تعصب ويران می‌کند
تب‌های اولیه
تعصب ويران می‌کند
يکي از آفت‌هایی که ايمان را ضعيف و ويران می‌کند،تعصب است.تعصب پافشاري و اصرار بر موضوعي است فارغ از منطق، تعصب مصاديق گوناگوني دارد،رايج ترين نوع آن تعصب قبيله‌ای است که از دير باز ميان انسان‌ها وجود داشته است.قبيله،به مثابه اعضاي يک پيکر عمل می‌کند و جزيي از يک خانواده تفکيک‌ناپذير به شمار می‌آمده،اگر قبيله‌ای کوچک و از نظر اقتصادي ناتوان بود،طعمه قبايل بزرگتر قرار می‌گرفت و از اين رو، ناگزير به بستن پيمان با قبايل بزرگتر می‌گرديد تا براي خود امنيت به‌وجود آورد و در اين راستا هزينه‌های سنگيني را متحمّل می‌شد.در نظام قبيله‌اي، عمل هر فرد عمل کل قبيله تلقي می‌شود بي آنکه کاري به خوب و بدي عمل او داشته باشند و همه قبيله،خود را پاسخگوي عمل او می‌دانست و به دفاع از آن برمي خاست اگر چه قبيله ديگر به حق شمرده می‌شد.
يکي از مهم‌ترين کارهاي پيامبر(ص) مبارزه با تعصب بود تا آنجا که اعلام کرد،عصبيت يکي از ارکان کفر است.هر جا که عصبيت وارد گردد،ايمان از آنجا خارج می‌شود.
در دنياي کنوني نيز عصبيت همچنان وجود دارد؛ولي شکل و رنگ آن عوض شده است.
تعصب نژادي در عرصه وسيعتر بر اساس رنگ پوست ـ آريايي و غير آريايي ـ تعصب‌های حزبي و شخصيت پرستي همه و همه مصداق‌هایی از تعصب هستند که از نظر پيشوايان اسلام طرد شده است
.پيروي و دفاع متعصبانه از شخص،گاه آن چنان چشم و عقل را کور می‌کند که به صورت مريد و مرادي در می‌آيد.شخص به خود اجازه کوچک ترين تفکر را نمي دهد و می‌گويد:اگر مقتداي من ذغال را سفيد و شب را روز ببيند،من هم همانطور می‌بينم.
پيامدهاي اين نوع از تعصب،بسيار زيانبار است،زيرا بخش عظيمي از خلق خدا از نعمت کار و شغل و خدمت رساني محروم می‌شوند، نفاق و دو رويي گسترش می‌يابد و افراد ناصالح در پوشش تعصب و ادعاي ذوب شدن در فلان و بهمان در مصدر کارها قرار می‌گيرند و به اين وسيله براي خود چتر امنيتي ايجاد می‌کنند و هر چه که می‌خواهند انجام می‌دهند بي آنکه پاسخگوي اعمال خود باشند.ائمه (ع) که برترين انسان‌های روي زمين‌اند از پيروان خويش خواسته‌اند که در حمايت از آنان تعصب نورزند، حضرت امير(ع) در خطبه قاصعه از آثار زيانبار تعصب سخن گفته است و در توصيه‌های ائمه (ع) از پيروانشان خواسته شده که در نماز جماعت مخالفان شرکت کنند و در تشييع جنازه آنان حاضر شوند. حضرت ابراهيم(ع) ـ قهرمان مبارزه با عصبيت ـ از پدرش بخاطر تعصب در راه شرک، تبري می‌جويد.
يکي از مهم‌ترين کارهاي پيامبر(ص) مبارزه با تعصب بود تا آنجا که اعلام کرد،عصبيت يکي از ارکان کفر است.هر جا که عصبيت وارد گردد،ايمان از آنجا خارج می‌شود.
در دنياي کنوني نيز عصبيت همچنان وجود دارد؛ولي شکل و رنگ آن عوض شده است.
تعصب نژادي در عرصه وسيعتر بر اساس رنگ پوست ـ آريايي و غير آريايي ـ تعصب‌های حزبي و شخصيت پرستي همه و همه مصداق‌هایی از تعصب هستند که از نظر پيشوايان اسلام طرد شده است
.پيروي و دفاع متعصبانه از شخص،گاه آن چنان چشم و عقل را کور می‌کند که به صورت مريد و مرادي در می‌آيد.شخص به خود اجازه کوچک ترين تفکر را نمي دهد و می‌گويد:اگر مقتداي من ذغال را سفيد و شب را روز ببيند،من هم همانطور می‌بينم.
پيامدهاي اين نوع از تعصب،بسيار زيانبار است،زيرا بخش عظيمي از خلق خدا از نعمت کار و شغل و خدمت رساني محروم می‌شوند، نفاق و دو رويي گسترش می‌يابد و افراد ناصالح در پوشش تعصب و ادعاي ذوب شدن در فلان و بهمان در مصدر کارها قرار می‌گيرند و به اين وسيله براي خود چتر امنيتي ايجاد می‌کنند و هر چه که می‌خواهند انجام می‌دهند بي آنکه پاسخگوي اعمال خود باشند.ائمه (ع) که برترين انسان‌های روي زمين‌اند از پيروان خويش خواسته‌اند که در حمايت از آنان تعصب نورزند، حضرت امير(ع) در خطبه قاصعه از آثار زيانبار تعصب سخن گفته است و در توصيه‌های ائمه (ع) از پيروانشان خواسته شده که در نماز جماعت مخالفان شرکت کنند و در تشييع جنازه آنان حاضر شوند. حضرت ابراهيم(ع) ـ قهرمان مبارزه با عصبيت ـ از پدرش بخاطر تعصب در راه شرک، تبري می‌جويد.
برچسب: