جمع بندی سوالی در مورد یک روایت

تب‌های اولیه

17 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
سوالی در مورد یک روایت

با سلام
من متن زیر رو در کتاب آقای زیرن کوب خوندم

نقل قول:
پیغمبر وقتی با چند تن از یاران در کوچه ای می گذشت زنی وی را سوگند داد تا با یاران به خانه وی درآیند. درخانه آتشی افروخته بود و کودکان زن برگرد آتش بازی می کردند، زن از پیغمبر پرسید که آیا خدای بر بندگان رحیمتر است یا من بر فرزندان خویش؟
پیغمبر گفت : البته خدای رحیم تر باشد از آنکه "ارحم الراحمین" اوست. زن پرسید که تو پنداری من فرزندان خویش را در این آتش در می افکنم؟گفت: نه، و زن پرسید پس خداوند چگونه بندگان خویش را در آتش می افکند با آنکه رحیمتر از من است؟
می گویند پیغمبر بگریست و گفت: بر من وحی همچنین آمده است.
"تعریفات سید شریف جرجانی"

آیا این مطلب صحیح هست؟ اگر نه داستانی با این مضمون در احادیث و روایات هست؟ من شدیدا به دنبال منبعی در مورد این مساله هستم
ممنون میشم کمکم کنید

کارشناس بحث : مجید

در متن زیرن کوب نوشتم که اصلاح میکنم. در کتاب آقای زرین کوب هست. دوستان اطلاعی ندارند در مورد این مساله؟

yaseen;285334 نوشت:
آیا این مطلب صحیح هست؟ اگر نه داستانی با این مضمون در احادیث و روایات هست؟ من شدیدا به دنبال منبعی در مورد این مساله هستم ممنون میشم کمکم کنید

با صلوات بر محمدوآل محمد
ما این حدیث را فقط در کتاب تعریفات سید شریف جر جانی دیدیم ودر نرم افزار گنجینه ونرم افزارنور3چنین روایتی را نیافتیم.
اما نکته این که بزرگان در روایات اخلاقی خیلی به دنبال سند ومدرک روایت نیستند.
ونکته دیگر این که شما با مراجعه به کتاب آقای زرین کوب آدرس دقیق مطلب را ببینید.


با سلام

من باب وظیفه بگم که این خبر در منابع عامه بصورت زیر آمده :

30582-

عن عمر قال : قدم على النبى - صلى الله عليه وسلم - بسبى ، فإذا امرأة من السبى تسعى إذ وجدت صبيا فى السبى أخذته فألصقته ببطنها وأرضعته فقال لنا النبى - صلى الله عليه وسلم - : أترون هذه طارحة ولدها فى النار قلنا : لا ، وهى تقدر على أن لا تطرحه ، فقال : الله أرحم بعباده من هذه بولدها (البخارى ، ومسلم ، وأبو عوانة ، وأبو نعيم فى الحلية) [كنز العمال 10461]
أخرجه البخارى (5/2235 ، رقم 5653) ، ومسلم (4/2109 ، رقم 2754) ، وأبو نعيم فى الحلية (3/228) .

تعدادی اسیر جنگی نزد نبی اکرم (ص) آوردند. در میان آنان زنی وجود داشت که از پستانهایش شیر می‌ریخت. ناگهان، در میان اسیران، چشم‌اش به کودکی افتاد. به محض اینکه او را دید، در آغوش گرفت و به سینه‌اش چسباند و شروع به شیر دادنش کرد. نبی اکرم (ص) خطاب به اصحاب فرمود: «آیا این مادر، فرزندش را در آتش می‌اندازد»؟! گفتند: خیر، اگر توانایی داشته باشد (مجبور به انداختن نباشد) نمی‌اندازد. فرمود: «بدانید که خداوند، بر بندگانش از این مادر هم نسبت به فرزندش، مهربانتر است


أخرج عبد بن حميد، عن فائد أبي الورقاء، عن عبد اللّه بن أبي أوفى الاَسلمي، قال:


خرجت فإذا رسول اللّه وأبوبكر وعمر قعوداً وإذا غلام صغير يبكي، فقال رسول اللّه لعمر: ضُمَّ الصَّبيَّ إليك فانّه ضالّ، فضَمّه عمر إليه، فبينا نحن قعود إذ أمٌّ له تُوَلْوِلُ، أظنه قال: وتقول: وابنيَّاه وتبكي، فقال رسول اللّه لعمر: نادِي المرأة فانّها أُمّ الصَّبيّ وهي كاشفة عن رأسها ليس على رأسها خمار جزعاً على ابنها، فجاءت حتّى قَبَضتْ الصبي من حُجْر عمر وهي تبكي و الصّبيُّ في حجرها، فالتفتت فلمّا رأت رسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم) قالت: واحرباه، ألا أرى رسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم) ؟فقال: رسول اللّه عند ذلك: أترون هذه رحيمة بولدها ؟ فقال أصحابه: بلى يا رسول اللّه، كفى بهذه رحمة، فقال رسول اللّه (صلى الله عليه وآله وسلم) : والذي نفس محمد بيده، اللّه أرحم بالموَمن من هذه بولدها.

وازطريق شيعه :
الإمام زين العابدين (عليه السلام) - في الدعاء -: يا من هو أبر بي من الوالد الشفيق، وأقرب إلي من الصاحب اللزيق

وقال صلى الله عليه وآله : والذى نفسى بيده ان الله تعلاى ارحم بعبده من الوالدة

المشفقة بولدها .روضة الواعظين

...ثم تخر ساجدا " وتقول: اللهم إني أتقرب إليك بجودك وكرمك، وأتقرب اليك
بمحمد عبدك ورسولك، وأتقرب إليك بملائكتك المقربين، وأنبيائك المرسلين أن تصلي على
محمد وآله، وأن تقيلني عثرتي، وتستر علي ذنوبي وتغفرها لي، وتقلبني اليوم بقضاء
حاجتي، ولا تعذبني بقبيح كان مني يا أهل التقوى وأهل المغفرة، يا بر يا كريم أنت

أبر بي من أبي وامي ومن نفسي ومن الناس أجمعين، بي إليك حاجة وفقر وفاقة، وأنت عني
غني، فأسألك أن تصلي على محمد وآل محمد، وأن ترحم فقري، وتستجيب دعائي، وتكف عني

أنواع البلاء، فان عفوك وجودك يسعني.
دعائم الاسلام


در کتاب مشکات الانوار به متن زیر آمده است :

قال النبي ( ص : ) والذي نفسي بيده ، الله ارحم بعباده من الوالدة

المشفقة على ولدها

1 محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن أبي عبدالله البرقي، عن عيسى ابن عبدالله القمي، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: كان أمير المؤمنين صلوات الله عليه يقول إذا فرغ من الزوال(1): " اللهم إني أتقرب إليك بجودك وكرمك وأتقرب إليك بمحمد عبدك ورسولك وأتقرب إليك بملائكتك المقربين وانبيائك المرسلين وبك، اللهم أنت الغني عني وبي الفاقة إليك، أنت الغني وأنا الفقير إليك أقلتني عثرتي وسترت علي ذنوبي فاقض لي اليوم حاجتي ولا تعذ بني بقبيح ما تعلم مني، بل عفوك(2) وجودك يسعني " قال: ثم يخر ساجداو يقول: " يا أهل التقوى ويا أهل المغفرة يا بر يا رحيم، أنت أبر بي من أبي وامي ومن جميع الخلائق اقبلني بقضاء حاجتي مجابا دعائي، مرحوما صوتي، قد كشفت أنواع البلايا عني ". اصول كافي و الفقيه

با سلام و تشکر از دوستان. همانطور که فرمودید در کتاب آقای زرین کوب به تعریفات سید شریف جرجانی اشاره شده. در هر حال به نظر نمی رسه که پیامبر برای سوال اون مادر جوابی نداشته باشه و صرفا به گفتن این مساله که به من اینگونه وحی شده بسنده فرموده باشند. با تشکر از آقای خیرالبریه که اشاره به روایت مشابه داشتند

yaseen;285334 نوشت:

پیغمبر وقتی با چند تن از یاران در کوچه ای می گذشت زنی وی را سوگند داد تا با یاران به خانه وی درآیند. درخانه آتشی افروخته بود و کودکان زن برگرد آتش بازی می کردند، زن از پیغمبر پرسید که آیا خدای بر بندگان رحیمتر است یا من بر فرزندان خویش؟
پیغمبر گفت : البته خدای رحیم تر باشد از آنکه "ارحم الراحمین" اوست. زن پرسید که تو پنداری من فرزندان خویش را در این آتش در می افکنم؟گفت: نه، و زن پرسید پس خداوند چگونه بندگان خویش را در آتش می افکند با آنکه رحیمتر از من است؟
می گویند پیغمبر بگریست و گفت: بر من وحی همچنین آمده است.
"تعریفات سید شریف جرجانی"

باسلام

بنظر بنده این روایت مستند نیست! چون سخن آن زن غلط هست و پیامبر حتما میبایست جوابی برای آن میداشت!

چون زن گفته : "خدا بندگان خویش را در آتش می افکند" در حالیکه خدا بندگان شیطان را در آتش می افکند نه بندگان خود را!!!

در تمام قرآن میفرماید به هر کدام از بندگانش (عباده) بهشت و حور و رزق و حکمت و علم و وحی و عزت و... میدهد!

يُنَزِّلُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ

يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ

أَصَابَ بِهِ مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ

يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ

ذَلِكَ هُدَى اللّهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ

اگر زن گفته بود مخلوقاتش را در آتش می افکند، خوب بنظر بنده جواب اینست که رحمت خدا بعضی مواقع بشکل قهر ظهور میکند یعنی باطنش رحمت است اما ظاهرش قهر!

امام سجاد فرموده اند که جهنم جایی است که خداوند جهنمیان را برای ورود به بهشت آماده میکند!

مطلبی مرتبط با همین مطلب در لینک زیر نوشتم

http://www.askdin.com/thread23958.html#post285573

ای کاش جهنمهایی که در همین دنیا برایمان میسازیم را باور داشتیم اینکه مال حرام خوردیم ، حق مردم غصب نمودیم، تهمت وناسزا به بندگان خدا زدیم نتیجه اش چیست؟
مردی که خانواده اش در ابتذال غوطه ورند زندگیش جهنم نیست؟
شخصی که فرزندانش به جرم تجاوز به نوامیس، و.... بالای دار می روند زندگیش جهنم نیست؟
آری ، اگر بخواهیم می توانیم بهشت یا جهنم را در همین دنیا برایمان مهیا کنیم ، بهتر است آن دنیا را به ارحم الراحمین بسپاریم که او دانای دانایان است

َبا صلوات برمحمدو آل محمد

ضمن تقدیر وتشکر از جناب خیر البریه،این روایت مذکوردر کتاب«الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف، ج‏2، ص: 323»و در کتاب «نهج الحق وکشف الصدق ص374»آمده است.

مَا رَوَاهُ الْحُمَيْدِيُّ فِي الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّحِيحَيْنِ فِي الْحَدِيثِ الْحَادِي وَ الْعِشْرِينَ مِنْ إِفْرَادِ مُسْلِمٍ فِي مُسْنَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ قَالَ‏ قُدِّمَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص بِسَبْيٍ فَإِذَا امْرَأَةٌ مِنَ السَّبْيِ‏ تَسْعَى‏ إِذَا وَجَدَتْ صَبِيّاً فِي السَّبْيِ أَخَذَتْهُ فَأَلْصَقَتْهُ بِبَطْنِهَا وَ أَرْضَعَتْهُ فَقَالَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ ص أَ تَرَوْنَ هَذِهِ الْمَرْأَةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ قُلْنَا لَا وَ اللَّهِ وَ هِيَ تَقْدِرُ عَلَى أَنْ لَا تَطْرَحَهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ اللَّهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ الْمَرْأَةِ بِوَلَدِهَا «1»
واین روایت هم برای این که رحمت الهی را به ما نشان دهد،مناسب است ،توجه بفرمایید:

. قال عبد المحمود من يروى مثل هذا الخبر في وصف الله تعالى بهذه الرأفة و الرحمة كيف يصدق قائلا ينقل هؤلاء إلى النار و لا أبالي على ما فسروه‏

وَ مِنْ ذَلِكَ مَا رَوَاهُ الْحُمَيْدِيُّ فِي الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّحِيحَيْنِ أَيْضاً فِي الْحَدِيثِ السَّادِسَ عَشَرَ مِنَ الْمُتَّفَقِ عَلَيْهِ مِنْ مُسْنَدِ أَبِي هُرَيْرَةَ مِنْ حَدِيثِ عَطَاءِ بْنِ أَبِي رِيَاحٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ‏ إِنَّ لِلَّهِ مِائَةَ رَحْمَةٍ أَنْزَلَ مِنْهَا رَحْمَةً وَاحِدَةً

بَيْنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الْبَهَائِمِ وَ الْهَوَامِّ فَبِهَا يَتَعَاطَفُونَ وَ بِهَا يَتَرَاحَمُونَ وَ بِهَا تَعْطِفُ الْوَحْشُ عَلَى وَلَدِهَا وَ أَخَّرَ اللَّهُ تِسْعاً وَ تِسْعِينَ رَحْمَةً يَرْحَمُ بِهَا عِبَادَهُ يَوْمَ الْقِيَامَة.
.................................

(1) مسلم في صحيحه: 4/ 2109 كتاب التوبة.


با سلام
چرا ترجمه احادیث را نمی زارید

ghalibafali;288092 نوشت:
با سلام
چرا ترجمه احادیث را نمی زارید

نهج الحق و كشف الصدق: 375، إيضاح خرافة الجبر؛ «وَ رَوَى الْحُمَيْدِيُّ فِي الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّحِيحَيْنِ قَالَ قَدِمَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله سَبْيٌ فَإِذَا امْرَأَةٌ مِنَ السَّبْيِ تَسْعَى إِذْ وَجَدَتْ صَبِيّاً فِي السَّبْيِ فَأَخَذَتْهُ فَأَلْزَقَتْهُ بِبَطْنِهَا فَأَرْضَعَتْهُ فَقَالَ رَسُولُ االلَّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ا تَرَوْنَ هَذِهِ الْمَرْأَةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ قُلْنَا لاَ وَ اللَّهِ قَالَ اللَّهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ الْمَرْأَةِ بِوَلَدِهَا وَ فِيهِ أَنَّ النَّبِيَّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله قَالَ إِنَّ لِلَّهِ مِائَةَ رَحْمَةٍ أَنْزَلَ مِنْهَا رَحْمَةً وَاحِدَةً بَيْنَ الاْءِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ الْبَهَائِمِ وَ الْهَوَامِّ فِيهَا يَتَعَاطَفُونَ وَ بِهَا يَتَرَاحَمُونَ وَ بِهَا يَعْطِفُ الْوَحْشُ عَلَى وَلَدِهَا فَأَخَّرَ اللَّهُ تِسْعاً وَ تِسْعِينَ رَحْمَةً يَرْحَمُ بِهَا عِبَادَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.

حميدى در جمع بين صحيحين گفته است: «اسيرانى را نزد پيامبر آوردند ناگاه زنى از ميان ايشان دوان دوان در پى كودكى برآمد. طفل خويش را در ميان اسيران يافت، به سينه گرفت و شير داد. پيامبر فرمود: آيا گمان داريد اين زن فرزند خود را در آتش بيفكند؟ ياران پيامبر پاسخ گفتند: نه به خدا سوگند. پيامبر فرمود: خداوند نسبت به بندگانش مهربانتر از اين زن به فرزندش است.» در همان كتاب از رسول خدا روايت شده كه خداوند صد رحمت دارد كه يكى از آنها را نازل فرموده و به آن رحمت ميان جن و انسان و درندگان و حشرات، دوستى و مهر افكند كه به واسطه آن با هم انس مى‏گيرند و ددان توله‏هاى خود را پاس مى‏دارند. نود و نه رحمت باقيمانده ذخيره‏اى است كه پروردگار به وسيله آن در قيامت بندگان خود را با آن مورد ترحم قرار مى‏دهد.»

++++++++++++

علاوه بر این در کتب زیر هم هست

[=arial]لأربعين في فضل الرحمة والراحمين لابن طولون الصالحي

[=arial]الخامس من الوخشيات از [=arial]الحسن بن علي الوخشي

[=arial]حسن الظن بالله لابن أبي الدنيا از [=arial]ابن أبي الدنيا


[=arial][=arial]معالم التنزيل تفسير البغوي

[=arial]شعب الإيمان للبيهقي

[=arial] أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ ، وَمُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى ، قَالا : نا أَبُو الْعَبَّاسِ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ ، نا مُحَمَّدُ بْنُ إِسْحَاقَ الصَّغَانِيُّ ، نا ابْنُ أَبِي مَرْيَمَ ، نا أَبُو غَسَّانَ ، حَدَّثَنِي زَيْدُ بْنُ أَسْلَمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ ، أَنَّهُ " قَدِمَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَبْيٌ ، فَإِذَا امْرَأَةٌ مِنَ السَّبْيِ قَدْ تَحَلَّبَ ثَدْيُهَا تَبْتَغِي إِذَا وَجَدَتْ صَبِيًّا فِي السَّبْيِ أَخَذَتْهُ فَأَلْزَقَتْهُ بِبَطْنِهَا فَأَرْضَعَتْهُ ، فَقَالَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : أَتَرَوْنَ هَذِهِ الْمَرْأَةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ ؟ فَقُلْنَا : لا وَاللَّهِ ، وَهِيَ تَقْدِرُ عَلَى أَنْ لا تَطْرَحَهُ . فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : لَلَّهُ تَعَالَى أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ الْمَرْأَةِ بِوَلَدِهَا " . رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ ، عَنِ ابْنِ أَبِي مَرْيَمَ . وَرَوَاهُ مُسْلِمٌ ، عَنِ ابْنِ عَسْكَرٍ وَغَيْرُهُ ، عَنِ ابْنِ أَبِي مَرْيَمَ . وَقَدْ رُوِيَ ، عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ ، مُرْسَلا .

شعب الإيمان للبيهقي [=Geneva, Arial, Helvetica] » السَّابِعُ وَالأَرْبَعُونَ مِنْ شُعَبِ الإِيمَانِ ...

با سلام

سوختن در آتش مادی جسم مادی لازم دارد

در آن نشئه جسم انسان جسم مثالی است که آتش دنیا آن را نمیسوزاند

شرم درک حضور در محضر حق است که آتش می شود و از شرمندگی میسوزیم

نه اینکه خداوند تبارک آتش افروخته که ما را بسوزاند

اگر یکی از بچه ها به دیگری ستم کند آیا مادر ستمکار را تنبیه نمیکند

مستوره;288435 نوشت:
اگر یکی از بچه ها به دیگری ستم کند آیا مادر ستمکار را تنبیه نمیکند

با صلوات بر محمد وآل محمد
با سلام وعرض ادب خدمت دوستان عزیز که در بحث مشارکت کردند وبیان این نکته که سوال دوست گرامی در ابتداءبحث در مورد منبع این روایت بود .
امابه این نکته اشاره می گرددکه اعمال ماست که ما را به بهشت یا جهنم می برد نه این که خدا وند (العیاذ بالله)ما را به جهنم ببرد وما را عذاب نماید ،خیر بهشت وجهنم در گرو اعمال ماست واین مطلب را به خوبی می توان از آیات قرآن استخراج نمود .پس با توجه به این که در روز قیامت عقاب و مجازات از یک سو و از سوی دیگر پاداش و نیکو بر خورد کردن ، بر اساس اعمال ماست .
آیات را بررسی می کنیم:«الْیَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ؛
[و به آنها گفته مى‏ شود:] امروز به هیچ كس ذرّه‏ اى ستم نمى‏ شود، و جز آن چه را عمل مى‏ كردید جزا داده نمى‏ شوید!»
«وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِیراً؛ و در برابر صبرشان، بهشت و لباس هاى حریر بهشتى را به آنها پاداش مى‏ دهد!»
«جَزَیْناهُمْ بِبَغْیِهِمْ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ؛این را بخاطر ستمى كه مى‏ كردند به آنها كیفر دادیم؛ و ما راست مى‏ گوییم.»
بنا بر این انسان در روز قیامت آن چه را که کرده است می بیند اگر بد بود بد است. و اگر خوب بود نیز خوب است.
التماس دعا

مجید;288074 نوشت:
ضمن تقدیر وتشکر از جناب خیر البریه،این روایت مذکوردر کتاب«الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف، ج‏2، ص: 323»و در کتاب «نهج الحق وکشف الصدق ص374»آمده است.

مَا رَوَاهُ الْحُمَيْدِيُّ فِي الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّحِيحَيْنِ فِي الْحَدِيثِ الْحَادِي وَ الْعِشْرِينَ مِنْ إِفْرَادِ مُسْلِمٍ فِي مُسْنَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ قَالَ‏ قُدِّمَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص بِسَبْيٍ فَإِذَا امْرَأَةٌ مِنَ السَّبْيِ‏ تَسْعَى‏ إِذَا وَجَدَتْ صَبِيّاً فِي السَّبْيِ أَخَذَتْهُ فَأَلْصَقَتْهُ بِبَطْنِهَا وَ أَرْضَعَتْهُ فَقَالَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ ص أَ تَرَوْنَ هَذِهِ الْمَرْأَةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ قُلْنَا لَا وَ اللَّهِ وَ هِيَ تَقْدِرُ عَلَى أَنْ لَا تَطْرَحَهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ اللَّهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ الْمَرْأَةِ بِوَلَدِهَا «1»
واین روایت هم برای این که رحمت الهی را به ما نشان دهد،مناسب است ،توجه بفرمایید:

. قال عبد المحمود من يروى مثل هذا الخبر في وصف الله تعالى بهذه الرأفة و الرحمة كيف يصدق قائلا ينقل هؤلاء إلى النار و لا أبالي على ما فسروه‏

وَ مِنْ ذَلِكَ مَا رَوَاهُ الْحُمَيْدِيُّ فِي الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّحِيحَيْنِ أَيْضاً فِي الْحَدِيثِ السَّادِسَ عَشَرَ مِنَ الْمُتَّفَقِ عَلَيْهِ مِنْ مُسْنَدِ أَبِي هُرَيْرَةَ مِنْ حَدِيثِ عَطَاءِ بْنِ أَبِي رِيَاحٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ‏ إِنَّ لِلَّهِ مِائَةَ رَحْمَةٍ أَنْزَلَ مِنْهَا رَحْمَةً وَاحِدَةً

بَيْنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الْبَهَائِمِ وَ الْهَوَامِّ فَبِهَا يَتَعَاطَفُونَ وَ بِهَا يَتَرَاحَمُونَ وَ بِهَا تَعْطِفُ الْوَحْشُ عَلَى وَلَدِهَا وَ أَخَّرَ اللَّهُ تِسْعاً وَ تِسْعِينَ رَحْمَةً يَرْحَمُ بِهَا عِبَادَهُ يَوْمَ الْقِيَامَة.
.................................

(1) مسلم في صحيحه: 4/ 2109 كتاب التوبة.


سلام
کاش روایات رو با ترجمه میذاشتید

باغ بهشت;443056 نوشت:
سلام
کاش روایات رو با ترجمه میذاشتید

عليكم سلام به خواهر عزيز و بزگوارم

مَا رَوَاهُ الْحُمَيْدِيُّ فِي الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّحِيحَيْنِ فِي الْحَدِيثِ الْحَادِي وَ الْعِشْرِينَ مِنْ إِفْرَادِ مُسْلِمٍ فِي مُسْنَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ قَالَ‏ قُدِّمَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص بِسَبْيٍ فَإِذَا امْرَأَةٌ مِنَ السَّبْيِ‏ تَسْعَى‏ إِذَا وَجَدَتْ صَبِيّاً فِي السَّبْيِ أَخَذَتْهُ فَأَلْصَقَتْهُ بِبَطْنِهَا وَ أَرْضَعَتْهُ فَقَالَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ ص أَ تَرَوْنَ هَذِهِ الْمَرْأَةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ قُلْنَا لَا وَ اللَّهِ وَ هِيَ تَقْدِرُ عَلَى أَنْ لَا تَطْرَحَهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ اللَّهُ أَرْحَمُ بِعِبَادِهِ مِنْ هَذِهِ الْمَرْأَةِ بِوَلَدِهَا

در بحبوحۀ یکی از جنگ‌ها، عدّه‌اى اسير نزد پيامبر اکرم(ص) آوردند. ناگهان زنى از اسيران، كه چشمش به کودکش افتاده بود دويد و او را در آغوش گرفت و به دور از هیاهوی محیط شروع کرد به شير دادن به فرزندش. پيامبر(ص) به اصحابش فرمود: آيا به نظر شما اين زن هيچ‌گاه حاضر مى‌شود كودك خود را در آتش بیندازد؟ گفتند: نه! تا قدرت داشته باشد اين كار را نمى‌كند. پيامبر فرمود: خداوند نسبت به بندگان خود مهربانتر از اين مادر نسبت به فرزند خود است

سلام

اول اینکه وقتی منبعی ذکر میشه باید دقت کرد شخصی که ازش روایت شده کی هست ؟ مثلا اینجا دکتر زرین کوب هست که قطعا کسی از ایشون به عنوان مدافع حقیقی اسلام ناب محمدی اسم نمیبره ! همونطور که کسی از افراد نهضت آزادی همچون مهندس بازرگان به عنوان یک مسلمان همه جانبه نباید اسم ببره !
تیر طایفه فکری آقای زرین کوب همانند مهندس بازرگان هاست

در باب روایت که دوستان برخی منابع ش رو گفتند و صدالبته روایت اصلی رو هم گذاشتند !

اما دو سه نکته که در سخنان دوستان هم بود من به صورت خلاصه میگم"

1.خداوند هرگز کاری رو انجام نمیده که قبل از اون در دنیای حقیقی ، مصداق سازی عینی ش رو انسان ندیده باشه تا عبرت بگیره
به عبارت بهتر ، خداوند اصلا انبیا رو فرستاد تا با زندگی و رفتارشون اتمام حجت کنه بر همه و فرضا اگر مساله ای هم بود که نمیدانستند چگونه باید رفتار کنند رو از انبیا یاد بگیرند

همونطوری که امام حسین علیه السلام اجازه حضور لشکر فرشتگان رو برای یاری ش نمیده و همونطور که خداوند خیلی جاها اجازه دخالت فراعقلی به مخلوقین ش نمیده در اینجا هم شما برای اینکه بفهمی چی به چی هست ، میتونی روزنامه های حوادث رو بخوانید که :

پدر پسر را کشت ، مادر ، پدر را کشت و با دیگری فرار کرد ... ! و هزار مثال اینگونه
به عبارت بهتر در همین دنیای پست خاکی ، شما داری میبینی که مادر فرزند خودش رو به آتش هم میندازه !
پس بر فرض در روایت هم گفته چگونه فرزند خود را می اندازد درحالیکه از من مهربان تر است ! همونطوری که امثال همون مادر در این دنیا واقعا این کار رو کردند !

البته این دلیل اول رو نه برای تایید روایت بلکه برای فهم موضوع از دیدگاه دیگر گفتم !
اصل قضیه دلیل های بعدی هست

2.خداوند در قرآن مجید بارها و بارها اشاره میکنه که همه انسان ها را با ذات یکسان آفریده و هیچ انسانی بر دیگری برتری ندارد ! و پیامبر صلی الله و علیه و آله و سلم ، نیز در روایات معتبر فرمودند :

تفاوت و برتری انسان ها صرفا در میزان تقوای آنهاست

حال به راستی ، همه انسان ها مخلوق خدا هستند و در آن شکی نیست ! ولیکن خداوند بر اساس عدل خویش و رحمانیت با مخلوقات خویش رفتار میکند( هرچند که ما دعا میکنیم خدا براساس رحمانیت خود ا ما از در قضاوت و حکمیت درآید نه عدالت ش که یقینا بسیاری از ما محتاج رحم هستیم !)

این رحم و عدالت چگونه است ؟ در قرآن بارها اشاره شده :

به حرف انبیا گوش بدید
راه اشتباه قوم لوط و یهود و مسیحی و ... نروید
از تاریخ ملت ها درس بگیرید
نیک کردار باشید
رفتار و اعمال صالح انجام دهید
ربا نخورید
زنا نکنید
و هزاران هزار هزار هزار نکته و پند اخلاقی دیگر !

حال ، در این میان ، اگر بنده گوش نداد چه ؟ همانگونه که در دنیای حقیقی ، حضرت نوح علیه السلام فرزند را تا آخرین لحظات ارشاد کرد ... و سپس وقتی دید کماکان کافر است ... وی را رها نمود خداوند نیز وی را در دامان خدای حقیقی ش ( شیطان) رها میسازد تا وی نزد شیطان رود و تا شیطان بگوید :
من از شما متنفرم ، و اگر گناهی نیز مرتکب شدید من شما را مجبور نکردم ... خود مرتکب شدید !

آری

خداوند براساس عدل خویش و رحمانیت و نصیحت های خویش با ما رفتار میکند

فرزند خوبی باشیم نصیب ما سایه درختان است و همنشینی با انبیا و اوصیا و اولیا
فرزند بدی باشیم نصیب ما درخت زقوم است و همنشینی با پلیدترین مخلوقات

سوره واقعه رو مطالعه کنید قطعا مشکل حل میشه

3.خداوند انسان ها رو سه دسته مینامد که یک دسته صالحین هستند و یک دسته السابقون والسابقون و یک دسته هم گنه کاران

صفاتی رو هم که اینا دارند و در عین حال ، حالی رو هم که خدا به هر یک میده شرح میده در سوره واقعه

ورای اینکه روایت اول تاپیک چقدر معتبر است ، در کل منطقا ، به نظر من معتبر نیست !!! و حداقل اون آخرش تحریف شده یعنی کامل نیاورده ... میتونه اینجور باشه : پیامبر به شدت گریه میکند ( همانگونه که پس از نازل شدن دو آیه چنان گریست و عنان از کف دست داد که فاطمه زهرا سلام الله علیها رو به بالین ش آوردند و شرح آن دو آیه که خداوند میگوید نصیب گنه کاران آتش جهنم است را به وی گفت و حضرت زهرا نیز از خود بی خود شد و سپس حضرت سلمان و ابوذر و حضرت علی و ... هر یک از ابهت آتش جهنم به گریستن مشغول شدند و گفتند ای کاش مادر ما را نزاییده بود ... ای کاش درندگان ما را پاره میکردند و میمردیم قبل از آنکه به آتش جهنم میرسیدیم و... غیره)

به هرحال بعد از اینکه پیامبر به شدت گریه میکنه ، پیامبر میاد توضیح میده که خداوند حتی با پیامبرش هم شوخی ندارد که در قرآن میگوید : ای رسول ما ، اگر تو نیز قدمی اشتباه بگذاری سرانجام تو بدتر از دیگران است ..... و اگر ما و کمک ما نبود سرنوشت تو نیز چون دیگران میشد ( نقل به مضمون)

به هرحال

ممنون از همه

یا حق

پست جمع بندی
پرسش:
آیا مطلب ذیل صحیح است؟ آیا داستانی با این مضمون در احادیث و روایات هست؟
« پیغمبر وقتی با چند تن از یاران در کوچه ای می گذشت زنی وی را سوگند داد تا با یاران به خانه وی درآیند. درخانه آتشی افروخته بود و کودکان زن برگرد آتش بازی می کردند، زن از پیغمبر پرسید که آیا خدای بر بندگان رحیم تر است یا من بر فرزندان خویش؟
پیغمبر گفت : البته خدای رحیم تر باشد از آن که "ارحم الراحمین" اوست. زن پرسید که تو پنداری من فرزندان خویش را در این آتش در می افکنم؟ گفت: نه، و زن پرسید پس خداوند چگونه بندگان خویش را در آتش می افکند با آنکه رحیم تر از من است؟
می گویند پیغمبر بگریست و گفت: بر من وحی هم چنین آمده است.»

پاسخ:
با عرض سلام وادب واحترام به شما کاربر گرامی
ما این حدیث را فقط در کتاب« تعریفات سید شریف جر جانی» دیده ودر نرم افزارهای « گنجینه و نور3» و هم چنین در کتب روایی شیعه این روایت را نیافتیم.
اما نکته ای که قابل ذکر است این که در روایات اخلاقی بزرگان علم اخلاق خیلی به دنبال سند ومدرک روایت نیستند، بلکه با توجه به مضامین اخلاقی روایت از آن استفاده اخلاقی می کنند .
نکته دیگر این که: شبیه این روایت در کتب روایی اهل سنت مطرح شده است که به عنوان نمونه یک مورد ذکر می گردد:« فَمِنْ ذَلِكَ مَا رَوَاهُ الْحُمَيْدِيُّ فِي الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّحِيحَيْنِ فِي الْحَدِيثِ الْحَادِي وَ الْعِشْرِينَ مِنْ إِفْرَادِ مُسْلِمٍ فِي مُسْنَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ قَالَ‏ قُدِّمَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص بِسَبْيٍ فَإِذَا امْرَأَةٌ مِنَ السَّبْيِ تَسْعَى إِذَا وَجَدَتْ صَبِيّاً فِي السَّبْيِ أَخَذَتْهُ فَأَلْصَقَتْهُ بِبَطْنِهَا وَ أَرْضَعَتْهُ فَقَالَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ ص أَ تَرَوْنَ هَذِهِ الْمَرْأَةَ طَارِحَةً وَلَدَهَا فِي النَّارِ قُلْنَا لَا وَ اللَّهِ وَ هِيَ تَقْدِرُ عَلَى أَنْ لَا تَطْرَحَهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ اللَّهُ‏ أَرْحَمُ‏ بِعِبَادِهِ‏ مِنْ هَذِهِ الْمَرْأَةِ بِوَلَدِهَا» (مسلم في صحيحه: 4/ 2109 كتاب التوبة.)
حميدى در جمع بين صحيحين در حدیث یازدهم گفته است: «اسيرانى را نزد پيامبر آوردند ناگاه زنى از ميان ايشان دوان دوان در پى كودكى برآمد. طفل خويش را در ميان اسيران يافت، به سينه گرفت و شير داد. پيامبر فرمود: آيا گمان داريد اين زن فرزند خود را در آتش بيفكند؟ ياران پيامبر پاسخ گفتند: نه به خدا سوگند. پيامبر فرمود: خداوند نسبت به بندگانش مهربانتر از اين زن به فرزندش است.».(البته این روایت در کتاب « الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف، سيد رضى الدين، على بن موسى بن جعفر بن طاووس‏،ج‏2، ص: 322الجزء الثاني‏، بيان أقوال الطائفة المجبرة و ردها» آمده است.

موضوع قفل شده است