احادیثی در رابطه با وحدت اسلامی بیان کنید

در قرآن كريم اياتي در توصيه به حفظ اتحاد و دوري از پراكندگي وجود دارد . نظير :
وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ(1)
و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت‏ خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه دشمنان [يكديگر] بوديد پس ميان دلهاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شديد و بر كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد اين گونه خداوند نشانه‏ هاى خود را براى شما روشن مى ‏كند باشد كه شما راه يابيد

و نيز :
وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ(2)
و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد و با هم نزاع مكنيد كه سست‏ شويد و مهابت‏ شما از بين برود و صبر كنيد كه خدا با شكيبايان است
كه در ذيل اين آيات كريمه ، رواياتي در توصيه به حفظ وحدت و نيز پيروي صحيح از فرامين الهي وجود دارد كه عمل به آن ثمره بخش وحدت اسلامي و دوري از پراكندگي و تفرقه خواهد بود مانند روايتي كه درالمنثور از طبراني نقل نموده و يك روايت متواتر است :
در الدر المنثور است كه طبرانى از زيد بن ارقم روايت كرده كه گفت : رسول خدا (صلى ‏الله‏ عليه‏ وآله‏ وسلّم‏) فرمود : من پيشرو شمايم ، و قبل از شما از دنيا مى ‏روم و شما بعدا بر لبه حوض بر من وارد مى ‏شويد .

پس مراقب باشيد بعد از من چگونه با ثقلين رفتار كنيد .

شخصى پرسيد : يا رسول الله ثقلين كدامند ؟ فرمود : ثقل بزرگتر كتاب خداى عزوجل است كه يك سرش به دست خدا و سر ديگرش به دست شما است ، پس بعد از من به آن تمسك جوئيد كه اگر تمسك كنيد نه از بين مى‏ رويد و نه گمراه مى ‏شويد و ثقل كوچكتر عترت من است .

و اين دو ثقل هرگز از يكديگر جدا نمى ‏شوند تا در كنار حوض بر من درآيند و من اين معنا را براى آن دو از پروردگارم درخواست كرده ‏ام ، پس مبادا از آن دو جلو بيفتيد ، كه اگر چنين كنيد هلاك خواهيد شد و مبادا به آن دو چيزى تعليم بدهيد كه آن دو از شما عالم‏ترند .(3)

(1)- آل عمران / 103
(2)- انفال/46
(3)- الميزان ، ج 3 ، صص 586 و 587