جمع بندی آیا کفر نقشی در تزیین دنیا دارد؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا کفر نقشی در تزیین دنیا دارد؟

آيا دنيا تنها براي كفار زينت شده است يا براي همه مردم؟ آيا كفر دخالتي در اين تزيين دارد؟ اگر جواب مثبت است پس چرا اين تزيين براي همه مردم بيشتر توصيف شده است:

البقرة : 212 زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا.
آل‏عمران : 14 زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ
محبّت امور مادى، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسبهاى ممتاز و چهارپايان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است (تا در پرتو آن، آزمايش و تربيت شوند ولى) اينها (در صورتى كه هدف نهايى آدمى را تشكيل دهند،) سرمايه زندگى پست (مادى) است و سرانجام نيك (و زندگىِ والا و جاويدان)، نزد خداست.

الكهف : 7 إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً
ما آنچه را روى زمين است زينت آن قرار داديم، تا آنها را بيازماييم كه كدامينشان بهتر عمل مى‏كنند!
الكهف : 46 الْمالُ وَ الْبَنُونَ زينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً
مال و فرزند، زينت زندگى دنياست و باقيات صالحات [ارزشهاى پايدار و شايسته‏] ثوابش نزد پروردگارت بهتر و اميدبخش‏تر است!

کارشناس بحث : میقات

[="Tahoma"][="Black"]با سلام و درود

خیر، این گونه نیست که دنیا فقط برای کافران زینت باشد بلکه کسی می تواند ایمان به خدا داشته باشد ولی در عین حال گرفتار زینت دنیا باشد و فریب آن را بخورد.

خداوند این زینتها را برای آزمایش همه قرار داده: «إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً» (کهف، 7)

همه این آیاتی که هشدار می دهد که مراقب خود باشید تا گرفتار زینت دنیا نشوید، اختصاص به کفار ندارد بلکه مخاطب درجه اولش مسلمانان هستند.

بنا بر این نمی توان گفت هر کس کافر شد، بعد از آن، دنیا برای او زینت است، و تا قبل از او نبوده است.

اما از طرف دیگر می توان گفت زینت دنیا (اعم از زینت مال، اولاد، مقام، و ... ) می تواند موجب کفر و رویگردانی از خداوند، و مشغول به دنیا شده و غفلت از آخرت را در پی داشته باشد.

لذا آن چه روشن و آشکار است این است که این زینت بودن دنیا در دل کافران، باعث شده که آنها حاضر به پذیرش حق و حقیقت نشده و آن را انکار کرده و ایمان نیاورند و دنیا و زندگی دنیوی را بر خدا و زندگی اخروی ترجیح بدهند.


بیان دیگر:

ارتباط تنگاتنگی بین کفر و زینت دنیا وجود دارد:

کفر می تواند زمینه ساز و باعث شود تا شیطان بر انسان مسلط شده و گناهان و خطاهایش را زیبا جلوه دهد:

«وَ لكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ ما كانُوا يَعْمَلُونَ»؛ زيرا دلهايشان را قساوت فراگرفته و شيطان اعمالشان را در نظرشان آراسته بود. (انعام، 43)


حب دنیا و زینت دنیا می تواند انسان را به کفر بکشاند:

«زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا»؛ براى كافران زندگى اينجهانى آراسته شده است‏. (بقره، 212)
[/]

در آیه مورد بحث (زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا) گفته شده است که زندگی دنیا برای کفار تزیین شده است.
زندگی دنیا همان مواردی است که در آیات دیگر آمده است: شهوت، مال، اولاد و ...
خب این امور لوازم زندگی در دنیا است. به همسران ن سفارش می شود برای یکدیگر زینت کنند.
حضرت سلیمان اسبانی را که آنطور نزدش جلوه می کردند دوست می داشت و دست بر پای آنها می کشید.
طبع انسان را خداوند طوری آفریده است که مال را بسیار دوست داشته باشد (انه لحب الخیر لشدید).
اگر دنیا برای انسان زینت داده نمی شد، که دیگر ایثار جان و مال در راه خداوند و یا ترک حرام، مزیتی نداشت.
بر ایم اساس نمی توان قبول کرد، کفر کفار، بخاطر زینت حیات دنیا بوده است. زیرا همین زینت سبب ارتقاء همه آنهایی شده است که با مال و جان خود حهاد نمودند. علت کفر کفار، مفتون زینتها شده است نه اصل زینت.
من هنوز رابطه موضوع و محمول را در این آیه زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا نمی فهمم!

[="Tahoma"][="Black"]

جویا;293336 نوشت:
در آیه مورد بحث (زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا) گفته شده است که زندگی دنیا برای کفار تزیین شده است.
زندگی دنیا همان مواردی است که در آیات دیگر آمده است: شهوت، مال، اولاد و ...
خب این امور لوازم زندگی در دنیا است. به همسران ن سفارش می شود برای یکدیگر زینت کنند.
حضرت سلیمان اسبانی را که آنطور نزدش جلوه می کردند دوست می داشت و دست بر پای آنها می کشید.
طبع انسان را خداوند طوری آفریده است که مال را بسیار دوست داشته باشد (انه لحب الخیر لشدید).
اگر دنیا برای انسان زینت داده نمی شد، که دیگر ایثار جان و مال در راه خداوند و یا ترک حرام، مزیتی نداشت.
بر ایم اساس نمی توان قبول کرد، کفر کفار، بخاطر زینت حیات دنیا بوده است. زیرا همین زینت سبب ارتقاء همه آنهایی شده است که با مال و جان خود حهاد نمودند. علت کفر کفار، مفتون زینتها شده است نه اصل زینت.
من هنوز رابطه موضوع و محمول را در این آیه زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا نمی فهمم!

با سلام و درود

شهوت، مال دوستی، علاقه به اولاد و ...، در نهاد انسان نهاده شده است لذا به خودی خود چیز بدی نیستند و خود خداوند این ها را در نهاد انسان قرار داده است.

این موضوع زینت بودن هم نمی خواهد این مقدار استفاده را نفی کند و بد بداند.

اینها وسیله و ابزار این زندگی دنیوی هستند ولی هدف اصلی انسان نیستند لذا نباید اینها هدف و مقصد نهایی انسان قرار بگیرند و انسان را از مسیر رسیدن به خدا و سعادت و کمال باز دارند.

کسانی که اینها را زینت قرار می دهند یعنی اینها را هدف اصلی و نهایی خود قرار داده و از آخرت و کمال و ... غافل شده اند، و این مذموم است و آیه هم این خطر را تذکر می دهد، نه استفاده معمولی و متعارف را.

خود آیه می فرماید که اینها ابزار این زندگی دنیوی هستند: «ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا»، لذا در حد این زندگی و نیاز آن باید استفاده شوند و هیچ اشکالی ندارد.

ولی نباید هدف اصلی محسوب شوند و انسان را از کمال حقیقی و هدف نهایی باز دارند به گونه ای که انسان از گذرا و موقتی بودن دنیا غافل شود، زیرا بازگشت به سوی خداوند است: «وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ»؛ در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است. (آل عمران، 14)


خلاصه:

اینها ابزار برای زندگی دنیوی هستند و لازم، ولی نباید روی اینها توقف کرد وآنها را هدف اصلی و نهایی دانست.

لذا هشدار می دهد که بیدار باشید مبادا این ابزار زندگی دنیوی را هدف غایی و نهایی خود قرار دهید.

[/]

در آیه مورد بحث، «زُيِّنَ» آورده شده است. (زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا) همین واژه برای تزیین فطری دنیا برای عموم مردم نیز بکار رفته است.
شما می گویید: باید از دنبا به صورت ابزار استفاده نمود نه بصورت غایی! آیه فوق چگونه دلالت بر سخن شما می کند؟!

[="Tahoma"][="Black"]

جویا;294753 نوشت:

شما می گویید: باید از دنبا به صورت ابزار استفاده نمود نه بصورت غایی! آیه فوق چگونه دلالت بر سخن شما می کند؟!

با سلام و درود

چند نکته:

1. زندگی مادی و دنیوی، بدون استفاده از ابزار مادی و دنیوی نشدنی است و این نیاز به اثبات ندارد زیرا کاملا معقول و منطقی است.


2. خداوند در قرآن می فرماید هر آنچه از نعمت بر روی زمین است را برای انسان خلق کرده است: «هُوَ الَّذي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَميعاً» (بقره،29)


3. در قرآن راجع به تقابل بین دنیا و آخرت، و برتری و فضیلت آخرت، و ترجیح ندادن دنیا بر آخرت، آیات متعددی وجود دارد:

«أُولئِكَ الَّذينَ اشْتَرَوُا الْحَياةَ الدُّنْيا بِالْآخِرَةِ فَلا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ»؛ اينها همان كسانند كه آخرت را به زندگى دنيا فروخته‏ اند از اين رو عذاب آنها تخفيف داده نمى ‏شود و كسى آنها را يارى نخواهد كرد. (بقره، 86)

«قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَليلٌ وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‏»؛ بگو: «سرمايه زندگى دنيا، ناچيز است! و سراى آخرت، براى كسى كه پرهيزگار باشد، بهتر است! (نساء، 77)

«وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذينَ يَتَّقُون‏»؛ زندگى دنيا، چيزى جز بازى و سرگرمى نيست! و سراى آخرت، براى آنها كه پرهيزگارند، بهتر است! (انعام، 32)

«وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏»؛ در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است! (اعلی، 17)


نتیجه:

در جواز استفاده از دنیا و نعمتهای آن هیچ شکی نیست، نه عقلا و نه شرعا.

در آیین الهی، زندگی و حیات اخروی و دائمی، بر زندگی دنیوی و فانی، ترجیح دارد و نباید زندگی دنیوی و نعمتهای آن، انسان را از زندگی جاودان آخرتی باز دارد.
[/]

[="times new roman"]
سلام علیکم و رحمه الله

حقیقتا موضوعات زیبا و جذابی گاها در این سایت مطرح میشود که از جمله آنها این تاپیک است و جای سپاس دارد از سوال کننده بخاطر طرح این مطلب و استاد میقات بخاطر پردازش زیبا.

حقیر فقط یک مطلب رو در مورد زینت دادن دنیا برای مردم و کفار و نکته نهفته در آن ذکر میکنم و امیدوارم این مباحث ادامه یابد. اجرکم عندالله

دنیا زینت داده شده برای کفار و مردم. این صحیح است

ولی تفاوت هست بین زینت دنیا در چشم مردم
و
زینت دنیا نزد کفار است. و تفاوت در اینجاست که زینت دنیا در چشم همه مردم وجود دارد

و مردم بخاطر نبود معرفت مبتلا به ظواهر دنیا میشوند و اگر
معرفت فراهم گردد
خب
عده ای از همین مردم پس از معرفت کافر میشوند ( شرط کفر این است که پس از ایمان - آن شخص بخاطر مطامع دنیوی انکار دین نماید والا اگر حجت تمام نشود شخص کافر و مشرک نیست بلکه مستضعف بحساب می آید)

و عده ای دیگر از همین مردم دین را بر میگزینند و بخاطر دنیا و ظواهرش امر و نهی الهی را نادیده نگرفته بر صراط حق باقی میمانند.

دركاشف الاسرار، ج‏2 به نقل از کافی جلد پنجم ( کافی 6 جلدی ) باب دوستى دنيا و حرص بر دنيا چنین آمده که

پيغمبران (ع) و علماء (بعد از معرفت) اين مطلب فرمودند
حب دنيا سرمنشأ و سرچشمه همه معاصى و هر گناه است.

و همچنین
حبّ دنيا سر هر گناهى است، و دنيا دو دنيا است: دنياى به اندازه ضرورت زندگى و دنياى ملعون.

وفقکم الله ان شاء الله تعالی[/]

:Sham:بسم الله الرحمن الرحیم:Sham:
سلام
موضوع در مورد کفر در دنیا و زندگی ما
خدمت برادرو خواهر گرامی برسانم موضوع کفر شد مطلبی به دوستان عرض کنم
کفر گفتن :1-کسی که کفر میگوید خدا را از خودش دور میکند
2-از زندگی کردن دل سرد میشود و میگوید ای کاش زود تمام شود
3- از دین و اسلام زده میشود به مرور زمان
4-گمراه میشود
5-در آخر دیوانه میشود در اثر کفر گفتن زیاد
:Sham:در آخر همیشه خدارا شکر کنیم و بابت هر چیزی که به ما داده سپاس بگوییم
خدای مهربان همه انسان ها را به راه راست هدایت کند .:Sham:

-------------------------------------------------
:hamdel:یا حسین
شهید:hamdel:

جمع بندی

پرسش:
آيا دنيا تنها براي كفار زينت شده است يا براي همه مردم؟ آيا كفر دخالتي در اين تزيين دارد؟
«زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا»

پاسخ:
خیر، این گونه نیست که دنیا فقط برای کافران زینت باشد بلکه کسی می تواند ایمان به خدا داشته باشد ولی در عین حال گرفتار زینت دنیا باشد و فریب آن را بخورد.
خداوند این زینتها را برای آزمایش همه قرار داده: «إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»(1)
همه این آیاتی که هشدار می دهد که مراقب خود باشید تا گرفتار زینت دنیا نشوید، اختصاص به کفار ندارد بلکه مخاطب درجه اولش مسلمانان هستند.
بنا بر این نمی توان گفت هر کس کافر شد، بعد از آن، دنیا برای او زینت است، و تا قبل از او نبوده است.
اما از طرف دیگر می توان گفت زینت دنیا (اعم از زینت مال، اولاد، مقام، و ... ) می تواند موجب کفر و رویگردانی از خداوند، و مشغول به دنیا شده و غفلت از آخرت را در پی داشته باشد.
لذا آن چه روشن و آشکار است این است که این زینت بودن دنیا در دل کافران، باعث شده که آنها حاضر به پذیرش حق و حقیقت نشده و آن را انکار کرده و ایمان نیاورند و دنیا و زندگی دنیوی را بر خدا و زندگی اخروی ترجیح بدهند.
بیان دیگر:
ارتباط تنگاتنگی بین کفر و زینت دنیا وجود دارد:
کفر می تواند زمینه ساز و باعث شود تا شیطان بر انسان مسلط شده و گناهان و خطاهایش را زیبا جلوه دهد:
«وَ لكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ ما كانُوا يَعْمَلُونَ»؛ زيرا دلهايشان را قساوت فراگرفته و شيطان اعمالشان را در نظرشان آراسته بود.(2)
حب دنیا و زینت دنیا می تواند انسان را به کفر بکشاند:
«زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا»؛ براى كافران زندگى اينجهانى آراسته شده است‏.(3)

اگر سوال شود
در آیه مورد بحث (زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا) گفته شده است که زندگی دنیا برای کفار تزیین شده است.
زندگی دنیا همان مواردی است که در آیات دیگر آمده است: شهوت،مال، اولاد و ...
این امور لوازم زندگی در دنیا است. اگر دنیا برای انسان زینت داده نمی شد، که دیگر ایثار جان و مال در راه خداوند و یا ترک حرام، مزیتی نداشت.
بر این اساس نمی توان قبول کرد، کفر کفار، بخاطر زینت حیات دنیا بوده است. زیرا همین زینت سبب ارتقاء همه آنهایی شده است که با مال و جان خود حهاد نمودند. علت کفر کفار، مفتون زینتها شده است نه اصل زینت.
من هنوز رابطه موضوع و محمول را در این آیه زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا نمی فهمم!

درپاسخ میگوئیم
شهوت، مال دوستی، علاقه به اولاد و ...، در نهاد انسان نهاده شده است لذا به خودی خود چیز بدی نیستند و خود خداوند این ها را در نهاد انسان قرار داده است.
این موضوع زینت بودن هم نمی خواهد این مقدار استفاده را نفی کند و بد بداند.
اینها وسیله و ابزار این زندگی دنیوی هستند ولی هدف اصلی انسان نیستند لذا نباید اینها هدف و مقصد نهایی انسان قرار بگیرند و انسان را از مسیر رسیدن به خدا و سعادت و کمال باز دارند.
کسانی که اینها را زینت قرار می دهند یعنی اینها را هدف اصلی و نهایی خود قرار داده و از آخرت و کمال و ... غافل شده اند، و این مذموم است و آیه هم این خطر را تذکر می دهد، نه استفاده معمولی و متعارف را.
خود آیه می فرماید که اینها ابزار این زندگی دنیوی هستند: «ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا»، لذا در حد این زندگی و نیاز آن باید استفاده شوند و هیچ اشکالی ندارد.
ولی نباید هدف اصلی محسوب شوند و انسان را از کمال حقیقی و هدف نهایی باز دارند به گونه ای که انسان از گذرا و موقتی بودن دنیا غافل شود، زیرا بازگشت به سوی خداوند است: «وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ»؛ در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.(4)
خلاصه:
اینها ابزار برای زندگی دنیوی هستند و لازم، ولی نباید روی اینها توقف کرد وآنها را هدف اصلی و نهایی دانست.
لذا هشدار می دهد که بیدار باشید مبادا این ابزار زندگی دنیوی را هدف غایی و نهایی خود قرار دهید.

اگر سوال شود
در آیه مورد بحث، «زُيِّنَ» آورده شده است. (زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا) همین واژه برای تزیین فطری دنیا برای عموم مردم نیز بکار رفته است.
شما می گویید: باید از دنیا به صورت ابزار استفاده نمود نه بصورت غایی! آیه فوق چگونه دلالت بر سخن شما میکند؟!

در پاسخ میگوئیم
چند نکته:
1. زندگی مادی و دنیوی، بدون استفاده از ابزار مادی و دنیوی نشدنی است و این نیاز به اثبات ندارد زیرا کاملا معقول و منطقی است.
2. خداوند در قرآن می فرماید هر آنچه از نعمت بر روی زمین است را برای انسان خلق کرده است: «هُوَ الَّذي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَميعاً»(5)
3. در قرآن راجع به تقابل بین دنیا و آخرت، و برتری و فضیلت آخرت، و ترجیح ندادن دنیا بر آخرت، آیات متعددی وجود دارد:
«أُولئِكَ الَّذينَ اشْتَرَوُا الْحَياةَ الدُّنْيا بِالْآخِرَةِ فَلا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ»؛ اينها همان كسانند كه آخرت را به زندگى دنيا فروخته‏ اند از اين رو عذاب آنها تخفيف داده نمى ‏شود و كسى آنها را يارى نخواهد كرد.(6)
«قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَليلٌ وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‏»؛ بگو: «سرمايه زندگى دنيا، ناچيز است! و سراى آخرت، براى كسى كه پرهيزگار باشد، بهتر است!(7)
«وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذينَ يَتَّقُون‏»؛ زندگى دنيا، چيزى جز بازى و سرگرمى نيست! و سراى آخرت، براى آنها كه پرهيزگارند، بهتر است!(8)
«وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏»؛ در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است!(9)
نتیجه: در جواز استفاده از دنیا و نعمتهای آن هیچ شکی نیست، نه عقلا و نه شرعا.
در آیین الهی، زندگی و حیات اخروی و دائمی، بر زندگی دنیوی و فانی، ترجیح دارد و نباید زندگی دنیوی و نعمتهای آن، انسان را از زندگی جاودان آخرتی باز دارد.

 

پی نوشت ها:
(1) کهف، 7.
(2) انعام، 43.
(3) بقره، 212.
(4) آل عمران، 14.
(5) بقره،29.
(6) بقره، 86.
(7) نساء، 77.
(8) انعام، 32.
(9) اعلی، 17.

 

موضوع قفل شده است