توشه برای مواقف آخرت چی ببریم؟

با سلام خدمت شما

از امام صادق عليه السلام درباره آيه (تقواى الهى داشته باشيد آنگونه كه حقّ تقواست) سئوال شد، فرمودند: از خدا فرمان مى برد و نافرمانى نمى كند، به ياد اوست و فراموشش نمى كند، شكرگزار اوست و كفران نمى كند.

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند : ... تَكُونُ صَلَاةُ الْعَبْدِ عِنْدَ الْمَحْشَرِ تَاجاً عَلَى رَأْسِهِ وَ نُوراً عَلَى وَجْهِهِ وَ لِبَاساً عَلَى بَدَنِهِ وَ سِتْراً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّارِ وَ حُجَّةً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الرَّبِّ جَلَّ جَلَالُهُ وَ نَجَاةً لِبَدَنِهِ مِنَ النَّارِ وَ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ وَ مِفْتَاحاً لِلْجَنَّةِ وَ مُهُوراً لِلْحُورِ الْعِينِ وَ ثَمَناً لِلْجَنَّةِ بِالصَّلَاةِ يَبْلُغُ الْعَبْدُ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا لِأَنَّ الصَّلَاةَ تَسْبِيحٌ وَ تَهْلِيلٌ وَ تَحْمِيدٌ وَ تَكْبِيرٌ وَ تَمْجِيدٌ وَ تَقْدِيسٌ وَ قَوْلٌ وَ دَعْوَة. (بحار الانوار،ج79،ص231.)

نماز آدمى به هنگام محشر، ناجى بر سر او و نورى بر سیما و پوشش بر بدنش و حجابى میان او و آتش و حجتى میان وى و پروردگارش مى باشد، باعث رهایى بدن او از آتش است . نماز وسیله عبور از صراط و كلید بهشت و مهریه حوریان و بهاى بهشت است . آدمى به وسیله نماز به بالاترین درجه مى رسد، زیرا نماز تسبیح و تهلیل و تكبیر و تمجید و تقدیس و دعا و سخن است .

امام صادق علیه السلام : مَنْ قَرَأَ الْبَقَرَةَ وَ آلَ عِمْرَانَ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُظِلَّانِهِ عَلَى رَأْسِهِ مِثْلَ الْغَمَامَتَيْنِ أَوْ مِثْلَ الْغَيَايَتَيْن‏ . (وسائل الشیعه، ج6، ص249.) هر كس سوره بقره و آل عمران را بخواند، روز قیامت این دو سوره مانند دو قطعه ابر، یا دو عبا و یا دو سایبان، بر سر او سایه می افكنند.

-------------------------
برای آشنایی بیشتر با خواص سوره های قرآن و اعمال عبادی و مستحبات به کتاب " ثواب الاعمال " شیخ صدوق (ره) مراجعه بفرمائید.

امام صادق علیه السلام می فرمایند : إِنَّ اللَّهَ يَحْشُرُ النَّاسَ عَلَى نِيَّاتِهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَة. (وسائل‏ الشيعة ،ج 1،ص 48.) خداوند در روز قیامت مردم را بر اساس نیت هایشان محشور می کند.

بله برخی از گناهان باعث از بین رفتن اعمال صالح می شود مانند :

کفر و شرک : "مَنْ یَکْفُرْ بِالْإیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرینَ" (مائدة/ 5) ‌هر کس به ایمان (دین اسلام) کافر شود عمل او تباه شده و در آخرت از زیان کاران خواهد بود.

نفاق : "وَ یَقُولُ الَّذینَ آمَنُوا أَ هؤُلاءِ الَّذینَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَکُمْ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خاسِرین‏ " (مائده/ 53) ‌آنها که ایمان آورده‏اند مى‏گویند: ”‌آیا این (منافقان) همان ها هستند که با نهایت تأکید سوگند یاد کردند که با شما هستند؟!(چرا کارشان به این جا رسید؟!) (آرى،) اعمالشان نابود گشت، و زیان کار شدند.

تکذیب آیات خداوند و روز قیامت : " وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ هَلْ یُجْزَوْنَ إِلاَّ ما کانُوا یَعْمَلُون‏ " (اعراف/ 147) ‌و کسانى که آیات، و دیدار رستاخیز را تکذیب (و انکار) کنند، اعمالشان نابود مى گردد، آیا جز آن چه را عمل مى‏کردند پاداش داده مى‏شوند؟!

ترک نماز

عبید بن زراره می گوید:سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ فَقَالَ مَنْ تَرَكَ الْعَمَلَ الَّذِي أَقَرَّ بِهِ قُلْتُ فَمَا مَوْضِعُ تَرْكِ الْعَمَلِ حَتَّى يَدَعَهُ أَجْمَعَ قَالَ مِنْهُ الَّذِي يَدَعُ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّداً لَا مِنْ سُكْرٍ وَ لَا مِنْ عِلَّةٍ . (الکافی، ج 2، ص 387.)

از امام صادق علیه السلام پیرامون تفسیر آیه: ”‌‌ هر کس به ایمان (دین اسلام) کافر شود عمل او تباه می شود”‌‌.(مائده/ 5) پرسیدم، فرمود: مقصود آن کسى است که کردارى که به آن اقرار و اعتراف کرده، ترک کند، عرض کردم: مرتبه ترک آن عمل چیست؟ همه آن را رها کند؟ فرمود از آن جمله است کسى که عمداً بدون این که مست باشد و یا علّتى داشته باشد، نماز را ترک کند.

شک و تردید

یکی از یاران امام صادق علیه السلام به نام مفضل می گوید از آن حضرت شنیدم که می فرمود: مَنْ شَكَّ أَوْ ظَنَّ وَ أَقَامَ عَلَى أَحَدِهِمَا أَحْبَطَ اللَّهُ عَمَلَهُ إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ هِيَ الْحُجَّةُ الْوَاضِحَةُ . (الکافی، ج 2، ص 400.)

کسی که تردید یا گمان داشته باشد و بر آن پا برجا باشد، خدا عملش را تباه می کند، حجت خداوند حجت روشن است.

توضیح: منظور شک و تردید برای کسی است که امکان رسیدن به یقین برایش وجود دارد برای چنین کسی جایز نیست که در همچنان در شکش باقی بماند و با شک اعمالش را انجام دهد.(ر.ک:مرآة العقول، ج 11، ص 186.)

تنها روش ، انجام ندادن اعمالی است که سبب حبط اعمال می شود.

سلام
یک خسته نباشید و عرض ادب جانانه باید به کارشناس "عبدالرحمان" گفت بخاطر حرفایی که با منطق و برهان میزنن... من خیلی زود قانع شدم...فکر نمیکنم شبهه ای وجود داشته باشه... متشکر از کارشناس بزرگوار:Gol: