جمع بندی این احادیث چقدر صحت دارد ؟

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
این احادیث چقدر صحت دارد ؟

علی ابن ابی طالب: شاش شتر بهتر از شیر آن است و جواز خوردن شیر خر.

عقایدی را در اسلام مشاهده می‌نمائیم که بدون شک هیچگونه جنبه ی علمی ندارد و بر گرفته از اعتقادات پیشنیان و فرهنگ اعرابی بدوی ناشی گردیده است، همچنین داستانهائی را در این دین مشاهده می‌نمائیم که با هیچ منطقی تطابق ندارد، در نوشته های زیر به برخی از این اعتقادات میپردازیم ؛
احکام فقهی در رابطه با بول:
بول انسان و هر حیوان حرام گوشتی که دارای خون جهنده باشد، نجس است.
آیا ادرار حیواناتی که خون جهنده ندارند، نجس نیست؟
تمام جانورانی که دارای قلب هستند به نوعی خونشان جهنده است، و این جهندگی در جانوران مختلف با توجه به ساختار قلبشان به حالتهای گوناگونی دیده می‌شود.
چه فرقی است بین جانورانی که جهندگی خونشان آشکار است و یا نهان؟
چه فرقی است بین ادرار جانورانی که دارای قلب هستند و آنها که نیستند؟
اما از دید فقهی؛
این حکم تنها به استناد روایاتی است که به بحث حلال گوشتی و خون جهنده داشتن حیوانات پرداخته اند:
حر عاملی صاحب کتاب وسائل الشیعه، بابی دارد با عنوان مجوز خوردن شاش شتر و گاو و گوسفند....(1)
خوردن ادرای حیوانی که گوشتش حلال است اشکالی ندارد(2)
ادرار شتر از شیرش بهتر است (به رغم اینکه) الله در شیرش شفاء قرار داده است.(3)
ادرار شتر شفای هر دردی است و برای غسل بدن هم مناسب است.(4)
کلینی در اصول کافی/جزء/ص57 بابی دارد با همین عنوان(5)
خرید و فروش و نوشیدن بول برخی از چارپایان، به ویژه شتر به دلیل مستندات روایی و خواص دارویی آن جایز بوده است تا آنجا که در برخی روایات بول شتر را از شیرش سودمندتر دانسته اند.(3)
حیله المتقین
علی ابن ابی طالب: شیر گاو دوا باشند و شاش شتربهتر از شیر آنست. آسمان و جهان/ ترجمه كتابالسماء و العالم/ بحارالانوار ، مجلسی/ مترجم: محمد باقر كمره‏اى‏، ناشر: اسلامیه‏، تهران‏/ جلد6.
همچنین مجلسی در بحار الانوار حدیثی را از علی ابن ابی طالب نقل می‌کند که ادرار شتر از شیرش بهتر است(6)

مجوز خوردن شیر خر
... محمد بن عيسى از عبد الرحمن بن ابی نجران ازصفوان بن يحيى از عيص بن القاسم از ابی عبدالله(ع)(7) که فرمودند: من شام با این (اشاره به شیر خر) خوردم، پس به من گفت:
آیا می‌دانی این چیست؟
گفتم:
نه.
گفت:
این شیر بسیار خوشمزه‌ای است از شیر الاغ (8)، آن را برای بیماری از ما گرفتیم، اگر دوست داری بخوری پس بخور.(وسائل الشیعه/حدیث شماره 31370) باب جواز اکل لبن الاتن و شربه.)
این حدیث هم در التهذیب جلد 9 صفحه 101 هم بیان شده است.

علاوه بر روایت یاد شده‌ی بالا روایات زیادی در وسائل الشیعه که از کتب 4 گانه‌ی صحیح شیعه است نیز وجود دارد که همگی دال بر خاصیت شفابخشی و همچنین خوشمزگی شیر خر است(10)

=======================================
(1) باب جواز شرب ابوال الابل و البقر و الغنم و لعابها و الاستشفا بابوالها و بآلبانها
(2) وسائل الشیعه حدیث شماره (31363): .... لاباس ببول ما اكل لحمه.
(3) وسائل الشیعه حدیث شماره (31364): .....ابوال الابل خيرٌ من البانها و يجعل الله الشفاء فی البانها.
(4) وسائل الشیعه حدیث شماره (31367): .....فيه شفاء من كل داء وعاهه فی‌الجسد و هو ينقی البدن يخرج درنه و يغسله غسلا.
(5) باب "ابوال الدواب و اوراثها"
(6) بحار الأنوار/جلد 63 / ص103....سمعت أبا الحسن(ع)يقول:
ابوال الابل خير من البانها و يجعل الله الشفاء فی البانها.
(7) در اینجا منظور امام صادق است.
(8)در زبان عربی به الاغ ماده"الاتن" می‌گویند.

(9) وسائل الشیعه حدیث شماره (31371) ... كنا عند ابی عبدالله(ع) فاتينا بسكرجات فاشار بيده نحو واحده منهن و قال:
هذا شيراز الاتن اتخذناه لعليل لنا فمن شاء فلياكل و من شاء فليدع.
وسائل الشیعه حدیث شماره (31372)... سالت ابا عبدالله (ع) عن شرب البان الاتن؛ فقال: اشربها.
و این روایات تا حدیث شماره 31376 ادامه دارد (برای کسانیکه مایلند از روی منبع اصلی تحقیق نمایند. (10) بحار الانوار جلد 63 /ص95.... سالت اباعبد الله (ع)عن البان الاتن للدواء يشربها الرجل؛ قال:
لاباس به.
بحار الانوار، جلد 63/ ص100... سالته عن البان الاتن تشرب للدواء او تجعل فی الدواء؟ قال:
لا بأس.
بحار الأنوار/جلد 63 /ص103... سالت أباعبد الله(ع) عن شرب البان الأتن، فقال: اشربها.
بحار الأنوار/جلد 63 /ص103

کپی شده از سایت بوق
هدف:رفع شبهه

کارشناس بحث : صدیقین

[="Tahoma"][="DarkRed"]

smay1900;256065 نوشت:
عقایدی را در اسلام مشاهده می‌نمائیم که بدون شک هیچگونه جنبه ی علمی ندارد

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

این حرف شما رو خود علم رد میکنه

و ازاین جهت این مقاله از اعتبار ساقط میشه

چرا که در بین اهل علم هیچ چیز خلاف علم وجود ندارد

بلکه چرایی این خلاف مطرح است

و به دنبال جواب میگردند

:Gol:

مثل زمانی که یک بیماری ناشناخته را بیابند نمی گویند که هیچ جنبه علمی ندارد

بلکه می گویند با این نشانه ها در تضاد است و به دنبال جواب می گردند!!

حال اهل انصاف خود حق را می یابند:Gol:[/]

همانطور که می دانید احادیث جعلی بسیار است. برای شناخت جعلی از صحیح باید حدیث را با قران مقابله کرد.
بعضی از فقها از آیۀ «ویحرم علیهم الخبائث» چنین برداشت کرده اند که هر چیزی که انسان فطرتا از انجام آن کراهت دارد و خبیث می شمارد، از جملۀ محرمات است.
بنابراین این آیه با احادیث مورد نظر شما در تعارض قرار دارد و تمام آن احادیث نامعتبر خواهند بود.

سلام به همه دوستان

مطالبی که در نوشتار آغازین نقل شده متعدد و زیاد است و فرصت و توان نیست که تک تک آنها را بررسی کنیم و برای بررسی دقیق همه آنها به تاپیک های متعدد نیاز است؛ نوعا این گونه گزیده کاری های هدفمند، به صورت عامدانه و با هدف تخریب چهره احکام اسلامی صورت می گیرد! چنین گردآورندگانی هرگز به دنبال پاسخ موضوع نیستند بلکه برای رهایی از حقیقت و اثبات حقانیت خود، به جای دفاع منطقی از مکتب انحرافیشان، با گزیده کاری و حذف و اضافاتِ مطالبی منسوب به مکتب مقابل، نوشتاری بدیع در کنار هم می چینند تا چهره ای نامأنوس و عبوسا قمطریرا از آن مکتب نشان دهند و با تشویش اذهان عمومی، احکام اسلامی را در میان عموم افراد به ویژه پیروان آن مکتب تخریب نمایند، و البته به فضل پروردگار سبحان چنین ترفندهای کهنه و پوسیده ای هرگز به سرانجام خود نخواهد رسید:

يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ (صف/8)
آنان مى‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند ولى خدا نور خود را كامل مى‏ كند هر چند كافران خوش نداشته باشند

اما در موضوع مورد بحث، به طور کلی عرض می کنم روایاتی درباره استفاده دارویی از بول شتر وارد شده که خوردن آن را برای درمان و معالجه تجویز نموده است، به عنوان نمونه:

مورد اول:
عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّهُ يُصِيبُنِي رَبْوٌ شَدِيدٌ إِذَا مَشَيْتُ حَتَّى لَرُبَّمَا جَلَسْتُ فِي مَسَافَةِ مَا بَيْنَ دَارِي وَ دَارِكَ فِي مَوْضِعَيْنِ فَقَالَ يَا مُفَضَّلُ اشْرَبْ لَهُ أَبْوَالَ اللِّقَاحِ قَالَ فَشَرِبْتُ ذَلِكَ فَمَسَحَ اللَّهُ دَائِي (1)
مفضّل می گوید: از امام صادق پرسیدم: اى پسر پیامبر خدا! هنگام راه رفتن، نفس تنگىِ شدیدى مرا مى آزارد تا جایى که گاه در فاصله میان خانه ی خود و خانه ی شما، دوبار مى نشینم. فرمود: اى مفضّل! براى این عارضه، ادرار شتر شیرده بخور. من از آن خوردم و خداوند، بیمارى ام را شفا بخشید.

مورد دوم:
إنما استثنوا بول الإبل لما ثبت عندهم أن النبي ص أمر قوما اعتلوا بالمدينة أن يشربوا أبوال الإبل فيجوز الاستشفاء بها. (2)
گفته شده که پیامبر به برخی افراد که در مدینه بودند و مریض شده بودند، فرموده بود که [به عنوان دارو] از بول شتر استفاده کنند. علامه مجلسی در ادامه این مطلب می گوید: پس جهت شفا و به عنوان دارو می توان از بول شتر استفاده کرد.

استفاده دارویی از بول شتر، اختصاصی به این حیوان ندارد بلکه در مورد بول گاو هم روایت داریم که اگر استفاده دارویی و معالجه ای داشته باشد، خوردن آن به عنوان دارو و برای معالجه جایز است:

وَ سُئِلَ ع عَنْ بَوْلِ الْبَقَرِ يَشْرَبُهُ الرَّجُلُ إِنْ كَانَ مُحْتَاجاً يَتَدَاوَى بِهِ فَلَا بَأْسَ (3)
از امام علی (ع) سؤال شد: آیا می توان از بول گاو به عنوان دارو استفاده کرد؟ فرمود: اشکالی ندارد.

امروزه از سم مار و دیگر حیوانات گزنده برای گرفتن دارو استفاده می شود و کسی از این مطلب شک و حیرت نمی کند و نمی گوید: «مگر از «سمّ» هم می توان دارویی تهیه کرد؟! سمّ، سمّ است و خاصیت تخریبی و کشندگی دارد، پس دارو تهیه کردن از آن چه فرضی دارد؟!» اما می بینیم که امروزه تهیه دارو از سموم حیوانات مطلبی عادی و متداول است و کسی از آن تعجب نمی کند.

چندی پیش خبری در سایت سلامت نیوز منتشر شد که «گروهی از محققان عرب ادعا می کنند با استفاده از شیر و ادرار شتر به فرمول دارویی برای درمان سرطان دست یافته اند». (4)

کسی چه می داند شاید تا چند سال بعد استفاده دارویی از بول شتر هم در سطح آزمایشگاهی و دارویی فراگیر شود و این مطلبی است که اشکال گیرندگان به این احادیث نمی توانند منکر آن شوند. در عصر حاضر به خاطر کشف داروهای جدیدتر و درمان سریع تر، استفاده از داروهای گیاهی و حیوانی کمتر صورت می گیرد اما آیا این مطلب می تواند دلیل علمی بر انکار اثر معالجه ای بول شتر و سایر حیوانات باشد؟! آیا منکرین مطلب، این موضوع را از نظر آزمایشگاهی تجربه و اثبات نموده اند که نادانسته و بدون دلیل آن را انکار می کنند؟!

در زمان صدر اسلام که استفاده از داروهای گیاهی متداول بوده و احیانا از حیوانات هم در راه معالجه خود بهره می بردند. این گونه روایات بیان می شد و به خواص دارویی گیاهان و حیوانات اشاره می شد تا مردم به وسیله آنچه که بدان دسترسی داشتند، تا حد امکان بیماریشان را مورد علاج قرار دهند و درد خود را چاره نمایند، همچنانکه ناقل روایتی که ذکر شد (یعنی مفضل) می گوید: وقتی از بول شتر برای رفع بیماری ام استفاده کردم، بیماری ام برطرف گردید و شفا یافتم.

---------------------------
1- بحارالأنوار، ج 59، ص 182
2- همان، ص 84
3- همان
4- http://www.salamatnews.com/viewNews.aspx?ID=23299&cat=1

شاید بد نباشه این موضوع رو هم اضافه کنم حدود بیست سال پیش در جمع دوستان به یکی از ایشان که مشکلی داشت توصیه کردم که از داروهای گیاهی استفاده کند و ادرس یک عطار متبحر را به ایشان دادم در این بین دیگر دوستان به تمسخر پرداختند و گفتند در این عصر داروهای شیمیایی تو هنوز مانند عصر حجر فکر میکنی و ...... الان بعد از گذشت بیست سال از نظر مردم دکتری بهتر است که داروهای گیاهی را بشناسد و با انها را تجویز کند.
بقول بزرگان داروی هر دردی در طبیعت موجود است

صدیقین;256487 نوشت:
سلام به همه دوستان

مطالبی که در نوشتار آغازین نقل شده متعدد و زیاد است و فرصت و توان نیست که تک تک آنها را بررسی کنیم و برای بررسی دقیق همه آنها به تاپیک های متعدد نیاز است؛ نوعا این گونه گزیده کاری های هدفمند، به صورت عامدانه و با هدف تخریب چهره احکام اسلامی صورت می گیرد! چنین گردآورندگانی هرگز به دنبال پاسخ موضوع نیستند بلکه برای رهایی از حقیقت و اثبات حقانیت خود، به جای دفاع منطقی از مکتب انحرافیشان، با گزیده کاری و حذف و اضافاتِ مطالبی منسوب به مکتب مقابل، نوشتاری بدیع در کنار هم می چینند تا چهره ای نامأنوس و عبوسا قمطریرا از آن مکتب نشان دهند و با تشویش اذهان عمومی، احکام اسلامی را در میان عموم افراد به ویژه پیروان آن مکتب تخریب نمایند، و البته به فضل پروردگار سبحان چنین ترفندهای کهنه و پوسیده ای هرگز به سرانجام خود نخواهد رسید:

يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ (صف/8)
آنان مى‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند ولى خدا نور خود را كامل مى‏ كند هر چند كافران خوش نداشته باشند

اما در موضوع مورد بحث، به طور کلی عرض می کنم روایاتی درباره استفاده دارویی از بول شتر وارد شده که خوردن آن را برای درمان و معالجه تجویز نموده است، به عنوان نمونه:

مورد اول:
عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّهُ يُصِيبُنِي رَبْوٌ شَدِيدٌ إِذَا مَشَيْتُ حَتَّى لَرُبَّمَا جَلَسْتُ فِي مَسَافَةِ مَا بَيْنَ دَارِي وَ دَارِكَ فِي مَوْضِعَيْنِ فَقَالَ يَا مُفَضَّلُ اشْرَبْ لَهُ أَبْوَالَ اللِّقَاحِ قَالَ فَشَرِبْتُ ذَلِكَ فَمَسَحَ اللَّهُ دَائِي (1)
مفضّل می گوید: از امام صادق پرسیدم: اى پسر پیامبر خدا! هنگام راه رفتن، نفس تنگىِ شدیدى مرا مى آزارد تا جایى که گاه در فاصله میان خانه ی خود و خانه ی شما، دوبار مى نشینم. فرمود: اى مفضّل! براى این عارضه، ادرار شتر شیرده بخور. من از آن خوردم و خداوند، بیمارى ام را شفا بخشید.

مورد دوم:
إنما استثنوا بول الإبل لما ثبت عندهم أن النبي ص أمر قوما اعتلوا بالمدينة أن يشربوا أبوال الإبل فيجوز الاستشفاء بها. (2)
گفته شده که پیامبر به برخی افراد که در مدینه بودند و مریض شده بودند، فرموده بود که [به عنوان دارو] از بول شتر استفاده کنند. علامه مجلسی در ادامه این مطلب می گوید: پس جهت شفا و به عنوان دارو می توان از بول شتر استفاده کرد.

استفاده دارویی از بول شتر، اختصاصی به این حیوان ندارد بلکه در مورد بول گاو هم روایت داریم که اگر استفاده دارویی و معالجه ای داشته باشد، خوردن آن به عنوان دارو و برای معالجه جایز است:

وَ سُئِلَ ع عَنْ بَوْلِ الْبَقَرِ يَشْرَبُهُ الرَّجُلُ إِنْ كَانَ مُحْتَاجاً يَتَدَاوَى بِهِ فَلَا بَأْسَ (3)
از امام علی (ع) سؤال شد: آیا می توان از بول گاو به عنوان دارو استفاده کرد؟ فرمود: اشکالی ندارد.

امروزه از سم مار و دیگر حیوانات گزنده برای گرفتن دارو استفاده می شود و کسی از این مطلب شک و حیرت نمی کند و نمی گوید: «مگر از «سمّ» هم می توان دارویی تهیه کرد؟! سمّ، سمّ است و خاصیت تخریبی و کشندگی دارد، پس دارو تهیه کردن از آن چه فرضی دارد؟!» اما می بینیم که امروزه تهیه دارو از سموم حیوانات مطلبی عادی و متداول است و کسی از آن تعجب نمی کند.

چندی پیش خبری در سایت سلامت نیوز منتشر شد که «گروهی از محققان عرب ادعا می کنند با استفاده از شیر و ادرار شتر به فرمول دارویی برای درمان سرطان دست یافته اند». (4)

کسی چه می داند شاید تا چند سال بعد استفاده دارویی از بول شتر هم در سطح آزمایشگاهی و دارویی فراگیر شود و این مطلبی است که اشکال گیرندگان به این احادیث نمی توانند منکر آن شوند. در عصر حاضر به خاطر کشف داروهای جدیدتر و درمان سریع تر، استفاده از داروهای گیاهی و حیوانی کمتر صورت می گیرد اما آیا این مطلب می تواند دلیل علمی بر انکار اثر معالجه ای بول شتر و سایر حیوانات باشد؟! آیا منکرین مطلب، این موضوع را از نظر آزمایشگاهی تجربه و اثبات نموده اند که نادانسته و بدون دلیل آن را انکار می کنند؟!

در زمان صدر اسلام که استفاده از داروهای گیاهی متداول بوده و احیانا از حیوانات هم در راه معالجه خود بهره می بردند. این گونه روایات بیان می شد و به خواص دارویی گیاهان و حیوانات اشاره می شد تا مردم به وسیله آنچه که بدان دسترسی دارند، تا حد امکان بیماریشان را مورد علاج قرار دهند و درد خود را چاره نمایند، همچنانکه ناقل روایتی که ذکر شد (یعنی مفضل) می گوید: وقتی از بول شتر برای رفع بیماری ام استفاده کردم، بیماری ام برطرف گردید و شفا یافتم.

---------------------------
1- بحارالأنوار، ج 59، ص 182
2- همان، ص 84
3- همان
4- http://www.salamatnews.com/viewnews.aspx?id=23299&cat=1


نقل قول:

عضی از فقها از آیۀ «ویحرم علیهم الخبائث» چنین برداشت کرده اند که هر چیزی که انسان فطرتا از انجام آن کراهت دارد و خبیث می شمارد، از جملۀ محرمات است.
بنابراین این آیه با احادیث مورد نظر شما در تعارض قرار دارد و تمام آن احادیث نامعتبر خواهند بود.

واقعا ادرار شتر یا گاو با فطرت آدمی سازگار است؟

smay1900;270618 نوشت:
واقعا ادرار شتر یا گاو با فطرت آدمی سازگار است؟
سلام دوست عزیز
بفرمایید آیا سم مار و عقرب _که از آنها دارو و پادزهر تهیه می کنند_، با فطرت انسان سازگار است؟!
فطرت انسان، چه ارتباطی با داروهای یاد شده دارد؟!

اگر دوایی طبیعی بتواند جسم انسان را درمان کند، چنین دارویی مشکل روحی ایجاد نمی کند، زیرا جسم ما از گیاهان و حیوانات تغذیه کرده و رشد نموده، پس به طور طبیعی، داروهایی که منشأ طبیعی دارند، نسبت به داروهای شیمیایی، اثر تخریبی کمتر در جسم ما خواهند داشت، چون با ترکیب فعلی آن تطابق و سازگاری بیشتری دارند. جسم بیمار، وقتی با دارویی که موافق طبیعتش است درمان شود، چنین جسمی از نظر روحی آسیب نمی بیند. آنچه که به روح آسیب می زند، موادی است که دارای خبائث معنوی است؛ مثلا مطابق روایات، خدای متعال در شراب و آنچه که حرام نموده، دوا قرار نداده*، لذا کسانی که بهانه می گیرند و می خواهند با نوشیدن شراب خود را مداوا کنند، دچار آسیب روحی می شوند که کمترینش اینست که تا 40 شبانه روز، نماز او مورد قبول واقع نمی شود** (توضیح بیشتر این مطلب، مجالی فراخ تر می طلبد).

-------------------
*...فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مَا جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيمَا حَرَّمَ شِفَاء... (الكافي، ج 6، ص 414)
**[عن] أمير المؤمنين... من شرب مسكرا لم تقبل صلاته أربعين ليلة... (تحف‏ العقول ص 122)

موضوع قفل شده است