چگونه می توان با 30 شب عبادت، به اندازه 83 سال، صواب خالص حاصل نمود؟

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چگونه می توان با 30 شب عبادت، به اندازه 83 سال، صواب خالص حاصل نمود؟

[="navy"]
[="red"]آیا میدانید چگونه می توان با 30 شب عبادت، به اندازه 83 سال، صواب خالص حاصل نمود؟
[/]


[="green"]لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (3)
[/]
شب قدر بهتر از هزار ماه است.

[="red"]قدر / 3
[/]
-------------------------------------------------------------------
[="red"]83[/] = 12 ÷ 1000

پس هزار ماه میشود [="red"]83[/] سال و [="red"]83[/] سال تقریبا اندازه [="red"]عمر یک انسان[/] است.

خداوند شب قدر را در یکی از شب های ماه مبارک رمضان مستتر فرموده. از یکم تا سی ام. و هیچ کس هم روز آن را نمی داند.

پس اگر مومنی بتواند یک ماه تمام، در تمامی شب های ما مبارک رمضان عبادت کند، شب قدر را درک کرده و خواهد توانست [="red"][="red"]به اندازه عمر یه انسان مومن ثانوی[/][/] برای خود صواب حاصل کند.

اینجاست که صفت [="red"]رحمان[/] و صفت [="red"]رحیم[/] از هم متمایز می گردند.

آیا میدانید فرق [="red"]رحمان[/] با [="red"]رحیم[/] چیست؟

[="red"]رحمان [/]یعنی بخشنده و اینکه لطف خداوند شامل همه جانداران، حتی انسان های کافر و بی دین شده است. به آنها نعمت سلامتی و مال و اموال و فرزندان سالم و خیلی چیز های دیگر بخشیده.
این رحمانیت اوست

[="red"]رحیم [/]یعنی مهربان و اینکه مهربانی و لطف خاص او در این دنیا و در آخرت شامل انسان هایی میشود که که مومن و خاص هستند. مانند همین هایی که در تمام شب های ماه مبارک رمضان بیدارند و عبادت او را می کنند و اشخاصی که اعمال خیری انجام می دهند که بقیه مردم انجام نمی دهند.

آیا اینها مستحق چنین لطف عظیمی نیستند؟
[/]

[=B Nazanin]«رحیم» در همه استعمالات قرآن خود عام است. تنها در باره رحیم بودن پیامبر است که مقید به مؤمنین شده است: كانَ بِالْمُؤْمِنينَ رَحيماً. (احزاب: 43)
[=B Nazanin]بنابر تحقیق فرق بین رحمان و رحیم عام و خاص بودن آنها و یا اختصاص داشتن یکی به دنیا و دیگری به آخرت نیست بلکه، تفاوت آنها در این است که رحمان در نعمتهای مادی ظهور دارد و نام رحیم مربوط به رحمتهای معنوی است.
[=B Nazanin]نعمت هدایت و مغفرت از جمله نعمتهای معنوی است که خداوند آن را به همه انسانها عرضه داشته است. آنها می توانند آنها با ایمان آوردن به خداوند، از این دو نعمت بزرگ بهره من شوند: وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحيماً (نساء: 64) ترجمه:
[=B Nazanin]ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر براى اين كه به فرمان خدا، از وى اطاعت شود. و اگر اين مخالفان، هنگامى كه به خود ستم مى‏كردند (و فرمانهاى خدا را زير پا مى‏گذاردند)، به نزد تو مى‏آمدند و از خدا طلب آمرزش مى‏كردند و پيامبر هم براى آنها استغفار مى‏كرد خدا را توبه پذير و مهربان مى‏يافتند.

[=B Nazanin]برای مطالعه بیتشر مراجعه کنید به کتاب مطلع نور

موضوع قفل شده است