نوزادی که فوت میکنه تکلیفش چی میشه؟
تب‌های اولیه
نوزادی که فوت میکنه تکلیفش چی میشه؟
سلام خدمت دوستان
می خواستم بدونم نوزادی که هنگام تولد فوت میکنه تکلیفش چگونه هست با توجه به اینکه روح داشت اما این دنیا رو درک نکرد
آیا در برزخ رشد میکنه؟
آیا پدر و مادر خودش و میشناسه؟
آیا پاداش و عقاب در موردش اجرا میشه؟
تشکر
کارشناس بحث : اندیشمند
با سلام خدمت شما
براي بررسي اين موضوع لازم به ذكر است حتي اگر در روايات از چگونگي وضعيت كودكان بعد از مرگ سخني به ميان نيامده بود با اين حال مي دانيم خداوند با عدالت با آن ها رفتار مي كند و به هر كس آنچه شايسته اوست اعطا مي كند.
علامه مجلسي (ره) در اين زمينه مي فرمايد:
و لا ريب في أن أطفال المؤمنين ملحقة بآبائهم في الجنة، و أما أولاد الكفار فاختلف فيهم علماؤنا و المخالفون ...
و ذهب المتكلمون منا إلى أن أطفال الكفار لا يدخلون النار فهم إما يدخلون الجنة أو يسكنون الأعراف، و ذهب أكثر المحدثين منا إلى ما دلت عليه الأخبار الصحيحة من تكليفهم في القيامة بدخول النار المؤججة لهم، قال المحقق الطوسي قدس سره في التجريد: و تعذيب غير المكلف قبيح و كلام نوح عليه السلام مجاز، و الخدمة ليست عقوبة له، و التبعية في بعض الأحكام جائزة. و قال العلامة الحلي نور الله ضريحه في شرحه: ذهب بعض الحشوية إلى أن الله تعالى يعذب أطفال المشركين، و يلزم الأشاعرة تجويزه و العدلية كافة على منعه، و الدليل عليه أنه قبيح عقلا فلا يصدر منه تعالى.
و شكي نيست كه اطفال مومنين در بهشت به پدرانشان ملحق مي شوند و اما در مورد اولاد كفار علماي ما و مخالفون(اهل سنت) اختلاف كرده اند....و متكلمان ما بر اين عقيده اند كه اطفال كفار داخل آتش نمي شوند و يا داخل بهشت مي شوند يا در اعراف ساكن مي شوند و بيشتر محدثين ما طبق آنچه كه اخبار صحيحه دلالت بر تكليف آن ها در قيامت به داخل شدن در آتشي كه بر افروخته شده مي كند ،عقيده دارند.
محقق طوسي قدس سره در تجريد مي فرمايد:عذاب غير مكلف قبيح است ...و علامه حلي(نور الله ضريحه) در شرح اين سخن مي فرمايد:بعضي از حشويه بر اين عقيده اند كه خداوند اطفال مشركين را عذاب مي كند و اشاعره آن را جايز مي دانند و عدليه آن را منع مي كنند و دليل بر آن(منع) اين است كه اين فعل(عذاب كودكان مشركين) قبيح است و در نتيجه از خداوند بزرگ قبيح صادر نمي شود.
علامه سپس در ادامه بعد از ذكر برخي از دلايل قائلين به جواز مي فرمايد:
در برخي از كتب علماي ما در تفسير قول خداوند:" يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ: پسرانی همواره جوان گردشان می چرخند [1] مشاهده كردم روايت شده از اميرالمومنين عليه السلام كه حضرت مي فرمايند:منظور از ولدان ،اولاد اهل دنياست كه حسناتي نداشتند كه به خاطر آن ثواب داده شوند و گناهي نداشتند كه بر آن عقوبت شوند و در نتيجه در اين جايگاه قرار گرفتند و از رسول خدا(صل الله عليه و آله) از اطفال مشركين سوال شد و حضرت فرمود:
به صورت كودكان ،اهل بهشت را خدمت مي كنند ،آن ها براي خدمت به اهل بهشت خلق شده اند.
به صورت كودكان ،اهل بهشت را خدمت مي كنند ،آن ها براي خدمت به اهل بهشت خلق شده اند.
سپس علامه با اشاره به فرمايش رسول خدا(صل الله عليه و آله)كه مي فرمايند: علم آن را به خدا واگذار كنيد و در مورد آن چيزي نگوييد، مي فرمايد:
و در اين باب ،اين بهترين امر است و همين سخن ما را كفايت مي كند كه خداوند به آن ها ظلم و جور نمي كند و بدون دليل آن ها را داخل آتش نمي كند.[2]
مسئله چگونگي وضعيت كودكان بعد از مرگ يكي از مسائل پيچيده است كه در برخي از روايات نيز معصومين(عليهم السلام) درپاسخ سوال در مورد كودكان ،سائل را از چنين پرسشي نهي كرده اند.:
در روايتي آمده: (سئل رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ عن الولدان و الاطفال فقال: اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا عَامِلِينَ. [3]
از پيامبر خدا(صل الله عليه و آله) دربارة بچه ها و كودكان پرسيده شد، حضرت فرمود:خدا فقط خود مي داند كه با آنها چگونه رفتار مي كند.
در روايتي آمده: (سئل رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ عن الولدان و الاطفال فقال: اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا عَامِلِينَ. [3]
از پيامبر خدا(صل الله عليه و آله) دربارة بچه ها و كودكان پرسيده شد، حضرت فرمود:خدا فقط خود مي داند كه با آنها چگونه رفتار مي كند.
زراره مي گويد: از امام صادق ـ عليه السّلام ـ دربارة اطفال كه قبل از بلوغ مي ميرند سؤال كردم. حضرت همان حديث بالا را از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ مطرح كرد، بعد فرمود: مراد رسول خدا(صل الله عليه و آله) آن است در اين باره از سؤال و پرسش خودداري كنيد و چيزي نگوييد و علم آن را به خداوند واگذاريد.[4]
بنابراين با توجه به اين گونه روايات علم اين گونه امور بهتر است به خداوند واگذار شود و هيچ كسي به طور روشن نمي تواند پاسخي را در اين باره ارائه دهد. اما در برخي احاديث مطالبي در اين باره مطرح شده كه شمه اي از وضعيت آن ها را بيان مي كند:
عبداللّه بن سنان مى گوید از امام صادق علیه السلام در مورد کودکان مشرکان که هنوز به سن ارتکاب گناه نرسیده اند و از دنیا مى روند پرسیدم: حضرت فرمودند: آتشى برافروخته مى شود و به کودکان گفته مى شود داخل آن آتش شوند پس اگر داخل آتش شدند بر آنها سرد و سلامت مى شود و اگر سرباز زنند و وارد آتش نشوند خداوند به آنها مى گوید: من به شما امر نمودم و شما از دستور من سرپیچى و نافرمانى کردید. از اینرو، خداوند دستور مى دهد آنها را به آتش افکنید. [5]
و در روايتي ديگر آمده: «ان اطفال شيعتنا من المؤمنين تربيهم فاطمه(س)»[6]
كودكان شيعيان ما كه ازمؤمنان هستند تحت تربيت حضرت فاطمه زهرا عليها السلام قرار مي گيرند.
و در روايتي ديگر آمده: «ان اطفال شيعتنا من المؤمنين تربيهم فاطمه(س)»[6]
كودكان شيعيان ما كه ازمؤمنان هستند تحت تربيت حضرت فاطمه زهرا عليها السلام قرار مي گيرند.
همچنين در حديث ديگري از حضرت ابراهيم(ع) و ساره(س) بر كفالت كودكان نام برده شده است:
خداوند متعال حضرت ابراهیم(ع) و ساره(س) را سرپرست اولاد مؤمنان نموده و آنان بوسیله درختى که در بهشت است و داراى نوکى مانند نوک پستان گاو مى باشد تغذیه مى گردند، پس چون قیامت فرا رسد؛ لباسهاى زیبا بر آنان پوشانده شده و با عطریّات بهشتى خوشبو گشته، و به پدرانشان اهدا مى گردند، و از آن هنگام آنان با پدرانشان در بهشت فرمان روایند. [7]
خداوند متعال حضرت ابراهیم(ع) و ساره(س) را سرپرست اولاد مؤمنان نموده و آنان بوسیله درختى که در بهشت است و داراى نوکى مانند نوک پستان گاو مى باشد تغذیه مى گردند، پس چون قیامت فرا رسد؛ لباسهاى زیبا بر آنان پوشانده شده و با عطریّات بهشتى خوشبو گشته، و به پدرانشان اهدا مى گردند، و از آن هنگام آنان با پدرانشان در بهشت فرمان روایند. [7]
علامه مجلسي(ره) در توضيح جمع اين روايات مي فرمايد:
يمكن الجمع بين الخبرين بأن بعضهم تربيه فاطمة(س) و بعضهم إبراهيم(ع) و سارة(س) على اختلاف مراتب آبائهم أو تدفعه فاطمة(س) إليهما.[8]
جمع بين اين دو خبر ممكن است به اين صورت كه برخي از آن كودكان را فاطمه(س) و برخي از آن ها را ابراهيم(ع) و ساره(س) به اختلاف در جات پدرانشان تربيت مي كنند يا اينكه كودك را فاطمه(س) به آن دو واگذار مي كند.
[1]سوره واقعه:آيه 17
[2] مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج11، ص: 207، محقق / مصحح: رسولى محلاتى، هاشم، ناشر: دار الكتب الإسلامية، مكان چاپ: تهران،سال چاپ: 1404 ق،نوبت چاپ: دوم
[3] الكافي (ط - الإسلامية)، ج3، ص: 208، باب غسل الأطفال و الصبيان و الصلاة عليهم، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الإسلامية،مكان چاپ: تهران،سال چاپ: 1407 ق،نوبت چاپ: چهارم
[4] همان، ج3 ،ص249 ، عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَقُولُ فِي الْأَطْفَالِ الَّذِينَ مَاتُوا قَبْلَ أَنْ يَبْلُغُوا فَقَالَ سُئِلَ عَنْهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص فَقَالَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا عَامِلِينَ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيَّ فَقَالَ يَا زُرَارَةُ هَلْ تَدْرِي مَا عَنَى بِذَلِكَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ قُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّمَا عَنَى كُفُّوا عَنْهُمْ وَ لَا تَقُولُوا فِيهِمْ شَيْئاً وَ رُدُّوا عِلْمَهُمْ إِلَى اللَّهِ.
[5]من لایحضر الفقیه، ج 3، ص 491ـ492، نويسنده: ابن بابويه، محمد بن على(شيخ صدوق)،محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم،مكان چاپ: قم،سال چاپ: 1413ق،نوبت چاپ: دوم
[6] تفسیر قمی ج 2 ص 332، نويسنده: قمى، على بن ابراهيم،محقق / مصحح: موسوى جزائرى، طيّب، ناشر: دار الكتاب،مكان چاپ: قم،سال چاپ: 1404 ق،نوبت چاپ: سوم
[7] التوحيد (للصدوق)، ص: 394: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كَفَّلَ إِبْرَاهِيمَ ع وَ سَارَةَ أَطْفَالَ الْمُؤْمِنِينَ-يُغَذُّونَهُمْ «1» مِنْ شَجَرَةٍ فِي الْجَنَّةِ لَهَا أَخْلَافٌ كَأَخْلَافِ الْبَقَرِ فِي قُصُورٍ مِنْ دُرٍّ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أُلْبِسُوا وَ طُيِّبُوا وَ أُهْدُوا إِلَى آبَائِهِمْ فَهُمْ مَعَ آبَائِهِمْ مُلُوكٌ فِي الْجَنَّة
[8] بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج5، ص: 294، ناشر: دار إحياء التراث العربي، نوبت چاپ: دوم
نقل قول:
خداوند متعال حضرت ابراهیم(ع) و ساره(س) را سرپرست اولاد مؤمنان نموده و آنان بوسیله درختى که در بهشت است و داراى نوکى مانند نوک پستان گاو مى باشد تغذیه مى گردند، پس چون قیامت فرا رسد؛ لباسهاى زیبا بر آنان پوشانده شده و با عطریّات بهشتى خوشبو گشته، و به پدرانشان اهدا مى گردند، و از آن هنگام آنان با پدرانشان در بهشت فرمان روایند.
سلام
ضمن تشکر از جواب کامل استاد اندیشمند
من مادرم میگفت وقتی که من بدنیا اومدم نزدیک بود بمیرم و چند هفته توی دستگاه بودم و همه دکتر ها می گفتند این بچه زنده نمی مونه!!
اگه می مردم الان توی بهشت بودم نه؟!...صد حیف!
عزرائیل;245793 نوشت:
سلام ضمن تشکر از جواب کامل استاد اندیشمند من مادرم میگفت وقتی که من بدنیا اومدم نزدیک بود بمیرم و چند هفته توی دستگاه بودم و همه دکتر ها می گفتند این بچه زنده نمی مونه!! اگه می مردم الان توی بهشت بودم نه؟!...صد حیف!
با سلام و عرض ادب
دوست گرامي شما اگر از ديد ديگري به اين قضيه نگاه كنيد كه خداوند به شما لطف كرد و شما را زنده نگه داشت تا با زحمت و اختيار خود دستورات الهي را جامه عمل بپوشانيد و از گناهان دوري كنيد و خود را به كمال برسانيد و در قبال اين سختي ها، پاداشي بسيار بزرگ به شما خواهند داد كه شايد اگر در كودكي از دنيا مي رفتيد به آن مقامات نميرسيديد، ديگر افسوس نخواهيد خورد.
موفق و مويد باشيد
سرنوشت کودکان پس از مرگ
پرسش:
می خواستم بدونم نوزادی که هنگام تولد فوت میکنه تکلیفش چگونه هست با توجه به اینکه روح داشت اما این دنیا رو درک نکرد?آیا در برزخ رشد میکنه؟آیا پدر و مادر خودش و میشناسه؟آیا پاداش و عقاب در موردش اجرا میشه؟
پاسخ:
با سلام خدمت شما
براي بررسي اين موضوع لازم به ذكر است حتي اگر در روايات از چگونگي وضعيت كودكان بعد از مرگ سخني به ميان نيامده بود با اين حال مي دانيم خداوند با عدالت با آن ها رفتار مي كند و به هر كس آنچه شايسته اوست اعطا مي كند.علامه مجلسي (ره) در اين زمينه مي فرمايد:
و شكي نيست كه اطفال مومنين در بهشت به پدرانشان ملحق مي شوند و اما در مورد اولاد كفار علماي ما و مخالفون(اهل سنت) اختلاف كرده اند....و متكلمان ما بر اين عقيده اند كه اطفال كفار داخل آتش نمي شوند و يا داخل بهشت مي شوند يا در اعراف ساكن مي شوند و بيشتر محدثين ما طبق آنچه كه اخبار صحيحه دلالت بر تكليف آن ها در قيامت به داخل شدن در آتشي كه بر افروخته شده مي كند ،عقيده دارند.
محقق طوسي قدس سره در تجريد مي فرمايد:عذاب غير مكلف قبيح است ...و علامه حلي(نور الله ضريحه) در شرح اين سخن مي فرمايد:بعضي از حشويه بر اين عقيده اند كه خداوند اطفال مشركين را عذاب مي كند و اشاعره آن را جايز مي دانند و عدليه آن را منع مي كنند و دليل بر آن(منع) اين است كه اين فعل(عذاب كودكان مشركين) قبيح است و در نتيجه از خداوند بزرگ قبيح صادر نمي شود.
علامه سپس در ادامه بعد از ذكر برخي از دلايل قائلين به جواز مي فرمايد:
در برخي از كتب علماي ما در تفسير قول خداوند:" يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ:پسرانی همواره جوان گردشان می چرخند [1] مشاهده كردم روايت شده از اميرالمومنين عليه السلام كه حضرت مي فرمايند:منظور از ولدان ،اولاد اهل دنياست كه حسناتي نداشتند كه به خاطر آن ثواب داده شوند و گناهي نداشتند كه بر آن عقوبت شوند و در نتيجه در اين جايگاه قرار گرفتند و از رسول خدا(صل الله عليه و آله) از اطفال مشركين سوال شد و حضرت فرمود:به صورت كودكان ،اهل بهشت را خدمت مي كنند ،آن ها براي خدمت به اهل بهشت خلق شده اند.
سپس علامه با اشاره به فرمايش رسول خدا(صل الله عليه و آله)كه مي فرمايند: علم آن را به خدا واگذار كنيد و در مورد آن چيزي نگوييد، مي فرمايد:
و در اين باب ،اين بهترين امر است و همين سخن ما را كفايت مي كند كه خداوند به آن ها ظلم و جور نمي كند و بدون دليل آن ها را داخل آتش نمي كند.[2]
مسئله چگونگي وضعيت كودكان بعد از مرگ يكي از مسائل پيچيده است كه در برخي از روايات نيز معصومين(عليهم السلام) درپاسخ سوال در مورد كودكان ،سائل را از چنين پرسشي نهي كرده اند.:
در روايتي آمده: (سئل رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ عن الولدان و الاطفال فقال: اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا عَامِلِينَ. [3]
از پيامبر خدا(صل الله عليه و آله)دربارة بچه ها و كودكان پرسيده شد، حضرت فرمود:خدا فقط خود مي داند كه با آنها چگونه رفتار مي كند.
زراره مي گويد: از امام صادق ـ عليه السّلام ـ دربارة اطفالی كه قبل از بلوغ مي ميرند سؤال كردم. حضرت همان حديث بالا را از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ مطرح كرد، بعد فرمود: مراد رسول خدا(صل الله عليه و آله)آن است در اين باره از سؤال و پرسش خودداري كنيد و چيزي نگوييد و علم آن را به خداوند واگذاريد.[4]
در روايتي آمده: (سئل رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ عن الولدان و الاطفال فقال: اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا عَامِلِينَ. [3]
از پيامبر خدا(صل الله عليه و آله)دربارة بچه ها و كودكان پرسيده شد، حضرت فرمود:خدا فقط خود مي داند كه با آنها چگونه رفتار مي كند.
زراره مي گويد: از امام صادق ـ عليه السّلام ـ دربارة اطفالی كه قبل از بلوغ مي ميرند سؤال كردم. حضرت همان حديث بالا را از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ مطرح كرد، بعد فرمود: مراد رسول خدا(صل الله عليه و آله)آن است در اين باره از سؤال و پرسش خودداري كنيد و چيزي نگوييد و علم آن را به خداوند واگذاريد.[4]
بنابراين با توجه به اين گونه روايات علم اين گونه امور بهتر است به خداوند واگذار شود و هيچ كسي به طور روشن نمي تواند پاسخي را در اين باره ارائه دهد. اما در برخي احاديث مطالبي در اين باره مطرح شده كه شمه اي از وضعيت آن ها را بيان مي كند:
عبداللّه بن سنان مى گوید از امام صادق علیه السلام در مورد کودکان مشرکان که هنوز به سن ارتکاب گناه نرسیده اند و از دنیا مى روند پرسیدم: حضرت فرمودند: آتشى برافروخته مى شود و به کودکان گفته مى شود داخل آن آتش شوند پس اگر داخل آتش شدند بر آنها سرد و سلامت مى شود و اگر سرباز زنند و وارد آتش نشوند خداوند به آنها مى گوید: من به شما امر نمودم و شما از دستور من سرپیچى و نافرمانى کردید. از اینرو، خداوند دستور مى دهد آنها را به آتش افکنید. [5]
و در روايتي ديگر آمده: «ان اطفال شيعتنا من المؤمنين تربيهم فاطمه(س)»[6]
كودكان شيعيان ما كه ازمؤمنان هستند تحت تربيت حضرت فاطمه زهرا عليها السلام قرار مي گيرند.
و در روايتي ديگر آمده: «ان اطفال شيعتنا من المؤمنين تربيهم فاطمه(س)»[6]
كودكان شيعيان ما كه ازمؤمنان هستند تحت تربيت حضرت فاطمه زهرا عليها السلام قرار مي گيرند.
همچنين در حديث ديگري از حضرت ابراهيم(ع)و ساره(س)بر كفالت كودكان نام برده شده است:
خداوند متعال حضرت ابراهیم(ع) و ساره(س) را سرپرست اولاد مؤمنان نموده و آنان بوسیله درختى که در بهشت است و داراى نوکى مانند نوک پستان گاو مى باشد تغذیه مى گردند، پس چون قیامت فرا رسد؛ لباسهاى زیبا بر آنان پوشانده شده و با عطریّات بهشتى خوشبو گشته، و به پدرانشان اهدا مى گردند، و از آن هنگام آنان با پدرانشان در بهشت فرمان روایند. [7]
خداوند متعال حضرت ابراهیم(ع) و ساره(س) را سرپرست اولاد مؤمنان نموده و آنان بوسیله درختى که در بهشت است و داراى نوکى مانند نوک پستان گاو مى باشد تغذیه مى گردند، پس چون قیامت فرا رسد؛ لباسهاى زیبا بر آنان پوشانده شده و با عطریّات بهشتى خوشبو گشته، و به پدرانشان اهدا مى گردند، و از آن هنگام آنان با پدرانشان در بهشت فرمان روایند. [7]
علامه مجلسي(ره) در توضيح جمع اين روايات مي فرمايد:
جمع بين اين دو خبر ممكن است به اين صورت كه برخي از آن كودكان را فاطمه(س) و برخي از آن ها را ابراهيم(ع) و ساره(س) به اختلاف در جات پدرانشان تربيت مي كنند يا اينكه كودك را فاطمه(س) به آن دو واگذار مي كند.[8]
پرسش:
اگه من در کودکی می مردم الان توی بهشت بودم ؟!..
پاسخ:
دوست گرامي شما اگر از ديد ديگري به اين قضيه نگاه كنيد كه خداوند به شما لطف كرد و شما را زنده نگه داشت تا با زحمت و اختيار خود دستورات الهي را جامه عمل بپوشانيد و از گناهان دوري كنيد و خود را به كمال برسانيد و در قبال اين سختي ها، پاداشي بسيار بزرگ به شما خواهند داد كه شايد اگر در كودكي از دنيا مي رفتيد به آن مقامات نمي رسيديد، ديگر افسوس نخواهيد خورد .
موفق و مويد باشيد
[1]سوره واقعه:آيه 17
[2] مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج11، ص: 207، محقق / مصحح: رسولى محلاتى، هاشم، ناشر: دار الكتب الإسلامية، مكان چاپ: تهران،سال چاپ: 1404 ق،نوبت چاپ: دوم
[3] الكافي (ط - الإسلامية)، ج3، ص: 208، باب غسل الأطفال و الصبيان و الصلاة عليهم، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الإسلامية،مكان چاپ: تهران،سال چاپ: 1407 ق،نوبت چاپ: چهارم
[4] همان، ج3 ،ص249 ، عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَقُولُ فِي الْأَطْفَالِ الَّذِينَ مَاتُوا قَبْلَ أَنْ يَبْلُغُوا فَقَالَ سُئِلَ عَنْهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص فَقَالَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا عَامِلِينَ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيَّ فَقَالَ يَا زُرَارَةُ هَلْ تَدْرِي مَا عَنَى بِذَلِكَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ قُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّمَا عَنَى كُفُّوا عَنْهُمْ وَ لَا تَقُولُوا فِيهِمْ شَيْئاً وَ رُدُّوا عِلْمَهُمْ إِلَى اللَّهِ.
[5]من لایحضر الفقیه، ج 3، ص 491ـ492، نويسنده: ابن بابويه، محمد بن على(شيخ صدوق)،محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم،مكان چاپ: قم،سال چاپ: 1413ق،نوبت چاپ: دوم
[6] تفسیر قمی ج 2 ص 332، نويسنده: قمى، على بن ابراهيم،محقق / مصحح: موسوى جزائرى، طيّب، ناشر: دار الكتاب،مكان چاپ: قم،سال چاپ: 1404 ق،نوبت چاپ: سوم
[7] التوحيد (للصدوق)، ص: 394: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كَفَّلَ إِبْرَاهِيمَ ع وَ سَارَةَ أَطْفَالَ الْمُؤْمِنِينَ-يُغَذُّونَهُمْ «1» مِنْ شَجَرَةٍ فِي الْجَنَّةِ لَهَا أَخْلَافٌ كَأَخْلَافِ الْبَقَرِ فِي قُصُورٍ مِنْ دُرٍّ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أُلْبِسُوا وَ طُيِّبُوا وَ أُهْدُوا إِلَى آبَائِهِمْ فَهُمْ مَعَ آبَائِهِمْ مُلُوكٌ فِي الْجَنَّة
[8] بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج5، ص: 294، ناشر: دار إحياء التراث العربي، نوبت چاپ: دوم