زیباترین گزین گویه ها
تبهای اولیه
بگو: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است. (قرآن53:39)
هرگز به (حقيقت) نيكوكارى نمىرسيد مگر اينكه از آنچه دوست مىداريد، (در راه خدا) انفاق كنيد و آنچه انفاق مىكنيد، خداوند از آن آگاه است. (قرآن92:3)
آيا مردم را به نيكى (و ايمان به پيامبرى كه صفات او آشكارا در تورات آمده) دعوت مىكنيد، اما خودتان را فراموش مىنماييد با اينكه شما كتاب (آسمانى) را مىخوانيد! آيا نمىانديشيد؟! (قرآن44:2)
اگر در آسمان و زمين، جز «اللَّه» خدايان ديگرى بود، فاسد مىشدند (و نظام جهان به هم مىخورد)! منزه است خداوند پروردگار عرش، از توصيفى كه آنها مىكنند! (قرآن22:21)
مَثَل عيسى در نزد خدا، همچون آدم است كه او را از خاك آفريد، و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد.(قرآن59:3)
در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود، و در آن هنگام كه ستارگان بىفروغ شوند، و در آن هنگام كه كوهها به حركت درآيند، و در آن هنگام كه با ارزشترين اموال به دست فراموشى سپرده شود، و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند، و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند، و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد، و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود: به كدامين گناه كشته شدند؟! و در آن هنگام كه نامههاى اعمال گشوده شود،و در آن هنگام كه پرده از روى آسمان برگرفته شود،و در آن هنگام كه دوزخ شعلهور گردد،
و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود، (آرى در آن هنگام) هر كس مىداند چه چيزى را آماده كرده است! (قرآن81: 14-1)
و ما شما را از عذاب نزديكى بيم داديم! اين عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مىبيند، و كافر مىگويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمىشدم)!» (قرآن40:87)
كوهها را مىبينى، و آنها را ساكن و جامد مىپندارى، در حالى كه مانند ابر در حركتند اين صنع و آفرينش خداوندى است كه همه چيز را متقن آفريده او از كارهايى كه شما انجام مىدهيد مسلّماً آگاه است! (قرآن88:27)
(فرشتگان عذاب) گفتند: «اى لوط! ما فرستادگان پروردگار توايم! آنها هرگز دسترسى به تو پيدا نخواهند كرد! در دل شب، خانوادهات را (از اين شهر) حركت ده! و هيچ يك از شما پشت سرش را نگاه نكند مگر همسرت، كه او هم به همان بلايى كه آنها گرفتار مىشوند، گرفتار خواهد شد! موعد آنها صبح است آيا صبح نزديك نيست؟!» (قرآن81:11)
چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه بر خدا دروغ بسته يا حق را پس از آنكه به سراغش آمده تكذيب نمايد؟! آيا جايگاه كافران در دوزخ نيست؟! (قرآن68:29)
آيا خداوند براى (نجات و دفاع از) بندهاش كافى نيست؟! امّا آنها تو را از غير او مىترسانند. و هر كس را خداوند گمراه كند، هيچ هدايتكنندهاى ندارد! (قرآن36:39)
و هر كس را خدا هدايت كند، هيچ گمراهكنندهاى نخواهد داشت آيا خداوند توانا و داراى مجازات نيست؟! (قرآن37:39)
روزى را به ياد آور كه كافران را بر آتش عرضه مىدارند (و به آنها گفته مىشود:) آيا اين حقّ نيست؟! مىگويند: «آرى، به پروردگارمان سوگند (كه حقّ است)!» (در اين هنگام خداوند) مىگويد: «پس عذاب را بخاطر كفرتان بچشيد!» (قرآن34:46)
آيا انسان گمان مىكند بىهدف رها مىشود؟! آيا او نطفهاى از منى كه در رحم ريخته مىشود نبود؟! سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت،و از او دو زوج مرد و زن آفريد! آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (قرآن75: 40-36)
و براى ما مثالى زد و آفرينش خود را فراموش كرد و گفت: «چه كسى اين استخوانها را زنده مىكند در حالى كه پوسيده است؟!» بگو: «همان كسى آن را زنده مىكند كه نخستين بار آن را آفريد و او به هر مخلوقى داناست! همان كسى كه براى شما از درخت سبز، آتش آفريد و شما بوسيله آن، آتش مىافروزيد!» آيا كسى كه آسمانها و زمين را آفريد، نمىتواند همانند آنان [انسانهاى خاك شده] را بيافريند؟! آرى (مىتواند)، و او آفريدگار داناست! فرمان او چنين است كه هر گاه چيزى را اراده كند، تنها به آن مىگويد: «موجود باش!»، آن نيز بىدرنگ موجود مىشود! (قرآن36: 82-78)
جز اين نيست كه محمد پيامبرى است كه پيش از او پيامبرانى ديگر بودهاند. آيا اگر بميرد يا كشته شود، شما به آيين پيشين خود باز مىگرديد؟ هر كس كه بازگردد هيچ زيانى به خدا نخواهد رسانيد. خدا سپاسگزاران را پاداش خواهد داد. (قرآن144:3)
محمّد (ص) پدر هيچ يك از مردان شما نبوده و نيست ولى رسول خدا و ختمكننده و آخرين پيامبران است و خداوند به همه چيز آگاه است! (قرآن40:33)
محمّد (ص) فرستاده خداست و كسانى كه با او هستند در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند(قرآن29:48)
در آن روز كه انسان از برادر خود مىگريزد،و از مادر و پدرش، و زن و فرزندانش در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملًا به خود مشغول مىسازد! (قرآن80: 37-34)
خداوند، ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آوردهاند آنها را از ظلمتها، به سوى نور بيرون مىبرد. (اما) كسانى كه كافر شدند، اولياى آنها طاغوتها هستند كه آنها را از نور، به سوى ظلمتها بيرون مىبرند آنها اهل آتشند و هميشه در آن خواهند ماند. (قرآن257:2)
آيا نديدى (و آگاهى ندارى از) كسى [نمرود] كه با ابراهيم در باره پروردگارش محاجه و گفتگو كرد؟ زيرا خداوند به او حكومت داده بود (و بر اثر كمى ظرفيت، از باده غرور سرمست شده بود) هنگامى كه ابراهيم گفت: «خداى من آن كسى است كه زنده مىكند و مىميراند.» او گفت: «من نيز زنده مىكنم و مىميرانم!» (و براى اثبات اين كار و مشتبه ساختن بر مردم دستور داد دو زندانى را حاضر كردند، فرمان آزادى يكى و قتل ديگرى را داد) ابراهيم گفت: «خداوند، خورشيد را از افق مشرق مىآورد (اگر راست مىگويى كه حاكم بر جهان هستى تويى،) خورشيد را از مغرب بياور!» (در اينجا) آن مرد كافر، مبهوت و وامانده شد. و خداوند، قوم ستمگر را هدايت نمىكند. (قرآن258:2)
يا همانند كسى كه از كنار يك آبادى (ويران شده) عبور كرد، در حالى كه ديوارهاى آن، به روى سقفها فرو ريخته بود، (و اجساد و استخوانهاى اهل آن، در هر سو پراكنده بود او با خود) گفت: «چگونه خدا اينها را پس از مرگ، زنده مىكند؟!» (در اين هنگام،) خدا او را يكصد سال ميراند سپس زنده كرد و به او گفت: «چقدر درنگ كردى؟» گفت: «يك روز يا بخشى از يك روز.» فرمود: «نه، بلكه يكصد سال درنگ كردى! نگاه كن به غذا و نوشيدنى خود (كه همراه داشتى، با گذشت سالها) هيچ گونه تغيير نيافته است! (خدايى كه يك چنين مواد فاسدشدنى را در طول اين مدت، حفظ كرده، بر همه چيز قادر است!) ولى به الاغ خود نگاه كن (كه چگونه از هم متلاشى شده! اين زنده شدن تو پس از مرگ، هم براى اطمينان خاطر توست، و هم) براى اينكه تو را نشانهاى براى مردم (در مورد معاد) قرار دهيم. (اكنون) به استخوانها (ى مركب سوارى خود نگاه كن كه چگونه آنها را برداشته، به هم پيوند مىدهيم، و گوشت بر آن مىپوشانيم!» هنگامى كه (اين حقايق) بر او آشكار شد، گفت: «مىدانم خدا بر هر كارى توانا است». (قرآن259:2)
و (به خاطر بياور) هنگامى را كه ابراهيم گفت: «خدايا! به من نشان بده چگونه مردگان را زنده مىكنى؟» فرمود: «مگر ايمان نياوردهاى؟!» عرض كرد: «آرى، ولى مىخواهم قلبم آرامش يابد.» فرمود: «در اين صورت، چهار نوع از مرغان را انتخاب كن! و آنها را (پس از ذبح كردن،) قطعه قطعه كن (و در هم بياميز)! سپس بر هر كوهى، قسمتى از آن را قرار بده، بعد آنها را بخوان، به سرعت به سوى تو مىآيند! و بدان خداوند قادر و حكيم است (هم از ذرات بدن مردگان آگاه است، و هم توانايى بر جمع آنها دارد)». (قرآن260:2)
آنچه را از كتاب (آسمانى) به تو وحى شده تلاوت كن، و نماز را برپا دار، كه نماز (انسان را) از زشتيها و گناه بازمىدارد، و ياد خدا بزرگتر است و خداوند مىداند شما چه كارهايى انجام مىدهيد! (قرآن45:29)
اى مريم! (به شكرانه اين نعمت) براى پروردگار خود، خضوع كن و سجده بجا آور! و با ركوعكنندگان، ركوع كن! (قرآن43:3)
هيچ معبودى نيست جز خداوند يگانه زنده، كه قائم به ذات خويش است، و موجودات ديگر، قائم به او هستند هيچگاه خواب سبك و سنگينى او را فرانمىگيرد (و لحظهاى از تدبير جهان هستى، غافل نمىماند) آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، از آن اوست كيست كه در نزد او، جز به فرمان او شفاعت كند؟! (بنا بر اين، شفاعت شفاعتكنندگان، براى آنها كه شايسته شفاعتند، از مالكيت مطلقه او نمىكاهد.) آنچه را در پيش روى آنها [بندگان] و پشت سرشان است مىداند (و گذشته و آينده، در پيشگاه علم او، يكسان است.) و كسى از علم او آگاه نمىگردد جز به مقدارى كه او بخواهد. (اوست كه به همه چيز آگاه است و علم و دانش محدود ديگران، پرتوى از علم بىپايان و نامحدود اوست.) تخت (حكومت) او، آسمانها و زمين را دربرگرفته و نگاهدارى آن دو [آسمان و زمين]، او را خسته نميكند. بلندى مقام و عظمت، مخصوص اوست. (قرآن255:2)
خداوند نور آسمانها و زمين است مثل نور خداوند همانند چراغدانى است كه در آن چراغى (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابى قرار گيرد، حبابى شفاف و درخشنده همچون يك ستاره فروزان، اين چراغ با روغنى افروخته مىشود كه از درخت پربركت زيتونى گرفته شده كه نه شرقى است و نه غربى (روغنش آن چنان صاف و خالص است كه) نزديك است بدون تماس با آتش شعلهور شود نورى است بر فراز نورى و خدا هر كس را بخواهد به نور خود هدايت مىكند، و خداوند به هر چيزى داناست. (قرآن35:24)
بگو: اى كافران! آنچه را شما مىپرستيد من نمىپرستم! و نه شما آنچه را من مىپرستم مىپرستيد و نه من هرگز آنچه را شما پرستش كردهايد مىپرستم و نه شما آنچه را كه من مىپرستم پرستش مىكنيد (حال كه چنين است) آيين شما براى خودتان، و آيين من براى خودم! (قرآن:109)
آيا كسى كه روز جزا را پيوسته انكار مىكند ديدى؟ او همان كسى است كه يتيم را با خشونت مىراند، و (ديگران را) به اطعام مسكين تشويق نمىكند! (قرآن107: 3-1)
واى بر نمازگزارانى كه در نماز خود سهلانگارى مىكنند،همان كسانى كه ريا مىكنند، و ديگران را از وسايل ضرورى زندگى منع مىنمايند! (قرآن107: 7-4)
به عصر سوگند، كه انسانها همه در زيانند مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، و يكديگر را به حق سفارش كرده و يكديگر را به شكيبايى و استقامت توصيه نمودهاند! (قرآن103)
آن حادثه كوبنده، و چه حادثه كوبندهاى! و تو چه مىدانى كه حادثه كوبنده چيست؟! (آن حادثه همان روز قيامت است!) روزى كه مردم مانند پروانههاى پراكنده خواهند بود، و كوهها مانند پشم رنگين حلّاجىشده مىگردد! (قرآن101: 5-1)
سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفسزنان به پيش مىرفتند، و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگهاى بيابان)، و سوگند به هجوم آوران سپيده دم كه گرد و غبار به هر سو پراكندند، و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند، كه انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است و او خود (نيز) بر اين معنى گواه است! و او علاقه شديد به مال دارد! آيا نمىداند در آن روز كه تمام كسانى كه در قبرها هستند برانگيخته مىشوند، و آنچه در درون سينههاست آشكار مىگردد، در آن روز پروردگارشان از آنها كاملًا با خبر است! (قرآن:100)
هر كس هموزن ذرّهاى كار خير انجام دهد آن را مىبيند! و هر كس هموزن ذرّهاى كار بد كرده آن را مىبيند! (قرآن99: 8-7)
هنگامى كه زمين شديداً به لرزه درآيد، و زمين بارهاى سنگينش را خارج سازد! و انسان مىگويد: «زمين را چه مىشود (كه اين گونه مىلرزد)؟!» در آن روز زمين تمام خبرهايش را بازگو مىكند چرا كه پروردگارت به او وحى كرده است! (قرآن99: 5-1)
قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا را فراگيرد)، و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد، كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (قرآن93: 3-1)
قسم به شب در آن هنگام كه (جهان را) بپوشاند، و قسم به روز هنگامى كه تجلّى كند، و قسم به آن كس كه جنس مذكّر و مؤنّث را آفريد، كه سعى و تلاش شما مختلف است: امّا آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگارى پيش گيرد، و جزاى نيك (الهى) را تصديق كند، ما او را در مسير آسانى قرار مىدهيم! امّا كسى كه بخل ورزد و (از اين راه) بىنيازى طلبد، و پاداش نيك (الهى) را انكار كند، بزودى او را در مسير دشوارى قرار مىدهيم و در آن هنگام كه (در جهنّم) سقوط مىكند، اموالش به حال او سودى نخواهد داشت! (قرآن92: 11-1)
به خورشيد و گسترش نور آن سوگند، و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد، و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد، و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند، و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده، و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده، و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظّم ساخته، سپس فجور و تقوا (شرّ و خيرش) را به او الهام كرده است، كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است! (قرآن91: 10-1)
قسم به اين شهر مقدّس [مكّه]، شهرى كه تو در آن ساكنى، و قسم به پدر و فرزندش [ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح]، كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (قرآن90: 4-1)
تو اى روح آراميافته! به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، پس در سلك بندگانم درآى، و در بهشتم وارد شو! (قرآن89: 30-27)