توصیه های طبی عارفان

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
توصیه های طبی عارفان

توصیه های طبی عارفان
آیت الله محمد تقی بهجت:
- اصولا غذاهای سرخ کرده ضرر دارند ولی چون به ذائقة انسان خوش می آیند، لذا همه خواهان آن هستند.
- خوردن غذای شبهه ناک و نیز خوردن غذای کسی که از حرام پرهیز ندارد، هر چند جایز است ولی انسان را مریض و از عبادات محروم می کند و یا سبب سلب توفیق می شود.
- امتحان شده و مجرب است در وقت افطار، نان و چای برای روزه دار، از طیباتی که دیگران می خورند، بیشتر لذت دارد.
- آقایی به فرزندانش تذکر می داد: هر روز صبح یک عدد سیب میل کنید و کاری به دکترها نداشته باشید.
- می گویند: مناطقی که نخلستان دارد مبتلایان به سرطان نادر هستند. یکی از اطبا مدعی بود که دارویی کشف کرده است که می تواند سرطان را درمان کند، و گفته است که آن را از قانون شیخ ابوعلی سینا برگرفته و عمدة آن شیرة خرماست
- اگر تصمیم دارید که در مشهد در ایام زیارتی بیمار نشوید همواره از آبلیمو در وعده های غذایی تان استفاده کنید.
- ایشان در پاسخ شخصی که درمان بیماری قند ( دیابت) را از ایشان پرسید فرمودند: هندوانة ابوجهل ( حنظل) بخورید، البته بسیار کم زیرا زهر است. در جای دیگر نیز مسافرت رفتن زیاد و ورزش را برای بیماری قند مفید دانسته اند.
- ایشان در پاسخ شخصی که از درد زانو شکایت داشت فرمودند: روغن دنبه را با زنجبیل بر روی زانو بگذارید.
حاج اسماعیل دولابی:
- هر گاه با یاد خدا ( با گفتن بسم ا...) سر سفره نشستید غذا نور می شود. نور که سنگینی نمی آورد. ( نکته: در روایات آمده که لازم است برای هر نوع غذا که بر سر سفره است، بسم ا... جداگانه گفته شود. در اینصورت غذا انسان را آزار نمی دهد)
- اگر مصائب و سختی ها، چه دنیایی و چه آخرتی، را پیش خودتان نگه دارید و کم بگویید، خدا لطف می کند و آن درد زود خوب می شود. گرفتاری زود برطرف می شود.
- خوب است ماهی یک بار گوشت شتر بخورید.
- جلوگیری از باردار شدن زن ها برایشان ضرر دارد. سلامت بدن و روان زن در زاییدن است ، در حامله شدن و شیر دادن است.
شیخ رجبعلی خیاط:
- برای شفای مریض بازمانده های غذا ( خوردن ریزه های اضافی غذا ) مفید است. ( امام علی«ع» فرموده اند: از آنچه بر سر سفره می ریزد بخورید که به اذن خدا شفای هر دردی است برای هر کسی که بخواهد بدان درمان جوید)
آیت ا... میرزا جواد آقا تبریزی:
- انسان اولا در شبانه روز بیش از دو مرتبه غذا نخورد ( مثل روزه دارها) و ثانیا هفته ای بیش از 2 یا 3 وعده گوشت نخورد.
ابو علی سینا:
- خوردن غذا بلافاصله بعد از غذای هضم نشدة قبلی، زیان بارترین چیزها برای سلامتی است.
- خوابیدن با شکم پر باعث ضعف چشم می شود.
- ابوعلی سینا شانزده بیماری مهلک را با مصرف گوشت گاو و گوساله مرتبط می داند.
- حمام رفتن قبل از گرسنه شدن و بعد از اولین هضم سود بخش است. حمام رفتن با شکم پر، خطر بسته شدن مجراهای بدن را در پی دارد. در حمام نباید زیاد ماند و باید مراقب بود که هوایش معتدل باشد. زیاد ماندن در حمام باعث سستی حرکت قلب می شود و بیم ایستادن قلب و غش کردن می رود.
- یخ را در آب حل نکنید و نخورید که به اعصاب و مزاج سخت آسیب می رساند.
- حجامت و فصد در موسم بهار مفید است. ( البته حجامت در صورتی مفید است که با رعایت شرایط آن انجام شود)
- تنفس عمیق، ورزشی است برای تمام بدن و مجراها را فراخی می بخشد. تاب خوردن نیز برای سلامتی خواص فراوان دارد. قایق سواری در آب رودخانه برای بیماران مفید است. ورزش سخت را در حال گرسنگی و با معده تهی انجام ندهید. ورزش با شکم سیر بهتر از ورزش با شکم تهی است. بهترین موقع ورزش در بهار و تابستان قبل از رسیدن گرمای نیم روز و در زمستان بعد از عصر می باشد.

آیت ا... بهلول:
- ایشان راز سلامتی خود و عدم مراجعه به پزشک را سه چیز عنوان نموده بودند: 1- تغذیه خود که همان ماست بود.( ایشان معتقد بود ماست تمام ویتامین ها را در خود دارد) 2- پیاده روی 3- روزه گرفتن
آیت ا... حسن زاده آملی:
- حسادت، ایجاد مرض جسمانی می کند. مانند سل، تب ، سوء هاضمه و غیره
حاج شیخ محمد منتظری یزدی:
- متفق شده اند طبیب های هند و فارس و روم که تمام مرض ها از 5 چیز زاییده می شود 1- زیاد خوردن در روز 2- کمی خواب در شب 3- بسیاری جماع 4- زیادی خوردن و نوشیدن در شب 5- نگه داشتن ادرار
- موجبات بواسیر چند چیز است: خوردن ماهی و تخم مرغ زیاد و زیاد نشستن در مستراح و موجبات رفع بواسیر چند چیز است: خوردن انجیر، سنجد، تره و گرفتن طهارت با آب سرد
حاج آقا فخر:
- ایشان همواره افراد را از خوردن گوشت گاو منع می نمودند و معتقد بودند که خوردن گوشت گاو عامل اصلی بسیاری از بیماری هاست.
- هندی ها چای را با شیر می خورند اما ما چای را با آب جوش دم می کنیم. چای با شیر ضرر کمتر و اثرات بیشتری دارد.
- گوجه فرنگی برای قلب مضر است و مضرات گوجه بیشتر از منافع آن است.
- نان تازه برای قلب و معده مضر و سکته آور است، لذا بهتر است که از نان بیات ( کهنه، البته بدون کپک) استفاده کنیم.
- قدیم، در قرنطینه هایی که افراد قبل از مهاجرت از این مملکت در آن قرار می گرفتند اتاق های دود اسپندی بود که افراد در آن ضد عفونی می شدند و اگر بیمار بودند تا حدود بسیار زیادی مداوا می شدند.
- شیر ( محلی و غیر پاستوریزه) برای درمان بیماری ها بسیار مفید است.
- روغن های نباتی که در بازار عرضه می شود به شدت بیماری زا بوده و بزرگترین علت پادردهای زمان ما به خاطر مصرف روغن نباتی و چای است.
- کسانی که چشمانشان ضعیف است با برگ پیازچه آش یا کوکو درست کنند و بخورند. حتما بر چشم آنها تاثیر مثبت دارد
- بوی گلاب تاثیر مستقیم بر آرامش روان دارد و هیجانات منفی و استرس را رفع می کند.
- بیماری های چشم و اعصاب ریشه در معده و دستگاه گوارش دارد و مادر آنها مسئلة یبوست است که باید مداوا شود.
- خواص ملیُنی و مسهلی شکر سرخ در درمان یبوست اعجاز آور است.
آیت ا... محمد جواد انصاری:
- نبات جوشانده برای رفع دل درد ( درد شکم) بسیار مفید و مجرُب است.
سید مرتضی موحد ابطحی:
- درمان مجرب سرطان ریه: روزی 3 مثقال تخم خرفه را می کوبید طوری که مغز آن ظاهر شود، سپس آن را در آب جوش شیره می کشید. همچنین مقداری پر هلوی سفید تهیه می نمایید و هر دفعه 7-8 عدد از آنها را می جوشانید تا پخته شود و همة آنها را ( آب های جوشیده و پر هلوهای پخته) مصرف می کنید و چند روز ادامه می دهید.
حاج شیخ حسنعلی نخودکی:
- آقای سید علی اکبر قوام زاده کد کنی نقل کرده: پدرم دو سال آگزما ( ناراحتی پوستی) داشت و هر چه معالجه می کرد سود نداشت. روزی بر سر مزار حاج شیخ حسنعلی نخودکی رفتم و از ایشان کمک خواستم. شب در خواب من آمد و فرمود: «سه روز، هر روز دو مثقال برگ عنُاب جوشانده و به بیمار بخوران.» به دستور عمل کردم و بیماری پدرم به کلی مرتفع شد.
سید عبدالرسول شریعتمداری:
- ممارست بر هلیلة سیاه به همراه عسل و زنجبیل ، خواص حیرت انگیزی در تقویت حافظه دارد.
مولف:
- خوردن آب میوه و میوه های آبدار به جای آب معمولی در کتب طب سنتی زیاد تاکید شده است به دلیل این که آب میوه ها زنده بوده و به آسانی وارد سلول های بدن می شوند و آب معمولی که قدرت حیاتی ندارد به سختی وارد می شود.

یکی از توصیه های مرحوم آیت الله العظمی بهجت برای تندرستی این است که در غذا، اعتدال داشته باشیم و از افراط و تفریط بپرهیزیم. ایشان در این باره می گویند:
«اعتدال در غذا برای سلامتی مزاج خیلی مفید است. اگر انسان همیشه به نان خوردن عادت داشته باشد، بهتر است گاهی برنج بخورد؛ و اگر همیشه برنج می خورد، بهتر است گاهی نان و یا آش بخورد و تنوع در غذا داشته باشد.

شخصی دندانش درد می کرد، نزد طبیب رفت که آن را بکشد؛ طبیب گفت: «اگر سر درد گرفتی، سرت را هم می کشی؟! اعتدال معده، دندان درد را هم برطرف می کند.» و بالاخره آن آقا دندانش را نکشید.»

عمل به طبّ مأثور از اهل بیت علیهم السلام


با توجّه به این که علم الهی معصومین علیهم السلام، محدود به امور معنوی نیست؛ قطعا اگر درباره مسائل طبّی و امور مربوط به تندرستی، توصیه ای داشته باشند، بهترین توصیه است. اگر روایتی از معصوم (علیه السلام) صادر شده باشد، شکی در صحّت آن نیست. هرچند بسیاری از معارف اهل بیت به دست ما نرسیده است، اما در میان همین مقداری که در دسترس ماست گنجینه های گران بهایی یافت می شود که عمل به آن نجات بخش است.

از توصیه های برخی از بزرگان، عمل به دستورات طبّی است که از ایشان (علیهم السلام) به دست ما رسیده است.
آیت الله العظمی بهجت در این باره می فرمایند:
«مرحوم مجلسی در یکی از مؤلَّفاتش نوشته است: «اگر انسان به طبّ مأثور از ائمّه اطهار علیهم السلام عمل کند، به بیماری مبتلا نمی شود؛ زیرا آن ها عالِم به خواصّ مأکولات و سبزی ها و چیزهای دیگر هستند.» بنده هم فی الجمله دیده ام شخصی به طبّ مأثور عمل کرد، حدود هشتاد سال داشت و مریض نشده بود. زمانی که ما در نجف بودیم و وبا زیاد شیوع داشت، ایشان به عیادت بیماران می رفت، با این حال به بیماری دچار نشد و فقط در اواخر عمر مرضش این بود که به نماز جماعت نمی آمد و به استراحت می پرداخت. البته برای کارهای دیگر بیرون می آمد و نمی دانم که آیا در وقت وفات مریض شد و یا خیر.» (2)

و درجایی دیگر می فرمایند:
«انسان می تواند با رعایت آداب شرعی و دستورهای دینی، از اطبّاء مستغنی شود.
آقایی به فرزندانش تذکّر می داد: سفارش در فلان دفتر نوشته ام و آن این است که هر روز صبح، یک عدد سیب میل کنید، و کاری به دکترها نداشته باشید.
آقایی که نود الی صد سال سن داشت، می گفت: هر صبح یک سیب رنده می کنند و من می خورم و می توانم از جا بلند شوم و در طول سال، در خانه سیب نگه می داریم.» (3)

در تأیید کلام بالای آیت الله العظمی بهجت(ره)، مطلبی را از شیخ محمدتقی بهلول (ره) نقل می کنیم:

«نسبت به بقیه مردم خیلی کمترمریض می شوم... به دود محتاج نیستم، خوراکم را از روی طب الرضا می خورم...

بگذارید تاریخش را برایتان خلاصه کنم؛ خلاصه اش این است که خلفای عباسیه از بس که به حیات خود پابند بودند که صحیح و سالم باشند، هر کدام در پایتخت خود یک دکتر اروپایی دائمی داشتند که هر وقت محتاج شدند به او مراجعه کنند. مأمون هم یک دکتر داشت. وقتی که امام رضا(علیه السلام) را ولیعهد خود کرد، یک روز در مجلس مأمون، امام رضا (علیه السلام) با آن دکتر روبه رو شدند. آن دکتر از ایشان پرسید: «جدّ شما با این‏که تصدیق طبابت کرده و گفته: «العلم علمان علم الابدان و علم الادیان» (4) پس چرا در طب کتابی ندارد؟ و خدایتان در قرآن چرا در باره طب چیزی نگفته؟» (5)
امام رضا (علیه السلام) جواب دادند: «خدای ما همه طب را در قرآن در یک کلمه گفته: کلوا و اشربوا و لا تسرفوا. (6) اگر کسی به این کلمه عمل کند، بیمار نمی شود و به طبیب هم احتیاج پیدا نمی کند. و جدم فرموده: المعدة بیت کل داع و الحِمیَة رأسُ کل دواء؛ (7) شکم مایه درد است و پرهیز مایه دوا.»
مأمون گفت: «خیلی خوب است که شما این را یک کمی بسط بیشتری بدهید.» امام رضا (علیه السلام) قبول کردند و رساله ای در طبابت نوشتند و به مأمون دادند و او منتشر کرد. این رساله به «رساله ی ذهبیّه» مشهور شد و شاید الآن هم در بعضی از کتاب فروشی های مشهد پیدا شود. من «رساله ی ذهبیه» امام رضا (علیه السلام) را از بر دارم و یک عمر است که به دستورات آن عمل می کنم، مخصوصاً دستوری را که حضرت درباره وعده های غذایی به مأمون دادند و از این بابت خیلی کم گرفتار مرض می شوم و حالم خوب است.»

[=microsoft sans serif]هم غذا و هم دوا

[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]آیت الله العظمی بهجت سه غذا را به عنوان موادّی که هم جنبه غذائیت دارند و هم دوا هستند، معرفی می کنند و در این باره می گویند:
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]«خرما، شیر، ماست، زیت (8)، جامع بین غذا و دواست؛ در بسیاری از موارد انسان به غذایی میل دارد، ولی مظنون است که مضرّ و موجب مرض و یا مُبطِئ (9) است.» (10)

[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]خرما، علاج سرطان

[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]آیت الله العظمی بهجت گفته اند:
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]«تعجب است که با این همه پیشرفت های علمی و طبّی هنوز نتوانسته اند سرطان را علاج و یا از آن جلوگیری کنند و یا این که بفهمند از چه حاصل می شود. می گویند: عراق و مناطقی که نخلستان دارد و خرماخیز است، مبتلایان به سرطان خیلی کم و نادر هستند. یکی از اطبّاء مدّعی بود که دارویی کشف کرده است که می تواند سرطان را درمان کند و گفته است که آن را از «قانون» شیخ ابن سینا برگرفته و عمده ی اجزای آن شیره خرماست.» (11)

[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]ضرر غذای سرخ کرده
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]در بسیاری از اوقات، ممکن است برای غذاهایی که دوست داریم، خواصّی بتراشیم و از ضررهای آن غفلت کنیم؛ مانند غذاهای سرخ کردنی. گاهی هم برخی غذاها را با وجود این که خواص مفیدی دارند، به دلیل این که لذیذ نیستند، رها می کنیم. مرحوم آیت الله العظمی بهجت می گویند:
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]«ما غذاهای لذیذ را خوب و مفید و غذاهای غیر لذیذ را بد می دانیم در حالی که چه بسا غذاهایی که با روغن سرخ شده مضرّ باشند ولی غذای آب پز نظیر آب گوشت مفید باشد.» (12)

[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]رعایت نظم در غذا خوردن و خوابیدن
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]از توصیه هایی که از معصومین و بزرگان به ما رسیده است، حفظ نظم در همه کارها و از جمله در خواب و خوراک است. شاید مشغله های روزانه، خیلی از وقت ها باعث بی نظمی در این امور شود.
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]آیت الله العظمی بهجت می فرمایند:
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]«اخلال در نظم خوردن غذاو هضم آن، و نیز اخلال در نظم خواب و دیگر کارها، موجب تأخیر تأثیر در آن ها است؛ لذا درباره رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، آمده است: «کانَ إدامُهُ الْجوعَ» (13)؛ جوع و گرسنگی، خوراک و غذای ایشان بود.
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]...آری قرآن و عترت –علیهم السلام- دنیای ما را نیز تأمین کرده اند.» (14)

[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]تا گرسنه نشدید نخورید، پیش از سیر شدن، از غذا دست بردارید
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]«یکی از مصری ها نوشته است: یَجِبُ أنْ یَتَجَنّبَ المریضُ الدواءَ، کَما یَتَجَنّبُ مِن السّمّ (15)
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]... در روایات ما آمده است: تا گرسنه نشدید نخورید، و پیش از آن که سیر شوید از غذا دست بردارید.
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]شیخ الرئیس هم کلمه ای دارد که خیلی عجیب است. می گوید:
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]الطّبُّ مجموعٌ فی هذه الکلمة:
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]اجْعَلْ طعامَکَ کلَّ یومٍ مرّةً
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]وَ احْذَرْ طعاما قبلَ هضمِ طعامٍ
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif][در هر روز، یک وعده غذا بخور و پیش از این که غذای اولی هضم شود، از خوردن غذا بپرهیز.]
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]یعنی: گرسنگی کشیدن بیشتر موجب صحّت است تا پرخوری و سیری.
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]...گویا معروف است که اگر کسی چهل ساله بشود و دوای صحّت خود را نیابد، [خیری در او نیست].
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]نقل شده است: وقتی مار چشمش نابینا می شود، از محلّی که زندگی می کرد به محلّی دیگر می رود و بینا می شود.
[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]انسان اگر داء و دوای خود را تشخیص دهد، هیچ ضرری به او نمی رسد، و لا اقلّ من الاحتیاط (16)» (17)

درمان «دیابت»

درباره درمان بیماری قند (دیابت) پرسش هایی از مرحوم آیت الله العظمی بهجت شده است، که ایشان این پاسخ ها را (در سه جای مختلف) گفته اند:
«شاید باید زیاد به مسافرت بروی و ورزش کنی.»
در پاسخ جوانی که همین بیماری را داشت: «بین الطلوعین در هوای آزاد قدم بزنید.»
«هندوانه ابوجهل (حنظل) بخورید، البته بسیار کم، زیرا زهر است.» (18)

لذت طعام را روزه داران می دانند
اگر انسان طعم گرسنگی را بچشد، در این صورت است که غذا برای او بسیار لذیذ خواهد بود و قدر این نعمت های الهی را بهتر خواهد دانست. از جمله شخص روزه دار که افطار برایش بسیار لذّت بخش است، هم از نظر لذّت جسمی و هم معنوی؛ البته هنگام افطار و سحری خوردن، آن قدر شکمش را پر نکند که اصلا گرسنگی را احساس نکند.
آیت الله العظمی بهجت در این باره می فرماید:
«همچنین در روایت است که:
لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ (20)؛ [روزه دار دو خوشحالی دارد: یکی هنگام افطار و دیگری هنگام دیدار پروردگار.]
البته این در صورتی است که در فطور و سحری، نخوردنِ در روز را تدارک نکند.
دوازده روز از رمضان گذشته بود، روزه داری در مسجد کوفه می گفت: تا به حال گرسنه نشده ام، صوم هم برای او جوع آور نیست!
با این که بعضی طالب چلو مرغ و غذاهای لذیذند، [اما] درباره مقدار خوردن در روایات آمده است «وقتی که گرسنه شدی بخور». اگر انسان گرسنه باشد نان خالی هم برای او لذیذ است، لذت طعام را صائمین می دانند.» (19)

ایشان در جایی دیگر می گویند:
«امتحان شده و مجرّب است در وقت افطار، نان و چای برای صائم از طیّباتی که دیگران می خورند، بیشتر لذّت دارد.
آری قرآن و عترت –علیهم السلام- دنیای ما را نیز تأمین کرده اند.» (21)
روایت بالا که آیت الله العظمی بهجت بیان کردند، از امام صادق علیه السلام نقل شده است. مشابه روایت مذکور، حدیث قدسی هم داریم که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم و در حدیث دیگری امام سجاد علیه السلام از خداوند متعال نقل فرموده اند که: قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی الصَّوْمُ لِی وَ أَنَا أَجْزِی بِهِ وَ لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ حِینَ یُفْطِرُ وَ حِینَ یَلْقَی رَبَّهُ... (22)

مایعات خواب آورند
آیت الله العظمی بهجت درباره علاج بی خوابی گفته اند:
«خوردن مایعات و ماست و خیار، برای زود خوابیدن خوب است؛ البته شاید هضم خیار سنگین باشد ولی آب دوغ –هرچند یک لیوان در شب خورده شود- برای خواب مفید است.» (23)
البته ایشان توصیه های دیگری هم درباره علاج بی خوابی دارند، که ما فقط بخشی را که مربوط به خوردنی ها بود، آوردیم. (24)

[SPOILER]پی نوشت ها:

1. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص338
2. پرسش های شما، پاسخ های آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص175و 176
3. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج3، ص238
4. بحار الانوار، ج1، ص220؛ بحار الانوار، ج30، ص414؛ بحار الانوار، ج62، ص122؛ کنز الفوائد، ج2، ص107
5. شیعه آنلاین
6. سوره اعراف/ آیه31
7. بحار الانوار، ج59، ص290؛ طب النبی، ص19
8. روغن زیتون
9. بهبودی از بیماری را به تأخیر بیاندازد.
10. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص146
11. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج3، ص158
12. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج2، ص248
13. نهج البلاغة/227؛ بحار الانوار، ج14، ص238
14. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص146
15. بیمار، همان گونه که از خوردن زهر اجتناب می کند، باید از خوردن دارو بپرهیزد.
16. حداقل باید احتیاط کند.
17. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج3، ص238
18. پرسش های شما، پاسخ های آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص175و 176 / گوهرهای حکیمانه، ص17
19. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص226
20. الکافی، ج4، ص65؛ من‏ لایحضره‏ الفقیه، ج2، ص76؛ وسائل‏ الشیعة، ج10، ص397 و ص403

21. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص146
22. من‏ لایحضره‏ الفقیه، ج2، ص75؛ وسائل‏ الشیعة، ج10، ص400؛ مستدرک‏ الوسائل، ج7، ص498
23. در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج2، ص14
24. همان
[/SPOILER]

1- به خوردن ماهی مداومت مکنید؛ زیرا بدن را آب و لاغر می کند.[1]

2- خوردن گردو در گرمای شدید، حرارت داخلی را تهییج، و در بدن ایجاد دمل می نماید، و خوردن آن در زمستان کلیه ها را گرم و برودت را دفع می کند.[2]
3- هر گاه مسلمان ضعیف شود، گوشت و شیر بخورد.[3]
4- با خوردن بنفشه حرارت تب را بشکنید.[4]
5- نخوردن شام موجب ضعف و خرابی بدن می شود.[5]
6- شیر گاو دواست، و نیز فرمود: پیه های گاو دردآور و روغن و شیرش شفابخش است.[6]

7- کسی که در اول صبح 21 دانه کشمش بخورد مریض نمی شود.[7]
8- سیب بخورید که معده را دباغی می کند.[8]
9- خوردن گلابی قلب ناتوان را قوی و معده را پاکیزه می کند.[9]
10- سعتر برای معده کرک می شود مانند کرک های حوله.[10]
11-در گرمابه بر پشت نخوابید که آن پیه کلیه ها را آب می کند، و پاهای خود را با سفال نسایید که رگ جذام را تحریک می نماید.[11]
12- قبل از خوردن غذا نمک بخورید، اگر مردم خواص نمک را می دانستند آن را بر تریاق مجرب مقدم می داشتند.[12]
13- طول دادن نشستن به هنگام تخلی بواسیر می آورد.[13]
14- غده ها را از گوشت بیرون بیاورید که خوردن آنها رگ جذام را تحریک می کند.[14]
15- در برابر خورشید قرار نگیرید که رنگ بدن را متغیر، لباس را پوسیده و بیماری پنهان را آشکار می سازد.[15]
16- خوردن غذاهای رنگارنگ و متنوع شکم را بزرگ و الیه ها را سست می کند.[16]

پی نوشت:



[/HR] [1] الکافی، ج 6، ص 323، حدیث 5.

[2] الکافی، ج 6، ص 340، حدیث 1.

[3] الکافی، ج 6 ص 316 حدیث 2

[4] الکافی، ج 6، ص 522، حدیث 11.

[5] الکافی، ج 6، ص 317 حدیث 8

[6] الکافی، ج 6، ص 337، حدیث 1.

[7] الکافی، ج 6، ص 351، حدیث 1.

[8] الکافی، ج 6،ص 357، حدیث 11.

[9] الکافی، ج 6، ص 357، حدیث 1.


[10] الکافی، ج 6، ص 375، حدیث 1

[11] الکافی، ج 6، ص 500، حدیث 19.

[12] الکافی، ج 6، ص 326، حدیث 4.

[13] خصال، باب الواحد، حدیث 65.

[14] الکافی، ج 6، ص 254، حدیث 5.

[15] خصال، باب الثلاثه ، حدیث 44.

[16] الکافی، ج 6، ص 317، حدیث 8.


موضوع قفل شده است