دنیا محل آزمایش انسان !؟ چگونه عدالت رعایت می گردد!؟

به نام خدا.

عدالت خدا این نیست که همه رو یکجور خلق کنه. عدالت خدا اینه که موقع حسابرسی ، حساب هرکسی رو با توجه به جایگاهش (ظرف زمانی و مکانیش) مشخص میکنه.

با تشکر ، ستایشگر:Gol:

به نام خدا.

ببینید ، اینجوری نیست که یکی که مثلا 3000 سال چیش تو فلان جا زندگی میکرده ، دیگه هیچی از دین من و شما سر در نیاره. دستورات دین بر پایه فطرت انسان ها تنظیم شده. یعنی من و شما قبل از اینکه قرآن بخونیم میدونیم که دزدی بده ، خدا هست ، راستی خوبه و ... اینها رو اون بنده خدا هم میدونه. از اونجایی که خدا مهربونه و ما رو خیلی دوست داره ، برامون یکسری پیامبر و اینها هم میفرسته که ما رو هدایت کنند به سمت راه درست در واقع یادآوری کنند راه درست رو. این پیامبر ها هم برای همه قوم و قبیله ای رفته. 124000 تا کم نیست. لا اقل اگه جسما نرفته باشه ( مثل الان ما ) حرفش به همه افراد رسیده. پس از این لحاظ کسی بر کس دیگری برتری نداره و کمال برای همه یکسانه. کمال یعنی پرورش روح خدایی.

اما اینکه یکی مثل الان ماست ، یکی مثل اون بنده خدای 3000 سال پیش ، خوب از هرکدوم انتظارات خاص خودشون میره.

با تشکر ، ستایشگر :Gol:

به نام خدا.

در خقیقت هم بر ما نازل نشد. تو کشور همسایه ما اومد. ما شنیدیم. ما قبول کردیم. ما اجرا کردیم. ما پیروش شدیم. کاری که بقیه هم می تونستند بکنند.

همه کلا هرچی گناه هست رو میفهمند، از قتل و تجاوز و .... ، میدونند که نباید انجام بدهند ، حتی اگر پیامبر نیاد. منتها یک وقتایی آدم با اینکه میدونه پیروی میکنه از نفسش بجای فطرتش.

هیچ دلیلی نیست که ثابت بکنه هیچ پیامبری اونجا نرفته. در صورتی که دلیلی هست که پیامبر اونجا هم رفته.

با تشکر ، ستایشگر :Gol:

[="blue"]سلام. اگه به این دو آیه توجه کرده باشین قطعا جواب سوالتونو گرفتید.خداوند میفرمایند:

لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا
خداوند هيچ كس را جز به اندازه توانايى‏اش تكليف نمى‏كند

و از طرفی میفرمایند:
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَالَّذِينَ هَادُواْ وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
كساني كه (به پيامبر اسلام) ايمان آورده‏اند، و يهود و نصاري و صابئان (پيروان يحيي يا نوح يا ابراهيم) آنها كه ايمان بخدا و روز رستاخيز آورده‏اند و عمل صالح انجام داده‏اند پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است، و هيچگونه ترس و غمي براي آنها نيست (و هر كدام از پيروان اديان كه در عصر و زمان خود بر طبق وظائف و فرمان الهي عمل كرده‏اند ماجورند و رستگار)
آیه 62بقره

مثلا شما فرض کن مادربزرگای ما که تو روستا زندگی میکردن و خب فقط 12 امامشونو میشناختن و حتی توان و سواد خوندن قرآن رو نداشتن و امکان آشنایی با ادیان دیگه رو هم نداشتن باید برن جهنم؟نه.خداوند عادله..هيچ كس را جز به اندازه توانايى‏اش تكليف نمى‏كند.اونا خب اگه تو یه کشور مسیحی بودن مسیحی بودن و توانشون هم حقیقتا همینه.خیلی از ماها هم همینجور.اگه دین دیگه ای داشتیم اکثرا بر اون دین بودیم.هر آدمی نسبت به اوضاع خودش و اون میزان حقایقی که میتونه باهاش آشنا بشه سنجیده میشه.مثلا منو شما الان تو دورانی هستیم که با توجه به حجم اطلاعات و اینکه میتونیم تحقیق بیشتر کنیم و بیشتر بدونیم قطعا مسئولیتمونم بیشتره.حالا یکی تو این شرایط که هم شرایطشو داره هم واقعا میتونه راه حقیقتو پیدا کنه و نره دنبالش اونوقت مسئوله.هرکسی متناسب با شرایط و تلاشی که تو اون شرایط کرده سنجیده میشه.آیه 62بقره هم همینو میگه.امیدوارم جوابتونو گرفته باشین.[/]

به نام خدا.

به لحاظ نظری ، بله. میتواند.

با تشکر ، ستایشگر :Gol:

با سلام و درود بر جناب limbo

اولا اینکه هدف اصلی خلقت انسانها و اجنه عبادت پروردگار در معنای وسیع کلمه است نه آنچرا که منحصر در احکام عبادی صرف مانند نماز و روزه می باشد است (و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون) هدف غایی خلقت این دو گروه عبادت خداوند متعال است پس آزمایش انسانها در اولویت دوم و یا شاید چندم باشد
ثانیا سعادت و شقاوت انسانها بستگی به نحوه زندگی فردی و اجتماعی و فراهم بودن لوازم و شرائط سعادت و شقاوت نیز مربوط است که مهمترین بخش این مسئله مربوط به مسائل روحی ، روانی انسان است و از نظر مادی بخش اعظمش مربوط به مسائل ژنتیکی و قانون وراثت انسانها هست که هر کسی چه ارثی از والدین میبرد
اما بحث را اگر از نظر علوم نظری و عقلی بررسی کنیم عدالت پروردگار اینطور معنا می شود که العدل یضع الامور مواضعها و اینکه میگوییم خداوند عادل است یعنی در نظام تکوین و طبیعت هر چیزی را تحت نظامی خاص و مناسب آفریده است که فرمودند بالعدل قامت السموات و الارض
و هم در عالم قانونگذاری و تشریع تمام قوانین او عادلانه و به جا و با هدف خلقت هماهنگ بوده و هیچگونه تبعیض و تفاوتی ناروا در آن قرار نداده است چنانکه حضرت علی ع فرموده است و ارتفع عن ظلم عباده و قام بالقسط فی خلقه و عدل علیهم فی حکمه
بنا بر این مقتضای عدل الهی این است که خداوند متعال هر انسانی را به اندازه استعدادش مورد تکلیف قرار میدهد لایکلف الله نفسا الا وسعها و سپس با توجه به توانایی و تلاش اختیاریش درباره او قضاوت می کند

موفق باشید :Gol:

خداوند میفرمایند:
[="century gothic"]: «ولنبلونّکم حتّی نعلم المجاهدین منکم و الصّابرین و نبلو اخبارکم؛[="magenta"]ما همه ی شما[/] را قطعاً می آزماییم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از ایمان شما کیانند، و اخبار شما را بیازماییم».

بنابراین تمام انسانها توی خوبی و بدی آزمایش میشن.این مقایسه درستی نیست که میگین اونها راحت زندگی کردن.هرکسی تو زمان خودش مشکلات و سختی های زمان خودشو داره!مثل این می مونه که شما بگی نوشتن حروف الفبا که کاری نداره اما اگه با فکر یه بچه دبستانی بهش نگاه کنی می بینی خیلی ام سخته.[/]

انسان را فطرتى است نخستين كه نعمتى است ارزانى شده از سوى خداوند. به نيروى اين فطرت بشر خير و شر را از يكديگر باز می ‏شناسد و هدايت را از ضلالت تميز می ‏دهد. چون مردم روى زمين منازعه كنند به نيروى اين فطرت داورى كنند پس فداكارى، احسان، شجاعت، سخاوت و قهرمانى، صفات نيكو و عكس آنها صفات رذيله را هم در نزد مسلمان خواهى يافت و هم كافر، هم شهرنشين و هم بدوى حتى انسانهاى اوليه شبه وحشى. اين فطرت مقياسهايى است كلى كه خداوند آن را نصيب بشر كرده تا بدان راه خود بيابد.
به وسيله اين فطرت اوليه است كه بشر پروردگارش را می ‏شناسد و به او ايمان می ‏آورد امّا بعد از آن كه در برابر فشار شهوات و اميال نفسانى و طاغوتها و خرافات پايدارى ورزد. گاه نيز تسليم آنها می ‏شود و به خدا كافر می ‏گردد و چون به خدا كافر شد رسولانى را نيز كه خدا فرستاده انكار خواهد كرد.
وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصارَهُمْ- و اين بار نيز در دلها و ديدگانشان تصرف می ‏كنيم.»
دلها سابق جايگاه فطرت پاك و مقياسهاى سالم بوده. اما حواس تابع دلهاست . چون معيارهاى بشر دگرگون گردد حواس او نيز دگرگون می ‏شود بدون آن كه از آنها به طور صحيح استفاده گردد.
كَما لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ- هم چنان كه در آغاز به آن ايمان نياوردند.»
سبب اين است كه اينان طغيان می ‏كنند و طغيان سبب دگرگون شدن دلها و معيارها می ‏شود.
بشرى كه تابع عقل خود است و از حق پيروى می ‏كند و هدف او حق است داراى معيارهايى است كه به وسيله آنها حق را می ‏شناسد. ولى هنگامى كه تابع شهوت خويش است و پيرو نفس خود و در پى اميال طغيانگر خود، همه هدف او معيارهاى او در حسن و قبح و خير و شر و فضيلت و رذيلت، چيزهايى است كه بيشتر به منافع شخصى او نزديك است. دنباله رو شهوات خويشتن است اصول دينش سه چيز خواهد بود: خوردن و آشاميدن و مباشرتهاى جنسى و احكام دينش نيز از اين قبيل است. حلال چيزى است كه بدان دست می ‏يابد و حرام چيزى است كه از دست يافتن به آن محروم است. سرنوشت چنين انسانى سرنوشت دولتهاى طاغوتى است در جهانى، كه براى خود معيارهايى خاص خود وضع می ‏كند از قبيل قوانين بين المللى و محاكم و مجالس امنيت ... الخ.
همه اينها براى استحكام سلطه طاغوتى است بر دوش توده‏ه اى محروم. از اين روست كه قرآن كريم ما را از چنين سرنوشتى بر حذر می ‏دارد.
____________________________________
تفسير هدايت، ج‏3، ص: 145 (کتابنامه : تفسیر قرآن ، اجتماعی اجتهادی ، بنیاد پژوهشهای علمی آستان قدس رضوی)

انسان بر حسب غريزه فطرى ناگزير است كه بطور اجتماعى زندگى كند زيرا احتياجات او گوناگون بوده و متفاوت می ‏باشد بنابراين ادامه زندگى بدون همكارى و كمك افراد بيكديگر مقدور نيست. خواه ناخواه در گير و دار اين
همكاريها و با توجه به نيروى جلب نفع و دفع ضرر كه پروردگار در هر موجودى بوديعت نهاده، در قسمتى از منافع بشر تعارض بوجود ميآيد، از اينجا يك اختلاف دامنه دار در اثر اجتماعى بودن بشر و وجود اين قوه پيدا ميشود كه چه بسا در بسيارى موارد منجر به جنگ و زد و خورد می ‏شود زيرا اگرچه تعارض اين منافع در اجتماع كوچك منجر به اختلافات و كدورتهاى بين افراد ميشود ولى در سطح جهانى و در مقياس وسيعتر سبب تزاحم مصالح و منافع اجتماعات گشته و همين منشأ جنگ و جدال است، چنانكه تاريخ ملل مشحون از اين وقايع می ‏باشد و در بررسى علل ايجاد جنگها اين علت در همه جا بچشم می ‏خورد. بهمين جهت هميشه صحنه زندگى ميدان تنازع بقاء بوده و جنگ و جدال در آن وجود داشته است البته به تفاوت شدت و ضعف.
اين يكى از عوامليست كه سبب شد انبياء مبعوث گردند و مردم را بحقوق و حدود خود آشنا سازند.
از طرف ديگر بشر در راه نيل به مقاصد و بدست آوردن منافع خود به مشكلاتى برخورد و چه بسا در بسيارى موارد از هدف خود دست كشيد و يا با مشكلات بسيار بآن نائل شده و چون بشر فطرتا معتقد به تأثيرات غيبى است اينستكه در تاريخ اديان ديده می ‏شود كه مردم براى فرار از مشكلات و ناگواريهاى زندگى خود در پى پناهگاه بر آمدند، گروهى بت پرستيدند بعضى ستاره را منشأ قدرت و اثر دانستند عده ديگر سرگشته و حيران در بيابان زندگى در پى قدرتى توانا بر آمدند، اينجا هم وجود پيامبران براى هدايت جامعه لازم شد، تا با تأسيس مكتب يكتاپرستى مردم را بسوى هدف اصلى راهنمائى كنند.
_______________________________
انوار درخشان، ج‏2، ص: 181

شاید بتوان گفت كه اینان به لحاظ محفوظ بودن فطرت اولیه و اصلی‏شان از انحراف كامل و ضایع نشدن استعداد فطری در وجودشان و به مقتضای هدایتی كه در فطرت نهفته است، بعد از مرگ و یا قرار گرفتن در نظام برزخی در مسیر خاصی كه مسیر كمال است می‏افتند و به سوی لقاء رب هدایت می‏شوند و اگر فطرت آنان محفوظ نبوده و استعدادها ضایع باشد، به سوی عذاب می‏روند. اما در عین حال باید به دو نكته توجه داشت:

1- براساس آیات و روایات، مستضعفین دارای طبقات هستند؛ یعنی، مستضعف انواعی دارد مثل طبقه ‏ای از اهل ایمان كه به ظاهر ایمان داشته ولی در تعمیق و تمحیض آن از نظر تحقیق و عمل كوشش نكرده‏ اند یا مثل طبقه‏ ای از اصل اسلام، یا طبقه ‏ای از ارباب مذاهب دیگر كه از استضعاف برخوردار بوده و در طریقه خود سیر می‏كرده‏ اند ولی هیچ‏گونه احتمال نمی‏داده‏ اند كه حق و حقیقت چیز دیگری باشد و مفهوم اختلاف عقیدتی بر ایشان مطرح نبوده است و از سادگی بخصوصی برخوردار بوده‏ اند یا مثل دیوانه ‏ها یا بچه‏ ها.

۲- بنا بر آنچه از متون اسلامی استفاده می‏شود، امر مستضعفین فكری موكول به مشیت حضرت حق بوده و یا در طریق بهشت می‏افتند یا در طریق جهنم. پیداست كه مشیت حق درخصوص طبقات مختلف مستضعفین و افراد هر طبقه‏ ای یكسان نبوده و در مورد هر فردی از هر طبقه ‏ای حساب شده خواهد بود. بر این اساس می‏توان گفت كه هر فردی كه انجذاب او به سوی حضرت حق در مجموع، غالب بر فرار و دوری و عناد وی باشد بعد از گذشتن از عوالم و دیدن عذاب‏ها و سختی‏ها و احیانا آتش‏ها، به جوار حق یعنی به بهشت راه می‏یابد و اگر جانب فرار و عناد غالب بود به سوی جهنم، جهنم ‏ها كشیده خواهد شد.

به بیان دیگر، هر فردی از مستضعفین براساس خصوصیات خاصی كه دارد و بالاخره در اكتساب آنها خود او نقش داشته است یا در مسیری كه به بهشت منتهی می‏شود قرار می‏گیرد و یا در مسیری كه به جهنم منتهی می‏گردد خواهد افتاد و این مشخص بودن مسیر با ورود به برزخ شروع می‏گردد. اما چیزی كه هست نه خود او و نه كس دیگری می‏تواند بفهمد كه او در كدام مسیر است و كار او به كجا خواهد كشید نه در دنیا و نه در برزخ و نه در اول حشر معلوم خواهد شد كه جریان امر وی چگونه خواهد بود تا جایی كه وضع او به مرور و با پیش آمدن عوالم معلوم گردد و تا جایی كه مشمول غفران حق باشد و یا مشمول عذاب او، در ضمن آنچه از قرآن مجید و روایات در این رابطه بدست آمده فهمیده می شود كه اطفال مسلمانان اهل بهشتند چنانچه قرآن مجید می فرماید : "والذین آمنوا و اتبعتهم ذریتهم بایمان الحقنابهم ذریتهم و ما التنهم من عملهم من شیء" "1"

آنانكه بخدا ایمان آوردند و فرزندانشان هم در ایمان پیرو ایشان شدند ما آن فرزندان را به آنها برسانیم واز پاداش عمل فرزندان هیچ نكاهیم.

مرحوم طبرسی می نویسد : مراد از ذریه در آیه شامل اولاد كوچك و بزرگ می شود و لكن اولاد بزرگ به اعتبار ایمان خودشان آنها را ملحق به پدرشان می نماییم و اولاد كوچك را به تبع پدرانشان وارد بهشت می نماییم و در روایات زیادی هم استدلال به این آیه شده است چنانكه از رسول اكرم( نقل شده است "ان المؤمنین و اطفالهم فی الجنه""2" هر آینه مؤمنین و بچه های آنها در بهشت اند.سپس اشاره به آیه فرمودند .

مرحوم علامه مجلسی بعد از اینكه می نویسد مسلم است از اینكه اولاد مؤمنین اهل بهشتند ولكن نسبت به اولاد كفار دو نظریه داده شده است :

1- نظریه متكلمین بر این است كه آنها را به بهشت می برند و یا اینكه در مكانی كه به نام اعراف است جای می دهند.

2- نظریه محدثین به پیروی از روایات صحیحه بر این است كه در قیامت آنها را بطرف آتش سوق می دهند آنها كه پیروی كردند اهل بهشتند و آنها كه مخالفت نمودند اهل جهنمند."3"

اما از مجموع نظریه عقل و شرع چنین برداشت می شود كه اولاد كفار نیز اهل بهشت هستند زیرا كه جزا و پاداش بر محور اعمال است و اولاد كفار عمل ناشایستی انجام نداده اند كه مستحق عذاب باشند. و با دقت در روایاتی مثل"كل مولود یولد علی الفطره" كه همه انسانها در بدو خلقت بر فطرت پاك آفریده می شوند و این برداشت قوت می گیرد.

**************************************
1.سوره طور/21
2. بحار،ج5،ص289
3. بحار،ج5،ص269
____________________________________
كتاب معاد،غلامرضا سلطانی،ص 116و115

بسم الله
سوالات پست های اول تاپیک رو خوندم
بسیار جالبه که سوالاشون اینقدر به سوالات ذهنی بنده نزدیک بوده

بنده قبلا این موضوع رو مطرح کردم و جواب زیبایی هم گرفتم
http://www.askdin.com/thread16642.html
هرچند سوال آخرم بی جواب مونده اما حداقل سوالات شما برطرف میشه
میخواید یه نگاهی بندازید
صفحه دوم رو ببینید.پست 19.جواب جناب طارق:
http://www.askdin.com/thread16642-2.html

موفق باشید

اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

تا جایی که من فهمیدم معیار اصلی حق پذیر بودنه فرد هستش
شما فرض کنید همه ی ما مسیحی باشیم و حضرت محمد(ص) هم در قید حیات و بخواد ما رو توجیه کنه
روحانیانمون هم (با فرض مسیحی بودنمون) کاملا با حضرت محمد(ص) مخالف باشند ما اگر حق پذیر نباشیم چطور میتونیم به سمت دین آخر یعنی اسلام بریم
حالا مثال رو عوض کنیم اگر توفیق پیدا کنیم و در قید حیات که هستیم امام زمان ظهور کنند و بیان بگن نه بعضی دستورات که الان دارید انجام میدین اشتباها یا احادیث جعلی بودند یا مربوط به این زمانه نمیشن کلا خیلی با اون چیزی که تو ذهنمون داشتیم فرق کنه(این فقط یک فرضه)و دامنه این تغییرات اونقدر گسترده بشه که با اسلامی که ما میشناختیم خیلی تفاوت پیدا کنه اما نه از نظر قرآنی حالا ما باید چیکار کنیم حق پذیر باشیم یا اینکه بگیم نه این اسلام (هر چند که فطرتا میبینیم امام زمان درست میفرمایند) اون اسلامی نیست که من تو ذهنم دارم پس این فرد ادعا میکنه که امام زمانه و من قبول نمیکنم
هیچ وقت نباید قفل بزنیم به در عقلی که در خدمت فطرته و باید مقابل حق خاضع باشیم
اجازه بدین در مورد عقل و موارد مرتبط هم چند مورد آیه و حدیث اینجا نقل کنم

حضرت محمد (ص) : از عقل , راهنمایی و هدایت بخواهید تا راه را از بیراهه بشناسید ، مبادا از راهنمائیهای عقل سرپیچی کنید که پشیمان خواهید شد .

بدترین جنبده ها نزد خدا, کسانی هستند که کرند و لال و نمی اندیشند.

«اگر حدیثی از من شنیدید که دلهایتان آن را انکار کند و موهایتان و پوست بدن­هایتان از آن متنفر است و آن را از خود به دور می­بینید، پس من از شما بدان دورترم.

اى جوانان! آبرويتان را با ادب و دينتان را با دانش حفظ كنيد.

هر آينه دين در نزد خدا دين اسلام است و اهل کتاب راه خلاف نرفتند ،مگر، از آن پس که به حقانيت آن دين آگاه شدند ، و نيز از روی حسد آنان که به آيات خدا کافر شوند ، بدانند که او به زودی به حسابها خواهد رسيد

خدا عقل را به انسانی نداد جز آن که روزی او را با کمک عقل نجات بخشید. حضرت علی(ع)

هر گاه خدا بخواهد بنده ای را خوار کند، دانش را از او دور سازد.

هر کس به آنچه که می داند ، عمل کند ، خداوند آنچه را که نمی داند ، به او خواهد آموخت.

داوری با گمان بر افراد مورد اطمینان، دور از عدالت است

برترین عبادت مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت اوست.

خوابیدن همراه با یقین، برتر از نماز گذاردن با شک و تردید است

امير مومنان على (عليه السلام ) در گفتارى كه در كلمات قصار نهج البلاغه از او نقل شده اين حقيقت را ضمن بيان عميقى روشن فرموده است :
لانسبن الاسلام نسبة لم ينسبها احد قبلى : الاسلام هو التسليم ، و التسليم هو اليقين ، و اليقين هو التصديق ، و التصديق هو الاقرار، و الاقرار هو الاداء و الاداء هو العمل :
در اين عبارت امام (عليه السلام ) نخست مى فرمايد: مى خواهم اسلام را آن چنان تفسير كنم كه هيچ كس ‍ نكرده باشد، سپس شش مرحله براى اسلام بيان فرموده است .
نخست مى فرمايد: اسلام همان تسليم در برابر حق است ، سپس اضافه مى كند تسليم بدون يقين ممكن نيست (زيرا تسليم بدون يقين ، تسليم كوركورانه است نه عالمانه ) بعد مى فرمايد: يقين هم ، تصديق است (يعنى تنها علم و دانائى كافى نيست ، بلكه به دنبال آن ، اعتقاد و تصديق قلبى لازم است ) سپس مى فرمايد: تصديق همان اقرار است (يعنى كافى نيست كه ايمان تنها در منطقه قلب و روح انسان باشد، بلكه با شهامت و قدرت بايد آن را اظهار داشت ) سپس اضافه مى كند: اقرار همان انجام وظيفه است (يعنى اقرار تنها گفتگوى زبانى نيست بلكه تعهد و قبول مسئوليت است ) و در پايان مى فرمايد: انجام مسئوليت همان عمل است (عمل به فرمان خدا و انجام برنامه هاى الهى ) زيرا تعهد و مسئوليت چيزى جز عمل نمى تواند باشد، و آنها كه نيروى خود را در گفتگوها، طرحها، جلسات و انجمنها و مانند آن صرف مى كنند و فقط حرف مى زنند، نه تعهدى را پذيرفته اند و نه
مسئوليتى و نه از روح اسلام آگاهى دارند.

در عدالت الهي همه شرايط اعم از زماني و مكاني توانائي و استعدادها و فرصت و امكانات مدنظر قرار مي گيرد.

مثلاً كساني كه مانند من و شما در موقعيت زماني و مكاني اسلام و مكتب تشيع قرار گرفته ايم، مسئوليت بيشتري در برابر اين موهبت الهي داريم و به همان ميزان تكليف ما بيشتر است. به همان ميزان كه نسبت به حقايق و معارف دين آشنا شده ايم تكليف و مسئوليت مان اضافه مي شود. بقول شما خيلي وظايف به گردنمان است.

مسأله ي شفاعت هم بدون حساب نيست، همينكه صرفاً محبت به اهل بيت (ع) داشته باشيم پس خيالمان از بابت شفاعت راحت باشد، خير شفاعت شرايطي دارد كه در جاي خود بحث شده است.

رجوع كنيد به تايپيكهاي زير:

http://www.askdin.com/tags/%D8%B4%D9%81%D8%A7%D8%B9%D8%AA.html
http://www.askdin.com/thread4245-2.html
http://www.askdin.com/thread4002.html

با سلام

مدتی بود به خاطر مسایل مختلف و امتحانات دانشگاه از خدمت دوستان مرخص بودیم.
ولی به هر حال دوباره برگشتم و بحث رو که دیدم یادم افتاد این از اون سوالات ساده ای بود که خیلی وقت پیش تو ذهن ام بوده[=Times New Roman].

جناب[=Times New Roman] limbo
تردیدی وجود نداره که تمام زندگی ما تحت تاثیر محیطه و تمام افکار و اعمال ما هرچقدر هم که به نظر ما مختارانه باشه همیشه تحت تاثیر علتیه که قبل از اون بوده.یعنی جبر مطلق[=Times New Roman].
جای بحث اش هم اینجا نیست چون در تاپیک های مختلف بحث شده و علل اش رو هم ذکر کردم[=Times New Roman].
اینارو گفتم تا راجع بهش فکر کنی[=Times New Roman].

بحث رو هم نباید بیهوده پیچیده اش کرد.
اصل مطلب رو گفت:

حالا اینکه بگین فطرت بوده و مسئولیت و....
فقط توجیحه.

فرض کنید یکی از شما در یکی از ایالتهای آمریکا یه دنیا می اومد[=Times New Roman].
در اینصورت باز هم پشت کامپیوترش نشسته بود و مشغول بحث اسلامی در این سایت بود؟
یا اینکه یه مشروب خور فاسد شده بود و....؟
یا...؟

البته این یه مثال خیلی پیش پا افتاده است.ولی به هر حال امیدوارم منظورم رسیده باشه[=Times New Roman].
[=Times New Roman]
[=Times New Roman]موفق...

تعجبم از شماست كه تحصيلكرده هستيد و چنين نظريه ي سخيفي را با قاطعيت طرح مي كنيد: "همه ي زندگي ما تحت تأثير محيطه"؟؟؟

و اين در حالي است كه اگر از نگاه ديني صرفنظر كنيم، امروزه دانشمندان علم روانشناسي تأثير پذيري انسان و فرايند رشد و شكوفائي انسان را متأثر از سه عامل مي دانند:

1) وراثت(مسائل ژنتيكي) 2) محيط(مسائل پيراموني انسان و جهان) 3) خود (اراده و توانائي هاي خود انسان).

حتماً مي دانيد كه اين 3 عامل، بحث مفصلي را مي طلبد و در حوصله اين بحث نيست. بااين وجود شما چگونه همه چيز را صرفاً تحت تأثير محيط مي دانيد و عوامل ديگر را ناديده مي گيريد؟

در باره مطلب دوم يعني اختيار و جبر، بله بنده هم موافقم، بحث رو نبايد پيچيده اش كرد چون اولاً خودش باندازه ي كافي براي ذهن هاي غير ورزيده و ناآشنا، پيچيده هست. ثانياً عليرغم پيچيدگي موضوع، براي ذهن هايي كه آلوده به شبهات ترديد و انكار و گرفتار دست اندازهاي لجاجت و عناد نشده، به راحتي قابل فهم خواهد بود.

در همين خصوص، تايپيك هاي زيادي باز شده و كارشناسان و كاربران فرهيخته بحث هاي مفصلي داشته اند كه مي توانيد مراجعه كنيد:

http://www.askdin.com/thread15332.html

http://www.askdin.com/thread15089.html

http://www.askdin.com/thread11581.html

http://www.askdin.com/sitemap/f-101.html

مباحث را با دقت و انصاف، مطالعه كنيد. بي شك به جواب لازم در باب اختيار يا جبر انسان خواهيد رسيد.

چند سؤال از كاربر kingusef

1) شما دانشجو هستيد مثلاً رشته ي N بفرماييد اصولاً كسي شما را وادار كرد ادامه تحصيل بدهيد؟ يعني در حاليكه بين ده ها گزينه ي ديگر مي توانستيد مانند دوستان ديگران تان، به سربازي برويد؛ سراغ كار آزاد برويد؛ ازدواج كنيد؛ در شركت پدرتان كار كنيد و يا ده ها گزينه ي ديگر ...؟؟؟ به اجبار كسي ادامه تحصيل را انتخاب كرديد؟

2) رشته اي كه انتخاب كرده ايد (رشته N) آيا كسي از بين ده ها رشته ي پيش رو، شما را مجبور به انتخاب رشته ي مورد نظر كرد؟ آيا نمي توانستيد در مجموع رشته ها اصلاً آن رشته ها انتخاب نكنيد؟

3) همين كه از طريق مطالعه و يا تحت تأثير انديشه هاي مختلفي به چنين عقيده اي رسيده ايد كه انسان، موجودي است مجبور مطلق؟؟؟ اين عقيده را به شما تحميل كرده اند يا خودتان انتخاب كرده ايد؟

اينكه فرصتي را در فضاي مجازي يافته ايد تا به گمان خود انديشه تان را در سايت گفتگوي ديني ترويج كنيد؟؟؟ كسي يا امري شما را مجبور كرده يا با اختيار و اراده كامل چنين مي كنيد؟

از يك زاويه ي ديگر اگر دوستان شما در يك جمع دوستانه به يكباره و بدون دليل؛ شما را به باد كتك بگيرند و به شدت ضرب و شتم كنند؟ آيا شما از آنها خرسند مي شوي يا ناراحت؟؟؟

اگر آدمي خرسند شود كه نشان جهل او و خلاف وجدان عمومي است و معمولاً در چنين وضعيتي وجدان انسان ناخرسند است.

و اگر ناخرسند شوي كه با توجه به انديشه شما تقصيري متوجه ايشان نيست. چون تمام رفتار ايشان غيرارادي و متأثر از جبر مطلق بوده و بعبارتي: "اين نشان اختيار است اختيار است اختيار.

صحبت در اين مقوله بسيار است كه در جاي خود بسيار گفته شده و اصولاً اختيار يك امر وجداني است و بي نياز دليل. آيا دليلي محكمتر از وجدان مي توانيد بيابيد.

براي اين منظور مي توانيد به منابع زير هم رجوع كنيد:

1-جبر و اختيار- علامه محمدتقي جعفري (ره).
2-عدل الهي – علامه شهيد مطهري – (ره) .
3-جبر و اختيار – زين العابدين قرباني .
4-خير الاثر در رد جبر و قدر – علامه حسن زاده آملي .

ببينيد همانطور كه اشاره كرده ايد اين بحث در تايپيك "پيامبران جهاني و قومي" بحث شده مباحث خوبي هم در آنجا توسط كارشناسان ذكر شده كه بنظرم با نگاه منصفانه قابل درك و هضم است.

بنظرم در پست 17 همان تايپيك، بنده مطالب دسته بندي شده اي را ارائه كردم كه در كنار مطالب ساير كارشناسان جمعبندي خوبي مي شود كرد. (مجدداً با دقت بيشتر رجوع و مطالعه كنيد.)

اصل فطرت، بنا به فرموده ي قرآن: لا تبديل لخلق الله" است. يعني دچار تغيير و دگرگوني نمي شود. و در همه مراحل زندگي كاربرد ويژه ي خود را دارد.

مقصود از راه فطرت اين است كه شعور باطني و كشش درونى، او را به سوي خدا رهبري مي كند، به طوري كه بدون هيچ دليل و استدلالى، ناخودآگاه، خداخواه و خداجوي است و حس خداخواهي در نهاد او به صورت يك امر غريزي و فطري به وديعت گذارده شده است و اين حس، بسان غرايز ديگر انسانى، انسان را به مقصدي كه هدف آن است مي كشاند.

از خصوصيات فطرت الهي و خداجو آنست كه:

1- حس خداجوي فطري جهاني است.
در حفاري ها و كاوش هاي علمي كه به وسيله دانشمندان باستان شناس براي اطلاع از روش زندگى، پايه تمدن و طرز تفكر اقوام گذشته انجام گرفته است همواره زير تل هاي بزرگ، معابد و عبادتگاه هايي كشف شده است كه همگي حاكي از آن است كه ملل پيشين در اين اماكن عبادت مي كرده اند، گو اين كه عده اي از آنها در تشخيص معبود اشتباه كرده و بت هايي را معبود خود قرار داده بودند.

حس دينى، هم اكنون نیز در ميان ملل متمدن جهان يك حس طبيعي است كه در هر گوشه اي از جهان براي خود تجلياتي دارد و اگر از قاره هاي مختلف جهان عبور كنيم آثار و جلوه هاي اين حس را هم در ميان غني ترين و صنعتي ترين كشورهاي جهان، و هم در ميان فقيرترين و عقب مانده ترين ملل عالم با ديدگان خود مشاهده مي كنيم.
گذشته از اين، هر فرد منصفي در صورتي كه خود را از مسائل شعارگونه و تلقيني ضد دينى، حتّي از گفته هاي خدا پرستان خالي سازد، هنگام بيچارگي و سختي و گرفتارى، در اعماق دل خود احساس مي كند كه به سوي يك نيروي ازلي و ابدي كه مي تواند نيازمندي و درماندگي او را برطرف سازد كشيده مي شود و بي اختيار از او استمداد مي كند.

2- فطرت، انسان را به سوي خدا رهبري و هدايت مي كند.
حس خداجويي بسان ساير احساسات دروني انسان، بدون تعليم و رهبري در درون انسان پيدا مي شود، همان طور كه افراد انسان در مواقع مخصوص از عمر به يك سلسله از امور مانند منصب و مقام و ثروت و پول متوجه مي گردند و توجه به اين امور به طور ناخودآگاه و بدون تعليم كسى، در باطن آنها پديد مي آيد؛ حس خداجويي نيز در عمق وجود انسان نهفته است، بدون اين كه نياز به تعليم و ياد گرفتن داشته باشد.

3- حس مذهبي مولود عوامل جغرافيايي و يا اقتصادي و سياسي نيست.
حس خداجويي در تمام نقاط گيتي و در همه دوران ها و اعصار وجود داشته است و دارد، نتيجه مي گيريم كه اين حس يك نداي باطني است و محركي جز فطرت ندارد؛ زيرا اگر مولود شرايط جغرافيايي و يا عوامل ديگري جز فطرت بود، تنها بايد در يك قسمت از جهان و در يك قسمت از مردم كه شرايط واحدي از نظر اقتصادى، سياسي و... دارند وجود داشته باشد در صورتي كه كاملاً عكس آن را مشاهده مي كنيم، يعني با اين كه شرايط جغرافيايي و سياسي ملت ها با هم تفاوت چشم گيري دارد، اين حس در همه ملت ها وجود دارد.

4- تبليغات، ممكن است از رشد و تقويت حس خداجويي بكاهد، ولي نمي تواند آن را ريشه كن سازد.
در ميان ملل و اقوام جهان افرادي پيدا مي شوند كه براثر رياضت هايي مي توانند از نيروي يك حس بكاهند، مثلاً تمايلات جنسى، يك نداي فطري و باطني است، ولي تاركان دنيا و مرتاضان هند با تحمل رنج ها، به قدري از قدرت اين حس مي كاهند كه كمتر به فكر اين مسائل مي افتند، اما همين افراد اگر در شرايط ديگر قرار گيرند حس خفته آنان بيدار مي شود و شروع به فعاليت مي كند.

بنابراين معناي فطري بودن چيزى، اين نيست كه در همه شرايط، يك سان بوده و هيچ عاملي از قبيل محيط و تبليغات در شدت و ضعف آن مؤثر نباشد، بلكه بايد گفت كه عواملي مانند تبليغات مي تواند از رشد و نمو بسياري از نداهاي دروني و فطري بكاهد، ولي نمي تواند ريشه آن را بسوزاند.

پس فطرت، در درون انسان، يك سرمايه ي زوال ناپذير و غيرقابل تغيير است و مي تواند بعنوان عاملي در مسير هدايت انسان، هميشه مورد توجه باشد.

و چگونه است؛ كه ما از نقش فطرت كه چنين سرمايه ي تأثيرگذاري در تعيين مسير زندگي انسان دارد غافل شويم و آن را در فرايند رشد و تعالي و سعادت انسان، غيركاربردي بدانيم.

در حاليكه در حقيقت همه پيامبران آمده اند تا گنجينه هاي نهفته در فطرت انسان را از لابلاي گرد و غبارهاي غفلت و نسيان و گناه و شهوات، خارج كنند. راهي كه انسان مي تواند با توجه به نفس، و سير آفاقي و انفسي تا حدود زيادي سپري كند.

موفق باشيد ...:Gol: