جمع بندی در "سبک زندگی اسلامی" چه چیزهایی را باید کنار بگذاریم ؟

بسمه تعالی
با عرض سلام خدمت همه دوستان،خصوصا جناب استاد حامد گرانقدر
ضمن تشکر از ایجاد چنین بحث خوبی،مقدمتا باید عرض کنم،ما در چنین موضوعاتی یا باید مبانی را خودمان از منابع اسلامی استخراج کنیم.و یا مانند روشی که در علوم انسانی متداول است ،سراغ منابع غربی در این موضوع رفته و آنها را با برخی آموزه های اسلامی تطبیق دهیم.
اصل و کار اساسی روش اول است ولی مطمئنا زحمت دارد و کار دوم هم به رغم آسانتر بودنش، مبنای کاملا اسلامی به دست ما نمی دهد.
اما در باب این موضوع مطرح شده،بنده برای شروع نکته ای عرض می کنم،تا دوستان وارد بحث شوند و تاپیک پیش رود.
یکی از ملاکهائی که در سبک زندگی اسلامی می توان مطرح کرد اینست که:در این سبک،علاوه بر طرح مسائل دنیوی در اهداف،مسائل اخروی هم در نظر گرفته می شود،مانند اینکه در سبک غربی انفاق مال برای یک فردی که از لحاظ مالی ضعیف است، با هدف استغناء مالی منافات دارد. ولی در سبک اسلامی همین انفاق مال برای همان فرد منشاء برکت و استغناء مالی است کما اینکه امام صادق علیه السلام به فردی که از فقر شکایت داشت توصیه به صدقه دادن و به فرد دیگری توصیه به قرض کردن و ولیمه دادن،داشتند.

دوستان نظر خود را اعلام کنند.

[="Times New Roman"]
سلام علیکم جمیعا و رحمه الله و برکاته
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

منت خدای را سزاست که نغمت و نعمتش تماما رحمت است و این عیان است نزد تسلیم شدگان اوامر او و حکیمان صاحب بصیرت

چند وقتی است که بخاطر این وضعیت اقتصادی ای که پیش آمده شاهد محدودیت ها در زندگی خودمان و دیگران هستیم.

و در این لاجرم ..... شکوفه غنائت در کنج خانه هایمان سرزده
و زندگی ساده تر و بی غل و غش تر میخواهد طعم و رنگ و بویش را به مشاممان برساند.
و
زنگار نیازهای جعلی کم کم رخت بر خواهد بست از زندگی مان و این نعمتی است که شامل حال مال اندوزان نمیشود لذا آن سفارش که میفرمود مال پرستی چشمه های رحمت خدا رابر قلب انسان میبندد را یادآور میشود.

فقط نگرانی اینجاست که افراد بی بضاعت جامعه ما که ساده زیستبودند در این وضعیت به تنگنا خواهند خورد
و این وضعیت به آنها فشار خواهد آورد و

پناهشان خداست و بس
و ما که نیمچه مسلمان شاید بشود گفت که اهل دین محمدیم و خفته ایم و لازم است بر خیزیم و انفاق کنیم زکات مالمان را بدهیم تا دل مومنی آرام گیرد.

این پست را هم ملاحظه بفرمائید تا دوستان نظرشان را درج کنند.
http://www.askdin.com/post284510-2441.html

ومن الله التوفیق
یاحق

[="Tahoma"][="SeaGreen"]سلام
خیلی خوب شد که اینجا این بحث شروع شد
انشاالله که بقیه کاربران و اساتید و کارشناسان هم بیان و بحث برای استفاده ی تازه واردایی مث ما بهتر و عمیق تر بشه
--
با این حرف موافقم که این مشکلات اقتصادی با تموم بدی ها و سختی هاش اما دوتا خوبی داشت اونم اینکه مدیریت دخل و خرج خانوارها، اصولی تر و اسراف کمتر بشه و دیگه اینکه مردم مجالی برای بها دادن به نیازهای کاذبشون نداشته باشن و اصل خرید بر مبنای ضرورت، تو هر خونواده ای شروع به نهادینه شدن بکنه.
--
واقعاً فرهنگ مصرف زدگی مردم ما خصوصاً جایی مث تهران اصلاً منطبق با آموزه های دینی مون نیست.[/]

باید اول از همه فکر کنبم و فکر تا خودمون متوجه بشیم ...............................

- محور فعالیت های اقتصادی در سبک زندگی اسلامی برکت است، نه پول
در سبک زندگی غربی که امروزه حداقل در زمینه ی اقتصادی (economical) مدل زندگی خیلی از مسلمانان و غیر آن شده است، اهمیت اصلی به پول و سود داده می شود. در صورتی که هیچگاه اینها در سبک زندگی اسلامی ارزش تلقی نشده. برکت محوری به جای سود محوری یکی از اساسی ترین گزاره های سبک زندگی اسلامی است.

سلام
بله حق با شماست ما نباید میدون رو خالی کتیم ولی دست ما هم اونقدر تو جامعه باز نیست که بتونیم کاری کنیم .....................

بسم الله الرحمن الرحیم

مهمترین چیزی که باید کنار گذاشته شود اندیشه های ناسیونالیست و وطن پرستی است. یک مسلمان باید وطنش همه مرزهای اسلامی و هموطنش همه مسلمانان باشد.

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر منظورتون از پاراگراف دوم "میهن اسلامی" هست بله مطمئنا باید تاحدی تلاش کرد که پرچم میهن اسلامی مرتفعتر گردد اما این بمعنای ناسیونالیست نیست.
ناسیونالیسم میگوید برای وطن بمیر. اما ما برای مجموعه ای__وطنی__که اسلامی هست و در اصل برای اسلام میمیریم

سلام و عرض ادب و احترام خدمت همه ی عزاداران حسینی
وتشکر و قدر دانی از بانی این بحث جذاب و ازدغدغه اصلی جمهوری اسلامی ایران

دوستان بزرگوار که همه ی شماها نظراتی که دادین حالابه هرگونه صحیح است اما ازقدیم گفتند یک دست صدا نداره...ما دست تنهاییم و به جرات میگم اکثر مردم از این نوع سبک زندگی حتی افرادی که با این سبک سالیانه ساله که دارند زندگی میکنند ناراضی اندو وقتی ازشون میخوایم بیایم یک کاری کنیم چنین بهانه جویی می کنند:

1. ما که نباید این کارو کنیم دولت و کسانی که در راس این دولت داره اجازه میده این فرهنگ و این نوع سبک از کشورهای بیگانه وارد مملکت اسلامی ما بشه باید کاری کنه...(در صورتی که دولت هم اگر بخواد کاری کنه و مردمش کاری نکنند وحتی نخواهندکاری کنند تلاشیست بس بیهوده...)

2.مقصر خانواده های ما هستند که با این نوع سبک زندگی کردند و به ماهم خواسته یا ناخواسته القا کردند و ما هم هرچند که از این وضعیت ناراضی باشیم نمیتونیم به یک باره این نوع زندگی رو تغییرش بدیم برامون افت داره...

3.اگر ما اینطوری زندگی نکنیم که میشیم امّل...زندگیمون میشه سنتی

اما ما نباید اجازه بدیم کشورهای بیگانه با زیرکی خودشون که فک کنم اسمش باشه جنگ نرم مارو از راه های مختلف تحت سلطه ی خودش قرار بده.
ما اگر تلقی‌ها، ارزش‌ها، شیوه‌های رفتار، حالت‌ها و سلیقه هامونو تغییر بدیم واسلامی و به روزش کنیم نیازی به سبک زندگی اشتباه و ننگ آور غربی ها نداریم...

اگر مطالعه مونو بیشتر کنیم...نگرش مونو به زندگی مثبت کنیم ...تا آخرش روی هدفمون بایستیم یقینا امیدمون نا امید نمیشه...توکل برخدا

[="times new roman"]
[="red"]ساده زیستی و قناعت بر اساس دستور دین بمعنای محرومیت به خود دادن و ریاضت کشیدن است[/]
یا
[="blue"]ساده زیستی بمعنای بی نیاز بودن از نیازهای کاذب و جانب اعتدال را داشتن در نیازهای حقیقی [/]

سلام علیکم جمیعا و رحمه الله

خیلی مهم است که بدانیم چه از زندگی میخواهیم و خیلی مهم است که معنای خوشبختی حقیقی را بتوانیم در زندگیمان درک کنیم و بفهمیم و ارزش آن را بدانیم.

آنچه عقل آگاه دین مدار به ما نشان میدهد این است که اگر شخصی باشیم که :
نیازهای متعدد برای خود درست میکنیم
آسیب خواهیم دید چراکه بیشتر این نیازها هرگز تامین نخواهد شد و لذا خودمان باعث آزار خودمان میشویم.

و همچنین عقل دین مدار برای ما رازی را فاش میکند که بارها از جلوی دیدگانمان گذشته ولی نمیدانستیم دانستن و فهمیدن آن چقدر با ارزش است
و آن این است که
اکثر این نیازها حتی از واجبات زندگی نیستند و فقط این نفس طمع کار ماست که آنرا تبدیل به نیاز کرده .

[="red"]یعنی در کارخانه نفس بدور از تعقل و تزکیه به سادگی هر موضوع (حتی بی ارزشی) تبدیل به یک نیاز و خواهش و حتی یک آرمان میگردد.[/]

و این همان مطلبی است که در شریعت الهی و کتاب منزل تلویحا و تصریحا ذکر شده و ما آنرا خوانده ایم ولی تدبر و تعقل نداشته ایم.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که در ذیل آ 190 سوره آل عمران فرمودند :
ویل لمن لاکها بین لحببه ثم لم یتدبرها
وای بر کسی که این آیه را در میان دهان خود به گردش در آورد ولی در آن تدبر و تفکر نکند.
و
حقیقتا کدام آیه است که این کلام در موردش صدق نکند.

پس انبیاء اولیاء و اوصیاء الهی طریق ساده زیستی را در سیاق زندگی خود داشتند و چون نفسشان مبتلا نبود و جهل و ناآگاهی در باورهایشان حضور نداشت و لذا اگاه بودند و نه تنها نیازهای حقیقی خود را به اعتدال داشتند بلکه از آن انفاق و ایثار هم میکردند.

پس عقلا و شرعا پاسخ به این سوال که آیا با طی این روش
امکان وقوع رضایتمندی از زندگیمان میسر هست یا خیر ؟ با اطمینان کامل مثبت خواهد بود.

ان شاء الله تعالی
[/]
یاحق

بسم الله الرّحمن الرّحیم

برنامه تلویزیونی آیینه خانه با موضوع سبک زندگی
حجت الاسلام شهاب مرادی
پخش برنامه آیینه خانه - هر سه شنبه 18:45 از شبکه دو سیما

فایل صوتی برنامه سوم - 20/فروردین/92

بسم الله الرّحمن الرّحیم

برنامه تلویزیونی آیینه خانه با موضوع سبک زندگی
حجت الاسلام شهاب مرادی
پخش برنامه آیینه خانه - هر سه شنبه 18:45 از شبکه دو سیما

برنامه چهارم - 27/فروردین/92

[="Times New Roman"][="Indigo"]بسم الله الرّحمن الرّحیم

برنامه تلویزیونی آیینه خانه با موضوع سبک زندگی
حجت الاسلام شهاب مرادی
پخش برنامه آیینه خانه - هر سه شنبه 18:45 از شبکه دو سیما

فایل صوتی برنامه پنجم - 03/اردیبهشت/92[/]

[HL]خدایا به من احسان نکن![/HL]

بار خدایا
مرا با احسان، پله پله فرو مینداز و با بلا تأدیبم مفرما

اللّهُمَّ لا تَستَدرِجنی بِالإِحسانِ، ولا تُؤَدِّبنی بِالبَلاءِ
منبع:بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۲۷ / ۹

شرح حدیث از آیت الله مجتبی تهرانی
در دعایی از امام حسین«صلوات‌الله‌علیه» منقول است که حضرت ‌فرمودند: «اللَّهُمَّ لَا تَسْتَدْرِجْنِی بِالْإِحْسَانِ»، خدایا! من را با احسان کردن آزمایش نکن. روش خدا این است که با اعطاء نعمت و احسان، بندگان را امتحان می‌کند. خدا این‌طوری است که هم وقتی نعمت می‌دهد و هم هنگامی‌که نعمت را می‌گیرد، در حال امتحان است. در هر دو خدا امتحان می‌کند. یکی از معانی استدراج همین است.
در روایتی از امام زین العابدین«صلوات‌الله‌علیه» منقول است که حضرت در رابطه با استدراج فرمودند: اگر خداوند نعمتی را بدهد و تو شکر نعمتش را فراموش کنی، برای مرتبه دوم به تو نعمت می‌دهد و امتحانت می‌کند تا ببیند آیا شکرش می‌کنی یا باز هم فراموش می‌کنی. اگر باز هم سپاس نگویی، برای مرتبه سوم، یک نعمت دیگر می‌دهد. اگر شکر نکردی یکی دیگر می‌دهد. عجب امتحانی است! خدا این‌طوری امتحان می‌کند. این استدراج این‌گونه است: نعمت دادن، فراموشی و غفلت از شکر.
در این دعایی امام حسین«علیه‌السلام» می‌فرمایند: خدایا من را با استدراج امتحان نکن؛ یعنی خدایا! نعمتی که از شکرش غفلت خواهم کرد را ‌نمی‌خواهم. این دعا خیلی مهم است! نعمتی که همراهش غفلت از شکر است را نمی‌خواهم.
بخش دوم دعا: «وَ لَا تُؤَدِّبْنِی بِالْبَلَاءِ»، اگر از امتحان باصطلاح رفوضه درآمدی، خدا باید با تو چه ‌کار کند؟ اگر بچّه کار اشتباهی کند با او چه می‌کنند؟ ادبش می‌کنند. باید گوشش را بگیری بمالی. حضرت می‌فرمایند: خدایا، من را با بلا ادب نکن! اگر من خطا کردم، من را این‌طوری ادب نکن! چون تحمّل بلای تو بسیار مشکل است.
بحارالانوار ج75 ص127
یکشنبه 4 تیر 91 – 4 شعبان 1433