اسفار اربعه از دیدگاه امام خمینی(ره)

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
اسفار اربعه از دیدگاه امام خمینی(ره)

باسمه تعالی
باسلام:
به نظر حضرت امام خمینی (ره)سفر اول از اسفار اربعه «من الخلق الی الحق »است و در این سفر حجاب هایی که«جنبه یلی الخلقی »دارند از پیش سالک برداشته می شود و سالک جمال حق را به ظهور فعلی آن که در حقیقت ظهور ذات در مراتب اکوان است رویت می کند و این همان (جنبه یلی الحقی)است و به عبارت دیگر وجه حق در نزد او منکشف می شود
نهایت این سفر این است که تمام خلق را ظهور حق و آیات او می بیند در این حال سفر اول پایان می پذیرد و سفر دوم آغاز می شود
ادامه دارد.......

سفر دوم از دیدگاه امام (سفر من الحق المقید الی الحق المطلق)است در این جا امام به جای تعبیر معروف «سفر من الحق الی الحق بالحق» تعبیر دقیق تر و گویاتری به کار می برد و پرتوی از روشنایی را بر این سفر می تاباند و از این سفر به عنوان سفر از «حقّ مقید به حق مطلق »یاد می کند آثار و برکاتی که از نظر ایشان بر این سفر مترتب می شود در خور توجه است
رهاورد این سفر برای سالک این است که «هویات وجودی»در نزد او مضمحل و تعینات خلقی به کلی مستهلک می گردد و قیامت کبرای او با ظهور وحدت تامه بر پا می شود و حق با مقام وحدانیت خود برای او تجلی می کند در این هنگام سالک اشیا را اصلا نمی بیند و از ذات و صفات و افعال خود فانی می شود

امام به آسیب شناسی این دو سفر عرفانی می پردازد و آفات و آسیب هایی که در این دو سفر سالک را تهدید میکند بر می شمارد از جمله ای آفات این است که اگر سالک در این دو سفر از «انانیت»پالایش نشده باشد شیطان او یعنی نفس اماره او که در میان دو پهلوی او کمین کرده است سر به ربوبیت بر می دارد و «شطح»از او صادر می شود
از نظر ایشان شطحیات یعنی سخنانی از قبیل (انا الحق)(سبحانی ما اعظم شانی)و لیس فی جبّتی سوی الله بر زبان آورد بیانگر نقص سالک و سلوک و بقای «انیّت و انانیت »در اوست
لذا اهل سلوک معتقدند که سالک باید معلمی داشته باشد تا او را به طریق سلوک راهنمایی و ارشاد کند اما این معلم باید به کیفیت آن عارف و اگاه باشد و از راه ریاضت های شرعی منحرف نشده باشد (1)(2)
پی نوشت:
1- امام خمینی مصباح الهدایه الی الخلافه والولایه ص 87-90
2- ر. ک. ولایت در عرفان

سفر سوم از نظر امام (ره)سفر «من الحق الی الخلق الحقی بالحق»است وصف خلق به «حقی»در کلام دیگران نیست و مختص به امام (ره) است
در این سفر سالک از حضرت احدیت جمعی به حضرت اعیان ثابته سفر می کند و در این هنگام حقایق اشیا و کمالات آنها و کیفیت تدریجی آنها تا مقام اول و وصول به وطن اصلی برایش منکشف می شود اما هنوز در این سفر به مقام نبوت تشریعی دست نیافته است زیرا در نشاه عینی به سوی خلق باز نگشته است
ادامه دارد....

سپس سلوک در سفر چهارم را آغاز می کند سفر چهارم از دیدگاه حضرت امام (ره)سفر از خلقی است که حق است یعنی از حضرات اعیان ثابته به سوی خلق یعنی (اعیان خارجیه ،بالحق ،یعنی با وجود حقانی )
ایشان عنوان معروف سفر چهارم یعنی (سفر من الخلق الی الخلق بالحق)را بدین گونه تفسیر و تعبیر می کند
در این حال سالک جمال حق را در همه هستی شهود می کند و به مقامات آنها در «نشاه علمیه»آگاه و عارف می گردد و به طریقه سلوک آنها به سوی حضرات اعیان و مافوق آن و کیفیت وصول آنها به موطن اصلی علم و آگاهی پیدا می کند و در این سفر به مقام نبوت تشریعی نائل می گردد و احکام ظاهری قالبی و باطنی قلبی را تشریع و جعل می کند و از خدای متعال و صفات و اسمای او و معارف حقه به قدر استعداد مستعدان خبر می دهد و آگاه می سازد(1)(2)
پی نوشت:
1- امام خمینی مصباح الهدایه الی الخلافه والولایه ص 87-90
2- ر. ک. ولایت در عرفان

موضوع قفل شده است