جمع بندی تمامی شیعه ها به بهشت میروند؟

تب‌های اولیه

28 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تمامی شیعه ها به بهشت میروند؟

یکی از دوستان میگفت همه شیعه ها وقتی عذاب گناهانشان را می بینند به بهشت میروند.وقتی فکر کردم و دیدم مردان شیعه ای که حجابشان را رعایت نمیکنند و با لباسی که میپوشند نامحرمان را تحریک میکنند و اگر مومنی را ببینند میخندند و زنان و دخترانی که به زیارتگاهها میروند و بی حجاب میگردند و (به آیات و روایات اعتقادی ندارند) و میگویند دلت پاک باشد یعنی اینکه پیامبر را قبول ندارند چون احادیث را قبول ندارند و وقتی میگویی قرآن گفته است باید حجابت را حفظ کنی میگویند اینها را آخوندها در آورده اند واقعا به بهشت میروند؟یاپیامبر نفرین کرده است این افراد را؟سوالم اینست که آیا تمامی شیعه ها به بهشت میروند؟


کارشناس بحث : کریم

من اینو شنیدم که کسی که اعمالش تقریبا خوبه و البته گناهایی هم مرتکب شده که نمیشه ازش چشم پوشی کرد برای همیشه تو جهنم نمیمونه... عذابشو تو جهنم حتما میکشه البته باید به لطف خدا هم امیدوار بود. شاید اگه حضرت ادم بوسیله وسوسه ابلیس به اون درخت ممنوعه نزدیک نمیشد حتما همه نسل بشر الان تو بهشت بودن...

eslamh;252794 نوشت:
یکی از دوستان میگفت همه شیعه ها وقتی عذاب گناهانشان را می بینند به بهشت میروند.وقتی فکر کردم و دیدم مردان شیعه ای که حجابشان را رعایت نمیکنند و با لباسی که میپوشند نامحرمان را تحریک میکنند و اگر مومنی را ببینند میخندند و زنان و دخترانی که به زیارتگاهها میروند و بی حجاب میگردند و (به آیات و روایات اعتقادی ندارند) و میگویند دلت پاک باشد یعنی اینکه پیامبر را قبول ندارند چون احادیث را قبول ندارند و وقتی میگویی قرآن گفته است باید حجابت را حفظ کنی میگویند اینها را آخوندها در آورده اند واقعا به بهشت میروند؟یاپیامبر نفرین کرده است این افراد را؟سوالم اینست که آیا تمامی شیعه ها به بهشت میروند؟

من هم موافقم که همه ی شیعه ها به بهشت میروند!!
به شرطی شیعه باشند!
حالا برای اینکه معنای شیعه رو بفهمی یک روایت برات مینویسم! (الته روایت رو به شکلی که تو ذهنم مونده مینویسم و اگر ایرادی بر آن وارد است امیدوارم کارشناسا تصحیح کنن)

یک گروهی از یک شهر دور برای دیدن امام رضا یا امام صادق ع (دقیق یادم نیس) به درب خانه امام رضا رفتند و در زدند!
غلام امام در را باز کرد و آن گروه به آن غلام گفتند: به امام رضا بگو گروهی از شیعیانتان برای دیدن شما از شهری به نزد شما آمده اند! غلام رفت و برگشت و گفت امام اجازه ی ورود ندادند!
فردایش دوباره آن گروه آمدند و گفتند به امام رضا بگو گروهی از محبین شما آمده اند! غلام رفت و برگشت و آنها را راه داد! آنها از امام پرسیدند چرا دفعه ی اول مارا راه ندادید! امام فرمود چون گفتید شیعه هستید! آنها گفتند خب ما واقعا شیعه هستیم! امام به یکی از آنها گفت داخل تنور نان شود و درب را ببندد! (تنور داغ و سوزان بود) آن شخص گفت مگر من حرف بدی زدم که قصد کشتن من را زدید؟ امام به نفر دوم گفت داخل تنور شو! نفر دوم هم امتنا کرد و همین طور از تمامی افراد آن گروه این را خواست و هیچ یک حاضر نشدند به داخل تنور نان بپرند!!!
و در آخر امام به غلام سیاه خودش که در آن اتاق نبود صدا زد و گفت به داخل تنور بپر!!! غلام با سرعت و بدون چون و چرا با سر داخل تنور آتش پرید و درب را بست! همه شگفت زده و نگران شدند و خواستند تا اورا نجات دهند! اما امام اجازه نداد تا اینکه خود امام بعد از مدتی از غلام خواست که خارج شود!!!
غلام صحیح و سالم خارج شد و سرکارش رفت....
بعد امام رضا فرمود از این جمع شیعه ی من فقط همین غلام است و بس!!!

حالا شما که میگی اون افراد با اون اعتقاداتشون شیعه اند باید اول ببینی شیعه ی واقعی به کی میگن بعد به اونا بگی شیعه!!! اونا محب هستند نه شیعه!

دوست گرامیasad.tehranianبه نظر شما کسی که در آیه ای از قرآن شک کند مسلمان وشیعه است؟حال کسی که شک به احادیث دارد و شک در بود و نبود پیامبر دارد گر چه محب باشد باز هم به آن میتوان گفت شیعه؟لطفا تحقیق کنید جوابتان را با سند بدهید.

سلام و عرض ادب

eslamh;252794 نوشت:
سوالم اینست که آیا تمامی شیعه ها به بهشت میروند؟

نمی توان پذیرفت که به صرف ادعای همراهی با اهل بیت، بدون این که سیرة آنها در عرصه زندگی سایه افکن شود ، برای نجات از جهنم کافی باشد، زیرا در برخی از روایات وارد شده که خداوند بهشت را برای افراد مطیع خلق کرده ، هرچند عبد حبشی باشد و جهنم را برای افراد گنه کار آفریده است ، هرچند از افراد بنی‌هاشم باشند.(بحارالانوار، ج 42، ص 82.)
دو لینک رو خدمتتون تقدیم میکنم، ان شاء الله مطالعه بفرمایید تا پاسخ سوال خود را بگیرید.

آیا در جهان آخرت شیعیان حضرت علی (ع) به شفاعت می رسند وبه بهشت می روند؟

آیا شیعیان به جهنم می روند؟
:Gol:

با سپاس از جواب دوستان

[=B Nazanin]ببینیم قرآن پاسخ این سؤال مهم را چگونه می دهد.
[=B Nazanin]یهود هم معتقد است تنها بهشتی آنان هستند زیرا آنان فقط دوستان خداوند هستند. خداوند به آنها می فرماید: اگر این چنین است آرزوی مرگ کنید:
[=B Nazanin]قُلْ إِنْ كانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ (بقره: 94)
[=B Nazanin]قُلْ يا أَيُّهَا الَّذينَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِياءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ (جمعه: 6)
[=B Nazanin]قرآن در جایی دیگر تبعیت از انبیاء را دلیل بر محبت خداوند معرفی می کند:
[=B Nazanin]قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني‏ يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ (آل عمران: 31)
[=B Nazanin]تبعیت از پیامبران بدون اطاعت از اولی الامر امکان ندارد:
[=B Nazanin]يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ (نساء: 59)
[=B Nazanin]اولی الامر نمی تواند غیر از معصوم باشد زیرا اگر غیر معصوم اولی الامر باشد، یقینا اطاعت از او در بسیاری از موارد در تزاحم با اطاعت از خداوند و پیامبر قرار می گیرد.
[=B Nazanin]بر اساس آیات فوق، شرط بهشتی بودن این است:
[=B Nazanin]شخص بهشتی بنا را بر اطاعت از خداوند می گذارد.
[=B Nazanin]اطاعت از خداوند باید در طول اطاعت از پیامبر اسلام و اهل البیت علیهم السلام باشد. بدون مسیر قرار دادن پیامبر و اهل البیت، نمی توان به اوامر و نواهی خداوند پی برد!
[=B Nazanin]اطاعت از خداوند باید تا حدی باشد که شخص بهشتی راضی باشد در راه او بمیرد و به شهادت رسد.
[=B Nazanin]این افراد قطعا به بهشت می روند ولی دیگر افراد، بسته به میزان اهمیتی که به اطاعت می دهند و حاضرند در راه خداوند جانفشانی کنند، از گناهانشان صرف نظر می شود و باید برای مابقی گناهانشان عذاب ببینند. قسمتی از این عذاب در دنیا خواهد بود و قسمتی هنگام مرگ و بعد برزخ و محشر و اگر باز هم چیزی باقی ماند مدتی را در دوزخ می گذرانند. روایت شده است که بعضی 300 هزار سال در دوزخ می ماند و بعد نجات می یابد.
[=B Nazanin]در نهایت همه آنها که معتقد به اطاعت از اهل البیت هستند هرچند در اعتقادشان ضعیف باشند، به بهشت راه پیدا می کنند ان شاء الله!

[=B Nazanin]در این تاپیک از شما استفاده خواهیم کرد:

[=B Nazanin]تجربه [=B Nazanin]تهذیب

eslamh;252869 نوشت:
نظر شما کسی که در آیه ای از قرآن شک کند مسلمان وشیعه است؟حال کسی که شک به احادیث دارد و شک در بود و نبود پیامبر دارد گر چه محب باشد باز هم به آن میتوان گفت شیعه؟لطفا تحقیق کنید جوابتان را با سند بدهید.

کسی که در آیه ای از قران شک کند مسلمان و شیعه نیست!
کسی که شک به احادیث دارد و شک در بود و نبود پیامبر دارد گرچه محب باشد به آن نمیتوان گفت شیعه!

خب وقتی هردومون با این مطلب موافقیم چرا سند بیارم؟ اصلا اینا که گفتی چه ربطی داشت به پاسخ من؟؟؟
من گفتم شیعه ی واقعی به اون غلام امام رضا میگن نه به من و شما....

به نام خدا

سلام علیکم جمیعا"

این پخش آنلاین را که( اون قسمتی مربوط میشه به اینجا را پخش آنلاین گذاشتم) بخشی از فایلی صوتی در تاپیک زیر هست را آوردم،کاملش در تاپیک زیر :

http://www.askdin.com/thread6717.html

[b]content[/b]


با سلام
امروزحجت الاسلام عالی حدیثی از امام زمان (ع) نقل کردند که مضمونش چنین بود:

شیعیان ما باید تقوی پیشه کنند چون ما باید آنها را به بهشت ببریم و چاره ای نداریم . اگر تقوی پیشه نکنند و گنهکار شوند ناچارا باید در همین دنیا گرفتار بلا شوند تا پاک گردند و آنوقت است که ما را که پدران امتیم از غم گرفتاری خود به رنج و زحمت میاندازند.


eslamh;252794 نوشت:
یکی از دوستان میگفت همه شیعه ها وقتی عذاب گناهانشان را می بینند به بهشت میروند.وقتی فکر کردم و دیدم مردان شیعه ای که حجابشان را رعایت نمیکنند و با لباسی که میپوشند نامحرمان را تحریک میکنند و اگر مومنی را ببینند میخندند و زنان و دخترانی که به زیارتگاهها میروند و بی حجاب میگردند و (به آیات و روایات اعتقادی ندارند) و میگویند دلت پاک باشد یعنی اینکه پیامبر را قبول ندارند چون احادیث را قبول ندارند و وقتی میگویی قرآن گفته است باید حجابت را حفظ کنی میگویند اینها را آخوندها در آورده اند واقعا به بهشت میروند؟یاپیامبر نفرین کرده است این افراد را؟سوالم اینست که آیا تمامی شیعه ها به بهشت میروند؟

کارشناس بحث : کریم

باسلام
مالک اصلی شفاعت خداوند متعال می باشدوهر کسی که در قیامت شفاعت می شود باید به اذن الهی باشد.وما می دانیم خداوند حکیم وعادل است لذا اجازه نمی دهد کسی ناعادلانه وفقط به خاطر اینکه نام شیعه را یدک می کشد شفاعت شودوامام صدق (ع)می فرماید شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد.پس برای شفاعت شدن استحقاق لازم است وشرایطی می خواهد که یکی از آنها اهمیت دادن به نماز است.

از طرف دیگر شیعه بودن شناسنامه ای نیست بلکه با عمل است وکسی که واقعا پیرو اهل بیت باشد وپایبند به سیره وروش آنها باشد شیعه می باشد.


وَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ص‏ أَنَّهُ بَلَغَهُ عَنْ بَعْضِ شِيعَتِهِ‏ تَقْصِيرٌ فِي الْعَمَلِ فَوَعَظَهُمْ وَ غَلَظَ عَلَيْهِمْ فَقَالَ فِي بَعْضِ مَا قَالَ لَهُمْ إِنَّ مَنْ قَصَّرَ فِي شَيْ‏ءٍ مِمَّا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ لَمْ تَنَلْهُ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ لَمْ يَنَلْ مِنْ شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص يَوْمَ الْقِيَامَةِ «7» فَاسْمَعُوا عَنَّا مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَ اعْمَلُوا بِهِ وَ لَا تَعْصُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ تَعْصُونَا بِمُخَالَفَةِ مَا نَقُول‏(دعائم الاسلام ج1ص57)
در این حدیث شریف امام صادق (ع)اشاره می کند که کسی که درانجام واجبی از واجبات الهی کوتاهی کند مورد شفاعت قرار نمی گیرد.
پس دوست عزیز شفاعت گتره ای نیست که هر کس اسم شیعه بر روی او باشد مورد شفاعت قرار گیرد بلکه حساب وکتاب دارد وکسانی که نسبت به انجام تکالیف الهی مقیّد بوده اند ولی گناهانی نیز دارند اگر خداوند اذن دهد مورد شفاعت قرار خواهند گرفت.

شیعیانی که بنا بر معصیت ندارند و هر وقت گناهی از آنها سر می زند، ناراحت از کارشان هستند و آرزو می کنند ای کاش دیگر این اتفاق برایشان نیافتد. آنها اگر هنگام مرگ اعتقادات شیعی خود را داشته باشند ان شاء اله مورد شفاعت اهل البیت علیهم السلام و یاران خاصشان قرار می گیرند.
علت آن هم این است که شیعیان در مقابل پذیرش مهمترین حق، که ولایت امام علی و فرزندان معصوم ایشان علیهم صلوات الله باشد، تکبر نکرده اند! در نتیجه همه معارف دین خود را از اینان گرفته اند و در عصر غیبت نیز پیرو مراجع بزرگوار شیعه بوده اند و در این زمان نیز پشت سر رهبری عزیز درست ترین مواضع را نسبت به مسائل سیاسی داخلی و خارجی دارند، و همچنین از نظر شناخت خداوند و دیگر مسائل معرفتی از سرچشمه وحی و معدنهای علم خود را سیراب نموده اند، قلبشان با محبت اولیاء راستین خداوند غنی شده است.
این چنین افرادی که بسیاری از شیعیان را شامل می شود، حجم زیادی از خطاهای دیگران را ندارند و خداوند هم آنها را به خاطر همین اعتقاداتشان، کفه گناهانشان را سبک می بیند در نتیجه آنها را آمرزیده و به بهشت می برد.
اما مسلمانانی که شیعه نیستند و یا غیر مسلمانان، لجاتشان نسبت به پذیرش ولایت اولیاء راستین خداوند، همه فکر و رفتار و احساسشان را تحت تأثیر قرار داده لذا کفه خوبیهای خود را به هیج نحوی نمی توانند سنگین کنند لذا گناهان رفتاریشان هر چند هم اندک نمی تواند سنگین جلوه می کند و چیزی نمی تواند آن را سبک گرداند!
در این وسط می مانند مستضفین، آنها که حقیقتی به آنها نرسیده است تا انکار و ایمانش مشخص شود، آنها نیز در برزخ و یا قیامت بنوعی مورد آزمون قرار می گیرند و تکلیفشان مشخص خواهد شد.

نه هر شیعه ای که به بهشت نمی رود
مثلا یک قاتل شیعه
که توبه نکرده
حق الناس پشت سرش
بنظر شما میره بهشت

gasam;258650 نوشت:
نه هر شیعه ای که به بهشت نمی رود
مثلا یک قاتل شیعه
که توبه نکرده
حق الناس پشت سرش
بنظر شما میره بهشت

شیعه قتل نمیکنه چون در همه کار ها خدا رو اول میبینه و بعد از آن هم خدا رو دایم رضای خدارو میطلبد و مکارم اخلاقی بالایی دارد چون الگوی پیامبر و امامان هستند و میزان اعمال با آنها سنجیده میشود اگر مومنی دیدی عمل زشتی سرزده ازش با چهار شاهد به دادگاه بیا تا 100 ضربه شلاق بزمیم//////////

روح بخش;258643 نوشت:
شیعیانی که بنا بر معصیت ندارند و هر وقت گناهی از آنها سر می زند، ناراحت از کارشان هستند و آرزو می کنند ای کاش دیگر این اتفاق برایشان نیافتد. آنها اگر هنگام مرگ اعتقادات شیعی خود را داشته باشند ان شاء اله مورد شفاعت اهل البیت علیهم السلام و یاران خاصشان قرار می گیرند.
علت آن هم این است که شیعیان در مقابل پذیرش مهمترین حق، که ولایت امام علی و فرزندان معصوم ایشان علیهم صلوات الله باشد، تکبر نکرده اند! در نتیجه همه معارف دین خود را از اینان گرفته اند و در عصر غیبت نیز پیرو مراجع بزرگوار شیعه بوده اند و در این زمان نیز پشت سر رهبری عزیز درست ترین مواضع را نسبت به مسائل سیاسی داخلی و خارجی دارند، و همچنین از نظر شناخت خداوند و دیگر مسائل معرفتی از سرچشمه وحی و معدنهای علم خود را سیراب نموده اند، قلبشان با محبت اولیاء راستین خداوند غنی شده است.
این چنین افرادی که بسیاری از شیعیان را شامل می شود، حجم زیادی از خطاهای دیگران را ندارند و خداوند هم آنها را به خاطر همین اعتقاداتشان، کفه گناهانشان را سبک می بیند در نتیجه آنها را آمرزیده و به بهشت می برد.
اما مسلمانانی که شیعه نیستند و یا غیر مسلمانان، لجاتشان نسبت به پذیرش ولایت اولیاء راستین خداوند، همه فکر و رفتار و احساسشان را تحت تأثیر قرار داده لذا کفه خوبیهای خود را به هیج نحوی نمی توانند سنگین کنند لذا گناهان رفتاریشان هر چند هم اندک نمی تواند سنگین جلوه می کند و چیزی نمی تواند آن را سبک گرداند!
در این وسط می مانند مستضفین، آنها که حقیقتی به آنها نرسیده است تا انکار و ایمانش مشخص شود، آنها نیز در برزخ و یا قیامت بنوعی مورد آزمون قرار می گیرند و تکلیفشان مشخص خواهد شد.

باتشکر از دوست عزیزمان

پیامبر بزرگوار اسلام راه سعادت ونجات را بعد از خودشان منحصر درپیروی از دو چیز کردند: قرآن واهل بیت(ع)واین حدیث که معروف به حدیث ثقلین بوده ومورد قبول بین شیعه وسنی است . فَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي تَارِكٌ‏ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ‏ أَمَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي فَإِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏(. بحار الأنوار ج‏23 ؛ ص141)


پس کسانی که بعد از رسول خدا پیرو واقعی این دو ثقل بوده وبا توجه به قرآن ومعارف اهلبیت به وظایف خود عمل می کننداهل سعادت هستند واگر گناه ومعصیتی هم داشته باشند انشاءالله مورد شفاعت قرار می گیرندوکسانی که عمدا واز روی تعصب هردو ویا یکی از اینها را کنار گذاشته اند اهل شقاوت وگمراهنتد ومستضعفین هم سرنوشتشان با خداست که امید است آنها را عفوکرده ومشمول رحمت الهی قرار بگیرند.


شیعه یعنی پیرو. شیعه به کسی می گن که پاشو را جای پای کسی که ازش پیروی میکنه بزاره تا راهو گم نکنه. شیعه ی علی ع پاشو جای پای علی ع میزاره پس راه بهشتو گم نمیکنه. تعریف هامون رو از شیعه اصلاح کنیم.

تا اونجایی که من میدونم شیعیان هرگز به صورت منافق و کافر و مشرک از دنیا نمی رند و به همین جهت از آتش و جهنم دایمی و خالدین فیها در امان هستند.

اما ممکنه [="red"]امراض روحی[/] دیگه ای در کنار شیعه بودنشون داشته باشند مثل بد اخلاقی یا ضعف در مقابل غضب یا زود رنجی و امراض دیگه که برای درمان این امراض باید مدتی در جهنم بسوزند.

سعی کنید که امراض روحی خودتونو بشناسید و درمان کنید که خدایی نکرده بعد تولد به آخرت تو بیمارستان جهنم بستری نشید.انشالله.

کی این سوالو پرسیده؟!؟!؟!؟!؟!؟ دلش خوشه ها. تو بقرآن و سنت پیامبر و اهل بیتش عمل کنی و تعبد خدارو بجا بیاوری میری بهشت در غیر این صورت جهنم هستی و هیچ شفیعی نخواهی داشت.

بی بی;270565 نوشت:
کی این سوالو پرسیده؟!؟!؟!؟!؟!؟ دلش خوشه ها. تو بقرآن و سنت پیامبر و اهل بیتش عمل کنی و تعبد خدارو بجا بیاوری میری بهشت در غیر این صورت جهنم هستی و هیچ شفیعی نخواهی داشت.

باسلام وتشکر ازمطالب دوستان
در باب شفاعت چند نکته را متذکر می شوم:
1-شفاعت در لغت اضافه شدن یک چیز به دیگری است ودر بحث ما اضافه شدن کمک ویاری فردی بالامرتبه ودارای شان ووجهه در پیشگاه خداوند به فردی گنهکار ودارای معصیت است که دین او مورد رضایت الهی بوده ولی در کنار آن گناهانی هم انجام داده است تا به وسیله شفاعت از عواقب وعذابهای آن معصیت نجات یابد.

الشَّفَاعَةُ: الانضمام إلى آخر ناصرا له و سائلا عنه، و أكثر ما يستعمل‏

في انضمام من هو أعلى حرمة و مرتبة إلى من هو أدنى. و منه: الشَّفَاعَةُ في القيامة. قال تعالى:
لا يَمْلِكُونَ‏ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً [مريم/ 87]، لا تَنْفَعُ‏ الشَّفاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ‏ [طه/ 109]،(مفردات الفاظ القرآن ج1 457)
2-نکته مهمی که در اینجا هست .ایات بالا نیز به آن اشاره دارد وقبلا نیز اشاره شد شفاعت با اذن الهی است وهیچ کس نمی تواند ادعا کند که حتما شفاعت خواهد شد لذا بحث شفاعت کسی را جری در انجام معاصی نمی کند.
3-یکی دیگر از فوائد شفاعت بحث امید آفرینی است وانسان را نسبت به عاقبت خویش امیدوار می کند تا با انجام معصیتی از روی جهالت یا هوس فکر نکند کار برای او تمام شده است اولا باید توبه کند واگر به هر دلیلی موفق به انجام توبه نشد باز هم امید شفاعت است اگر در صراط مستقیم ثابت قدم بوده ونسبت به ضروریات وفرائض دینی پایبند باشد.
مجمع البحرين ج‏4 353
وَ لا يَشْفَعُونَ‏ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى‏ [21/ 28] و هو! مروي عن الرضا ع، و عن بعض المفسرين و لا يشفعون إلا لمن ارتضى دينه من أهل الكبائر و الصغائر، فأما التائبون من الذنوب فغير محتاجين إلى الشفاعة. قال الصدوق: المؤمن من تسره حسنته و تسوؤه سيئته،(مجمع البحرين ج‏4 353 )

بسیار عالی و مفید بود. هرکه تعبد خدارا بجای آورد میتواند چشم به شفاعت اولیا البته با اجازه او بدوزد...

[="darkorchid"]ما در اعراف- حد فاصل بهشت و جهنم- ايستاده و بر شما احاطه داريم و شيعيان را شفاعت مي‌كنيم. ديگران مي‌گويند: «فما لنا من شافعين و لا صديق» اي كاش كسي هم دست ما را مي‌گرفت. اما آنها كه در دنيا دستشان را به دست معصوم نداده و زندگیشان خالی از منش آنها بوده است، اينجا هم شفاعت نخواهند شد. مومن هوشيار دست شفاعت معصومین را در دنيا دیده و خودش را به آنها خواهند رساند. بسیار روشن است که او مسیر زندگي خود را به گونه اي هدایت می‌كند كه در پناه ائمه «علیه‌السلام» گناه نكند. او به بركت ارتباط با اهل بيت از بسياري از گناهان دور شده و در سايه عصمت ايشان نسبت به آن دسته از گناهان معصوم شده است. به‌گونه‌ای که حتي وسوسه انجام آنها نیز به فكرش خطور نخواهد كرد.[/]

[="purple"]شفاعت به معنای دست رسانیدن است[/].

[="seagreen"]پيامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» مي‌فرمايند[/]:

[="purple"]در قيامت براي گناهكاران امتم كه گناه كبيره مرتكب شدند شفاعت مي كنم. اما مسئله قابل تامل آن است که در برزخ شفاعتی در کار نیست و مسئولیت تمام اعمالمان بر عهده خودمان می‌باشد[/].

البته این نیز موهبتی از جانب خداوند می‌باشد، تا انسان در دنيا مغرور نشده و توبه كند، چرا که در غير اين‌صورت مسلمان از دنيا نرفته است. یادمان باشد که حق‌الله و حق‌الناس را بايد تمام و کمال به جا آوریم. اگر حتي نگاه گناه آلود ويا لذات حرامي در کارنامه عمرمان وجود دارد، بايد به همان اندازه به نفسمان رياضت داده و توبه كنیم.

[="darkorchid"]اهل تسنن هم امت پيامبر محسوب مي‌شوند و بسياري از آنها هم نجات پيدا مي‌كنند مگر كساني كه تعمداً در مقابل پذيرش ولايت امام علي «علیه‌السلام» لجوج بوده‌اند[/].

[="red"]كساني كه شفاعت نمي‌شوند:[/]

1- [="indigo"]اهل نفاق، كفر و شرک[/]

[="indigo"] رحم مادر با دنيا مانند رابطه دنيا با آخرت است و كسي كه در دنيا ناقص متولد شود همواره در رنج بوده و درمان نمي‌شود. تولد ناقص به آخرت هم از چنین قانونی مستثنی نیست.
کسانی كه در دنيا اهل كفر، نفاق و شرك بوده‌اند در آخرت تولد ناقص خواهند داشت و هرگز مورد شفاعت واقع نمي‌شوند. این است مصداق آیه «اولئك اصحاب النار هم فيها خالدون»[/]

2- [="indigo"]افراد شكاك در اصول و اعتقادات ديني[/]

[="indigo"]«ان الشًفاعه لا تًكونٌ لِاهل الشًك و الشٍرك». كساني كه نسبت به اصول اعتقادی و اساسی دین ترديد داشته و به يقين نرسيدند، اهل كفر و شرك می‌باشند. در حركت به سمت ابديت، باور اصول اعتقادی بسيار مهم بوده و بدون آن حركت جدي و اثرگذاری براي ابديت نخواهیم داشت. در این‌صورت قطعا براي شرايط زيستي بهشت نیز تربيت و آماده نمی‌شویم[/].

[="red"] بنابراین دوستان توجه داشته باشند که به محض اینکه شبهه برایشان پیش آمد سریعا در جهت رفع این شبهه که مانند غده ای سرطانی برای روح عمل میکند اقدام نمایند.[/]

3- [="indigo"]كساني كه به اهل بيت «علیه‌السلام»جسارت مي‌كنند[/]

[="indigo"]«و لو ان ناصبا شفع له بني مرسل و ملك مقرب ما شفعوا» اگر کسی به اهل بيت «علیه‌السلام» توهين و جسارت كرده و دشمن ايشان باشد، حتي اگر همه انبياء و ملك هاي مقرب شفاعتش كنند، مورد شفاعت قرار نخواهد گرفت. چرا كه اهل بيت «علیه‌السلام» متخصصان معصومي اند كه فرد با دشمني با آنها خود را از درمان و رشد در سایه ايشان محروم مي‌كند.[/]

4-[="indigo"] كساني كه به اهل بيت «علیه‌السلام» آزار رسانده باشند[/].

5- [="indigo"]كسي كه اهل مجادله بوده و بخواهد به هر طريقي ثابت كند حق با او بوده است[/].

6- [="indigo"]نسبت به نماز بي‌اهميت باشد.
[/]

7- [="indigo"]اهل قمار و شراب باشد.[/]

[="red"]منبع : سلسه مباحث استاد محمد شجاعی مم باب مقام محمود[/]

سلام
در حدیث داریم که حدود 700000 هزار نفر از شیعیان بدون حساب به بهشت می روند یا در کلام امام حسین داریم که شیعیان ما همه شهید هستند و شهید هم که یک درب برای او در بهشت در نظر گرفته اند از این مقام بالاتر .
یا داریم که 5 درب بهشت برای دوستداران امام علی در نظر گرفته شده است

باسلام خدمت همه دوستان وتشکر از مطالب مفید آنها،
شفاعت از اعتقادات مسلم همه مسلمانان است ولی اینطور نیست که فقط قشر خاصی شفاعت شوند بلکه دارای اصولی است وما در پست های قبلی مقداری از انها را توضیح دادیم وخلاصه اینطور نیست که شفاعت گتره ای بوده وحساب وکتابی نداشته باشد.
در این پست شافعان قیامت وکسانی را که مورد شفاعت قرارمی گیرندبراساس منابع دینی بیان می کنیم .
شافعان قیامت:
1-انبیاءوائمه (ع): رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): لِكُلِّ نَبِيٍّ شَفَاعَةٌ، وَ إِنِّي خَبَأْتُ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ، أَ فَتَرَى لَا أَكُونُ مِنْهُمْ.0الفصول المختاره،شیخ مفید)
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ وَ هُوَ يَوَدُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا.
از این دو حدیث استفاده می شود که انبیاءالهی وائمه(ع)از شافعان روز محشر هستند.

2-مومنان وشیعیان اهل بیت(ع): عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَشْفَعُ لِجَارِهِ وَ مَا لَهُ حَسَنَةٌ فَيَقُولُ يَا رَبِّ جَارِي كَانَ يَكُفُّ عَنِّي الْأَذَى فَيُشَفَّعُ فِيهِ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا رَبُّكَ وَ أَنَا أَحَقُّ مَنْ كَافَى عَنْكَ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ وَ مَا لَهُ مِنْ حَسَنَةٍ- وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِينَ شَفَاعَةً لَيَشْفَعُ لِثَلَاثِينَ إِنْسَاناً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَقُولُ أَهْلُ‏ النَّارِ- فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ‏ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏.امام باقر (ع)می فرماید:کمترین مقداری که یک مومن شفاعت خواهد کرد30ففر انسان است.

3-شهداء:
يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ أي لا تنفع ذلك اليوم شفاعة أحد في غيره إلا شفاعة من أذن الله له في أن يشفع و رضي قوله فيها من الأنبياء و الأولياء و الصالحين و الصديقين و الشهداء(بحارالانوار ج7ص47)
علامه مجلسی در اینجا اشاره می کند که در این روز شفاعت هیچکس بجز کسانی که از طرف خداوند ماذون در شفاعت هستند فائده نداردکه انها هم عبارت ازانبیاءو اولیای الهی وصالحین وصدیقین وشهداءباشند.
4- نمازگزاران واقعی:
وَ مِنْهُ عَنْهُ ص‏ مَنْ صَلَّى سِتّاً لَيْلَةَ الْعِيدِ فِي كُلٍّ بِالْحَمْدِ مَرَّةً وَ التَّوْحِيدِ خَمْساً شَفَعَ فِي أَهْلِ‏ بَيْتِهِ كُلِّهِمْ وَ إِنْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ قِيلَ وَ لِمَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُحْسِنَ لَا يَحْتَاجُ إِلَى الشَّفَاعَةِ إِنَّمَا الشَّفَاعَةُ لِكُلِّ هَالِك‏.
کسانی که مورد شفاعت قرار می گیرند:
1-دوستداران اهل بیت(ع):
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ وَ هُوَ يَوَدُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا
همیشه ملازم محبت ما اهل بیت باشیدچون هر کس خدارا ملاقات کنددرحالی که ما اهل بیت را دوست می دارد با شفاعت ما وارد بهشت خواهدشد.
2-گناهکاران:
رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): لِكُلِّ نَبِيٍّ شَفَاعَةٌ، وَ إِنِّي خَبَأْتُ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ
برای هر پیامبری شفاعتی است ومن شفاعتم را حفظ کرده ام برای صاحبان گناهان کبیره از امتم در روز قیامت.
3-مستضعفین:
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنْ كَانَ مُسْتَضْعَفاً فَقُلِ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ‏ وَ إِذَا كُنْتَ لَا تَدْرِي مَا حَالُهُ فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ يُحِبُّ الْخَيْرَ وَ أَهْلَهُ‏ فَاغْفِرْ لَهُ وَ ارْحَمْهُ وَ تَجَاوَزْ عَنْهُ وَ إِنْ كَانَ الْمُسْتَضْعَفُ مِنْكَ بِسَبِيلٍ‏ فَاسْتَغْفِرْ لَهُ عَلَى وَجْهِ الشَّفَاعَةِ لَا عَلَى وَجْهِ الْوَلَايَةِ (اصول کافی ج3ص1789)
در اینجاامام اشاره می کند که خدایا اگر این شخص مستضعف باشد اورا ببخش از باب شفاعت.

4-اهل توحید:
وَ مُذْنِبُو أَهْلِ‏ التَّوْحِيدِ لَا يَخْلُدُونَ فِي النَّارِ وَ يَخْرُجُونَ مِنْهَا وَ الشَّفَاعَةُ جَائِزَةٌ لَهُمْ،کسانی که اهل توحید باشندبه طور دائم در جهنم نمی مانندوشفاعت برای آنها جائز است.

5-زائران قبور ائمه(ع)وتعمیر کنندگان آنها:
12 مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي السريري [السَّرِيُ‏] عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَلَوِيِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ زَيْدٍ عَنْ أَبِي عَامِرٍ وَاعِظِ أَهْلِ‏ الْحِجَازِ عَنِ الصَّادِقِ ع عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ‏ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِعَلِيٍّ ع يَا أَبَا الْحَسَنِ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قَبْرَكَ وَ قَبْرَ وُلْدِكَ بِقَاعاً مِنْ بِقَاعِ الْجَنَّةِ وَ عَرْصَةً مِنْ عَرَصَاتِهَا وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قُلُوبَ نُجَبَاءَ مِنْ خَلْقِهِ وَ صَفْوَةٍ مِنْ عِبَادِهِ تَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ تَتَحَمَّلُ الْمَذَلَّةَ وَ الْأَذَى فِيكُمْ فَيَعْمُرُونَ قُبُورَكُمْ وَ يُكْثِرُونَ زِيَارَتَهَا تَقَرُّباً مِنْهُمْ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَوَدَّةً مِنْهُمْ لِرَسُولِهِ أُولَئِكَ يَا عَلِيُّ الْمَخْصُوصُونَ بِشَفَاعَتِي‏ وَ الْوَارِدُونَ حَوْضِي‏. خداوندقلوب بر گزیدگان از بندگانش را سوی شما قرار داده وآنها سدر راه زیارت شما سختیها واذیتها را تحمل می کنندوقبور شما را اباد کرده وزیاد به زیارت انها می روند...یا علی انها افراد خاص مورد شفاعت من هستند.

حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ زَكَرِيَّا الْمُؤْمِنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى الْكَاهِلِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي كَرَامَةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ فِي شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص فَلْيَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَائِراً يَنَالُ مِنَ اللَّهِ الْفَضْلَ وَ الْكَرَامَةَ [أَفْضَلَ الْكَرَامَةِ] وَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ لَا يَسْأَلُهُ عَنْ ذَنْبٍ عَمِلَهُ فِي حَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ جِبَالِ تِهَامَةَ وَ زَبَدِ الْبَحْرِ إِنَّ الْحُسَيْنَ ع قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ عَطْشَاناً هُوَ وَ أَهْلُ‏ بَيْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ.
کسی که می خواهد در قیامت کرامت داشته ومورد شفاعت رسول خدا قرار گیرد زائر امام حسین(ع)باشد...
کسانی که شفاعت نمی شوند:
1-دشمنان اهل بیت(ع)

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِنَّ لَنَا جَاراً يَنْتَهِكُ الْمَحَارِمَ كُلَّهَا حَتَّى إِنَّهُ لَيَتْرُكُ الصَّلَاةَ فَضْلًا عَنْ غَيْرِهَا فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ أَعْظَمَ ذَلِكَ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَنْ هُوَ شَرٌّ مِنْهُ قُلْتُ بَلَى قَالَ النَّاصِبُ لَنَا شَرٌّ مِنْهُ أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يُذْكَرُ عِنْدَهُ أَهْلُ‏ الْبَيْتِ فَيَرِقُّ لِذِكْرِنَا إِلَّا مَسَحَتِ الْمَلَائِكَةُ ظَهْرَهُ وَ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ كُلُّهَا إِلَّا أَنْ يَجِي‏ءَ بِذَنْبٍ يُخْرِجُهُ مِنَ الْإِيمَانِ وَ إِنَّ الشَّفَاعَةَ لَمَقْبُولَةٌ وَ مَا تُقُبِّلَ فِي نَاصِبٍ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَشْفَعُ لِجَارِهِ وَ مَا لَهُ حَسَنَةٌ فَيَقُولُ يَا رَبِّ جَارِي كَانَ يَكُفُّ عَنِّي الْأَذَى فَيُشَفَّعُ فِيهِ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا رَبُّكَ وَ أَنَا أَحَقُّ مَنْ كَافَى عَنْكَ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ وَ مَا لَهُ مِنْ حَسَنَةٍ- وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِينَ شَفَاعَةً لَيَشْفَعُ لِثَلَاثِينَ إِنْسَاناً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَقُولُ أَهْلُ‏ النَّارِ- فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ‏ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏
طبق این حدیث واحادیث بی شمار دیگر ناصبی ها یعنی دشمنان ائمه وکسانی که به آنها دشنام می دهند به هیچ وجه مورد شفاعت قرار نمی گیرند.

2-کفارومشرکین واهل شک:

لَا يُخْرِجُ مِنَ النَّارِ كَافِراً وَ قَدْ أَوْعَدَهُ النَّارَ وَ الْخُلُودَ فِيهَا وَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ
و الشفاعة لا تكون لأهل‏ الشك و الشرك، و لا لأهل الكفر و الجحود، بل تكون للمذنبين من أهل التوحيد.(کتاب اعتقادات شیخ صدوق)
و اعتقادنا في النّار أنّها دار الهوان، و دار الانتقام من أهل‏ الكفر و العصيان، و لا يخلد فيها إلّا أهل الكفر و الشرك. و أمّا المذنبون من أهل التوحيد، فإنّهم يخرجون منها بالرحمة التي تدركهم، و الشفاعة التي تنالهم0(همان)
طبق حدیث فوق وفرمایشات شیخ صدوق که بر گرفته از احادیث می باشد کسانی که کافر ومشرک ویا در امر توحید وضروریات دینی مرددوشاک باشند مورد شفاعت قرار نمی گیرند.
شیخ مفید می گوید:
ليس أحد من أهل‏ القبلة يدين بجواز الشفاعة للكفار،کسی از مسلمانان معتقد به جواز شفاعت کفار نیست.
3-ستمگران: ظالمان مورد شفاعت قرار نمی گیرند.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ شَفَاعَتِي‏ لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي مَا خَلَا الشِّرْكَ وَ الظُّلْم‏(الفصول المختاره)
شفاعت من برای گناهکاران از امتم است مگر بذای مشرک وستمگر.

4-کسانی که به شفاعت اعتقاد ندارند.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِحَوْضِي فَلَا أَوْرَدَهُ اللَّهُ حَوْضِي وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِشَفَاعَتِي‏ فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِي.
کسی که به شفاعت کردن من معتقد نباشدشفاعتم به او نمی رسد.

5-قاتلان امام حسین(ع):
قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ الرَّحْمَنِ الْبَلْخِيُّ [السُّلَمِيُ‏] قَالَ لِي أَبُو الْحُسَيْنِ وَ أَخْبَرَنِي عَمِّي عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي نَصْرٍ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ‏ بَيْتِ الْمَقْدِسِ أَنَّهُ قَالَ: وَ اللَّهِ لَقَدْ عَرَفْنَا أَهْلَ‏ بَيْتِ الْمَقْدِسِ وَ نَوَاحِيهَا عَشِيَّةَ قَتْلِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ- قَالَ مَا رَفَعْنَا حَجَراً وَ لَا مَدَراً وَ لَا صَخْراً إِلَّا وَ رَأَيْنَا تَحْتَهَا دَماً عَبِيطاً يَغْلِي وَ احْمَرَّتِ الْحِيطَانُ كَالْعَلَقِ وَ مُطِرَ ثَلَاثَةَ أَيَّامِ دَماً عَبِيطاً وَ سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِي فِي جَوْفِ اللَّيْلِ يَقُولُ-


أَ تَرْجُو أُمَّةٌ قَتَلَتْ حُسَيْناً



شَفَاعَةَ جَدِّهِ يَوْمَ الْحِسَابِ‏

مَعَاذَ اللَّهِ لَا نِلْتُمْ يَقِيناً


6-حرام خور،شارب ومدمن خمر،اهل زنای محسنه:
وَ لَا يَرِدُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ أَكَلَ مَالًا حَرَاماً لَاوَاللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا يَشْرَبُ مِنْ حَوْضِهِ وَ لَا تَنَالُهُ شَفَاعَتُهُ‏ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا مَنْ أَدْمَنَ شَيْئاً «4» مِنْ هَذِهِ الْأَشْرِبَةِ الْمُسْكِرَةِ وَ لَا مَنْ زَنَى بِمُحْصَنَةٍ «5» لَا وَ اللَّهِ وَ لَا مَنْ لَمْ يَعْرِفْ حَقِّي وَ لَا حَقَّ أَهْلِ‏ بَيْتِي وَ هِيَ أَوْجَبُهُنَّ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا يَرِدُ عَلَيْهِ مَنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ لَا مَنْ شَبِعَ وَ جَارُهُ الْمُؤْمِنُ جَائِعٌ وَ لَا يَرِدُ عَلَيْهِ مَنْ لَمْ يَكُنْ قَوَّاماً لِلَّهِ بِالْقِسْط(دعائم الاسلام)
طبق این حدیث کسی که مال حرام بخوردویا شراب درست کند ویا اهل زنای محسنه باشد ویا سیر باشد در حالی که همسایه اش گرسنه است مورد شفاعت قرار نمی گیرد.
خلاصه:
با توجه به احادیث بالا به طور کلی چند مطلب در باب شفاعت به دست می ایدوان اینکه کسانی که اهل توحید بوده ودارای اعتقادات صحیح باشند ولی در عین حال گناهانی انجام داده باشند مورد شفاعت قرار می گیرند واین مساله منحصر به عنوان شیعه داشتن نیست چون شیعه نیازی به شفاعت ندارد انچنان که شیعه را تعریف کرده اند وما در اینجا یک نمونه انرا بیان می کنیم:
وَ قَالَ جَابِرُ بْنُ يَزِيدَ الْجُعْفِيُ‏ دَخَلْتُ عَلَى مَوْلَايَ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع فَقَالَ يَا جَابِرُ لَيْسَ مَنِ انْتَحَلَ التَّشَيُّعَ وَ حُبَّنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ بِلِسَانِهِ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلَا تَذْهَبَنَّ بِكُمُ الْمَذَاهِبُ فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ إِنَّ شِيعَتَنَا لَا يَطْمَعُونَ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا يَهِرُّونَ هَرِيرَ الْكِلَابِ وَ إِنَّ شِيعَتَنَا أَهْلُ التَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ التَّعَبُّدِ وَ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ تَعَهُّدِ الْإِخْوَانِ وَ مُوَاصَلَةِ الْجِيرَانِ وَ الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاكِينِ وَ الْأَرَامِلِ وَ الْأَيْتَامِ وَ الْغَارِمِينَ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةِ الْأَرْحَامِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَثْرَةِ الذِّكْرِ لِلَّهِ تَعَالَى وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ فَقَالَ جَابِرٌ يَا مَوْلَايَ مَا أَعْرِفُ أَحَداً الْيَوْمَ بِهَذِهِ الصِّفَات‏.
در این حدیث امام باقر شیعه را فردی متقی ومطیع خداوند واهل تواضع،تعبد،تلاش،کمک کننده به فقراءیتیمان معرفی می کند وکسی راستگو ،ادائکننده امانت فتلاوت کننده قران،کثیرالذکر،ودیگر صفات نیکو معرفی می کند.
از طرف دیگر پیامبر اسلام می فرماید:


شَفَاعَةَ أَحْمَدَ وَ أَبِي تُرَابٍ






إِنَّمَا شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي فَأَمَّا الْمُحْسِنُونَ فَمَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ
وشیعیان همان محسنان هستندولذا کسانی که محب ائمه بوده ویا مستضعف باشند وبا حق عناد نداشته باشند مورد شفاعت قرار می گیرند.

asad;253123 نوشت:
کسی که در آیه ای از قران شک کند مسلمان و شیعه نیست!
کسی که شک به احادیث دارد و شک در بود و نبود پیامبر دارد گرچه محب باشد به آن نمیتوان گفت شیعه!

خب وقتی هردومون با این مطلب موافقیم چرا سند بیارم؟ اصلا اینا که گفتی چه ربطی داشت به پاسخ من؟؟؟
من گفتم شیعه ی واقعی به اون غلام امام رضا میگن نه به من و شما....


البته تا اونجایی که من میدونم شک باعث بهشتی یا جهنمی بودن انسان نمیشه. نمونش اینه که حضرت ابراهیم به برا اینکه دلش آروم بگیره گفت خدا بهم قیامت رو نشون بده(قضیه پرندگان). حال باز میدونس ولی از خدا خواست.
حالا تا زمانی که شک کسی باعث فتنه نشده، مشکلی نداره. مثلا چطوری خدا میخواد ما رو زنده کنه در حالی که بدن پوسیده ما میشه بدن یه نفر دیگه توی گذر زمان.
حال من نوعی هم نماز میخونم هم روزه و خلاصه بچه مثبت هستم ولی در عین حال این سوالی بدون جواب برام هس.

جمع بندی موضوع:آیا تمام شیعه ها به بهشت می روند؟
سوال:آیا تمامی شیعه ها با شفاعت به بهشت می روند؟
جواب: مالک اصلی شفاعت خداوند متعال می باشدوهر کسی که در قیامت شفاعت می شود باید به اذن الهی باشد.وما می دانیم خداوند حکیم وعادل است لذا اجازه نمی دهد کسی ناعادلانه وفقط به خاطر اینکه نام شیعه را یدک می کشد شفاعت شودوامام صادق (ع)می فرماید شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد.پس برای شفاعت شدن استحقاق لازم است وشرایطی می خواهد که یکی از آنها اهمیت دادن به نماز است..
از طرف دیگر شیعه بودن شناسنامه ای نیست بلکه با عمل است وکسی که واقعا پیرو اهل بیت باشد وپایبند به سیره وروش آنها باشد شیعه می باشد.
[="blue"]وَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ص‏ أَنَّهُ بَلَغَهُ عَنْ بَعْضِ شِيعَتِهِ‏ تَقْصِيرٌ فِي الْعَمَلِ فَوَعَظَهُمْ وَ غَلَظَ عَلَيْهِمْ فَقَالَ فِي بَعْضِ مَا قَالَ لَهُمْ إِنَّ مَنْ قَصَّرَ فِي شَيْ‏ءٍ مِمَّا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ لَمْ تَنَلْهُ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ لَمْ يَنَلْ مِنْ شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص يَوْمَ الْقِيَامَةِ «7» فَاسْمَعُوا عَنَّا مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَ اعْمَلُوا بِهِ وَ لَا تَعْصُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ تَعْصُونَا بِمُخَالَفَةِ مَا نَقُول‏(دعائم الاسلام ج1ص57)[/]
در این حدیث شریف امام صادق (ع)اشاره می کند که کسی که درانجام واجبی از واجبات الهی کوتاهی کند مورد شفاعت قرار نمی گیرد.
پس دوست عزیز شفاعت گتره ای نیست که هر کس اسم شیعه بر روی او باشد مورد شفاعت قرار گیرد بلکه حساب وکتاب دارد وکسانی که نسبت به انجام تکالیف الهی مقیّد بوده اند ولی گناهانی نیز دارند اگر خداوند اذن دهد مورد شفاعت قرار خواهند گرفت.
سوال:شیعه کیست؟وبه چه کسی شیعه گفته می شود؟
جواب:شیعه به کسی می گویند که محب اهل بیت(ع)بوده ودر رفتار ومنش ومعارف واعتقادات پیرو آنها باشد،ومعرفت دینی واحکام خود را از آنها یاد بگیرد.اما در احادیث اوصافی برای شیعیان نقل شده که مجموع انها را شیخ صدوق در کتاب صفات الشیعه جمع آوری کرده است.از جمله امیرالمومنین در کتاب غرر الحکم می فرماید:خداوند توجهی بر زمین فرمود وبقرای ما شیعیانی برگزید،که ما را یاری کنند،در شادی ما شاد باشند ودر حزن واندوه ما محزون باشند،جانها ومالهای خود را در راه ما بذل کنند،اینها از ما هستند وبه سوی ما باز می گردند.(حدیث4914)
شیعیان ما همچون ترنج هستند،بویش خوش وظاهر وباطنش نیکو است.(همان حدیث4916)
پس شیعه واقعی وارد جهنم نمی شود چون اصلا اهل گناه نیست بلکه ظاهر وباطنی نیکو دارد واعمال ورفتار خود را با سیره وروش اهل بیت تنظیم می کند.
سوال:آیا شیعیان به جهنم می روند؟
جواب:شیعه به معنای واقعی آن چنانکه در فرمایشات امام علی (ع)نقل شد اهل بهشت است چون خطایی از او سر نمی زند،اما شیعه را در معنای عام آن در مورد همه کسانی که شیعه زاده هستند ومحبت آن حضرات را در دل دارند به کار می برند هرچند خیلی از اینها اهل گناه هستند.که به تعبیر امام باقر (ع) خوب است که به اینها گفته شود محب نه شیعه.بنابراین ما در حدیث داریم که بعضی از مومنان ومحبین اهل بیت که اهل گناه بوده اند وبه هر دلیلی گناهان آنها تا قیامت بخشیده نشده واز گناه پاک نشده اند مدتی در جهنم خواهند بود تا از گناه پاک شوند وبعد وارد بهشت خواهندشد.خلاصه اینکه محب وشیعه اهل بیت برای همیشه در جهنم نمی ماند.
چه کسانی به بهشت می روند؟
جواب: پیامبر بزرگوار اسلام راه سعادت ونجات را بعد از خودشان منحصر درپیروی از دو چیز کردند: قرآن واهل بیت(ع)واین حدیث که معروف به حدیث ثقلین بوده ومورد قبول بین شیعه وسنی است .[="blue"]فَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي تَارِكٌ‏ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ‏ أَمَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي فَإِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏(. بحار الأنوار ج‏23 ؛ ص141)[/]
پس کسانی که بعد از رسول خدا پیرو واقعی این دو ثقل بوده وبا توجه به قرآن ومعارف اهلبیت به وظایف خود عمل می کننداهل سعادت هستند واگر گناه ومعصیتی هم داشته باشند انشاءالله مورد شفاعت قرار می گیرندوکسانی که عمدا واز روی تعصب هردو ویا یکی از اینها را کنار گذاشته اند اهل شقاوت وگمراهنتد ومستضعفین هم سرنوشتشان با خداست که امید است آنها را عفوکرده ومشمول رحمت الهی قرار بگیرند.
سوال:شفاعت به چه معناست؟
جواب: شفاعت در لغت اضافه شدن یک چیز به دیگری است ودر بحث ما اضافه شدن کمک ویاری فردی بالامرتبه ودارای شان ووجهه در پیشگاه خداوند به فردی گنهکار ودارای معصیت است که دین او مورد رضایت الهی بوده ولی در کنار آن گناهانی هم انجام داده است تا به وسیله شفاعت از عواقب وعذابهای آن معصیت نجات یابد .
[="blue"] الشفاعة الانضمام إلى آخر ناصرا له و سائلا عنه، و أكثر ما يستعمل‏
في انضمام من هو أعلى حرمة و مرتبة إلى من هو أدنى. و منه
لایملکون الشفاعةإِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً [مريم/ 87ُ لاتنفع إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ‏ [طه/]،(مفردات الفاظ القرآن ج1 457) [/]

سوال:شافعان قیامت چه کسانی هستند؟
جواب: شافعان قیامت:
[="blue"]1-انبیاءوائمه (ع):رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): لِكُلِّ نَبِيٍّ شَفَاعَةٌ، وَ إِنِّي خَبَأْتُ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ، أَ فَتَرَى لَا أَكُونُ مِنْهُمْ.0الفصول المختاره،شیخ مفید)
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ وَ هُوَ يَوَدُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا.[/]
از این دو حدیث استفاده می شود که انبیاءالهی وائمه(ع)از شافعان روز محشر هستند.

2-مومنان وشیعیان اهل بیت(ع): عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:
إِ[="blue"]نَّ الْمُؤْمِنَ لَيَشْفَعُ لِجَارِهِ وَ مَا لَهُ حَسَنَةٌ فَيَقُولُ يَا رَبِّ جَارِي كَانَ يَكُفُّ عَنِّي الْأَذَى فَيُشَفَّعُ فِيهِ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا رَبُّكَ وَ أَنَا أَحَقُّ مَنْ كَافَى عَنْكَ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ وَ مَا لَهُ مِنْ حَسَنَةٍ- وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِينَ شَفَاعَةً لَيَشْفَعُ لِثَلَاثِينَ إِنْسَاناً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَقُولُ أَهْلُ‏ النَّارِ- فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ‏ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏.[/]امام باقر (ع)می فرماید:کمترین مقداری که یک مومن شفاعت خواهد کرد30ففر انسان است.

3-شهداء:
[="blue"]يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ أي لا تنفع ذلك اليوم شفاعة أحد في غيره إلا شفاعة من أذن الله له في أن يشفع و رضي قوله فيها من الأنبياء و الأولياء و الصالحين و الصديقين و الشهداء(بحارالانوار ج7ص47)[/]
علامه مجلسی در اینجا اشاره می کند که در این روز شفاعت هیچکس بجز کسانی که از طرف خداوند ماذون در شفاعت هستند فائده نداردکه انها هم عبارت ازانبیاءو اولیای الهی وصالحین وصدیقین وشهداءباشند.
4- نمازگزاران واقعی:
[="blue"]وَ مِنْهُ عَنْهُ ص‏ مَنْ صَلَّى سِتّاً لَيْلَةَ الْعِيدِ فِي كُلٍّ بِالْحَمْدِ مَرَّةً وَ التَّوْحِيدِ خَمْساً شَفَعَ فِي أَهْلِ‏ بَيْتِهِ كُلِّهِمْ وَ إِنْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ قِيلَ وَ لِمَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُحْسِنَ لَا يَحْتَاجُ إِلَى
الشَّفَاعَةِ إِنَّمَا الشَّفَاعَةُ لِكُلِّ هَالِك‏.[/]
سوال:چه کسانی شفاعت می شوند؟
جواب:کسانی که مورد شفاعت قرار می گیرند:
1-دوستداران اهل بیت(ع):قَ[="blue"]الَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ وَ هُوَ يَوَدُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا[/]
همیشه ملازم محبت ما اهل بیت باشیدچون هر کس خدارا مل
اقات کنددرحالی که ما اهل بیت را دوست می دارد با شفاعت ما وارد بهشت خواهدشد.
2-گناهکاران:
[="blue"]رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): لِكُلِّ نَبِيٍّ شَفَاعَةٌ، وَ إِنِّي خَبَأْتُ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ[/]
برای هر پیامبری شفاعتی است ومن شفاعتم را حفظ کرده ام برای صاحبان گناهان کبیره از امتم در روز قیامت.
3-مستضعفین:
[="blue"]عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنْ كَانَ مُسْتَضْعَفاً فَقُلِ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ‏ وَ إِذَا كُنْتَ لَا تَدْرِي مَا حَالُهُ فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ يُحِبُّ الْخَيْرَ وَ أَهْلَهُ‏ فَاغْفِرْ لَهُ وَ ارْحَمْهُ وَ تَجَاوَزْ عَنْهُ وَ إِنْ كَانَ الْمُسْتَضْعَفُ مِنْكَ بِسَبِيلٍ‏فَاسْتَغْفِرْ لَهُ عَلَى وَجْهِ الشَّفَاعَةِ لَا عَلَى وَجْهِ الْوَلَايَةِ (اصول کافی ج3ص1789)[/]
در اینجاامام اشاره می کند که خدایا اگر این شخص مستضعف باشد اورا ببخش از باب شفاعت.

4-اهل توحید:
[="blue"]وَ مُذْنِبُو أَهْلِ‏ التَّوْحِيدِ لَا يَخْلُدُونَ فِي النَّارِ وَ يَخْرُجُونَ مِنْهَا وَ الشَّفَاعَةُ جَائِزَةٌ لَهُمْ،[/]کسانی که اهل توحید باشندبه طور دائم در جهنم نمی مانندوشفاعت برای آنها جائز است.

5-زائران قبور ائمه(ع)وتعمیر کنندگان آنها:
12[="blue"] مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي السريري [السَّرِيُ‏] عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَلَوِيِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ زَيْدٍ عَنْ أَبِي عَامِرٍ وَاعِظِ أَهْلِ‏ الْحِجَازِ عَنِ الصَّادِقِ ع عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ‏ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِعَلِيٍّ ع يَا أَبَا الْحَسَنِ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قَبْرَكَ وَ قَبْرَ وُلْدِكَ بِقَاعاً مِنْ بِقَاعِ الْجَنَّةِ وَ عَرْصَةً مِنْ عَرَصَاتِهَا وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قُلُوبَ نُجَبَاءَ مِنْ خَلْقِهِ وَ صَفْوَةٍ مِنْ عِبَادِهِ تَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ تَتَحَمَّلُ الْمَذَلَّةَ وَ الْأَذَى فِيكُمْ فَيَعْمُرُونَ قُبُورَكُمْ وَ يُكْثِرُونَ زِيَارَتَهَا تَقَرُّباً مِنْهُمْ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَوَدَّةً مِنْهُمْ لِرَسُولِهِ أُولَئِكَ يَا عَلِيُّ الْمَخْصُوصُونَ بِشَفَاعَتِي‏ وَ الْوَارِدُونَ حَوْضِي‏. [/]خداوندقلوب بر گزیدگان از بندگانش را سوی شما قرار داده وآنها سدر راه زیارت شما سختیها واذیتها را تحمل می کنندوقبور شما را اباد کرده وزیاد به زیارت انها می روند...یا علی انها افراد خاص مورد شفاعت من هستند.

[="blue"]حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ زَكَرِيَّا الْمُؤْمِنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى الْكَاهِلِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي كَرَامَةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ فِي شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص فَلْيَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَائِراً يَنَالُ مِنَ اللَّهِ الْفَضْلَ وَ الْكَرَامَةَ [أَفْضَلَ الْكَرَامَةِ] وَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ لَا يَسْأَلُهُ عَنْ ذَنْبٍ عَمِلَهُ فِي حَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ جِبَالِ تِهَامَةَ وَ زَبَدِ الْبَحْرِ إِنَّ الْحُسَيْنَ ع قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ عَطْشَاناً هُوَ وَ أَهْلُ‏ بَيْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ.[/]
سوال:چه کسانی محروم از شفاعت هستند؟
جواب:کسانی که شفاعت نمی شوند:
1-دشمنان اهل بیت(ع)

[="blue"]عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِنَّ لَنَا جَاراً يَنْتَهِكُ الْمَحَارِمَ كُلَّهَا حَتَّى إِنَّهُ لَيَتْرُكُ الصَّلَاةَ فَضْلًا عَنْ غَيْرِهَا فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ أَعْظَمَ ذَلِكَ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَنْ هُوَ شَرٌّ مِنْهُ قُلْتُ بَلَى قَالَ النَّاصِبُ لَنَا شَرٌّ مِنْهُ أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يُذْكَرُ عِنْدَهُ أَهْلُ‏ الْبَيْتِ فَيَرِقُّ لِذِكْرِنَا إِلَّا مَسَحَتِ الْمَلَائِكَةُ ظَهْرَهُ وَ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ كُلُّهَا إِلَّا أَنْ يَجِي‏ءَ بِذَنْبٍ يُخْرِجُهُ مِنَ الْإِيمَانِ وَ إِنَّ الشَّفَاعَةَ لَمَقْبُولَةٌ وَ مَا تُقُبِّلَ فِي نَاصِبٍ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَشْفَعُ لِجَارِهِ وَ مَا لَهُ حَسَنَةٌ فَيَقُولُ يَا رَبِّ جَارِي كَانَ يَكُفُّ عَنِّي الْأَذَى فَيُشَفَّعُ فِيهِ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا رَبُّكَ وَ أَنَا أَحَقُّ مَنْ كَافَى عَنْكَ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ وَ مَا لَهُ مِنْ حَسَنَةٍ- وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِينَ شَفَاعَةً لَيَشْفَعُ لِثَلَاثِينَ إِنْسَاناً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَقُولُ أَهْلُ‏ النَّارِ- فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ‏ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏[/]
طبق این حدیث واحادیث بی شمار دیگر ناصبی ها یعنی دشمنان ائمه وکسانی که به آنها دشنام می دهند به هیچ وجه مورد شفاعت قرار نمی گیرند.

2-کفارومشرکین واهل شک:

[="blue"]لَا يُخْرِجُ مِنَ النَّارِ كَافِراً وَ قَدْ أَوْعَدَهُ النَّارَ وَ الْخُلُودَ فِيهَا وَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ[/]
[="darkorchid"]و الشفاعة لا تكون لأهل‏ الشك و الشرك، و لا لأهل الكفر و الجحود، بل تكون للمذنبين من أهل التوحيد.(کتاب اعتقادات شیخ صدوق)
و اعتقادنا في النّار أنّها دار الهوان، و دار الانتقام من أهل‏ الكفر و العصيان، و لا يخلد فيها إلّا أهل الكفر و الشرك. و أمّا المذنبون من أهل التوحيد، فإنّهم يخرجون منها بالرحمة التي تدركهم، و الشفاعة التي تنالهم0(همان)[/]
طبق حدیث فوق وفرمایشات شیخ صدوق که بر گرفته از احادیث می باشد کسانی که کافر ومشرک ویا در امر توحید وضروریات دینی مرددوشاک باشند مورد شفاعت قرار نمی گیرند.
شیخ مفید می گوید:
ليس أحد من أهل‏ القبلة يدين بجواز الشفاعة للكفار،کسی از مسلمانان معتقد به جواز شفاعت کفار نیست.
3-ستمگران: ظالمان مورد شفاعت قرار نمی گیرند.
[="blue"]قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏شَفَاعَتِي‏لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي مَا خَلَا الشِّرْكَ وَ الظُّلْم‏(الفصول المختاره)[/]
شفاعت من برای گناهکاران از امتم است مگر بذای مشرک وستمگر.

4-کسانی که به شفاعت اعتقاد ندارند.
[="blue"]قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِحَوْضِي فَلَا أَوْرَدَهُ اللَّهُ حَوْضِي وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِشَفَاعَتِي‏ فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِي.[/]
کسی که به شفاعت کردن من معتقد نباشدشفاعتم به او نمی رسد.

5-قاتلان امام حسین(ع):
[="blue"]قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ الرَّحْمَنِ الْبَلْخِيُّ [السُّلَمِيُ‏] قَالَ لِي أَبُو الْحُسَيْنِ وَ أَخْبَرَنِي عَمِّي عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي نَصْرٍ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ‏ بَيْتِ الْمَقْدِسِ أَنَّهُ قَالَ: وَ اللَّهِ لَقَدْ عَرَفْنَا أَهْلَ‏ بَيْتِ الْمَقْدِسِ وَ نَوَاحِيهَا عَشِيَّةَ قَتْلِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ- قَالَ مَا رَفَعْنَا حَجَراً وَ لَا مَدَراً وَ لَا صَخْراً إِلَّا وَ رَأَيْنَا تَحْتَهَا دَماً عَبِيطاً يَغْلِي وَ احْمَرَّتِ الْحِيطَانُ كَالْعَلَقِ وَ مُطِرَ ثَلَاثَةَ أَيَّامِ دَماً عَبِيطاً وَ سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِي فِي جَوْفِ اللَّيْلِ يَقُولُ-

أَ تَرْجُو أُمَّةٌ قَتَلَتْ حُسَيْناً
شَفَاعَةَ جَدِّهِ يَوْمَ الْحِسَابِ‏
مَعَاذَ اللَّهِ لَا نِلْتُمْ يَقِيناً

6-حرام خور،شارب ومدمن خمر،اهل زنای محسنه:
وَ لَا يَرِدُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ أَكَلَ مَالًا حَرَاماً لَاوَاللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا يَشْرَبُ مِنْ حَوْضِهِ وَ لَا تَنَالُهُ شَفَاعَتُهُ‏ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا مَنْ أَدْمَنَ شَيْئاً «4» مِنْ هَذِهِ الْأَشْرِبَةِ الْمُسْكِرَةِ وَ لَا مَنْ زَنَى بِمُحْصَنَةٍ «5» لَا وَ اللَّهِ وَ لَا مَنْ لَمْ يَعْرِفْ حَقِّي وَ لَا حَقَّ أَهْلِ‏ بَيْتِي وَ هِيَ أَوْجَبُهُنَّ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا يَرِدُ عَلَيْهِ مَنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ لَا مَنْ شَبِعَ وَ جَارُهُ الْمُؤْمِنُ جَائِعٌ وَ لَا يَرِدُ عَلَيْهِ مَنْ لَمْ يَكُنْ قَوَّاماً لِلَّهِ بِالْقِسْط(دعائم الاسلام)[/]
طبق این حدیث کسی که مال حرام بخوردویا شراب درست کند ویا اهل زنای محسنه باشد ویا سیر باشد در حالی که همسایه اش گرسنه است مورد شفاعت قرار نمی گیرد.
مخلص کلام اینکه شفاعت امری است که موجب امید برای افراد گنهکار است واین امید باعث می شود انها در اثر گناه از مسیر حق دور نشوند وچون شفاعت نسبت به فردی دقیقا مشخص نیست وحتمی برای مصادیق معین نمی باشد بلکه بستگی به اذن الهی وداشتن شرایط شفاعت است لذا موجب ابتلا به گناه وعدم ترس از عواقب آن نمی شودبلکه با توجه به احادیث وآیات چند مطلب در این خصوص روشن می شود: وان اینکه کسانی که اهل توحید بوده ودارای اعتقادات صحیح باشند ولی در عین حال گناهانی انجام داده باشند مورد شفاعت قرار می گیرند واین مساله منحصر به عنوان شیعه داشتن نیست چون شیعه نیازی به شفاعت ندارد انچنان که شیعه را تعریف کرده اند وما در اینجا یک نمونه انرا بیان می کنیم:
وَ[="blue"] قَالَ جَابِرُ بْنُ يَزِيدَ الْجُعْفِيُ‏ دَخَلْتُ عَلَى مَوْلَايَ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع فَقَالَ يَا جَابِرُ لَيْسَ مَنِ انْتَحَلَ التَّشَيُّعَ وَ حُبَّنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ بِلِسَانِهِ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلَا تَذْهَبَنَّ بِكُمُ الْمَذَاهِبُ فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ إِنَّ شِيعَتَنَا لَا يَطْمَعُونَ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا يَهِرُّونَ هَرِيرَ الْكِلَابِ وَ إِنَّ شِيعَتَنَا أَهْلُ التَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ التَّعَبُّدِ وَ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ تَعَهُّدِ الْإِخْوَانِ وَ مُوَاصَلَةِ الْجِيرَانِ وَ الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاكِينِ وَ الْأَرَامِلِ وَ الْأَيْتَامِ وَ الْغَارِمِينَ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةِ الْأَرْحَامِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَثْرَةِ الذِّكْرِ لِلَّهِ تَعَالَى وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ فَقَالَ جَابِرٌ يَا مَوْلَايَ مَا أَعْرِفُ أَحَداً الْيَوْمَ بِهَذِهِ الصِّفَات‏.[/]
در این حدیث امام باقر شیعه را فردی متقی ومطیع خداوند واهل تواضع،تعبد،تلاش،کمک کننده به فقراءیتیمان معرفی می کند وکسی راستگو ،اداءکننده امانت وتلاوت کننده قران،کثیرالذکر،ودیگر صفات نیکو معرفی می کند.
از طرف دیگر پیامبر اسلام می فرماید:
[="blue"]شَفَاعَةَ أَحْمَدَ وَ أَبِي تُرَابٍ

إِنَّمَا شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي فَأَمَّا الْمُحْسِنُونَ فَمَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ[/]
وشیعیان همان محسنان هستندولذا کسانی که محب ائمه بوده ویا مستضعف باشند وبا حق عناد نداشته باشند مورد شفاعت قرار می گیرند.

جمع بندی موضوع:آیا تمام شیعه ها به بهشت می روند؟
سوال:آیا تمامی شیعه ها با شفاعت به بهشت می روند؟
جواب: مالک اصلی شفاعت خداوند متعال می باشدوهر کسی که در قیامت شفاعت می شود باید به اذن الهی باشد.وما می دانیم خداوند حکیم وعادل است لذا اجازه نمی دهد کسی ناعادلانه وفقط به خاطر اینکه نام شیعه را یدک می کشد شفاعت شودوامام صادق (ع)می فرماید شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد.پس برای شفاعت شدن استحقاق لازم است وشرایطی می خواهد که یکی از آنها اهمیت دادن به نماز است..
از طرف دیگر شیعه بودن شناسنامه ای نیست بلکه با عمل است وکسی که واقعا پیرو اهل بیت باشد وپایبند به سیره وروش آنها باشد شیعه می باشد.
وَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ص‏ أَنَّهُ بَلَغَهُ عَنْ بَعْضِ شِيعَتِهِ‏ تَقْصِيرٌ فِي الْعَمَلِ فَوَعَظَهُمْ وَ غَلَظَ عَلَيْهِمْ فَقَالَ فِي بَعْضِ مَا قَالَ لَهُمْ إِنَّ مَنْ قَصَّرَ فِي شَيْ‏ءٍ مِمَّا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ لَمْ تَنَلْهُ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ لَمْ يَنَلْ مِنْ شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص يَوْمَ الْقِيَامَةِ «7» فَاسْمَعُوا عَنَّا مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَ اعْمَلُوا بِهِ وَ لَا تَعْصُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ تَعْصُونَا بِمُخَالَفَةِ مَا نَقُول‏(ابن حیون، دعائم الاسلام ج1ص57، نشر موسسه آل البیت، قم، 1385ق، چ دوم)
در این حدیث شریف امام صادق (ع)اشاره می کند که کسی که درانجام واجبی از واجبات الهی کوتاهی کند مورد شفاعت قرار نمی گیرد.
پس دوست عزیز شفاعت گتره ای نیست که هر کس اسم شیعه بر روی او باشد مورد شفاعت قرار گیرد بلکه حساب وکتاب دارد وکسانی که نسبت به انجام تکالیف الهی مقیّد بوده اند ولی گناهانی نیز دارند اگر خداوند اذن دهد مورد شفاعت قرار خواهند گرفت.

سوال:شیعه کیست؟وبه چه کسی شیعه گفته می شود؟
جواب:شیعه به کسی می گویند که محب اهل بیت(ع)بوده ودر رفتار ومنش ومعارف واعتقادات پیرو آنها باشد،ومعرفت دینی واحکام خود را از آنها یاد بگیرد.اما در احادیث اوصافی برای شیعیان نقل شده که مجموع انها را شیخ صدوق در کتاب صفات الشیعه جمع آوری کرده است.
از جمله امیرالمومنین در کتاب غرر الحکم می فرماید:
خداوند توجهی بر زمین فرمود وبرای ما شیعیانی برگزید،که ما را یاری کنند،در شادی ما شاد باشند ودر حزن واندوه ما محزون باشند،جانها ومالهای خود را در راه ما بذل کنند،اینها از ما هستند وبه سوی ما باز می گردند.(حدیث4914)
شیعیان ما همچون ترنج هستند،بویش خوش وظاهر وباطنش نیکو است.(همان حدیث4916)
پس شیعه واقعی وارد جهنم نمی شود چون اصلا اهل گناه نیست بلکه ظاهر وباطنی نیکو دارد واعمال ورفتار خود را با سیره وروش اهل بیت تنظیم می کند.

سوال:آیا شیعیان به جهنم می روند؟
جواب:شیعه به معنای واقعی آن چنانکه در فرمایشات امام علی (ع)نقل شد اهل بهشت است چون خطایی از او سر نمی زند،اما شیعه را در معنای عام آن در مورد همه کسانی که شیعه زاده هستند ومحبت آن حضرات را در دل دارند به کار می برند هرچند خیلی از اینها اهل گناه هستند.که به تعبیر امام باقر (ع) خوب است که به اینها گفته شود محب نه شیعه.بنابراین ما در حدیث داریم که بعضی از مومنان ومحبین اهل بیت که اهل گناه بوده اند وبه هر دلیلی گناهان آنها تا قیامت بخشیده نشده واز گناه پاک نشده اند مدتی در جهنم خواهند بود تا از گناه پاک شوند وبعد وارد بهشت خواهندشد.خلاصه اینکه محب وشیعه اهل بیت برای همیشه در جهنم نمی ماند.

سوال: چه کسانی به بهشت می روند؟
جواب: پیامبر بزرگوار اسلام راه سعادت ونجات را بعد از خودشان منحصر درپیروی از دو چیز کردند: قرآن واهل بیت(ع)واین حدیث که معروف به حدیث ثقلین بوده ومورد قبول بین شیعه وسنی است .فَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي تَارِكٌ‏ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ‏ أَمَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي فَإِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏( بحار الأنوار ج‏23 ؛ ص141، بیروت، ناشر: احیاء التراث العربی، 1403ق، چ دوم)
پس کسانی که بعد از رسول خدا پیرو واقعی این دو ثقل بوده وبا توجه به قرآن ومعارف اهلبیت به وظایف خود عمل می کننداهل سعادت هستند واگر گناه ومعصیتی هم داشته باشند انشاءالله مورد شفاعت قرار می گیرندوکسانی که عمدا واز روی تعصب هردو ویا یکی از اینها را کنار گذاشته اند اهل شقاوت وگمراهنتد ومستضعفین هم سرنوشتشان با خداست که امید است آنها را عفوکرده ومشمول رحمت الهی قرار بگیرند.

سوال:شفاعت به چه معناست؟
جواب: شفاعت در لغت اضافه شدن یک چیز به دیگری است ودر بحث ما اضافه شدن کمک ویاری فردی بالامرتبه ودارای شان ووجهه در پیشگاه خداوند به فردی گنهکار ودارای معصیت است که دین او مورد رضایت الهی بوده ولی در کنار آن گناهانی هم انجام داده است تا به وسیله شفاعت از عواقب وعذابهای آن معصیت نجات یابد .
الشفاعة الانضمام إلى آخر ناصرا له و سائلا عنه، و أكثر ما يستعمل‏ في انضمام من هو أعلى حرمة و مرتبة إلى من هو أدنى. و منه لایملکون الشفاعةإِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً [مريم/ 87ُ لاتنفع إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ‏ [طه/]،(راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن ج1 457، بیروت، دارالقلم، 1412ق، چ اول)

سوال:شافعان قیامت چه کسانی هستند؟
جواب: شافعان قیامت:
1-انبیاءوائمه (ع):رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): لِكُلِّ نَبِيٍّ شَفَاعَةٌ، وَ إِنِّي خَبَأْتُ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ، أَ فَتَرَى لَا أَكُونُ مِنْهُمْ.(طوسی، الامالی، ص380، ناشر: دارالثقافة، قم، 1414ق، چ اول)
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ وَ هُوَ يَوَدُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا.
( برقی، المحاسن، ج1، ص61، ناشر: دارالکتب الاسلامیة، قم، 1371ق، چ دوم)
از این دو حدیث استفاده می شود که انبیاءالهی وائمه(ع)از شافعان روز محشر هستند.

2-مومنان وشیعیان اهل بیت(ع): عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَشْفَعُ لِجَارِهِ وَ مَا لَهُ حَسَنَةٌ فَيَقُولُ يَا رَبِّ جَارِي كَانَ يَكُفُّ عَنِّي الْأَذَى فَيُشَفَّعُ فِيهِ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا رَبُّكَ وَ أَنَا أَحَقُّ مَنْ كَافَى عَنْكَ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ وَ مَا لَهُ مِنْ حَسَنَةٍ- وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِينَ شَفَاعَةً لَيَشْفَعُ لِثَلَاثِينَ إِنْسَاناً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَقُولُ أَهْلُ‏ النَّارِ- فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ‏ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏.(کلینی، اصول کافی، ج1، ص101، ناشر: دارالکتب الاسلامیة، تهران، 1407ق، چ چهارم)
امام باقر (ع)می فرماید:کمترین مقداری که یک مومن شفاعت خواهد کرد30ففر انسان است.

3-شهداء:
يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ أي لا تنفع ذلك اليوم شفاعة أحد في غيره إلا شفاعة من أذن الله له في أن يشفع و رضي قوله فيها من الأنبياء و الأولياء و الصالحين و الصديقين و الشهداء(بحارالانوار، همان، ج7ص47)
علامه مجلسی در اینجا اشاره می کند که در این روز شفاعت هیچکس بجز کسانی که از طرف خداوند ماذون در شفاعت هستند فائده نداردکه انها هم عبارت ازانبیاءو اولیای الهی وصالحین وصدیقین وشهداءباشند.
4- نمازگزاران واقعی:
وَ مِنْهُ عَنْهُ ص‏ مَنْ صَلَّى سِتّاً لَيْلَةَ الْعِيدِ فِي كُلٍّ بِالْحَمْدِ مَرَّةً وَ التَّوْحِيدِ خَمْساً شَفَعَ فِي أَهْلِ‏ بَيْتِهِ كُلِّهِمْ وَ إِنْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ قِيلَ وَ لِمَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُحْسِنَ لَا يَحْتَاجُ إِلَىالشَّفَاعَةِ إِنَّمَا الشَّفَاعَةُ لِكُلِّ هَالِك‏.(کفعمی، البلد الامین، ص177، ناشر: موسسه اعلمی، بیروت، 1418ق، چ اول)
رسول خدا(ص) می فرمایند:
هر کس شب عید(فطر) دو رکعت نماز با یک حمد وپنج توحید بخواند تمام اهل بیت خودر ا شفاعت خواهد کرد؛ هر چند آتش بر آنها واجب شده باشد. پرسیده شد: چرا یا رسول الله؟ فرمود: چون انسان نیکوکار نیاز به شفاعت ندارد، وشفاعت برای کسی است که هلاک شده است.

سوال:چه کسانی شفاعت می شوند؟
جواب:کسانی که مورد شفاعت قرار می گیرند:
1-دوستداران اهل بیت(ع):قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ وَ هُوَ يَوَدُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا(منبع گفته شد)
همیشه ملازم محبت ما اهل بیت باشیدچون هر کس خدارا ملاقات کنددرحالی که ما اهل بیت را دوست می دارد با شفاعت ما وارد بهشت خواهدشد.
2-گناهکاران:
رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): لِكُلِّ نَبِيٍّ شَفَاعَةٌ، وَ إِنِّي خَبَأْتُ شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ(آدرس گذشت)
برای هر پیامبری شفاعتی است ومن شفاعتم را حفظ کرده ام برای صاحبان گناهان کبیره از امتم در روز قیامت.

3-مستضعفین:
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنْ كَانَ مُسْتَضْعَفاً فَقُلِ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ‏ وَ إِذَا كُنْتَ لَا تَدْرِي مَا حَالُهُ فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ يُحِبُّ الْخَيْرَ وَ أَهْلَهُ‏ فَاغْفِرْ لَهُ وَ ارْحَمْهُ وَ تَجَاوَزْ عَنْهُ وَ إِنْ كَانَ الْمُسْتَضْعَفُ مِنْكَ بِسَبِيلٍ‏فَاسْتَغْفِرْ لَهُ عَلَى وَجْهِ الشَّفَاعَةِ لَا عَلَى وَجْهِ الْوَلَايَةِ (اصول کافی، همان، ج3ص1789)
در اینجاامام اشاره می کند که خدایا اگر این شخص مستضعف باشد اورا ببخش از باب شفاعت.

4-اهل توحید:
وَ مُذْنِبُو أَهْلِ‏ التَّوْحِيدِ لَا يَخْلُدُونَ فِي النَّارِ وَ يَخْرُجُونَ مِنْهَا وَ الشَّفَاعَةُ جَائِزَةٌ لَهُمْ،(صدوق، عیون اخبار الرضا، ج2، ص125، نشرجهان، تهران، 1378ق، چ اول)
امام رضا علیه السلام فرمود: کسانی که اهل توحید باشندبه طور دائم در جهنم نمی مانندوشفاعت برای آنها جائز است.

5-زائران قبور ائمه(ع)وتعمیر کنندگان آنها:
12 مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي السريري [السَّرِيُ‏] عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَلَوِيِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ زَيْدٍ عَنْ أَبِي عَامِرٍ وَاعِظِ أَهْلِ‏ الْحِجَازِ عَنِ الصَّادِقِ ع عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ‏ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِعَلِيٍّ ع يَا أَبَا الْحَسَنِ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قَبْرَكَ وَ قَبْرَ وُلْدِكَ بِقَاعاً مِنْ بِقَاعِ الْجَنَّةِ وَ عَرْصَةً مِنْ عَرَصَاتِهَا وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قُلُوبَ نُجَبَاءَ مِنْ خَلْقِهِ وَ صَفْوَةٍ مِنْ عِبَادِهِ تَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ تَتَحَمَّلُ الْمَذَلَّةَ وَ الْأَذَى فِيكُمْ فَيَعْمُرُونَ قُبُورَكُمْ وَ يُكْثِرُونَ زِيَارَتَهَا تَقَرُّباً مِنْهُمْ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَوَدَّةً مِنْهُمْ لِرَسُولِهِ أُولَئِكَ يَا عَلِيُّ الْمَخْصُوصُونَ بِشَفَاعَتِي‏ وَ الْوَارِدُونَ حَوْضِي‏.(مجلسی، بحارالانوار، همان، ج97، ص121)
رسول خدا(ص) فرمود: خداوندقلوب بر گزیدگان از بندگانش را سوی شما قرار داده وآنها سدر راه زیارت شما سختیها واذیتها را تحمل می کنندوقبور شما را اباد کرده وزیاد به زیارت انها می روند...یا علی انها افراد خاص مورد شفاعت من هستند.

حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ زَكَرِيَّا الْمُؤْمِنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى الْكَاهِلِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي كَرَامَةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ فِي شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص فَلْيَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَائِراً يَنَالُ مِنَ اللَّهِ الْفَضْلَ وَ الْكَرَامَةَ [أَفْضَلَ الْكَرَامَةِ] وَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ لَا يَسْأَلُهُ عَنْ ذَنْبٍ عَمِلَهُ فِي حَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ جِبَالِ تِهَامَةَ وَ زَبَدِ الْبَحْرِ إِنَّ الْحُسَيْنَ ع قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ عَطْشَاناً هُوَ وَ أَهْلُ‏ بَيْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ.(ابن قولویه، کامل الزیارات، ص153، نشر: مرتضویه، نجف اشرف، 1356ش، چ اول)
طبق این حدیث شریف نیز کسی که زائر امام حسین علیه السلام باشه به کرامت وفضلی می رسد که اصلا زا گناهانش سوال نمی شود وبه شفاعت رسول خدا(ص) می رسد.

سوال:چه کسانی محروم از شفاعت هستند؟
جواب:کسانی که شفاعت نمی شوند:
1-دشمنان اهل بیت(ع)

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِنَّ لَنَا جَاراً يَنْتَهِكُ الْمَحَارِمَ كُلَّهَا حَتَّى إِنَّهُ لَيَتْرُكُ الصَّلَاةَ فَضْلًا عَنْ غَيْرِهَا فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ أَعْظَمَ ذَلِكَ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَنْ هُوَ شَرٌّ مِنْهُ قُلْتُ بَلَى قَالَ النَّاصِبُ لَنَا شَرٌّ مِنْهُ أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يُذْكَرُ عِنْدَهُ أَهْلُ‏ الْبَيْتِ فَيَرِقُّ لِذِكْرِنَا إِلَّا مَسَحَتِ الْمَلَائِكَةُ ظَهْرَهُ وَ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ كُلُّهَا إِلَّا أَنْ يَجِي‏ءَ بِذَنْبٍ يُخْرِجُهُ مِنَ الْإِيمَانِ وَ إِنَّ الشَّفَاعَةَ لَمَقْبُولَةٌ وَ مَا تُقُبِّلَ فِي نَاصِبٍ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَشْفَعُ لِجَارِهِ وَ مَا لَهُ حَسَنَةٌ فَيَقُولُ يَا رَبِّ جَارِي كَانَ يَكُفُّ عَنِّي الْأَذَى فَيُشَفَّعُ فِيهِ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا رَبُّكَ وَ أَنَا أَحَقُّ مَنْ كَافَى عَنْكَ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ وَ مَا لَهُ مِنْ حَسَنَةٍ- وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِينَ شَفَاعَةً لَيَشْفَعُ لِثَلَاثِينَ إِنْسَاناً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَقُولُ أَهْلُ‏ النَّارِ- فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ‏ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏(منبع گذشت)
طبق این حدیث واحادیث بی شمار دیگر ناصبی ها یعنی دشمنان ائمه وکسانی که به آنها دشنام می دهند به هیچ وجه مورد شفاعت قرار نمی گیرند.

2-کفارومشرکین واهل شک:

لَا يُخْرِجُ مِنَ النَّارِ كَافِراً وَ قَدْ أَوْعَدَهُ النَّارَ وَ الْخُلُودَ فِيهَا وَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ(صدوق، خصال، ج2، ص608، ناشر: جامعه مدرسین، قم، 1362ش، چ اول)
و الشفاعة لا تكون لأهل‏ الشك و الشرك، و لا لأهل الكفر و الجحود، بل تكون للمذنبين من أهل التوحيد.(کتاب اعتقادات شیخ صدوق، ص66، نشر کنگره شیخ مفید، قم، 1414ق، چ دوم)
و اعتقادنا في النّار أنّها دار الهوان، و دار الانتقام من أهل‏ الكفر و العصيان، و لا يخلد فيها إلّا أهل الكفر و الشرك. و أمّا المذنبون من أهل التوحيد، فإنّهم يخرجون منها بالرحمة التي تدركهم، و الشفاعة التي تنالهم(همان)

طبق حدیث فوق وفرمایشات شیخ صدوق که بر گرفته از احادیث می باشد کسانی که کافر ومشرک ویا در امر توحید وضروریات دینی مرددوشاک باشند مورد شفاعت قرار نمی گیرند.
شیخ مفید می گوید:
ليس أحد من أهل‏ القبلة يدين بجواز الشفاعة للكفار،کسی از مسلمانان معتقد به جواز شفاعت کفار نیست.
3-ستمگران: ظالمان مورد شفاعت قرار نمی گیرند.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ شَفَاعَتِي‏ لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي مَا خَلَا الشِّرْكَ وَ الظُّلْم‏(صدوق، الخصال، ج2، ص355)
شفاعت من برای گناهکاران از امتم است مگر بذای مشرک وستمگر.

4-کسانی که به شفاعت اعتقاد ندارند.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِحَوْضِي فَلَا أَوْرَدَهُ اللَّهُ حَوْضِي وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِشَفَاعَتِي‏ فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِي.
کسی که به شفاعت کردن من معتقد نباشدشفاعتم به او نمی رسد.

5-قاتلان امام حسین(ع):
قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ الرَّحْمَنِ الْبَلْخِيُّ [السُّلَمِيُ‏] قَالَ لِي أَبُو الْحُسَيْنِ وَ أَخْبَرَنِي عَمِّي عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي نَصْرٍ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ‏ بَيْتِ الْمَقْدِسِ أَنَّهُ قَالَ: وَ اللَّهِ لَقَدْ عَرَفْنَا أَهْلَ‏ بَيْتِ الْمَقْدِسِ وَ نَوَاحِيهَا عَشِيَّةَ قَتْلِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ- قَالَ مَا رَفَعْنَا حَجَراً وَ لَا مَدَراً وَ لَا صَخْراً إِلَّا وَ رَأَيْنَا تَحْتَهَا دَماً عَبِيطاً يَغْلِي وَ احْمَرَّتِ الْحِيطَانُ كَالْعَلَقِ وَ مُطِرَ ثَلَاثَةَ أَيَّامِ دَماً عَبِيطاً وَ سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِي فِي جَوْفِ اللَّيْلِ يَقُولُ-

أَ تَرْجُو أُمَّةٌ قَتَلَتْ حُسَيْناً
شَفَاعَةَ جَدِّهِ يَوْمَ الْحِسَابِ‏
مَعَاذَ اللَّهِ لَا نِلْتُمْ يَقِيناً

6-حرام خور،شارب ومدمن خمر،اهل زنای محسنه:
وَ لَا يَرِدُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ أَكَلَ مَالًا حَرَاماً لَاوَاللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا يَشْرَبُ مِنْ حَوْضِهِ وَ لَا تَنَالُهُ شَفَاعَتُهُ‏ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا مَنْ أَدْمَنَ شَيْئاً «4» مِنْ هَذِهِ الْأَشْرِبَةِ الْمُسْكِرَةِ وَ لَا مَنْ زَنَى بِمُحْصَنَةٍ «5» لَا وَ اللَّهِ وَ لَا مَنْ لَمْ يَعْرِفْ حَقِّي وَ لَا حَقَّ أَهْلِ‏ بَيْتِي وَ هِيَ أَوْجَبُهُنَّ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا يَرِدُ عَلَيْهِ مَنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ لَا مَنْ شَبِعَ وَ جَارُهُ الْمُؤْمِنُ جَائِعٌ وَ لَا يَرِدُ عَلَيْهِ مَنْ لَمْ يَكُنْ قَوَّاماً لِلَّهِ بِالْقِسْط
(دعائم الاسلام، همان،)
طبق این حدیث کسی که مال حرام بخوردویا شراب درست کند ویا اهل زنای محسنه باشد ویا سیر باشد در حالی که همسایه اش گرسنه است مورد شفاعت قرار نمی گیرد.
مخلص کلام اینکه شفاعت امری است که موجب امید برای افراد گنهکار است واین امید باعث می شود انها در اثر گناه از مسیر حق دور نشوند وچون شفاعت نسبت به فردی دقیقا مشخص نیست وحتمی برای مصادیق معین نمی باشد بلکه بستگی به اذن الهی وداشتن شرایط شفاعت است لذا موجب ابتلا به گناه وعدم ترس از عواقب آن نمی شودبلکه با توجه به احادیث وآیات چند مطلب در این خصوص روشن می شود: وان اینکه کسانی که اهل توحید بوده ودارای اعتقادات صحیح باشند ولی در عین حال گناهانی انجام داده باشند مورد شفاعت قرار می گیرند واین مساله منحصر به عنوان شیعه داشتن نیست چون شیعه نیازی به شفاعت ندارد انچنان که شیعه را تعریف کرده اند وما در اینجا یک نمونه انرا بیان می کنیم:
وَ قَالَ جَابِرُ بْنُ يَزِيدَ الْجُعْفِيُ‏ دَخَلْتُ عَلَى مَوْلَايَ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع فَقَالَ يَا جَابِرُ لَيْسَ مَنِ انْتَحَلَ التَّشَيُّعَ وَ حُبَّنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ بِلِسَانِهِ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلَا تَذْهَبَنَّ بِكُمُ الْمَذَاهِبُ فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ إِنَّ شِيعَتَنَا لَا يَطْمَعُونَ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا يَهِرُّونَ هَرِيرَ الْكِلَابِ وَ إِنَّ شِيعَتَنَا أَهْلُ التَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ التَّعَبُّدِ وَ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ تَعَهُّدِ الْإِخْوَانِ وَ مُوَاصَلَةِ الْجِيرَانِ وَ الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاكِينِ وَ الْأَرَامِلِ وَ الْأَيْتَامِ وَ الْغَارِمِينَ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةِ الْأَرْحَامِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَثْرَةِ الذِّكْرِ لِلَّهِ تَعَالَى وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ فَقَالَ جَابِرٌ يَا مَوْلَايَ مَا أَعْرِفُ أَحَداً الْيَوْمَ بِهَذِهِ الصِّفَات‏.(دیلمی، اعلام الدین فی صفات المومنین، ص143، نشرموسسه آل البیت، قم، 1408ق، چ اول)
در این حدیث امام باقر شیعه را فردی متقی ومطیع خداوند واهل تواضع،تعبد،تلاش،کمک کننده به فقراءیتیمان معرفی می کند وکسی راستگو ،اداءکننده امانت وتلاوت کننده قران،کثیرالذکر،ودیگر صفات نیکو معرفی می کند.
از طرف دیگر پیامبر اسلام می فرماید:
شَفَاعَةَ أَحْمَدَ وَ أَبِي تُرَابٍإِنَّمَا شَفَاعَتِي لِأَهْلِ‏ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي فَأَمَّا الْمُحْسِنُونَ فَمَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ(صدوق، عیون اخبار الرضا، ج1، ص136)
وشیعیان همان محسنان هستندولذا کسانی که محب ائمه بوده ویا مستضعف باشند وبا حق عناد نداشته باشند مورد شفاعت قرار می گیرند.

موضوع قفل شده است