جمع بندی کمک در راه خدا یا کلاهبرداری ؟!!

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
کمک در راه خدا یا کلاهبرداری ؟!!

سلام امروز ظهر هوا گرم بود یه پیر مرد رو سوار کردم، تا هرجا مسیرم میخوره برسونمش. بعد تا سوار شد گفت یه دختر یتیم دارم ، باید عمل بشه 1.5 ملیون پول لازم داره. اینقدر اسم مبارک حضرت عباس و امام حسین ر آورد، اصلا بی اختیار 10 تومن بهش دادم گفت پیاده میشم. بعد کلی دعام کرد.
وقتی حرکت کردم ، اصلا احساس خوبی نداشتم ، یه جور عذاب وجدان گرفتم !!!
معمولا کمک که میکردم یا کار خیر که انجام میدادم، از درون احساس خوبی داشتم.
وقتی رسیدم خونه قرآن را باز کردم، اولین آیه نوشته بود
و ما با آنان به مهربانی رفتار کردیم ولی باز آنان به ظلم و طغیان پرداختند.
بعد کل اون صفحه در مورد گناه کاران بود.
ترسیدم به پیرمرد کمک نکنم ، پیاده که شد نفرین کنه...
قرآن یا ائمه ، حدیثی در مورد کمک کردن یا نکردن به این افراد چیزی نفرمودند ؟


کارشناس بحث : مجید

با صلوات برمحمدوآل محمد
وبا سلام بر شما دوست گرامی
برای پاسخ به سوال شما به آیات قرآن و روایات مراجعه می کنیم و آداب وشرائط انفاق را بررسی می کنیم :
آداب و شرايط پرداخت انفاق‏ كدام است؟

پاسخ: قرآن مى‏فرمايد: «تؤتوها الفقراء» «1» شما به نيازمندان كمك بدهيد، نفرمود: «يأتيكم الفقراء» فقرا و نيازمندان به شما مراجعه كنند.

در حديث مى‏خوانيم: امام از شخصى پرسيد: زكات خود را چه مى‏كنى؟ گفت: فقرا به منزل ما مى‏آيند و مى‏گيرند. حضرت فرمود: اين كار، صحيح نيست. تو بايد زكات را به منزل فقرا ببرى. در اسلام سفارش شده كه اگر فقير از كلمه‏ى زكات و صدقه ناراحت مى‏شود، شما به قصد؛ هديه، عيدى، سوغات، جايزه و چشم روشنى و ... به او بدهيد؛ ولى در دل نيت زكات كنيد.

شايد رمز اين كه امامان ما در شب و با صورت پوشيده به فقرا كمك مى‏كردند، اين بود كه شكم‏ها سير شود؛ ولى مردم به خاطر فقر به آنها سلام نكنند و متملق و بله قربان‏گو بار نيايند.

______________________________
(1)

. بقره، 271

آيا گيرنده‏ى انفاق بايد مؤمن و متّقى باشد؟

پاسخ: در قرآن ارائه خدمات و احسان، وابسته به ايمان و تقواى خدمت شونده نيست.

به چند نمونه توجه كنيد:

1. مى‏فرمايد: «بالوالدين احساناً» «1» و نمى‏فرمايد: «بالوالدين‏ المؤمنين احساناً» شرط احسان به والدين، كمال و ايمان آنان نيست؛ لذا در حديث مى‏خوانيم: «براً كان أو فاجراً» يعنى چه نيكوكار چه فاجر. بايد به هر دو احسان كنيد.

2. مى‏فرمايد: «و أما السّائل فلاتنهر» «2» سائل را از خود نران، خواه متقى باشد، خواه غير متقى.

3. مى‏فرمايد: به پيمانهاى خود وفا كنيد؛ حتى اگر با مشركان پيمان بستيد: «فما استقاموا لكم فاستقيموا لهم» «3» مادامى كه آنها پايبند به پيمان هستند شما هم پايبند باشيد.

4. راجع به فقرا مى‏فرمايد: «وتؤتوها الفقراء» «4» به نيازمندان بدهيد و نمى‏فرمايد: به نيازمندان مؤمن.

______________________________
(1)

. بقره، 83

(2). ضحى، 10

(3). توبه، 7

(4). بقره، 271

5. در آيه‏ى 60 سوره‏ى توبه مى‏خوانيم؛ حكومت اسلامى، قسمتى از زكات مؤمنان را وسيله‏ى جذب دلهاى بيگانه‏ها يا مسلمانان ضعيف قرار دهد تا پس از جذب، با برهان و ارشاد، مكتب توسعه پيدا كند: «المؤلفة قلوبهم» «1»

6. امام حسين عليه السلام در راه رسيدن به كربلا مقدارى آب ذخيره كرد و همين كه لشكر حر به آنان نزديك شد و تشنه بودند، همه‏ى آنان را سيراب كرد و نگفت اين لشكر براى قتل من آمده است، حتى نوشته‏اند: يكى از آنها كه دير رسيده بود، خود امام عليه السلام، لبه مشك را گرفت و به او آب داد و حرّ كه فرمانده لشكر بود، اين صحنه‏ى كريمانه را مشاهده مى‏كرد.

آرى، اين صفات الهى است كه در دعاى ماه رجب مى‏خوانيم:

«يا مَن يعطى مَن لم يسأله و مَن لم يعرفه تحنّناً منه و رحمة» اى خدايى كه حتى به كسانى كه از تو نخواسته‏اند و حتى تو را نمى‏شناسند از روى لطف عطا مى‏كنى!

7. شخصى به امير المؤمين عليه السلام كه مقدارى كمك مالى براى فقيرى در نظر گرفته بود، گفت: اين مقدار زياد است. حضرت ناراحت شد و فرمود: خدا مثل تو تنگ نظران را در جامعه زياد نكند.

8. هنگامى كه مسلمانان در انفاق به فقراى مشرك، شك داشتند از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند: آيه نازل شد: «ليس عليك هداهم» «2» هدايت آنها به عهده‏ى تو نيست. سپس فرمود: هر چه از خوبى‏ها، انفاق كنيد به نفع خودتان است: «و ما تنفقوا

______________________________
(1). توبه، 60

(2). بقره، 272

من خيرٍ فلانفسكم»

آرى، نبايد از فشار اقتصادى و ترك انفاق براى ايمان آوردن كفار استفاده كرد.

در سيره‏ى عملى پيامبر و اهل بيت مى‏خوانيم؛ آن بزرگواران، حتى با كسانى كه به آنان ناسزا مى‏گفتند و حق آنان را غصب كرده بودند، دلسوز و خيرخواه بودند.

...................................
پرسش و پاسخهاى قرآنى(ج‏2)، ص: 41

پست جمع بندی
پرسش:
آیا در قرآن وکلام ائمه(ع) ، حدیثی در مورد کمک کردن یا نکردن به افرادی که نمی شناسیم و احتمال این که نیاز مند باشند یااین که اصلا اخاذی می کنند چیزی آمده است ؟

پاسخ:
کار بر گرامی برای پاسخ به سوال شما به آیات قرآن و روایات مراجعه می کنیم و آداب وشرائط انفاق را بررسی می کنیم :
در قرآن کریم آمده است که: «تؤتوها الفقراء» (1) شما به نيازمندان كمك بدهيد، نفرمود: «يأتيكم الفقراء» فقرا و نيازمندان به شما مراجعه كنند.

و در حديث مى ‏خوانيم: امام از شخصى پرسيد: زكات خود را چه مى ‏كنى؟ گفت: فقرا به منزل ما مى ‏آيند و مى گيرند. حضرت فرمود: اين كار، صحيح نيست. تو بايد زكات را به منزل فقرا ببرى. در اسلام سفارش شده كه اگر فقير از كلمه‏ ى زكات و صدقه ناراحت مى‏ شود، شما به قصد؛ هديه، عيدى، سوغات، جايزه و چشم روشنى و ... به او بدهيد؛ ولى در دل نيت زكات كنيد.

شايد رمز اين كه امامان ما در شب و با صورت پوشيده به فقرا كمك مى‏ كردند، اين بود كه شكم‏ ها سير شود؛ ولى مردم به خاطر فقر به آنها سلام نكنند و متملق و بله قربان‏ گو بار نيايند.

آيا گيرنده‏ ى انفاق بايد مؤمن و متّقى باشد؟


در قرآن ارائه خدمات و احسان، وابسته به ايمان و تقواى خدمت شونده نيست،به چند نمونه توجه كنيد:

1. خداوند متعال می فرمايد: «بالوالدين احساناً»(2) و نمى‏ فرمايد: «بالوالدين‏ المؤمنين احساناً» شرط احسان به والدين، كمال و ايمان آنان نيست؛ لذا در حديث مى‏خوانيم: «براً كان أو فاجراً» يعنى چه نيكوكار چه فاجر. بايد به هر دو احسان كنيد.


2. مى‏ فرمايد: «و أما السّائل فلاتنهر» (3) سائل را از خود نران، خواه متقى باشد، خواه غير متقى.


3. مى ‏فرمايد: به پيمان هاى خود وفا كنيد؛ حتى اگر با مشركان پيمان بستيد: «فما استقاموا لكم فاستقيموا لهم» (4)مادامى كه آنها پايبند به پيمان هستند شما هم پايبند باشيد.


4. راجع به فقرا مى‏ فرمايد: «وتؤتوها الفقراء» (5) به نيازمندان بدهيد و نمى‏ فرمايد: به نيازمندان مؤمن.
5. امام حسين عليه السلام در راه رسيدن به كربلا مقدارى آب ذخيره كرد و همين كه لشكر حر به آنان نزديك شد و تشنه بودند، همه‏ ى آنان را سيراب كرد و نگفت اين لشكر براى قتل من آمده است، حتى نوشته‏ اند: يكى از آن ها كه دير رسيده بود، خود امام عليه السلام، لبه مشك را گرفت و به او آب داد و حرّ كه فرمانده لشكر بود، اين صحنه‏ ى كريمانه را مشاهده مى‏ كرد.

آرى، اين صفت که از صفات الهى است و در دعاى ماه رجب آمده است باید در ما نهادینه شودکه: «يا مَن يعطى مَن لم يسأله و مَن لم يعرفه تحنّناً منه و رحمة» اى خدايى كه حتى به كسانى كه از تو نخواسته ‏اند و حتى تو را نمى‏ شناسند از روى لطف عطا مى‏ كنى!



6. شخصى به امير المؤمنين عليه السلام كه مقدارى كمك مالى براى فقيرى در نظر گرفته بود، گفت: اين مقدار زياد است. حضرت ناراحت شد و فرمود: خدا مثل تو تنگ نظران را در جامعه زياد نكند.


7. هنگامى كه مسلمانان در انفاق به فقراى مشرك، شك داشتند از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند: آيه نازل شد: «ليس عليك هداهم» (6) هدايت آنها به عهده‏ ى تو نيست. سپس فرمود: هر چه از خوبى‏ ها، انفاق كنيد به نفع خودتان است: «و ما تنفقوا من خيرٍ فلانفسكم»

آرى، نبايد از فشار اقتصادى و ترك انفاق براى ايمان آوردن كفار استفاده كرد.

در سيره‏ ى عملى پيامبر و اهل بيت وارد شده که؛ آن بزرگواران، حتى با كسانى كه به آنان ناسزا مى‏ گفتند و حق آنان را غصب كرده بودند، دلسوز و خيرخواه بودند.
واز طرفی هم باید به این نکته توجه داشته باشیم کهما باید به نیاز مندان کمک کنیم نه به کسانی که اخاذی می کنند ، پس باید از مسیری که می دانیم به فقرا کمک می شود اقدام کنیم ،نه این که هر کس می خواهد از ما اخاذی کند که در این صورت این پول زور می شود نه صدقه و انفاق .





پی نوشت
1- بقره، 271


2-بقره، 83
3- ضحى، 10
4- توبه، 7
5- بقره، 271
6-بقره، 272

موضوع قفل شده است