آخرین بازمانده

ازشهرری به سمت بهشت زهرا(سلام الله علیها)جاده پرپیچ وخمی هست که درامتدادراه اهن متروکه وقبرستان قطارهای ازکارافتاده هست.این جاده به روستایی منتهی میشود که مردمانی شهیدپروروخون گرم دارد.هادی جعفری جانبازپنجاه وهشت ساله ای است که درخانه ای اجاره ای وکوچک زندگی میکند.اوتنهابازمانده گردان شهادت است .باپنج بارمجروحیت نشان جانبازصعب العلاج رادرپرونده پزشکی اش ثبت کرده است.
این جانبازازخودگذاشته پیش ازشروع جنگ دریک گارگاه تراشکاری مشغول به کاربوداماباشروع جنگ درحالی که هجده ساله بودبه گردان شهادت درلشکر21حمزه پیوست.
خودش باوجودی که نفس کشیدن برایش دشواراست دراین باره میگوید:این گردان شامل بخشی ازبچه های سپاه وبسییج وارتش بودکه همانطورکه نامش معلوم است یعنی اخرشجاعت ودرانتهاشهادت.کارگردان ماشناسایی خط های مقدم بودازجزیره مینوتامرزهای غربی کشوروکارمن درگردان،شناسایی ودرزمان عملیات خط شکن بودم.
همانطورکه این بزرگوارمشغول صحبت است عرق برپیشانی اش مینشیند ونفسش به شماره میافتد.همسرش بادستمالی آرام آرام پیشانی اوراپاک میکند،کاری که درطول 24سال همواره انجام داده ودرواقع این کمترین کاری است که اوانجام میدهد.
همسراین جانبازگرامی میگوید:شبهابایدحواسم به همسرم باشدتامشکلی برای اوپیش نیاید.چون دربسیاری مواقع درحالت نیمه بیدارحرف میزند.خاطرات جبهه راباخودش تکرارمیکند،انگاربی سیم به دست داردومشغول صحبت بافردی ان طرف خط است.
این قهرمان جنگ حالابعدازتمام مجروحیتهاومشکلات جسمی عدیده ای که داردنگران آینده فرزندانش میباشدامابااین وجودمیگوید:الحمدلله دستم درجیب خودم هست وتاوقتی زنده ام خودم هزینه زندگی ام راتامین میکنم.