وظیفه ی من درمورد یک زن مسلمان بی حجاب

[="Teal"]خب مرد حسابی نرو خونه دوستتون ! اون رعایت نمیکنه شما که میتونی رعایت کنی و نری؟ مگر درس و چمیدونم بازی با هرچی اینقدر مهمه که به خاطرش بری خونه دوستت گناه کنی؟
نرو![/]

به نام خدا.

جناب اسد راست میگن. نرو. ولی قبلش یک کار دیگه هم بکن. به مادرت بگو به مادر دوستت بگه حجابت رو رعایت کن وگرنه پسرمون با سربلندی تشریف نمیارن خونتون.

با تشکر ، ستایشگر :Gol:

[="Tahoma"][="Black"]

وظیفه اول شما، امر به معروف و نهی از منکر است. البته با رعایت شرایط آن که ابتدا توجه شما را به آن ها جلب می کنم و سپس پاسخ اصلی سوال شما را عرض خواهم کرد:

به عنوان مقدمه:

درست است که امر به واجب، واجب است و امر به مستحب، مستحب است و نهی از حرام، واجب؛ ولی این وجوب و استحباب در هر زمان و مکان شامل یکایک مردم نمی شود، بلکه همان طور که سایر واجبات اسلامی، با وجود شرایطی بر انسان واجب می شوند، وجوب امر به معروف و نهی از منکر هم شرایطی دارد که حتما اطلاع دارید.

این شرایط به طور خلاصه عبارتند از:

1- علم به واجب یا مستحب و یا حرام بودن امور؛ یعنی شناخت معروف یا منکر به دور از شبهه، بنابراین در امور متشابه امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست.

2- احتمال تأثیر؛ بنابراین اگر بداند یا احتمال قوی بدهد که اقدامش تأثیر ندارد، واجب و مستحب نیست چون بی فایده است.

3- شخص مخاطب امر به معروف و نهی از منکر بر ادامه عمل خود اصرار داشته باشد؛ اما اگر نشانه ای باشد که آن کار را ترک کرده است، تکلیف ساقط می شود. چون دیگر امر به معروف و نهی از منکر بیهوده است.

4- مفسده ای در پی نداشته باشد؛ اما اگر احتمال ضرر برای خود یا فردی از مسلمانان را بدهد تکلیف ساقط می شود. زیرا ضرر و اضرار در دین روا نیست. البته جست وجو جایز نیست، مانند گوش دادن برای شنیدن صدا و بو کشیدن و بررسی زیر لباس اشخاص و نظیر اینها.

هر وقت این شرایط جمع شد و شخص مطلّع خودش تنها بود، امر به معروف و نهی از منکر بر او واجب عینی می شود، ولی اگر مثلا دو نفر بودند و یکی امر یا نهی را آغاز کرد آن دیگری اگر گمان برد که همکاری او تأثیری در زود به نتیجه رسیدن و نفوذ انزجار دارد بر او نیز واجب است، اگر نه، واجب نیست؛ زیرا هدف به جای آوردن معروف و ترک منکر است.

مراتب نهی از منکر

از طرفی فرموده اند که: نهی از منکر مراتبی دارد که نخستین مرتبه آن انکار به دل است؛ به این معنا که در دل مرتکب گناه را به سبب ارتکاب گناه و معصیت خداوند، دشمن بدارد. و البته این فقط مشروط است به آگاهی نهی کننده و اصرار نهی شده نه دو شرط دیگر.

سپس اگر ترک کرد، اظهار ناراحتی کفایت می کند؛ اگر نه از او اعراض و دوری کند و اگر نشد با زبان موعظه و مدارا و به ترتیبی آسان گیرانه او را باز بدارد و اگر بازداشتن جز باز دل و نظایر آن ممکن نگردد همان کار را بکند و اگر نیاز به ایراد جرح باشد، خودداری از آن بهتر است. و بلکه در بسیاری از موارد مجاز به این مرحله نیست و نیاز به اذن حاکم شرع و مراجعه به قوانین مصوب دارد.

[/]

---------------------------------------

با توجه به نکاتی که در پست قبلی عرض شد، قاعدتا شما با یک منکر (گناه) روبرو هستید، زیرا مادر دوستتان واجب است حجاب و پوشش مناسبی در نزد شما داشته باشد.

پس شرط اول نهی از منکر یعنی علم به گناه بودن کاری که واقع می شود را دارید؛ اما برای اینکه نهی از منکر بر شما واجب باشد، لازم است شرط های بعدی را هم داشته باشید.

در مورد شرط دوم که «احتمال تاثیر» است، باید ببینید موقعیت به چه شکلی است و آیا واقعا اگر به مادر دوستتان تذکر دهید تا حجابش را نزد شما رعایت کند، اثر دارد یا خیر.

دقت بفرمایید که منظور از تذکر، لزوما تذکر زبانی نیست، بلکه حتی می توانید با سر به زیر انداختن به هنگام دیدار ایشان یا با نوشتن یک نامه کوتاه و... هر راه معقول دیگر طوری که باعث ایجاد اختلاف و مفسده بیشتر نشود، این نهی از منکر را انجام دهید.

احتمال اثر را هم بعید ندانید، زیرا گاهی ممکن است ایشان اصلا توجه به این موضوع نداشته باشد و همین که متوجه شود شما با این سن برایتان مهم است گناه نکنید و ایشان نیز مرتکب حرام نشوند، به معصیت خود پی برده و ححاب خود را نزد شما و دیگران رعایت کند و اصلا رعایت حجاب برای او تبدیل به یک امر مهم گردد.

و البته ممکن هم هست احتمال اثر ندهید، چون شاید ایشان به طور کلی با علم به رعایت حجاب، مخالف آن باشند و تذکر شما هم اثر نکند.

اما به هر حال نقش شما و کیفیت امر به معروف و نهی از منکر شما در این میان، بسیار مهم است. و حتی اگر اثر هم نکند، چیزی از دست نداده اید.

البته شرط سوم امر به معروف و نهی از منکر را نیز در نظر داشته باشید. یعنی اگر یک وقتی مثلا ایشان به طور اتفاقی و ناخواسته پیش شما بی حجاب بود و بر این امر اصرار ندارد، نیازی به نهی از منکر نیست. گرچه با توجه به متن سوال شما چنین بر می آید که ایشان به طور کلی به رعایت حجاب و پوشش مناسب نزد شما توجه ندارند و لذا این شرط نهی از منکر، (یعنی اصرار بر منکر) فراهم است.

ضمنا، شرط چهارم که عدم وجود مفسده هست را نیز دقت داشته باشید.

عدم وجود مفسده مصداق و تفسیر زیادی می تواند داشته باشد. اما در مورد سوال شما می تواند این باشد که موجب سوء ظن دیگران به شما یا موجب دعوا و اختلاف و... نشود. یا هر مفسده دیگری که با امر به معروف و نهی از منکر شما در این موقعیت، ممکن است به نظرتان بیاید برایتان پیش بیاید.

گرچه در مورد سوال شما وجود مفسده در نهی از منکر بعید است. زیرا می توانید با یک راه مناسب بدون اینکه کسی متوجه شود و یا به ایشان بربخورد و ناراحت شود، ایشان را متوجه سازید که کار حرامی دارند مرتکب می شوند.

- نکته آخر و مهم:

دقت داشته باشید که اگر واقعا نهی از منکر را فاقد اثر می بینید یا نهی از منکر کردید ولی اثری نداشت و برای پیشگیری از ارتکاب حرام (نگاه به نامحرم بدون پوشش مناسب) راهی باقی نداشتید مگر قطع ارتباط، لازم است رفت و آمد خود را به خانه دوستتان قطع کنید.

و حتی اگر این کار موجب ناراحتی و دلخوری دوستتان می شود، به او بفهمانید که به خاطر عدم ارتکاب حرام به خانه او نمی روید. شاید همین موضوع نیز باعث شود مادر دوستتان متوجه اشتباه خود شده و نسبت به رعایت حجاب مقیّد شوند.

و حتی اگر اینطور نشود نیز حداقل آنها را متوجه ساخته اید که عدم ارتکاب گناه و اطاعت خداوند برای شما مهم است. نگران هم نباشید که آنها از شما دلخور و ناراحت شوند و یا حتی ارتباط خود را با شما قطع کنند، چون ضمن اینکه این کار بعید است، حتی اگراینطور بشود نیز شما به خاطر اطاعت خدا اینکار را کرده اید و به عمل خود ایمان داشته باشید.

در پایان توجه شما را به استفتائی از مقام معظم رهبری نیز جلب می کنم:

س 1058: اگر يکى از اقوام انسان مبادرت به ارتکاب معصيت کند و نسبت به آن لاابالى باشد، تکليف ما نسبت به رابطه با او چيست؟

ج: اگر احتمال بدهيد که ترک معاشرت با او موقتا موجب خوددارى او از ارتکاب معصيت مى شود، به عنوان امر به معروف و نهى از منکر واجب است، و در غير اين صورت، قطع رحم جايز نيست.

و البته دقت بفرمایید که فرض این استفتاء در جایی است که فردی ار بستگان (یا حتی آشنایان) مرتکب گناه می شود و نسبت به آن اصرار دارد، اما موجب گناه ما نمی شود بلکه فقط خودش دارد گناه می کند؛ در این حالت اگر قطع رابطه باعث خودداری او از ارتکاب گناه شود لازم است قطع ارتباط کنیم، ولی اگر خیر، قطع ارتباط را جایز ندانسته اند.

ولی اگر فردی از بستگان یا دوستان مرتکب گناهی می شود که ارتباط ما با ایشان موجب می شود ما نیز به گناه بیفتیم و نهی از منکر هم اثر ندارد، و برای عدم ارتکاب گناه راه دیگری جز قطع ارتباط نداریم، بر ما واجب است که رفت و آمد را قطع کنیم مگر اینکه ایشان از ارتکاب آن معصیت دست بردارد.

----------------------------

گرچه مطالبی که عرض شد در پاسخ به سوال خاص شما بود، اما در رفت و آمد با هر نامحرمی که حجاب و پوشش مناسبی ندارد، وظیفه همین است.

برادر من کلاس ششم ابتدایی هست
اون خیلی به حجاب نامحرمهای اطرافش اهمیت میده . با اینکه بچه هست میگه از الان دارم تمرین میکنم.:ok:
یه دختر عمو دارم که دانشجو هست و بی اهمیته به این موضوع .
دیروز دختر عموم اومد خونمون . میخواست بمونه .
از دم در حسین بهش گفت:
فهیمه !!! اگه میخوای روسریتو برداری درو باز نمیکنم .
اون هم کلی دم در جیغ و داد کرد و بالاخره راضی شد .
وقتی اومد بالا کلی خندیدیم.
ولی روسریشو برداشت و داداشم رفت اسلحه شکاریه پدرمو برداشت و تهدیدش کرد:khaneh:
اونم به غلط کردن افتادو روسریشو گذاشت .

به نظر من بستگی به رفتار خود شخص داره .
تو فامیل ما خیلی از پسر ها از داداش من بزرگتر هستن اما کسی پیششون رعایت نمیکنه ولی همه میدونن که وقتی برادر من میاد باید حداقل روسری سرشون باشه .

دوست عزیز به شما مومن خدا تبریک میگم از رسیدن به بلوغ فکریتون و واقعا این کارها جای تحسین داره
به نظر من اگر این مورد را با دوستت در میان بزاری بهتر است یا اگر نمی تونی مستقیم و رک به رفیقت بگی میتونی از روش زیر استفاده کنید
اگر موقعی میخواستی به خانه دوستتون بری بهانه هایی بیار که دوستت ازت به خاطر این بهانه آوردن سوال کند که علتش چیه به خانه شان نمی روی و شما اونموقع می تونی براش معذب بودنت رو توضیح بدی