آیا مادر مالک فرزند است؟با امر ونهی های مادرم چه کنم؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا مادر مالک فرزند است؟با امر ونهی های مادرم چه کنم؟

وقتی مجرد بودم روال کار مادرم این بود که او برایمان تصمیم میگرفت کجا بریم و نریم چه کار کنیم با کی حرف بزنیم با کی حرف نزنیم. چی بپوشیم و چی نپوشیم و ....
فکر می کردم ازدواج کنم درست میشه بهتر شده ولی تمام نشده البته من نمیگذارم همسرم بفهمد مادرم چقدر به من دستور میدهد چون ناراحت میشود و اصلا دوست ندارد والدینم و نه هیچ کس دیگر در زندگیمان دخالت کنند. من هم همین طور. مادرم از مجردی اصرار داشت که باید دانشگاه بروم و الان هم همین طور و دلیلش این است همه رفته اند و تو عقب مانده ای و ... یا باید بروی سر کار که تو اجتماع باشی وگرنه باید بشینی خونه فقط بچه ات را بزرگ منی و.... من با همه اینها مخالفم ودلایل خودم را دارم اما او حرف خودش را میزند اعصابم خورد است
آیا پدر ومادر مالک فرزندند که فرزند موظف باشد برنامه های زندگی براساس خواست آنها بچیند؟
من از الان بخواهم مستقل باشم چه کار کنم؟

کارشناس بحث : امیدوار

انجام دستور هاي مادر واجب است.

1- پيامبر - روحی فداه - :فرمان پدر و مادر را اطاعت‏ كن و به آنها احسان كن چه زنده و چه مرده، اگر از تو خواستند كه از مال و عيالت دست بشوئى بشوى كه اين لازمه ايمان است.(تحف العقول / ترجمه جنتى متن ص 71 باب : سخنان كوتاه پيغمبر(ص) ..... )





2-امام صادق _ روحی فداه- پدر و مادر سه حق بر فرزند دارند: حقشناسى در هر حال، اطاعت‏ در هر امر و نهى، البته نه در معصيت و خيرخواهى در نهان و عيان.(تحف العقول ترجمه جنتی باب : سخنانی که بعضی از شيعیان ان را درفشانی گويند)



3- امام صادق - روحی فداه- :
، اطاعت‏ فرمان مادر بر فرزند واجب است (من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر ج‏5 268 باب نوادر ..... ص : 261)








.

با سلام و تشکر
خدمت شما عرض کنم که مالک همه ما انسان ها خداوند است و ما باید به دستورات الهی که با توجه به مهندسی جسم و روان مان وضع شده است . در آیات و روایات سفارشات اکیدی مبنی بر احترام پدر و مادر آمده است که نشانگر اهمیت احترام و تکریم پدر و مادر است اما بعضی از پدر و مادرها ممکن به دلایل مختلف مانند تجارب و ناکامی ها دوره خودشان، فشارهای عصبی ، وسواس در تربیت فرزند، عدم اعتماد به توانایی فرزندان در صورت مستقل فکر و رفتار کردن و یا نحوه رشد کردن خودشان در کنار پدر و مادر که این فقره اخیر به دو صورت قابل توضیح است اول اینکه بعضی از پدرها و مادرها به دلیل بی اهمیت بودن و به فکر نبودن پدر و مادران خودشان دچار نوعی احساس منفی نسبت به والدین خود هستند و برای اینکه این احساس بد برای فرزندان شان پیش نیاید به صورت وسواس گونه احساس مسولیت می کنند و سعی می کند در تمام امور فرزندان به دلسوزانه کمک حالشان باشند تا این احساس منفی پیش نیاید بخش دوم از این والدین ، والدینی هستن که خود وابستگی شدید عاطفی به پدر و مادرداشتن و خود را جزیی از پدر و مادر می دانستن و انتظار دارن فرزندانشان این چنین باشند .
پس در انتظارات غیر منطقی والدین که باعث احساس مالکیت و خفگی عاطفی و یا احساس نوعی محدودیت می شود که همه این گونه موارد به امانت خدا که روح و روان سالم است فشار می آورد و فرد را دچار مشکلات عصبی می کند ، لازم نیست پیروی شود .
در متون دینی و روان شناسی آمده که کودک در سه سالگی دوره تفرد و جدایی از والدین خود را شروع کند اگر تشویق والدین نسبت به رفتارهای مستقلانه و اصلاح رفتارهای آسیب زا در فضای جذاب صورت گیرد کودک با اعتماد به نفس بالا به استقبال زندگی در دورهای مختلف سنی می رود و اگر در روابط انسانی وابستگی های بیمارگونه که زندگی مستقل را با مشکل روبرو می کند ، دیده می شود به دلیل عدم شکل گیری این دوره در کودکی است با توجه به این توضیحات برای حل مشکل شما راهکارهای زیر پیشنهاد می شود:
1- در فضای مناسب و با احترام مادر خود را متوجه کنید که شما به اندازه کافی اطلاع و آگاهی نسبت به مسایل مختلف زندگی دارید .
2- به دلیل اینکه دخالت های مادر از روی دلسوزی و یا به عبارت بهتر نگرانی از اینکه شما نتوانید صلاح زندگی و عدم صلاح زندگی را تشخیص دهید احتمال زیاد مادر شما از اضطراب و نگرانی و یا نوعی وسواس فکری دچار شده است که احساس می کند نگرانی اش واقعی است مثلا کسی به دلایلی اضطراب و نگران است احساس می کند دستش نجس است و نگرانی و اضطرابش را به نجس بودن و یا ناپاک بودن نسبت می دهد و چندین چند بار به آبکشی اقدام می کند . شما باید با احترام کامل سعی کنید به مادرتان بگویید که نگرانتان نباشد و افکار منفی را از خودش دور کند البته با کمک مشاور .
3- سعی کنید رفتارهای مستقلانه را انجام دهید و به خودتان اعتماد کنید و با افکار منفی القایی از دوران کودکی مانند نکنه خراب کنم ، نکنه صلاح من چیز دیگری باشه وووو مبارزه کنید.
4- در صورت مستقل عمل کردن و پیروی نکردن از انتظارات غیر منطقی مادر احساس گناه و عذاب وجدان را از خود دور کنید و آنچه که مصلحت زندگی تان است انجام دهید زیرا شما خود بهتر از زندگیتان سردرمی آورید تا مادرتان.
موفق باشید.

موضوع قفل شده است