم
دین کشف حقیقت است از باطن و علم کشف همانست از ظاهر
موفق در پناه حق

سلام و عرض ادب خدمت حامد گرامی
دوست عزیز آن عقلی که دین مراد از آن دارد سوای علم است
شما با عقل و علم نمیتوانی وارد دین شوی
راه ورود به دین دل است
درست است که علم با کنجکاوی و جستجو آغاز میشود
ولی علم به هیچ بنیانی جز شک پایبند نمی ماند
علم ادعای پاسخ ندارد
علم سراسر سوال است در پی هر پاسخ سوالی تازه تر
و این هیجانی است که با جهان سازگاری دارد
علم متعلق به این جهان است جهانی که از بنیان، نا آرام است.
ولی دین خود را متعلق به این جهان نمیداند جهانی همه ثبات
دوست من اگر دین را علمی تلقی کنی تحمل شک های بی پایان علمی را داری؟
اگر دلتنگ از پرسشهای بیکران علم شوی آنرا به آینده و معجزه و حرف خدا و اخباریات حوالت نمیکنی؟
در مرام علم این دست آویز ها که پناهگاه انسان مغموم از حوادث روزگار است مرجع نیست و ارزش ندارد
متشکرم

QUOTE=حامد;73400]سلام محضر ماه بانو:Gol:
فرصت کردم حتما مقالات را می خونم ولی اجمالا یک سوال دارم :
آیا در دار وجود این خدا نیست که دارد خدایی می کند ؟

با سلام و عرض پوزش از اینکه دیرتر پاسخ دادم ...

در این امر شکی نیست

البته اگر نگاهی هرچند گذرا به مقالات و کتابی که اشاره کردم بندازین متوجه خواهید شد که آیا در حال حاضر مسیر کلی بشریت مسیری تکاملیست یا به قول جرمی ریفکین و ... جهان در سراشیبی سقوط است ؟؟!!

در بخشی از مقاله ی" اسلام و مدرنیته" ی جناب مهدی نصیری به بحران های آخرالزمان اشاره شده

توصیه می کنم اگه فعلا وقت ندارید همه ی مقاله رو مطالعه کنید همون یک بخش رو بخونین

ببینید آیا واقعا الان مسیر بشریت در راه تکامل هست یا سراشیبی و نابودی ؟؟

{ ما در قرآن مي خوانيم: «يوم تبدّل الارض غير الارض» روزي که زمين تبديل به يک زمين ديگر مي شود.
تفسير ظاهري آن راجع به قيامت است اما در تاويل آن اهل بيت (علیهم السلام) فرموده اند که اين مربوط به ظهور امام زمان(عج) است.
وقتي که ايشان ظهور مي کنند زمين آن چنان در اثر مظالم و مفاسدي که بشر مرتکب شده، ويران شده است که خداوند با قدرت اعجاز اين زمين را به حالت طبيعي براي آن حضرت برمي گرداند. }

این نظریه ی عرفا و فلاسفه می باشد که کاملا متضاد با مبانی اصولی دین هست و بنده با این نظریه به شدت مخالف هستم و اصلا قبول ندارم .

ولی با دقت در متون دینی و از ظاهر روایات و آیات آنطور مشاهده می شود که "به خاطر کار و بار مردم {دستاوردهای بشری} تباهی در بر و بحر {همه جا} فراگیر شده است . "ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ" /روم /41

پس به هیچ عنوان فساد و تباهی که بشریت را رو به نابودی میبرد تقصیر خدا نیست .

و به قول جناب مهدی نصیری :

{بشر مدرن، که مولود رنسانس و تمدن جديد غرب است، بدجوري دچار مکر خداوند شده است و از خداوند در حال بازي خوردن است.
بشر مدرن يعني همين انسان‌هاي موجود با معيارهاي حاکم بر ذهنشان، که ما هم البته کم و بيش جزء آنها هستيم، مثلاً فکر مي‌کند که تسلطش بر طبيعت و جهان و درياها و کوه‌ها و فضا و ژن‌ها و امواج و... نشانه خوشبختي و تکامل و ترقي‌اش است و لذا بسي به خود مي‌بالد و مي‌نازد و درباره بشر اعصار پيشين که از چنين قدرتي برخوردار نبود، احساس ترحم مي‌کند، اما بيچاره غافل از اين است که اين همه فتوحات مادي و تکنيکي، به خاطر تنبيه و مجازات اوست که از «ذکر» رويگردان شده است :

فلمّا نسوا ما ذکّروا به فتحنا عليهم أبواب کلّ شيء حتي إذا فرحوا بما اُوتوا أخذناهم بغته فإذا هم مبلسون.3
آنگاه چون پند و هشدارها را فراموش کردند، همه درها [ي قدرت] را بر آنها گشوديم و چون بدانچه دست يافتند، سرمست شدند، ناگهان فروگرفتيمشان و آنگاه بود که نوميد شدند.

بشر مدرن، سخت، گرفتار سنت الهي امهال و استدراج شده است و وقتي به اوج غرور و تفاخر رسيد (حتي إذا فرحوا) آنگاه نوبت عذاب فرا مي‌رسد (أخذنا هم بغته).

جالب است بدانيد که مصداق اصلي و نهايي اين آيه آخرالزمان است و امام معصوم(ع) درتفسير آيه مي‌فرمايد: «مقصود از أخذناهم بغته ظهور قائم (عج) ما است.»

که چون صاعقه و طوفاني بر تمدن مقتدر و سلطه‌جوي کفر و مدرن فرود مي‌آيد و همه چيز را ويران مي‌کند تا زمينه را براي استقرار تمدن باشکوه الهي و انساني مهدوي(عج) فراهم نمايد. }

روایات ما از نقصان و فقدان "علم" در آخرالزمان می گویند .

روایات بسیار زیادی بیانگر آن هستند که ائمه ی معصومین صلوات الله علیهم اجمعین علوم جدید را از دایره ی علوم مثبت خارج میدانند

و اگر جز این بود , نباید از فقدان علم و گسترش جهل در آخرالزمان سخن میگفتند بلکه جا داشت از پیشرفت و تکامل علم بگویند

به این روایات بنگرید :

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند : افول دانش و گسترش نادانی , از نشانه های نزدیکی ظهور است .

امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند : ظهور امام زمان هنگامی است که دانش رخت بربندد و نادانی آشکار شود .

امام رضا علیه السلام می فرمایند : هنگامی که دانش از بین شما رخت بربندد, انتظار فرج را از زیر پاهایتان داشته باشید ! ( یعنی هر لحظه ممکن است حادثه ی ظهور به وقوع بپیوندد . )
...

ضمن اینکه در روایتی امام صادق علیه السلام می فرمایند :

دانش 27 حرف است و تمام آنچه فرستادگان الهی آورنده ی آن بوده اند , تنها دو حرف از آن بوده و تا به امروز بیش از دو حرف آن را نشناخته اند , اما آنگاه که قائم ما قیام کند , 25 حرف دیگر را در میان مردم منتشر خواهد ساخت و دو حرف موجود را نیز به آن ضمیمه میکند .

حالا سوال بنده این هست :
به نظر شما علوم و تکنولوژی روز شامل این دو حرف دانش می شوند ؟

و آیا امام زمان که ظهور کنند علم و تکنولوژی فعلی روز رو به 25 حرف دانش خودشون ضمیمه می کنند یا نه ؟

همین طور که قبلا عرض کردم این عقیده رو به شدت نفی می کن و قبول ندارم

و اگر اینطور هست عذاب آخرت بی معنیست و عدل الهی زیر سوال میرود زیرا تمام کارهی ما قبل از اینکه خودمان اراده کنیم منصوب به حق متعال میشه

و این همون اعتقادات صوفیه و من جمله مولوی ... هست .

همان طور که مولوی ابن ملجم را در قضیه شهادت امام علی (علیه السلام)، آلت حق و دست خدا پنداشته؟

(مثنوی معنوی/ دفتر اول/ص190)

والسلام علی من اتبع الهدی :Gol:

در مورد موضوع دین و علم هم انشاالله فردا مینویسم :Gol:

سلام و عرض ادب خدمت حامد گرامی
دوست عزیزم
خدمت مبارکتان عرض کردم
دین و علم دو مقوله جدا هستند.
دو جهان کاملا متفاوت و دو کاربرد متفاوت
دین همه ثبات است
ادعای پاسخ دارد
دین مبنایش ایمان است
ایمان به غیب
مومن نباید شک کند
گرچه که در دین اسلام و در کتاب قرآن دائم به تفکر تعقل و سیر در زمین سفارش شده
و شما از آن به عنوان به دنبال علم بودن یاد میکنید
ولی این استنباط شماست زیرا که در محدوده دین شما از همان ابتدا علم را به تقیدهایی در می آورید لطفا به پستهای جناب فنای محترم و شروع بحث به صورت کلی توسط گمنام محترم و رساله عملی جناب ماه بانو دقت فرمایید
چنین تقیدهایی را علم بر نمی تابد
در عمل با پذیرش دین شما وارد تعبد میشوید
در تعبد و بندگی محلی برای سوال کردن نیست
محل سوال شدن است
ان سفارش به تدبر ها به خاطر این است که شما را متنبه کند از نافرمانی و شک در انجام وظایفتان
اگر سوال دارید سوالات و شکیات شما در محدوده چگونگی انجام عبادات است و صحت رفتارتان بیش از این نیست

این که اینگونه میگویم نه آنکه معترض باشم شما از آب نباید توقع آتش داشته باشید

ولی علم از پایه بر شک است در تحول است هیچ ثباتی ندارد بنیان علم ناآرام است همانند جهان
در پاسخ هر سوال چون اژدها ده سوال دیگر سر بر می آورد پاسخی برایت به ارمغان نمی آورد تا ذهنت آرام بگیرد
همیشه در تکاپو چون این جهان
اگر علم ثابت بود هنوز پاسخمان این بود که زمین مرکز جهان است انسان مرکز آفرینش است
علم ذاتا با دین تفاوت دارد
امیدوارم مطلب را رسانده باشم
متشکرم