اثبات هوشمندی خدا

تب‌های اولیه

12 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
اثبات هوشمندی خدا

درود

لطفا هوشمند بودن خداوند را اثبات کنید.

منظور از هوشمند بودن داشتن اختیار، عقیده درباره مسائل مختلف، قدرت تصمیم گیری، قدرت در برقراری عدالت و ... است.

ویرایش: منظور از هوشمند بودن، داشتن صفات کمال نیست. اینها صفات نیستند، لازمه داشتن صفات، هوشمند بودن است که در سایر بحث ها بدون اثبات صحیح فرض شده.

ویرایش 2: فرض بر صحیح دانستن قرآن و باورهای دینی نیست که صرفا بگوییم "خدایی که آسمان ها و زمین را آفریده چطور می توانسته هوشمند نباشد". دقت کنید تاپیک در قسمت براهین اثبات خداوند ارسال شده. اثبات مورد نیاز، اثباتی برون دینی است.

با تشکر از همگی.

کارشناس بحث : اندیشمند

به نام خدا

طبق مطالب اینجا خداوند وجود محض است.اموری مانند هوشمند بودن داشتن اختیار، عقیده درباره مسائل مختلف، قدرت تصمیم گیری، برقراری عدالت و ... اموری وجودی هستند.پس عدم آن ها امری عدمی است.
حال اگر
هوشمند بودن داشتن اختیار، عقیده درباره مسائل مختلف، قدرت تصمیم گیری، برقراری عدالت و ... در خداوند نباشند،پس عدم به ذات او راه یافته و چون خداوند وجود محض است،بنابراین اجتماع نقیضین می شود.زیرا ذات او که وجود محض است،نقیض عدم است.بنابراین چنین چیزی ممکن نیست و این خلاف فرض است.
پس
هوشمند نبودن،نداشتن اختیار،نداشتن عقیده درباره مسائل مختلف،عدم قدرت تصمیم گیری،عدم برقراری عدالت و ... در خداوند راه ندارد.بنابراین این صفات را در عالی ترین شکل داراست.

همچنین اگر فرض کنیم که خداوند عادل نیست،قدرت ندارد و ... و از آن بخواهیم عدم وجود او را نتیجه بگیریم،وجود او را هم از این فرضیات خود به خود نتیجه می گیریم که این نادرستی فرض ما را نشان می دهد.

با تشکر

وقتی وجود خداوند به عنوان موجودی که هیچ دلیلی ندارد و خود دلیل همه ی موجودات است(واجب الوجود است برای همه ی ممکن الوجود ها) اثبات میشود در نهایت این مسئله هم خود به خود اثبات مبشود که این واجب الوجود باید دارای کمال محض باشد!در واقع وجود هر گونه نیاز مندی یا نقصان در خداوند به معنی وجود نیاز در اوست و در نتیجه او خود نیز برای رفع نیاز به موجودی دیگر نیاز مند است پس نمیتواند واجب الوجود باشد(نمیتواند دلیل محض باشد و میشود معلول!و چنین موجودی خدا نیست!)

البته این توضیحات کامل نیست و نیاز به بحث های هاشیه ای دارد که مقداری تخصصی تر در لینک زیر به ان پرداخته شده:
http://www.askdin.com/thread21117.html

به نام خدا

حتی اگر تعریف خود را تغییر دهید،باز هم نمی توانید برهان ذکر شده را رد کنید.هوشمند بودن،یک امر وجودی است و شکی در این نداریم.پس عدم هوشمند بودن یک امر عدمی است.

حال باز هم خدمت شما عرض می کنیم،حتی اگر هوشمند بودن را صفت نمی نامید،عدم هوشمند بودن امری عدمی است که ممکن نیست با وجود محض مجتمع شوند.زیرا مستلزم پذیرش اجتماع نقیضین و تناقض است.بنابراین خداوند قطعاً هوشمند است.

ضمناً همانطور که ميشداغ گفتند،پاسخ به چنین سوالی بسیار آسان است (البته اگر نیاییم دوباره صورت سوال را عوض کنیم و بگوییم هوشمند بودن فلان چیز نیست!).

با تشکر

وایسلی گوجا;263152 نوشت:
درود

لطفا هوشمند بودن خداوند را اثبات کنید.

منظور از هوشمند بودن داشتن اختیار، عقیده درباره مسائل مختلف، قدرت تصمیم گیری، قدرت در برقراری عدالت و ... است.

ویرایش: منظور از هوشمند بودن، داشتن صفات کمال نیست. اینها صفات نیستند، لازمه داشتن صفات، هوشمند بودن است که در سایر بحث ها بدون اثبات صحیح فرض شده.

[/b]

با سلام.

ادراک مسبوق به هوش است به عبارتی انسان تا به چیزی نرسد(درک) ،نمی توان از او انتزاع هوش نمود،واز انجایی که درک برای خدا معنی ندارد!!چون خداوند به همه چیز علم دارد نه اینکه چیزی را درک کند تا به ان علم پیدا نماید!نتیجتا خداوند عالم است و صفت علم تقدم بر فعل دارد پس خداوند به همه چیز حتی هوش مدرکین نیز علم دارد!

خلاصه برای خداوند هوش جایگاهی ندارد!بلکه هوش یک امر انتزاعی از رفتار یا امور ذهنی و یا انطباق چیزی و یا کسی با محیط است.

البته عقل با هوش متفاوت است.

یاحق

وایسلی گوجا;263152 نوشت:
لطفا هوشمند بودن خداوند را اثبات کنید. منظور از هوشمند بودن داشتن اختیار، عقیده درباره مسائل مختلف، قدرت تصمیم گیری، قدرت در برقراری عدالت و ... است. ویرایش: منظور از هوشمند بودن، داشتن صفات کمال نیست. اینها صفات نیستند، لازمه داشتن صفات، هوشمند بودن است که در سایر بحث ها بدون اثبات صحیح فرض شده.

جناب وایسی گوجا اگر با این اثبات:
hoorshid;263353 نوشت:
وقتی وجود خداوند به عنوان موجودی که هیچ دلیلی ندارد و خود دلیل همه ی موجودات است(واجب الوجود است برای همه ی ممکن الوجود ها) اثبات میشود در نهایت این مسئله هم خود به خود اثبات مبشود که این واجب الوجود باید دارای کمال محض باشد!در واقع وجود هر گونه نیاز مندی یا نقصان در خداوند به معنی وجود نیاز در اوست و در نتیجه او خود نیز برای رفع نیاز به موجودی دیگر نیاز مند است پس نمیتواند واجب الوجود باشد(نمیتواند دلیل محض باشد و میشود معلول!و چنین موجودی خدا نیست!)

مشکلی نداشته باشین در واقع خودتون جواب خودتون رو در صورت سوالی که نوشتین دادید!

شما نوشتین:

وایسلی گوجا;263152 نوشت:
لازمه داشتن صفات، هوشمند بودن است

و ما صفات رو بدون در نظر گرفتن چیزی که شما بهش میگین هوشمندی اثبات کردیم!

شما لازمه ی داشتن این صفات رو هوشمندی میدونین!پس یعنی اگر موجودی قرار است این صفات رو داشته باشه هوشمند است!و چون ما بدون استفاده از همین به قول شما هوشمندی صفات رو اثبات کردیم پس نتیجتا هوشمندی هم اثبات میشه!
الف نتیجه ی ب است و ب نتیجه ی ث!

پس اگر ث رخ دهد یعنی الف رخ داده!

البته من متوجه نمیشم چرا این هوشمندی رو از دیگر کمالات جدا کردین!هوشمندی همان داشتن شعور است!و اون هم یکی از کمالات!چه طور ممکنه موجودی که اثبات میشه موجود کاملی است دارای شعور نباشه!؟

طبق صحبت های شما،جناب وایسلی گوجا،لازمه داشتن صفات،هوشمند بودن است.این عیناً چیزی است که ذکر کردید.بنابراین شرط لازم برای داشتن صفات،هوشمند بودن است.شرط لازم در منطق گزاره ها (حساب گزاره ای) چیست؟به این گزاره دقت کنید:


اگر p آنگاه q
pq

در اینجا به q شرط لازم برای p می گوییم.p نیز شرط کافی برای q است.پس در اینجا داریم:اگر خداوند این صفات را دارا باشد،آنگاه هوشمند است.یعنی شرط لازم برای وجود این صفات در خداوند،هوشمندی خداوند است.یعنی خود به خود پذیرفته اید آن چیزی را که انکار می کنید!

طبق وضع مقدم داریم:

p q

p
____________
q


در این استدلال خاص داریم:
اگر خداوند صفات را دارا باشد،آنگاه هوشمند است.
خداوند صفات را داراست.
__________________
خداوند هوشمند است.

صحبت شما می دانید مانند چیست؟
مانند آن است که بگویید،لازمه آن که عددی زوج باشد،آن است که صحیح (یا طبیعی) باشد و مضرب دو نیز باشد.می دانیم چهار زوج است.اما شما قبول نمی کنید که مضرب دو باشد!!!!!

با تشکر

[="Arial"][="RoyalBlue"]بنام او

albus;263778 نوشت:
صحبت شما می دانید مانند چیست؟
مانند آن است که بگویید،لازمه آن که عددی زوج باشد،آن است که صحیح (یا طبیعی) باشد و مضرب دو نیز باشد.می دانیم چهار زوج است.اما شما قبول نمی کنید که مضرب دو باشد!!!!!

باسلام خدمت همه بزرگواران .. وازكجامعلوم كه قبول نميكنند و شايد اين دوست عزيزباطرح چنين سوالي قصد سنجيدن هوش واستعدادهموطنان شيعه يا ايراني خود راداشته اند تا بعدازدريافت چنين پاسخهاي علمي ومنطقي ، بوضوح اين نبوغ واستعداد را درك واحساس وحتي باتمام وجود لمس نموده و خوددريابند كه همه ما نيزمانند وجودمبارك خودشان چه آذري و چه خوزستاني و چه كردستاني و چه بلوچستاني و چه مازندراني همه وهمه و حتي چه شيعه وچه سني و چه غيرمسلمان ، ايراني بوده و داراي چنان هوش واستعدادي ميباشيم كه اگر لحظه اي مجال يابيم تا ثريا را و قبل ازديگران نيزخواهيم پيمود تا علم را با علم و توام با مهرومحبت بدست آورده وآنراباعشق به همه جهانيان عرضه نماييم..انشاا...
واگرهم پاسخشان غيرازاين باشد كه بايدمنتظرادامه بحث و تبادل اطلاعات بيشترباشيم و يك صحبت بسياركوتاه هم باخودم كردم كه بااجازه همه دوستان دراينجا منعكسش مينمايم كه .. وجوديك مخالف براي رشد وشكوفايي هرچه بيشتراستعداد ونبوغ من لازم وحتي ضروري خواهدبود .. پس او را ازخود يا نرنجانم يا نترسانم كه اين كارباعث عقب رفت من طي يك دوره طولاني خواهدشد..

باتشكر..[/]

علاوه بر توضیحاتی که عرض شد با توجه به

hoorshid;263353 نوشت:
وقتی وجود خداوند به عنوان موجودی که هیچ دلیلی ندارد و خود دلیل همه ی موجودات است(واجب الوجود است برای همه ی ممکن الوجود ها) اثبات میشود در نهایت این مسئله هم خود به خود اثبات مبشود که این واجب الوجود باید دارای کمال محض باشد!در واقع وجود هر گونه نیاز مندی یا نقصان در خداوند به معنی وجود نیاز در اوست و در نتیجه او خود نیز برای رفع نیاز به موجودی دیگر نیاز مند است پس نمیتواند واجب الوجود باشد(نمیتواند دلیل محض باشد و میشود معلول!و چنین موجودی خدا نیست!)

وجود هر گونه نقض در خدا نقض میشه!! نداشتن هوش هم نقص است!پس در مورد خداوند ناممکنه!

با سلام خدمت شما كاربر گرامي


به نظر كمي سوال خود را شرح مي داديد و در باب صفات خداوند آن مقداري را كه قبول داريد بيان مي كرديد پاسخ روشن تري مي گرفتيد ولي به هر حال به كاربردن كلمه هوش براي خداوند كاربرد صحيحي نيست زيرا هوش توانایی ذهنی است و قابلیت‌های متنوعی همچون استدلال، برنامه‌ریزی، حل مسئله، تفکر انتزاعی، استفاده از زبان، و یادگیری را در بر می‌گیرد كه مربوط به ذهن است .

بديهي است برخي از اين مسائل در ساحت خداوند راه ندارد زيرا او كمال مطلق است(البته با فرض اينكه اين مقدمه را قبول داشته باشيد) و استدلال و برنامه ريزي و حل مسئله و... به آن معنا كه در ممكنات جريان دارد از ساحت باري تعالي به دور است.زيرا شخصي كه برنامه ريزي مي كند و در پي يادگيري است هم دنبال يك ندانسته است و هم نيازمند .


در واقع خداوند كه عالم مطلق است و تمامي كمالات وجودي را بي حد داراست ديگر نيازي به تفكر ندارد مگر اينكه هوش را همان علم خداوند معنا كنيم كه در مبحث علم خداوند به آن اشاره مي شود.

از شما تقاضا دارم مقدار مقدماتي كه قبول داريد به همراه بيان واضح تر سوال خود مطرح كنيد تا با يكديگر به بحث بپردازيم.



تعریفی که من فعلا از هوشمند بودن دارم به گونه ای است که همه طبیعت روی هم رفته بتواند هوشمند باشد.

هوشمندی انسان ها وقتی که به روح اعتقاد نداشته باشیم چیزی جز پالس های الکتریکی و ترشحات شیمیایی نورون ها و سرعت تثبیت و برداشت اطلاعات و ... نیست که مثل یک سیستم کامپیوتری قدرتمند باعث شده که موجود باشعور درکی از وجود خودش داشته باشد. بر این اساس تصمیماتی هم که میگیرد چیزی جز فرآیندهای بسیار بسیار بسیار پیچیده طبیعی نیست.
یک پالس از یکپایانه عصبی بر اساس تحلیل یک محرک خارجی فرستاده میشود و این پالس در یک نفر جهتی میرود که در فرد دیگر درجهت دیگری میرود و این نتیجه میشود که دو نفر برداشت نتیجه و تصمیم متفاوتی از محرک کرده و پاسخ متفاوتی بدهند.

خوب با این توصیف میتوان طبیعت را هم هوشمند دانست. مجموعه ی اتفاقات طبیعت براساس قوانینی که بر ان حاکم است انچنان دست در دست همداده و هماهنگی بر هم اثر میگذارند که از ریز ترین ذرات تا پیچیده ترین سیستم ها مثل پالس های عصبی بر هم اثر میگذارند. این میشود که نهایت با self selection موجوداتی خلق میشوند که خود برای خود شعور متفاوت را حس میکنند. همانطور که اگر فقط بر روی یک پالس عصبی تمرکز کنیم یک انتخاب کوور در آن پایانه اتفاق افتاده و در نهایت در دنیای بیرون از ان سلول تعبیر به یک پاسخ هوشمندانه شده در مورد self selection هم اگر فقط به خود پدیده نگاه کنیم یک اتفاق کور افتاده و شعوری نمیبینیم ولی اگر از بیرون و کل مجموعه نگاهکنیم هوشمندی حاکم بر کل طبیعت را میبینیم. که یک هدف در هر جزء دنبال میشود. حفظ بقای خود. حتی یک الکترون همدوست دارد بقا یابد پس هوش او در حد درک بار مثبت و منفی و بقا خود در وضع فعلی است. کل این مجموعه روی هم با یک قانون ناشناخته در گردشند کهان قانون میخواهد بقا یابد و همهی ان قوانین نشات گرفته از همان حقایق است.
اگر اینطوری نگاه کنیم هوش جمعی طبیعت بسیار پیچیده تر از هوش ما میباشد و ما خیلی پر رو هستیم که فقط به عنوان فقط جزءی از این هوشمندی کل، صرفا خود را باهوش میدانیم.


پرسش:

لطفا هوشمند بودن خداوند را اثبات کنید.
منظور از هوشمند بودن داشتن اختیار، عقیده درباره مسائل مختلف، قدرت تصمیم گیری، قدرت در برقراری عدالت و ... است.
نکته 1: منظور از هوشمند بودن، داشتن صفات کمال نیست. اینها صفات نیستند، لازمه داشتن صفات، هوشمند بودن است که در سایر بحث ها بدون اثبات صحیح فرض شده.
نکته 2: فرض بر صحیح دانستن قرآن و باورهای دینی نیست که صرفا بگوییم "خدایی که آسمان ها و زمین را آفریده چطور می توانسته هوشمند نباشد". اثبات مورد نیاز، اثباتی برون دینی باشد.

پاسخ:

با سلام خدمت شما

در مورد مفهوم هوش، روان‌شناسان به دو گروه تقسیم شده‌اند: گروه اول بر این اعتقادند كه هوش، از یك استعداد كلی و واحد تشكیل می‌شود، اما گروه دوم معتقدند انواع مختلف هوش وجود دارد. آنچه تعریف دقیق از هوش را دچار مناقشه می‌كند آن است كه هوش یك مفهوم انتزاعی است و در واقع هیچ‌گونه پایه محسوس، عینی و فیزیكی ندارد. هوش، یك برچسب كلی برای گروهی از فرآیندهاست كه از رفتارها و پاسخ‌های آشكار افراد استنباط می‌شود.[1]

از نظر فیزیولوژی، هوش پدیده‌ای است كه در اثر فعالیت یاخته‌های قشر خارجی مغز(كورتكس) آشكار می‌گردد و از نظر روانی نقش انطباق و سازگاری موجود زنده با شرایط محیطی و زیستی را بر عهده دارد.[2]

بطور کلی تعاریف متعددی را که توسط روان شناسان برای هوش ارائه شده است، می‌توان به سه گروه تربیتی (تحصیلی) ، تحلیلی و کاربردی تفسیم کرد.

تعریف تربیتی هوش

به اعتقاد روانشناسان تربیتی ، هوش کیفیتی است که مسبب موفقیت تحصیلی می‌شود و از این رو یک نوع استعداد تحصیلی به شمار می‌رود. آنها برای توجیه این اعتقاد اشاره می‌کنند که کودکان باهوش نمره‌های بهتری در دروس خود می‌گیرند و پیشرفت تحصیلی چشم گیری نسبت به کودکان کم هوش دارند. مخالفان این دیدگاه معتقدند کیفیت هوش را نمی‌توان به نمره‌ها و پیشرفت تحصیلی محدود کرد، زیرا موفقیت در مشاغل و نوع کاری که فرد قادر به انجام آن است و به گونه کلی پیشرفت در بیشتر موقعیتهای زندگی بستگی به میزان هوش دارد.

تعریف تحلیلی هوش

بنابه اعتقاد نظریه پردازان تحلیلی ، هوش توانایی استفاده از پدیده‌های رمزی و یا قدرت و رفتار موثر و یا سازگاری با موقعیتهای جدید و تازه و یا تشخیص حالات و کیفیات محیط است. شاید بهترین تعریف تحلیلی هوش به وسیله « دیوید وکسلر » ، روان شناس امریکایی ، پیشنهاد شده باشد که بیان می‌کند: هوش یعنی تفکر عاقلانه ، عمل منطقی و رفتار موثر در محیط.

تعریف کاربردی هوش

در تعاریف کاربردی ، هوش پدیده‌ای است که از طریق تستهای هوش سنجیده می‌شود و شاید عملی‌ترین تعریف برای هوش نیز همین باشد.[3]

به نظر كمي سوال خود را شرح مي داديد و در باب صفات خداوند آن مقداري را كه قبول داريد بيان مي كرديد پاسخ روشن تري مي گرفتيد ولي به هر حال به كاربردن كلمه هوش براي خداوند كاربرد صحيحي نيست زيرا هوش توانایی ذهنی است و قابلیت‌های متنوعی همچون استدلال، برنامه‌ریزی، حل مسئله، تفکر انتزاعی، استفاده از زبان، و یادگیری را در بر می‌گیرد كه مربوط به ذهن است .
بديهي است مسائل در ساحت خداوند راه ندارد زيرا او كمال مطلق است(البته با فرض اينكه اين مقدمه را قبول داشته باشيد) و استدلال و برنامه ريزي و حل مسئله و... به آن معنا كه در ممكنات جريان دارد از ساحت باري تعالي به دور است.زيرا شخصي كه برنامه ريزي مي كند و در پي يادگيري است هم دنبال يك ندانسته است و هم نيازمند .
در واقع خداوند كه عالم مطلق است و تمامي كمالات وجودي را بي حد داراست ديگر نيازي به تفكر ندارد مگر اينكه هوش را همان علم خداوند معنا كنيم كه در مبحث علم خداوند به آن اشاره مي شود.

[1] پورشریفی، حمید؛ روان‌شناسی بالینی، تهران، سنجش، 1382، چاپ اول، ص 18
[2] گنجی، حمزه؛ روان‌شناسی عمومی، تهران، ساوالان، 1386، ص 24
[3] عظیمی، سیروس؛ اصول روان‌شناسی عمومی، تهران، دهخدا، چاپ دهم، ص 25
[4] دانشنامه رشد




موضوع قفل شده است