جمع بندی پاسخ امام حسن علیه السلام به حضرت خضر علیه السلام چه بود?
تبهای اولیه
گر جواب این سه سوال را بگویی بر حقانیت ات شهادت می دهم!!!
بسم الله الرّحمن الرّحیم
آنچه درباره دوازده امام رسيده و تصريح به امامت آنها
بَابُ مَا جَاءَ فِي الِاثْنَيْ عَشَرَ وَ النَّصِّ عَلَيْهِمْ علیه السلام عن اصول کافی الشیخ کلینی رحمه الله علیه
1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِي هَاشِمٍ دَاوُدَ بْنِ الْقَاسِمِ الْجَعْفَرِيِّ عـَنْ أَبـِي جـَعـْفـَرٍ الثَّانـِي علیه السلام قـَالَ :
أَقْبَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام وَ مَعَهُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام وَ هُوَ مـُتَّكـِئٌ عـَلَى يـَدِ سـَلْمـَانَ فـَدَخـَلَ الْمـَسْجِدَ الْحَرَامَ فَجَلَسَ إِذْ أَقْبَلَ رَجُلٌ حَسَنُ الْهَيْئَةِ وَ اللِّبـَاسِ فـَسـَلَّمَ عـَلَى أَمـِيـرِ الْمـُؤْمـِنـِيـنَ علیه السلام فـَرَدَّ عـَلَيـْهِ السَّلَامَ فـَجَلَسَ ثُمَّ قَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام أَسْأَلُكَ عَنْ ثَلَاثِ مَسَائِلَ إِنْ أَخْبَرْتَنِى بِهِنَّ عَلِمْتُ أَنَّ الْقَوْمَ رَكِبُوا مِنْ أَمْرِكَ مَا قُضِيَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْ لَيْسُوا بِمَأْمُونِينَ فِى دُنْيَاهُمْ وَ آخِرَتِهِمْ وَ إِنْ تَكُنِ الْأُخْرَى عَلِمْتُ أَنَّكَ وَ هُمْ شَرَعٌ سَوَاءٌ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام سَلْنِى عَمَّا بَدَا لَكَ قَالَ أَخْبِرْنِى عَنِ الرَّجُلِ إِذَا نـَامَ أَيـْنَ تـَذْهـَبُ رُوحُهُ وَ عَنِ الرَّجُلِ كَيْفَ يَذْكُرُ وَ يَنْسَى وَ عَنِ الرَّجُلِ كَيْفَ يُشْبِهُ وَلَدُهُ الْأَعـْمـَامَ وَ الْأَخـْوَالَ فـَالْتَفَتَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام إِلَى الْحَسَنِ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَجِبْهُ قَالَ فـَأَجـَابـَهُ الْحـَسـَنُ علیه السلام فـَقَالَ الرَّجُلُ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّ مـُحـَمَّداً رَسـُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و السّلام وَ لَمْ أَزَلْ أَشـْهـَدُ بـِذَلِكَ وَ أَشـْهـَدُ أَنَّكَ وَصـِيُّ رَسـُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ وَ أَشـَارَ إِلَى أَمـِيـرِ الْمـُؤْمـِنـِينَ علیه السلام وَ لَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ وَصِيُّهُ وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ وَ أَشـَارَ إِلَى الْحـَسـَنِ علیه السلام وَ أَشـْهـَدُ أَنَّ الْحـُسـَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ وَصِيُّ أَخِيهِ وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ بـَعْدَهُ وَ أَشْهَدُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ أَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ الْحُسَيْنِ بَعْدَهُ وَ أَشْهَدُ عـَلَى مـُحـَمَّدِ بـْنِ عـَلِيٍّ أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمْرِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ أَشْهَدُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى مُوسَى أَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى عـَلِيِّ بـْنِ مـُوسـَى أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمـْرِ مـُوسـَى بـْنِ جـَعْفَرٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمـْرِ عـَلِيِّ بـْنِ مـُوسـَى وَ أَشْهَدُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ مُحَمَّدِ بْنِ عـَلِيٍّ وَ أَشـْهَدُ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى رَجُلٍ مـِنْ وُلْدِ الْحـَسـَنِ لَا يـُكـَنَّى ولَا يُسَمَّى حَتَّى يَظْهَرَ أَمْرُهُ فَيَمْلَأَهَا عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ السَّلَامُ عـَلَيـْكَ يـَا
أَمـِيـرَ الْمـُؤْمـِنـِيـنَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ ثُمَّ قَامَ فَمَضَى فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اتْبَعْهُ فَانْظُرْ أَيْنَ يَقْصِدُ فَخَرَجَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ع فَقَالَ مَا كَانَ إِلَّا أَنْ وَضـَعَ رِجْلَهُ خَارِجاً مِنَ الْمَسْجِدِ فَمَا دَرَيْتُ أَيْنَ أَخَذَ مِنْ أَرْضِ اللَّهِ فَرَجَعْتُ إِلَى أَمِيرِ الْمـُؤْمـِنـِينَ ع فَأَعْلَمْتُهُ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَ تَعْرِفُهُ قُلْتُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ أَعْلَمُ قَالَ هُوَ الْخَضِرُ علیه السلام
ترجمه روايت شريفه :
امام محمد تقى عليه السلام فرمود: اميرالمؤ منين همراه حسن بن على عليهما السلام مى آمد و بـه دسـت سـلمـان تـكـيـه كرده بود تا وارد مسجدالحرام شد و بنشست ، مردى خوش قيافه و خوش لباس پيش آمد و به اميرالمومنين عليه السلام سلام كرد، حضرت جوابش فرمود و او بـنـشـسـت آنـگـاه عـرض كرد:
يا اميرالمؤ منين سه مساءله از شما مى پرسم ، اگر جواب گفتى ، مى دانم كه آن مردم (كه بعد از پيغمبر حكومت را متصرف شدند) درباره تو مرتكب عـمـلى شدند كه خود را محكوم ساختند و در امر دنيا و آخرت خويش آسوده و در امان نيستند و اگـر جـواب نـگـفـتـى مـى دانم تو هم با آنها برابرى.
اميرالمؤ منين عليه السلام به او فرمود: هر چه خواهى از من بپرس ،
او گفت :
1ـ وقتى انسان مى خوابد روحش كجا مى رود؟
2ـ و چگونه مى شود كه انسان گاهى بياد مى آورد و گاهى فراموش مى كند؟
3ـ و چگونه مى شود كه بچه انسان مانند عموها و دائيهايش مى شود؟
اميرالمؤ منين عليه السلام رو به حسن كرد و فرمود: اى ابا محمد! جوابش را بگو،
امام حسن عليه السلام جوابش را فرمود،
آن مرد گفت :
گواهى مى دهم كه شايسته پرستشى جز خدا نيست و همواره به آن گواهى مى دهم .
و گواهى دهم كه محمد رسول خداست و همواره بدان گواهى دهم .
و گـواهـى دهم كه تو وصى رسول خدا هستى و به حجت او قيام كرده اى اشاره به اميرالمؤ منين كردـ و همواره بدان گواهى دهم .
و گواهى دهم كه تو وصى او و قائم بحجت او هستى اشاره به امام حسن كرد.
و گواهى دهم كه حسين بن على وصى برادرش و قائم به حجتش بعد از او است .
و گواهى دهم كه على بن الحسين پس از حسين قائم بامر امامت اوست .
و گواهى دهم كه محمد على قائم بامر امامت على بن الحسين است .
و گواهى دهم كه جعفر بن محمد قائم بامر امامت محمد است .
و گواهى دهم كه موسى (بن جعفر) قائم بامر امامت جعفر بن محمد است .
و گواهى دهم كه على بن موسى قائم بامر موسى بن جعفر است .
و گواهى دهم كه محمد بن على قائم بامر امامت على بن موسى است .
و گواهى دهم كه على بن محمد قائم بامر امامت محمد بن على است .
و گواهى دهم كه حسن بن على قائم بامر امامت على بن محمد است .
و گواهى دهم كه مردى از فرزندان حسن است كه نبايد بكنيه و نام خوانده شود، تا امرش ظاهر شود و زمين را از عدالت پر كند چنان كه از ستم پر شده باشد.
و سـلام و رحـمـت و بـركـات خدا بر تو باد، اى اميرالمؤ منين !،
سپس برخاست و برفت ،
امـيـرالمـؤ مـنـين گفت : اى ابا محمد! دنبالش برو ببين كجا مى رود؟
حسن بن علی عليهما السلام بـيـرون آمـد و فـرمود: همين كه پايش را از مسجد بيرون گذاشت نفهميدم كدام جانب از زمين خدا را گرفت و برفت ،
سپس خدمت اميرالمؤ منين عليه السلام بازگشتم و به او خبر دادم .
فـرمـود: اى ابا محمد! او را مى شناسى ؟ گفتم : خدا و پيغمبرش و اميرالمؤ منين داناترند،
فرمود: او خضر عليه السلام است .
اصول كافى جلد 2 صفحه 468 روايت 1
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
www.MASAFPORTAL.com
خب جواب امام حسن علیه السلام به حضرت خضر علیه السلام چه بود ؟؟؟؟
کارشناس بحث : صدر
با سلام
در بررسی روایات جدای از نقد سلسله راویان، نقد محتوایی نیز از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. همانطور که شما به مطلب اشاره کرده اید این روایت به وضوح دچار مشکل محتوایی است. از جهت سند هم ادامه همین روایت مطلب را کامل نموده است:
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي هَاشِمٍ مِثْلَهُ سَوَاءً قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى فَقُلْتُ لِمُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ يَا أَبَا جَعْفَرٍ وَدِدْتُ أَنَّ هَذَا الْخَبَرَ جَاءَ مِنْ غَيْرِ جِهَةِ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ فَقَالَ لَقَدْ حَدَّثَنِي- قَبْلَ الْحَيْرَةِ بِعَشْرِ سِنِين
(محمد بن يحيى گويد: بمحمد بن حسن گفتم: اى ابا جعفر! دلم ميخواست اين خبر از غير طريق احمد بن ابى عبد اللَّه ميرسيد، او گفت: وى ده سال پيش از سرگردانى خود: اين حديث را براى من نقل كرد.)
همینطور در شرح این روایت مرحوم سید جواد مصطفوی می گوید:
او در كتبش از قول ضعفاء نقل مي كرده و احمد ابن محمد بن عيسى او را بدين جهت از قم اخراج كرد، ولى سپس با او آشتى كرد و از او عذر خواست، پس مقصود از سرگردانى او يا خرافت دوران پيرى و يا زمانى است كه از قم اخراج شده بود.
اصول كافى-ترجمه مصطفوى ج2 ص : 470
يا اميرالمؤ منين سه مساءله از شما مى پرسم ، اگر جواب گفتى ، مى دانم كه آن مردم (كه بعد از پيغمبر حكومت را متصرف شدند) درباره تو مرتكب عـمـلى شدند كه خود را محكوم ساختند و در امر دنيا و آخرت خويش آسوده و در امان نيستند و اگـر جـواب نـگـفـتـى مـى دانم تو هم با آنها برابرى.
خب مشخصه... این اصلا زیر سوال بردن نیست!
[="blue"]
اینکه میگوید اگر حواب گفتی میدانم که برحقی زیر سئوال بردن نیست ![/]
گر جواب این سه سوال را بگویی بر حقانیت ات شهادت می دهم!!!بسم الله الرّحمن الرّحیم
آنچه درباره دوازده امام رسيده و تصريح به امامت آنها
بَابُ مَا جَاءَ فِي الِاثْنَيْ عَشَرَ وَ النَّصِّ عَلَيْهِمْ علیه السلام عن اصول کافی الشیخ کلینی رحمه الله علیه
1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِي هَاشِمٍ دَاوُدَ بْنِ الْقَاسِمِ الْجَعْفَرِيِّ عـَنْ أَبـِي جـَعـْفـَرٍ الثَّانـِي علیه السلام قـَالَ أَقْبَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام وَ مَعَهُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام وَ هُوَ مـُتَّكـِئٌ عـَلَى يـَدِ سـَلْمـَانَ فـَدَخـَلَ الْمـَسْجِدَ الْحَرَامَ فَجَلَسَ إِذْ أَقْبَلَ رَجُلٌ حَسَنُ الْهَيْئَةِ وَ اللِّبـَاسِ فـَسـَلَّمَ عـَلَى أَمـِيـرِ الْمـُؤْمـِنـِيـنَ علیه السلام فـَرَدَّ عـَلَيـْهِ السَّلَامَ فـَجَلَسَ ثُمَّ قَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام أَسْأَلُكَ عَنْ ثَلَاثِ مَسَائِلَ إِنْ أَخْبَرْتَنِى بِهِنَّ عَلِمْتُ أَنَّ الْقَوْمَ رَكِبُوا مِنْ أَمْرِكَ مَا قُضِيَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْ لَيْسُوا بِمَأْمُونِينَ فِى دُنْيَاهُمْ وَ آخِرَتِهِمْ وَ إِنْ تَكُنِ الْأُخْرَى عَلِمْتُ أَنَّكَ وَ هُمْ شَرَعٌ سَوَاءٌ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام سَلْنِى عَمَّا بَدَا لَكَ قَالَ أَخْبِرْنِى عَنِ الرَّجُلِ إِذَا نـَامَ أَيـْنَ تـَذْهـَبُ رُوحُهُ وَ عَنِ الرَّجُلِ كَيْفَ يَذْكُرُ وَ يَنْسَى وَ عَنِ الرَّجُلِ كَيْفَ يُشْبِهُ وَلَدُهُ الْأَعـْمـَامَ وَ الْأَخـْوَالَ فـَالْتَفَتَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام إِلَى الْحَسَنِ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَجِبْهُ قَالَ فـَأَجـَابـَهُ الْحـَسـَنُ علیه السلام فـَقَالَ الرَّجُلُ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّ مـُحـَمَّداً رَسـُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و السّلام وَ لَمْ أَزَلْ أَشـْهـَدُ بـِذَلِكَ وَ أَشـْهـَدُ أَنَّكَ وَصـِيُّ رَسـُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ وَ أَشـَارَ إِلَى أَمـِيـرِ الْمـُؤْمـِنـِينَ علیه السلام وَ لَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ وَصِيُّهُ وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ وَ أَشـَارَ إِلَى الْحـَسـَنِ علیه السلام وَ أَشـْهـَدُ أَنَّ الْحـُسـَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ وَصِيُّ أَخِيهِ وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ بـَعْدَهُ وَ أَشْهَدُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ أَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ الْحُسَيْنِ بَعْدَهُ وَ أَشْهَدُ عـَلَى مـُحـَمَّدِ بـْنِ عـَلِيٍّ أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمْرِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ أَشْهَدُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى مُوسَى أَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى عـَلِيِّ بـْنِ مـُوسـَى أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمـْرِ مـُوسـَى بـْنِ جـَعْفَرٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمـْرِ عـَلِيِّ بـْنِ مـُوسـَى وَ أَشْهَدُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ مُحَمَّدِ بْنِ عـَلِيٍّ وَ أَشـْهَدُ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى رَجُلٍ مـِنْ وُلْدِ الْحـَسـَنِ لَا يـُكـَنَّى ولَا يُسَمَّى حَتَّى يَظْهَرَ أَمْرُهُ فَيَمْلَأَهَا عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ السَّلَامُ عـَلَيـْكَ يـَا
أَمـِيـرَ الْمـُؤْمـِنـِيـنَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ ثُمَّ قَامَ فَمَضَى فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اتْبَعْهُ فَانْظُرْ أَيْنَ يَقْصِدُ فَخَرَجَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ع فَقَالَ مَا كَانَ إِلَّا أَنْ وَضـَعَ رِجْلَهُ خَارِجاً مِنَ الْمَسْجِدِ فَمَا دَرَيْتُ أَيْنَ أَخَذَ مِنْ أَرْضِ اللَّهِ فَرَجَعْتُ إِلَى أَمِيرِ الْمـُؤْمـِنـِينَ ع فَأَعْلَمْتُهُ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَ تَعْرِفُهُ قُلْتُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ أَعْلَمُ قَالَ هُوَ الْخَضِرُ علیه السلام
ترجمه روايت شريفه :
امام محمد تقى عليه السلام فرمود: اميرالمؤ منين همراه حسن بن على عليهما السلام مى آمد و بـه دسـت سـلمـان تـكـيـه كرده بود تا وارد مسجدالحرام شد و بنشست ، مردى خوش قيافه و خوش لباس پيش آمد و به اميرالمومنين عليه السلام سلام كرد، حضرت جوابش فرمود و او بـنـشـسـت آنـگـاه عـرض كرد:
يا اميرالمؤ منين سه مساءله از شما مى پرسم ، اگر جواب گفتى ، مى دانم كه آن مردم (كه بعد از پيغمبر حكومت را متصرف شدند) درباره تو مرتكب عـمـلى شدند كه خود را محكوم ساختند و در امر دنيا و آخرت خويش آسوده و در امان نيستند و اگـر جـواب نـگـفـتـى مـى دانم تو هم با آنها برابرى.
اميرالمؤ منين عليه السلام به او فرمود: هر چه خواهى از من بپرس ،
او گفت :
1ـ وقتى انسان مى خوابد روحش كجا مى رود؟
2ـ و چگونه مى شود كه انسان گاهى بياد مى آورد و گاهى فراموش مى كند؟
3ـ و چگونه مى شود كه بچه انسان مانند عموها و دائيهايش مى شود؟
اميرالمؤ منين عليه السلام رو به حسن كرد و فرمود: اى ابا محمد! جوابش را بگو،
امام حسن عليه السلام جوابش را فرمود،
آن مرد گفت :
گواهى مى دهم كه شايسته پرستشى جز خدا نيست و همواره به آن گواهى مى دهم .
و گواهى دهم كه محمد رسول خداست و همواره بدان گواهى دهم .
و گـواهـى دهم كه تو وصى رسول خدا هستى و به حجت او قيام كرده اى اشاره به اميرالمؤ منين كردـ و همواره بدان گواهى دهم .
و گواهى دهم كه تو وصى او و قائم بحجت او هستى اشاره به امام حسن كرد.
و گواهى دهم كه حسين بن على وصى برادرش و قائم به حجتش بعد از او است .
و گواهى دهم كه على بن الحسين پس از حسين قائم بامر امامت اوست .
و گواهى دهم كه محمد على قائم بامر امامت على بن الحسين است .
و گواهى دهم كه جعفر بن محمد قائم بامر امامت محمد است .
و گواهى دهم كه موسى (بن جعفر) قائم بامر امامت جعفر بن محمد است .
و گواهى دهم كه على بن موسى قائم بامر موسى بن جعفر است .
و گواهى دهم كه محمد بن على قائم بامر امامت على بن موسى است .
و گواهى دهم كه على بن محمد قائم بامر امامت محمد بن على است .
و گواهى دهم كه حسن بن على قائم بامر امامت على بن محمد است .
و گواهى دهم كه مردى از فرزندان حسن است كه نبايد بكنيه و نام خوانده شود، تا امرش ظاهر شود و زمين را از عدالت پر كند چنان كه از ستم پر شده باشد.
و سـلام و رحـمـت و بـركـات خدا بر تو باد، اى اميرالمؤ منين !،
سپس برخاست و برفت ،
امـيـرالمـؤ مـنـين گفت : اى ابا محمد! دنبالش برو ببين كجا مى رود؟
حسن بن علی عليهما السلام بـيـرون آمـد و فـرمود: همين كه پايش را از مسجد بيرون گذاشت نفهميدم كدام جانب از زمين خدا را گرفت و برفت ،
سپس خدمت اميرالمؤ منين عليه السلام بازگشتم و به او خبر دادم .
فـرمـود: اى ابا محمد! او را مى شناسى ؟ گفتم : خدا و پيغمبرش و اميرالمؤ منين داناترند،
فرمود: او خضر عليه السلام است .
اصول كافى جلد 2 صفحه 468 روايت 1
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
www.masafportal.comخب جواب امام حسن علیه السلام به حضرت خضر علیه السلام چه بود ؟؟؟؟
کارشناس بحث : صدر
چرا حدیث را کامل نمی اورید؟؟؟؟؟
روح (آزاد شده) و در بدن صاحبش جاى مىگيرد، (1) و اگر خداوند اجازه برگشت آن روح را به آن بدن ندهد، هوا باد را جذب مىكند و باد نيز روح را در خود نگاه مىدارد و آن به صاحبش باز نمىگردد تا روز رستاخيز فرا رسد.
و امّا آنچه راجع به يادآورى و فراموشى گفتى همانا دل آدمى (مغز انسان) در محفظهاى گوى مانند است و بر سر آن طبقى نهاده شده، هنگامى كه او صلوات كاملى بر محمّد و آل محمّد مىفرستد، آن طبق از روى محفظه برداشته مىشود و دل فرد روشن مىشود و آدمى آنچه را فراموش كرده به ياد مىآورد، و اگر بر محمّد و آل او صلوات نفرستد، يا آن را ناقص ادا كند و از گفتن قسمتى از آن صرف نظر نمايد آن طبق فرو مىافتد و دل تاريك مىشود و انسان آنچه را به ياد داشته فراموش مىكند.
و امّا آنچه راجع به چگونگى شبيه شدن نوزاد به عموها و دائيهايش پرسيدى، وقتى كه شخص با دل آسوده و اعصاب آرام و جسمى بىدلهره و نگرانى نزد همسر خود رفته همبستر شود، نطفه حاصله از آن نزديكى، درون رحم جاى مىگيرد و نوزادى كه به
دنيا مىآيد به پدر و مادر خود شبيه مىشود، (1) و اگر شخصى با دل پريشان و اعصابى ناآرام و بدنى مضطرب به زن خود در آمده نزديكى كند، در اين صورت نطفه او نيز دچار تشويش شده و با همان حالت بر يكى از رگها قرار مىگيرد، اگر بر رگى از رگهاى عموها (رگ و خون مشترك بين پدر و برادرانش كه از حيث نژادى همخون او هستند يا روحيات مشترك خانوادگى پدرى) بنشيند طفل به عموهايش شبيه مىشود و اگر بر رگى از رگهاى دائيها (همخونهاى مادرى) قرار گيرد، نوزاد شبيه به دائيها مىشود. مرد سئوالكننده پس از شنيدن پاسخها گفت: شهادت مىدهم كه هيچ معبودى جز خداوند نيست و همواره بر آن شهادت مىدهم، و شهادت مىدهم كه محمّد پيامبر خدا است و همواره بر آن شهادت مىدهم و همان را به زبان مىآورم، و شهادت مىدهم كه تو جانشين رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و بر پا دارنده حجّت او هستى، و پيوسته بدان شهادت مىدهم و آن را خواهم گفت- و با دست خود به امير المؤمنين عليه السّلام اشاره كرد، و (رو به امام حسن عليه السّلام)- گفت: گواهى مىدهم كه تو وصىّ او (على عليه السّلام) و قيامكننده به حجّت او هستى و هميشه آن را خواهم گفت- و با دستش به امام حسن عليه السّلام اشاره كرد- بعد گفت شهادت مىدهم بر حسين بن علىّ كه او جانشين حسن و قيامكننده به حجّت است و پيوسته چنين خواهم گفت و گواهى مىدهم بر عليّ بن الحسين كه او به پا دارنده كار حسين است، همچنين گواهى مىدهم بر محمّد بن علىّ كه او بر پا دارنده امر علىّ پدرش
است (1) و شهادت مىدهم بر جعفر بن محمّد كه او بر پا دارنده امر محمّد (پدر خويش) است و شهادت مىدهم بر موسى كه او قيامكننده به امر جعفر است و گواهى مىدهم بر علىّ كه او ولىّ و قائم به امر پدر خود موسى است و گواهى مىدهم بر محمّد كه قيامكننده به امر پدر خويش علىّ است و شهادت مىدهم بر على كه قيامكننده به امر محمّد است، و گواهى مىدهم بر حسن كه او بر پا دارنده امر پدر خود على است و بالأخره شهادت مىدهم بر مردى از فرزندان حسين كه نام و كنيه او برده نشود تا زمانى كه خداوند امر او را آشكار سازد كه سراسر زمين را پر از عدل و برابرى كند همان گونه كه از جور و ستم پر شده است، و درود بر تو اى امير مؤمنان و رحمت خدا و بركات او بر تو باد، سپس برخاست و برفت؛ پس امير المؤمنان عليه السّلام به فرزندش حسن عليه السّلام فرمود: اى ابا محمّد از پى او برو و ببين كجا مىرود، امام حسن عليه السّلام گويد: پشت سر او بيرون رفتم، همين كه پاى خود را از مسجد بيرون نهاد ديگر نفهميدم كجا رفت، من نزد پدرم امير المؤمنين بازگشتم و او را از ماجرا آگاه كردم، به من فرمود: يا ابا محمّد آيا او را شناختى؟ گفتم: نه، خدا و پيامبرش و أمير المؤمنين بهتر مىدانند، پس به من فرمود: او خضر بود».
اگه نمی تونی و حال نداری همشو بخونی اینم جواب های امام حسن - روحی فداه - که از پست بالایی گرفتم :
در مورد پرسش تو راجع به اينكه آدمى هنگامى كه در خواب است روحش كجا مىرود، همانا روح او به باد آويخته و باد نيز خود به هوا آويخته تا وقتى كه صاحب آن روح رو به بيدارى مىرود، پس اگر خداى تعالى به بازگشت روح به آن بدن اجازه دهد آن روح باد را به درون خود مىكشد و باد نيز به نوبه خود هوا را جذب مىكند و به اين ترتيب
روح (آزاد شده) و در بدن صاحبش جاى مىگيرد، (1) و اگر خداوند اجازه برگشت آن روح را به آن بدن ندهد، هوا باد را جذب مىكند و باد نيز روح را در خود نگاه مىدارد و آن به صاحبش باز نمىگردد تا روز رستاخيز فرا رسد.
و امّا آنچه راجع به يادآورى و فراموشى گفتى همانا دل آدمى (مغز انسان) در محفظهاى گوى مانند است و بر سر آن طبقى نهاده شده، هنگامى كه او صلوات كاملى بر محمّد و آل محمّد مىفرستد، آن طبق از روى محفظه برداشته مىشود و دل فرد روشن مىشود و آدمى آنچه را فراموش كرده به ياد مىآورد، و اگر بر محمّد و آل او صلوات نفرستد، يا آن را ناقص ادا كند و از گفتن قسمتى از آن صرف نظر نمايد آن طبق فرو مىافتد و دل تاريك مىشود و انسان آنچه را به ياد داشته فراموش مىكند.
و امّا آنچه راجع به چگونگى شبيه شدن نوزاد به عموها و دائيهايش پرسيدى، وقتى كه شخص با دل آسوده و اعصاب آرام و جسمى بىدلهره و نگرانى نزد همسر خود رفته همبستر شود، نطفه حاصله از آن نزديكى، درون رحم جاى مىگيرد و نوزادى كه به
دنيا مىآيد به پدر و مادر خود شبيه مىشود، (1) و اگر شخصى با دل پريشان و اعصابى ناآرام و بدنى مضطرب به زن خود در آمده نزديكى كند، در اين صورت نطفه او نيز دچار تشويش شده و با همان حالت بر يكى از رگها قرار مىگيرد، اگر بر رگى از رگهاى عموها (رگ و خون مشترك بين پدر و برادرانش كه از حيث نژادى همخون او هستند يا روحيات مشترك خانوادگى پدرى) بنشيند طفل به عموهايش شبيه مىشود و اگر بر رگى از رگهاى دائيها (همخونهاى مادرى) قرار گيرد، نوزاد شبيه به دائيها مىشود. مرد سئوالكننده پس از شنيدن پاسخها
اگه نمی تونی و حال نداری همشو بخونی اینم جواب های امام حسن - روحی فداه - که از پست بالایی گرفتم :
و امّا آنچه راجع به يادآورى و فراموشى گفتى همانا دل آدمى (مغز انسان) در محفظهاى گوى مانند است و بر سر آن طبقى نهاده شده، هنگامى كه او صلوات كاملى بر محمّد و آل محمّد مىفرستد، آن طبق از روى محفظه برداشته مىشود و دل فرد روشن مىشود و آدمى آنچه را فراموش كرده به ياد مىآورد، و اگر بر محمّد و آل او صلوات نفرستد، يا آن را ناقص ادا كند و از گفتن قسمتى از آن صرف نظر نمايد آن طبق فرو مىافتد و دل تاريك مىشود و انسان آنچه را به ياد داشته فراموش مىكند.
ا
فکر کنم به خاطر اینه که بعضی افراد میگن موقع گم کردن چیزی صلوات بفرستید
چرا حدیث را کامل نمی اورید؟؟؟؟؟
همان طور که استاد صدر فرمودند ، این روایت هم از نظر سند و هم محتوا دچار اشکال است.
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام.
پرسش حضرت خضر(ع) از امیرالمومنین(ع) که به دستور امام، توسط فرزند ایشان پاسخ داده شد.
1- هنگام خواب روح انسان کجا میرود؟
2- علت فراموشی و یادآوری بعضی مطلب چیست؟
3- چرا فرزند شبیه عمو یا دایی هایش میشود؟
و پاسخ حضرت:
در مورد پرسش تو راجع به اينكه آدمى هنگامى كه در خواب است روحش كجا مىرود، همانا روح او به باد آويخته و باد نيز خود به هوا آويخته تا وقتى كه صاحب آن روح رو به بيدارى مىرود، پس اگر خداى تعالى به بازگشت روح به آن بدن اجازه دهد آن روح باد را به درون خود مىكشد و باد نيز به نوبه خود هوا را جذب مىكند و به اين ترتيبروح (آزاد شده) و در بدن صاحبش جاى مىگيرد، (1) و اگر خداوند اجازه برگشت آن روح را به آن بدن ندهد، هوا باد را جذب مىكند و باد نيز روح را در خود نگاه مىدارد و آن به صاحبش باز نمىگردد تا روز رستاخيز فرا رسد.
و امّا آنچه راجع به يادآورى و فراموشى گفتى همانا دل آدمى (مغز انسان) در محفظهاى گوى مانند است و بر سر آن طبقى نهاده شده، هنگامى كه او صلوات كاملى بر محمّد و آل محمّد مىفرستد، آن طبق از روى محفظه برداشته مىشود و دل فرد روشن مىشود و آدمى آنچه را فراموش كرده به ياد مىآورد، و اگر بر محمّد و آل او صلوات نفرستد، يا آن را ناقص ادا كند و از گفتن قسمتى از آن صرف نظر نمايد آن طبق فرو مىافتد و دل تاريك مىشود و انسان آنچه را به ياد داشته فراموش مىكند.
و امّا آنچه راجع به چگونگى شبيه شدن نوزاد به عموها و دائيهايش پرسيدى، وقتى كه شخص با دل آسوده و اعصاب آرام و جسمى بىدلهره و نگرانى نزد همسر خود رفته همبستر شود، نطفه حاصله از آن نزديكى، درون رحم جاى مىگيرد و نوزادى كه به
دنيا مىآيد به پدر و مادر خود شبيه مىشود، (1) و اگر شخصى با دل پريشان و اعصابى ناآرام و بدنى مضطرب به زن خود در آمده نزديكى كند، در اين صورت نطفه او نيز دچار تشويش شده و با همان حالت بر يكى از رگها قرار مىگيرد، اگر بر رگى از رگهاى عموها (رگ و خون مشترك بين پدر و برادرانش كه از حيث نژادى همخون او هستند يا روحيات مشترك خانوادگى پدرى) بنشيند طفل به عموهايش شبيه مىشود و اگر بر رگى از رگهاى دائيها (همخونهاى مادرى) قرار گيرد، نوزاد شبيه به دائيها مىشود.
چه دلیل علمی میتوان برای این پاسخ ارایه کرد؟ درحالی که دو تا از پاسخ ها با علم درتناقض اند و علم درباره ی آن یکی حرف زیادی برای گفتن ندارد.
با اینکه این پاسخ ها بسیار شبیه خرافاتی اند که بعضا پدربزرگ هایمان براثر نداشتن علم آنها را باور کرده بودند.
چرا پسر امیر المومنین (ع) باید چنین حرفی بزنند؟
و جالبتر اینکه در ادامه حضرت خضر(ع) از این پاسخ متحیر میشوند.
یعنی ایشان هم به این سطح علم نرسیده اند؟
و سوالی دیگر:
چرا دین ما به واسطه ی روایات درست یا غلط دچار خرافات شده است؟
و در نهایت خوشحال میشوم از منبع حدیث باخبر شوم.
با تشکر
الحیاة
[="blue"]پس در هر صورت مقام خضر از امام علی پائین تر است و البته این را خود میداند حال چطور ممکن است علی را زیر سئوال ببرد ؟[/]
اولا : دین با روایت صحیح و سالم هیچ وقت دچار انحراف نمی شود بلکه این انسان است که دین را وسیله قرار می دهد.
ثانیا : برای همه مسائل که نمی شود دلیل علمی آورد .
ثالثا : هر چیزی را که انسان نمی فهمد دلیل بر خرافات نیست
رابعا : در مواردی که علم و عقل پاسخی برایش نمی یابد سریع نمی شود ردش کرد و از باب تعبد می شود تاییدش کرد.
پرسش:
پاسخ امام حسن علیه السلام به حضرت خضر علیه السلام چه بود؟
بَابُ مَا جَاءَ فِي الِاثْنَيْ عَشَرَ وَ النَّصِّ عَلَيْهِمْ علیه السلام عن اصول کافی الشیخ کلینی رحمه الله علیه
1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِي هَاشِمٍ دَاوُدَ بْنِ الْقَاسِمِ الْجَعْفَرِيِّ عـَنْ أَبـِي جـَعـْفـَرٍ الثَّانـِي علیه السلام قـَالَ أَقْبَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام وَ مَعَهُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام وَ هُوَ مـُتَّكـِئٌ عـَلَى يـَدِ سـَلْمـَانَ فـَدَخـَلَ الْمـَسْجِدَ الْحَرَامَ فَجَلَسَ إِذْ أَقْبَلَ رَجُلٌ حَسَنُ الْهَيْئَةِ وَ اللِّبـَاسِ فـَسـَلَّمَ عـَلَى أَمـِيـرِ الْمـُؤْمـِنـِيـنَ علیه السلام فـَرَدَّ عـَلَيـْهِ السَّلَامَ فـَجَلَسَ ثُمَّ قَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام أَسْأَلُكَ عَنْ ثَلَاثِ مَسَائِلَ إِنْ أَخْبَرْتَنِى بِهِنَّ عَلِمْتُ أَنَّ الْقَوْمَ رَكِبُوا مِنْ أَمْرِكَ مَا قُضِيَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْ لَيْسُوا بِمَأْمُونِينَ فِى دُنْيَاهُمْ وَ آخِرَتِهِمْ وَ إِنْ تَكُنِ الْأُخْرَى عَلِمْتُ أَنَّكَ وَ هُمْ شَرَعٌ سَوَاءٌ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام سَلْنِى عَمَّا بَدَا لَكَ قَالَ أَخْبِرْنِى عَنِ الرَّجُلِ إِذَا نـَامَ أَيـْنَ تـَذْهـَبُ رُوحُهُ وَ عَنِ الرَّجُلِ كَيْفَ يَذْكُرُ وَ يَنْسَى وَ عَنِ الرَّجُلِ كَيْفَ يُشْبِهُ وَلَدُهُ الْأَعـْمـَامَ وَ الْأَخـْوَالَ فـَالْتَفَتَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام إِلَى الْحَسَنِ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَجِبْهُ قَالَ فـَأَجـَابـَهُ الْحـَسـَنُ علیه السلام فـَقَالَ الرَّجُلُ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّ مـُحـَمَّداً رَسـُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و السّلام وَ لَمْ أَزَلْ أَشـْهـَدُ بـِذَلِكَ وَ أَشـْهـَدُ أَنَّكَ وَصـِيُّ رَسـُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ وَ أَشـَارَ إِلَى أَمـِيـرِ الْمـُؤْمـِنـِينَ علیه السلام وَ لَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ وَصِيُّهُ وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ وَ أَشـَارَ إِلَى الْحـَسـَنِ علیه السلام وَ أَشـْهـَدُ أَنَّ الْحـُسـَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ وَصِيُّ أَخِيهِ وَ الْقَائِمُ بـِحـُجَّتـِهِ بـَعْدَهُ وَ أَشْهَدُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ أَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ الْحُسَيْنِ بَعْدَهُ وَ أَشْهَدُ عـَلَى مـُحـَمَّدِ بـْنِ عـَلِيٍّ أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمْرِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ أَشْهَدُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى مُوسَى أَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى عـَلِيِّ بـْنِ مـُوسـَى أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمـْرِ مـُوسـَى بـْنِ جـَعْفَرٍ وَ أَشْهَدُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ أَنَّهُ الْقـَائِمُ بـِأَمـْرِ عـَلِيِّ بـْنِ مـُوسـَى وَ أَشْهَدُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ بِأَمْرِ مُحَمَّدِ بْنِ عـَلِيٍّ وَ أَشـْهَدُ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ بِأَنَّهُ الْقَائِمُ ...
پاسخ :
در بررسی روایات جدای از نقد سلسله راویان، نقد محتوایی نیز از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. این روایت به وضوح دچار مشکل محتوایی است. از جهت سند هم ادامه همین روایت مطلب را کامل نموده است:
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي هَاشِمٍ مِثْلَهُ سَوَاءً قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى فَقُلْتُ لِمُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ يَا أَبَا جَعْفَرٍ وَدِدْتُ أَنَّ هَذَا الْخَبَرَ جَاءَ مِنْ غَيْرِ جِهَةِ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ فَقَالَ لَقَدْ حَدَّثَنِي- قَبْلَ الْحَيْرَةِ بِعَشْرِ سِنِين
(محمد بن يحيى گويد: بمحمد بن حسن گفتم: اى ابا جعفر! دلم ميخواست اين خبر از غير طريق احمد بن ابى عبد اللَّه ميرسيد، او گفت: وى ده سال پيش از سرگردانى خود: اين حديث را براى من نقل كرد.)
همینطور در شرح این روایت مرحوم سید جواد مصطفوی می گوید:
او در كتبش از قول ضعفاء نقل مي كرده و احمد ابن محمد بن عيسى او را بدين جهت از قم اخراج كرد، ولى سپس با او آشتى كرد و از او عذر خواست، پس مقصود از سرگردانى او يا خرافت دوران پيرى و يا زمانى است كه از قم اخراج شده بود.
اصول كافى-ترجمه مصطفوى ج2 ص : 470