چه کنیم فرشتگان برایمان طلب آمرزش کنند؟
تبهای اولیه
دو آیه در قرآن کریم است که در یکی از آن میفرماید: فرشتگان و حاملان عرش برای مومنان طلب مغفرت میکنند؛ و در دیگری میفرماید: ملائکة الله برای اهل زمین استغفار میکنند.
در آیه اول میفرماید: (الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُوْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا ) فرشتگانى كه حاملان عرشند و آنها كه پیرامون آنند، به ستایش پروردگارشان تسبیح مىگویند و به او ایمان دارند و براى مومنان آمرزش مىخواهند. در آیه دوم میفرماید: (وَالْمَلَائِكَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِی الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ )؛
نزدیک است که آسمانها بر فراز یکدیگر در هم شکنند و فرشتگان به ستایش پروردگارشان تسبیح میگویند و برای ساکنان زمین آمرزش میطلبند آگاه باشید که خدا آمرزنده و مهربان است. گفتهاند:
جمع این دو آیه چنین است که هم آنجا که خدا فرمود: فرشتگان حاملان عرش برای مومنان طلب مغفرت میکنند و هم آنجا که میفرماید: برای اهل زمین استغفار میکنند مراد، مومنان هستند؛ زیرا فرشتگانْ غیر مومن را نمی بینند، غیرمومن تاریک است. هر خانهای را که فرشته میبیند برای اهل آن خانه طلب مغفرت میکند.
خانهای که در آن دین حاکم است، روشن است لذا فرشتگان آن را میبینند و برای اهل آن طلب مغفرت میکنند.
کافر چون تاریک است، فرشته او را نمی بیند. خدا هم روز قیامت آنان را نمی نگرد.
(ولا یکلّمهم الله یوم القیمة) (ولا یکلّمهم الله ولا ینظر إلیهم یوم القیمة).
امام صادق (ع) میفرماید: صدیقه کبری (سلام الله علیها) را زهرا نامیده اند. و زهرا یعنی تابناک؛ زیرا خانه و محراب و مرکز عبادت او برای اهل آسمان تابناک و درخشان بود.
انسان کامل هم برای اهل آسمان نور میدهد.اگر انسان توانست خانه و مرکز کار و محیط زیست خود را این چنین روشن کند، کم کم نیل او به مقام عالی آسان میشود. گرچه در ابتدا سخت است؛ امّا بعدها متوجه میشود که حرفهای باطل کم کم انسان را میرنجاند.
گاهی انسان مسائل عقلی و معارف را با گروهی در میان میگذارد، چهره آنان گرفته میشود؛ چون در ذایقه آنها تلخ است. امّا خود او از این کلمات لذت میبرد، آنگاه اگر در جمعی بنشیند که همهاش گفتن و شنیدن و خندیدن و خنداندن است، رنج میبرد. حال که انسان میتواند به هر نحو روح خود را تربیت کند، پس چرا او را از راه خوب پرورش ندهد؟ چرا روحش را به کارهای خوب عادت ندهد؟
کسی که به باطن قرآن رسید و آن را خوب تلاوت کرد، فضای منزلش نورانی خواهد شد.
حضرت عزرائیل (سلام اللهعلیه) شبانه روز پنج بار به هر خانه نگاه میکند، پیامبر فرمود: این پنج بار در اوقات پنجگانه نماز است تا ببیند آنها در موقع نماز چه میکنند. هر خانه که در آن به نماز، در پنج وقت خود اهمیت داده شود، حضرت عزرائیل شهادتین را تلقین صاحب آن خانه میکند.
باز در این زمینه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «نوّروا بیوتکم بتلاوة القرآن ولا تتّخذوها قبوراً کما فعلت الیهود والنصاری، صلّوا فى الکنائس والبَیع وعطّلوا بیوتهم»خانه هایتان را با خواندن قرآن روشن کنید.
اگر عدهای با هم در محلی زندگی میکنند که نه آثار علمی دارند، و نه خدمتی به اسلام و مسلمین میکنند، آنجا دیگر خانه نیست؛ بلکه مقبرهای خانوادگی است که عدهای مرده در آنجا هستند.
اگر اثری از این خانه برنخیزد، تبدیل به مقبره خانوادگی میشود. بگذارید از خانه شما به جامعه نور برسد. مانند یهودیها و مسیحیها نباشید که در خانه عبادت نمی کنند و فقط در کنیسه، آن هم در زمان مشخص؛ بلکه عبادتهای عمومی را در مسجد و عبادتهای خصوصی را در منزل انجام دهید. مراکز دینی و مساجد و نماز جمعه و جماعات را باید حفظ کرد و از این فیض بزرگ محروم نبود. علی (علیه السلام) میفرماید: «الشاذّ من النّاس للشیطان کما أنّ الشاذّ من الغنم للذئب»همان طور که یک گوسفند مانده از رمه، تحت سرپرستی شبان نیست و طعمه گرگ میشود، کسی که جامعه را رها کرده نیز مانند گوسفندی است که رمه را رها کرده باشد. مرد نابینایی حضور پیامبر اکرم (ص) عرض کرد: من گاهی راهنما دارم که مرا به مسجد میآورد؛ گاهی هم راهنمایی که دست مرا بگیرد ندارم. چه کنم؟
فرمود: بین مسجد تا منزل خود طناب یا نخی قرار بده که دست به آن بگیری و به جماعت حاضر شوی. حضرت به نابینا میفرماید: به هر وسیله که هست خودت را به مسجد برسان.
فاصله گرفتن از امت اسلامی و جامعه مسلمین مخاطره آمیز است و بودن در جمع آنان برکاتی به همراه دارد.حضرت عزرائیل (سلام اللهعلیه) شبانه روز پنج بار به هر خانه نگاه میکند، پیامبر فرمود: این پنج بار در اوقات پنجگانه نماز است تا ببیند آنها در موقع نماز چه میکنند. هر خانه که در آن به نماز، در پنج وقت خود اهمیت داده شود، حضرت عزرائیل شهادتین را تلقین صاحب آن خانه میکند.
http://armandaily.ir/?News_Id=13377
مرحوم سید عبدالحسین شرف الدّین جبل عاملی (رضوان الله تعالی علیه) در شرح حال بعضی از صحابه و بزرگان، نقل میکند که بعضی از اصحاب و بزرگان علم و دین و سیر و سلوک برنامهها را در منزل تقسیم میکردند. یعنی اعضای خانواده در شبانه روز این خانه را روشن نگاه میداشتند. هنگام شب چنین نبود که همه اعضای خانواده بعد از خوردن غذا تا صبح بخوابند؛ بلکه نگهبانی میدادند. مثلا ً مقداری از شب را یکی مشغول عبادت و درس و بحث و تلاوت و دعا بود و دیگری میخوابید، سپس دیگری بر میخاست و به عبادت میپرداخت و اولی میخوابید. به دنبال آن سومی بر میخاست و به عبادت میپرداخت. به گونهای که جز نام حق در این خانه چیز دیگری برده نشود. گاهی از یک خانواده، شخصیتی چون شیخ انصاری؛ یا انسان کاملی چون بحرالعلوم تربیت میشود، که محصول زحمات چندین ساله گذشتگان و نیاکان آنان است. خدای سبحان به رایگانْ فردی ممتاز را به خانوادهای مرحمت نمی کند. آنان سعی میکردند که خانه را همیشه روشن نگهدارند و چیزی که خلاف رضای حق است در آن خانه انجام نشود، تا کم کم آن خانه بتواند مرکز نورانیت باشد و سرانجام شهری را روشن کند. خانهای که در آن قرآن خوانده میشود و دین در آن خانه حاکم است، برای فرشتگان، مانند ستارههای آسمان برای اهل زمین نورافشانی میکند؛ همان طور که انسان هنگام دیدن فضای باز، بعضی از جاها را تاریک و بعضی را روشن میبیند خانهای که در آن قرآن خوانده میشود و دین در آن حاکم است برای اهل آسمان نورافشانی میکند.
امام صادق (ع) میفرماید: صدیقه کبری را زهرا نامیدهاند. و زهرا یعنی تابناک؛ زیرا خانه و محراب و مرکز عبادت او برای اهل آسمان تابناک و درخشان بود. انسان کامل هم برای اهل آسمان نور میدهد.
عدها متوجه میشود که حرفهای باطل کم کم انسان را میرنجاند.
شخصی را می شناختم که اگر گناهی در اطرافش صورت می گرفت هم جسمش به حالت تهوع می افتاد و هم روحش آزار می دید
بنا به شدت گناه حال او هم بدتر می شد
و گاها به چنان رعشه ای می افتاد که گوئی الان از خوف قبض روح می شود
بله اینها ارواح متعالی الهی هستند که روزی اهل خاک بودند ولی راه را دیدند و آسمانی شدند
«لمن فی الارض» نص در عموم است و نمی تواند تخصیص بخورد.
استغفار ملائکه ابتداء شامل همه انسانها می شود همچنان که آمرزش خداوند شامل همه انسانها می گردد:
وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ (شوری: 30) هر مصيبتى به شما رسد بخاطر اعمالى است كه انجام دادهايد، و بسيارى را نيز عفو مىكند!
بار سنگین گناهان بشر توسط این استغفارها سبک می شود آنطور که همه انسانها در زندگی خود احساسهای معنوی گذرایی را تجربه می کنند.
منتها تنها این مؤمنین هستند که تلاش می کنند تا این احساسها را عمیق نموده و دائمی سازند.