فلسفه احادیثی که زیارت امامان را برتر از حج می دانند؟؟؟؟

ـ همیشه این اصل را در این مورد مد نظر داشته باشیم که اثبات یک شیء به معنای نفی غیر آن شیء نیست.

وقتی الف را به خوبی توصیف می کنیم مراد ما آن نیست که حتما (ب) بد و نادرست است.

ـ تمام اعمال مسلمین و رفتارهای دینی آنان جهت (هدایت) و رسیدن به (حقیقت) است و اگر کسی شب ها بیدار و روزها صائم باشد،

اما انحراف عقیدتی و فکری داشته باشد، به حقیقت نرسیده است و سعی او بی فایده خواهد بود. پس در اسلام برای عقیده و اندیشه صواب حساب ویژه ای باز شده است و به راحتی نمی توان از آن گذشت.

ـ امامت حامل حقیقت دینی و حقیقت شریعت و معارف قرآن است و به تعبیر پیامبر اکرم (ص) اگر به آنان و قرآن تمسک جسته شود هرگز گمراهی در بین نخواهد بود.

(فان تمسکتم بهما لن تضلوا ابدا) که در حدیث شریف ثقلین که مورد قبول شیعه و اهل سنت آمده است.

دوری از ائمه اهل البیت علیهم السلام دوری از حقیقت دینی است و هرگاه از حقیقت دینی دور شویم دیگر اعمال هم سود بخش نخواهند بود

چرا که ما را به آن مقصود اصلی نزدیک نمی نماید. می بینیم که قرآن کریم، اهل البیت را مطهر و تطهیر شده از جانب اراده الهی می شمارد و هم اجر رسالت پیامبر اکرم(ص) را مودت ودوست داشتن این خانواده می داند.

ـ با توجه به نکات فوق می گوییم مراد آن زیارتی است که از روی معرفت و شناخت واقعی به مقامات ائمه و مقام قربی و واقعی آنان نسبت به حضرت حق می باشد.

با این حساب ضمن اینکه حج از اعمال و عبادات بسیار محترم و مورد سفارش است اما آثار و فوائد تمام اعمال در حج نهفته نیستند.

همین طور در روایات مذکور مراد تحقیر حج نیست بلکه معرفی جایگاه زیارت اولیاء دین و اولیاء خداونداست.

به هر تقدیر حرمت مؤمن که قلب و حقیقت او عرش رحیمی است از کعبه بالاتر است و ا ئمه اهل البیت کاملترین و تام ترین مصداق مؤمن بلکه رئیس مؤمنان می باشند. و در زیارت آن نوعی حفظ حرمت و ابزار وفاداری و رفتار مودت آمیز است.