فضیلت ماه مبارک رمضان

البته توی این دوره زمونه پیش هر دکتری بری میگه ضرر داره ، یا کسانی را خودم دیدم که زخم معده گرفته اند... اما اگر دلیلش را جست و جو کنیم میبینیم به دلیل پر خوری بعد از افطار هستش...اگر سیره ی عملی مولای متقیان امام امیر المومنین (علیه السلام) را در پیش بگیریم، با یک تکه نان و آب و خرما افطار کنیم. هرگز به هیچ مرضی مبتلا نخواهیم گشت.ان شاء الله تعالی...خداوند توفیق ما را برای عمل به دستورات دین مستدام بدارد.

سلام عليكم

با اجازه سركار manam گرامي؛

همه از فضيلت هاي روزه ماه مبارك رمضان آگاه هستيم و روزه جزو دومين واجب دين اسلام شمرده مي شه.

اما چند سالي هست كه يك مستحب باعث ترك اين واجب در گروهي از كشورمان شده.

جام باشگاههای تهران ـ به عنوان مهم‌ترین مسابقات فوتبال کشور در سال‌های دهه‌ی 60 ـ در ماه مبارک رمضان تعطیل بود. این کار علاوه بر آن‌که به فضای معنوی کشور کمک می‌کرد، به بازیکنان و کادر تیم‌های مختلف نیز فرصت می‏داد تا بتوانند از برکات روزه‏داری بهره‏مند شوند. اما متأسفانه از چند سال پیش، این فرصت حسنه به بهانه‏های مختلف تعطیل شد و مسابقات لیگ برتر در ایام ماه مبارک ادامه یافت. این کار مضرات زیادی به همراه داشت و دارد؛ از جمله:


1. بازیکنان و کادر فنی تیم‏ها مجبور به روزه‏خواری می‏شوند؛ زیرا برای عقب نیفتادن از روند مسابقات، مجبورند که آمادگی بدنی و تاکتیکی خود را حفظ کنند، و این آمادگی، ادامه تمرینات به شکل عادی را می‏طلبد، و ادامه تمرینات به شکل عادی، داشتن برنامه غذایی به شکل عادی.


2. این روزه‏خواری در تمرینات، علاوه بر آن که تمرد از دستور الهی است و خشم خداوند را در پی دارد، ضربه بزرگی به روح و روان بازیکنان وارد می‏سازد. اگر ما عقیده داریم که روزه، دومین فرع از فروع دین است و خداوند در قرآن فرموده است: «یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تـتـقون ـ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما واجب شده است، همانگونه که بر اقوام قبل از شما واجب شده بود، تا پرهیزگار شوید»، پس وقتی که با تقویمها و قوانین تحمیلی، ورزشکارانمان را به روزه‏خواری وادار می‏کنیم، چگونه از آنان انتظار داریم که پرهیزگار شوند و در میادین داخلی، الگوی اخلاق باشند و در میادین بین‏المللی، سفیر جمهوری اسلامی؟ و آیا در این فضا، داشتن "منشور اخلاقی" طنزی تلخ نیست؟!


3. با این کار، مدیران باشگاه‏ها نیز بر سر یک دوراهی عجیب قرار می‏گیرند: اگر بخواهند دین خود را حفظ کنند، نتیجه همان خواهد شد که دو سال پیش در ماجرای «سردار آجرلو» و تیم استیل آذین دیدیم (که شد آنچه نباید می‏شد)؛ و اگر بخواهند چشمان خود را ببندند، پاسخ خداوند را چه بدهند؟ و آیا اصولاً می‏توانند برای ادامه مدیریتی کوتاه و نگهداشتن میزی متزلزل، نارضایتی خداوند را به جان بخرند؟

3. تماشاگران جوان و نوجوانی که مشتاقانه به دیدن تمرینات تیم‏ها می‏روند نیز یک ماه تمام، الگوهای خود را می‏بینند که در ماه صیام، می‏خورند و می‏نوشند. و چه تصویری بدتر و مخرب‏تر از دیدن الگو در حال تمرد آشکار از دستور الهی؟

4. شاید بدتر از تمام اینها، کشاندن جوانان و نوجوانان به ورزشگاه‏ها به جای مساجد و جلسات قرآن باشد. در ماهی که خداوند شیطان را به بند می‏کشد، دل‏ها برای شنیدن وعظ و خطابه آماده‏تر است و بهار قرآن، نسیم الهی را بر قلوب ارزانی می‏دارد. اما ما با دست خود، پنجره‏ها را بر این نسیم روح‏افزا می‏بندیم تا نسل آینده مان به جای حضور در مساجد، یا به استادیوم‏ها برود و یا پای تلویزیون بنشیند.

... و مضرات متعدد دیگر که از حوصله این نوشتار خارج است.
اینک پس از سال‏ها، «سردار رویانیان» به عنوان مدیری ارزشی، شجاعانه گام به میدان گذاشته تا آن سنت حسنه را احیاء کند. اما متأسفانه همان بهانه‏ها دوباره از گوشه و کنار برخاسته و در مقابل "طرح تعویق مسابقات به پس از ماه مبارک رمضان" مقاومت می‏شود.

یکی از عجیب‏ترین این بهانه‏ ها، لزوم همراهی با برنامه‏ های کنفدراسیون فوتبال آسیاست. در پاسخ به این بهانه هم باید گفت:

اولاً ـ ما باید به حفظ دینمان بیندیشیم، نه به قوانینی که از سوی غیر مسلمانان به ما تحمیل می‏شود و ما را از شعائرمان دور می‏کند.

ثانیاً ـ اینگونه نیست که تعویق چند هفته‏ای مسابقات، مخالفتی با قوانین بین‏المللی محسوب شود. کشور ترکیه سال گذشته مسابقات لیگ خود را تا پس از ماه مبارک به تأخیر انداخت. امسال نیز مسابقات لیگ این کشور در 19 آگوست و پس از عید فطر آغاز خواهد شد. امارات متحده عربی نیز لیگ خود را پس از پایان ماه مبارک آغاز خواهد کرد.

اینک خود انصاف دهید؛ غیرت دینی ما از اماراتی‏ها کمتر است، یا دینداریمان به اندازه همسایه لائیکمان نیست؟

پيشنهاد ميكنم براي اطلاع بيشتر از اين طرح و مسايل اون به اين لينك از سايت خبري مجمع جهاني اهل بيت(ع) - ابنا مراجعه كنيد

من روزه مي گيرم ولي اعتراف مي كنم كه خيلي به سختي روزه مي گيرم . اصلا روزه گرفتن رو دوست ندارم . ناي حرف زدن برام نمي مونه . تا بعد از ظهر سر كارم و بايد با ارباب رجوع حرف بزنم :Cheshmak:
بهترين روز ماه رمضون براي من روز آخره :Hedye:
تمام بدنم سرد مي شه اگه مي تونستم بخوابم مشكلي نداشتم ولي الان فقط اذيت مي شم
:Ghamgin:

حرف اين شاهزاده خانم رو كاملا درك ميكنم. چون خودم هم همينطورم. روزه سردردهاي شديدي برام مياره چون فشارم مي افته.

كسي هست كه راهكاري براي اين ضعف هاي جسمي داشته باشه؟