تنبیه بدنی (چک خوردن ) خوبه یا بد ؟

تب‌های اولیه

11 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تنبیه بدنی (چک خوردن ) خوبه یا بد ؟

سلام خدمت دوستان

من می خواستم در مورد تنبیه بدنی صحبت کنم!

توی دروه ای که ما درس می خوندیم (دهه 60) مدیران و معلمان و حتی پدر و مادرها به وفور از این ابزار کارامد (یعنی چک) برای اصلاح و ایجاد نشاط در روح و روان بچه ها استفاده می کردند و بسیار هم خوب جواب میداد!!( یادش بخیر...!)

اما سوال من اینه:

1-چرا این سنت حسنه لغو شد؟
--------------
2-تنبیه یک نوجوان تا مرزی که نوع آهنگی که از تارهای ارتعاشی هنجرش بیرون میاد متفاوت نشود بازم از نظر شرعی مشکلی دارد؟
--------------
3-من یادم میاد هر شنبه که بررسی هفتگی داشتیم و نمره تک ها رو میاوردن سر صف، طوری با شیلنگ فلکشون میکردن که بعد از دو دقیقه قیافه دانش آموز طوری عوض میشد که آدم به وضوح می تونست علائم خروج چند مدل اجنه رو از تو پوستش تشخیص بده !!

آیا این (سوای اینکه کاربردی بود) کفاره هم داره؟
یا اینکه اون دانش آموز الان می تونه بره شکایت کنه؟
---------------
4-آیا از لحاظ علمی تنبیه کردن برای بدن مفید نیست؟ (من یکی رو میشناسم که خیلی کشیده میخورد (در روز حداقل مثلا باید ده تایی می خورد اینطوری شبا نمی خوابید!) اما الان توی سن 35 سالگی اصلا یه دونه از مو هاشم نه ریخته نه سفید شده!...چــــــــــرا؟!!!
----------------

5-از امام علی (ع) نقلی خوندم که در پاسخ به شخصی که تنبیه کردن بچش براش سوال بود میخ زنگ زده ای را نشونش دادن و گفتن اگه می خواهی اینطوری نشه تنبیه بدنی براش واجب هست!
حالا با این توصیفات آیا در این زمونه که تنبیه شدن نوجوان منسوخ شده نگران کننده نیست ؟

تشکر

کارشناس بحث : بصیر

[="Tahoma"][="Navy"]با سلام
تنبیه بدنی جز در موارد خاصی، آن هم با اجازه الهی و شرع، برای برخی گناهان می باشد، که آن هم حد و حدود دارد، و توسط حاکم شرع اجرا خواهد شد و معلمان حق ندارند، هر گونه که سلیقه ی تربیتی یشان اقتضا می کند، کودکان را تربیت کنند. بلکه اجازه شرع می خواهد. اگر هم به حد سرخ شدن یا کبودی برسد، شامل قصاص، دیه، تعزیر و سایر احکام اسلامی می شوند.
اما درباره ی روش اهل بيت عليهم السلام باید گفت که روش آنها اين نبوده كه فرزندانشان را تنبيه بدني كنند، و موردي سراغ نداريم و نقل نشده كه چنين كاري كرده باشند. با اين كه بعضي از آنان فرزندان زيادي داشتند، اما هرگز نيازي نمي ديدند بچه هايشان را تنبيه بدني كنند و اين مسأله بسيار مهم و درس آموز است.
احادیثی که زدن کودک را نهی نموده است:
ادامه ...
[/]

[="tahoma"][="navy"]1. يكي از مواردي كه نبايد كودكان را كتك زد آن جاست كه نام هاي پاك و مقدسي بر كودكان نهاده شده باشد. اهل بيت عليهم السلام تأكيد فراواني داشتند بر اين كه مبادا كودكان همنام پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله و سلم و حضرت فاطمه ي زهرا عليها السلام و ائمه ي معصومين عليهم السلام مورد آزار و تنبيه بدني قرار گيرند.
قالَ رَجُلٌ لِلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: وُلِدَ لِي غُلَامٌ وَ سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً، فَقَالَ: لَا تَسُبَّهُ وَ لَا تَضْرِبْهُ‏ وَ لَا تُسِئْ إِلَيْهِ، وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَيْسَ فِي الْأَرْضِ دَارٌ فِيهَا اسْمُ مُحَمَّدٍ إِلَّا وَ هِيَ تُقَدَّسُ كُلَّ يَوْمٍ.
(روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه (ط - القديمة) / ج‏8 / ص : 603) و (هداية الأمة إلى أحكام الأئمة عليهم السلام / ج-7. ص : 314)

2. فرزند را قبل از ده سالگي براي نماز نبايد زد پيامبر فرمود:
فرزندان خردسالت را با زبان بر نماز و وضو انس و عادت دهيد و آن گاه كه به ده سالگي رسيدند آنها را به خاطر سستي و سهل انگاري در نماز بزن، ولي از سه ضربه فراتر نرو.
أدِّبْ‏ صِغَارَ أَهْلِ بَيْتِكَ بِلِسَانِكَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الطَّهُورِ فَإِذَا بَلَغُوا عَشْرَ سِنِينَ فَاضْرِبْ وَ لَا تَجَاوَزْ ثَلَاثا.
(مجموعه ورام،ج 2، ص 155)[/][/]

[="Tahoma"][="Navy"]3. شخصی می گوید خدمت امام رضا از فرزند شکایت کردم، حضرت فرمودند: او را نزن بلکه با قهر کن، اما طولانی نباشد.
شَكَوْتُ إِلَى أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ابْناً لِي فَقَالَ لَا تَضْرِبْهُ‏ وَ اهْجُرْهُ وَ لَا تُطِلْ.
(بحار الأنوار (ط - بيروت) / ج‏101 / ص : 89)

از اين روايت استفاده مي شود كه قبل از ده سالگي، زدن كودك براي نماز جايز نيست. البته سني كه بدين منظور مشخص شده، در روايات، متفاوت ذكر شده است (هفت، هشت، نه و سيزده سالگي) بنابراين، لزوم رعايت جانب احتياط اقتضا دارد كه تا آن جا كه ممكن است از زدن اجتناب كرده و از روش هاي مناسب تر استفاده كرد.

غیر از بعضی از گناهانی که توسط حاکم شرع، مانند شلاق زدن زناکار، بریدن دست دزد و غیره، موارد استثنائی در روایات برای تنبیه بدنی کودک، آنهم توسط والدین نه هر کس دیگر، آنهم بدون سرخ شدن، یا کبود شدن، ذکر شده که با راعایت حد و حدود و به عنوان آخرین مرحله تربیت، ذکر شده که به بعضی از آنها اشاره می کنیم:[/]

[="Tahoma"][="Navy"]1. از امام صادق علیه السلام در مورد فرزندی که در سن جوانی، نصرانی شد، در حالیکه یک از پدر و ماردش نصرانی و یا هر دو مسلمان بودند، فرمودند: این جوان رها نمی شود و باید بر اسلام آوردن او را تادیب کرد و زد.
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِي الصَّبِيِّ إِذَا شَبَ‏ فَاخْتَارَ النَّصْرَانِيَّةَ وَ أَحَدُ أَبَوَيْهِ نَصْرَانِيٌّ أَوْ مُسْلِمَيْنِ قَالَ لَا يُتْرَكُ وَ لَكِنْ يُضْرَبُ عَلَى الْإِسْلَامِ.(کافی، ج7، ص 257)
2. ویا در روایتی دیگر داریم از پیامبر اسلام(ص) خطاب به حضرت امیر(ع) فرمودند: برای تربیت، بیش از سه ضربه، نباید به کودک زد و اگر چنین کردی، روز قیامت مورد قصاص واقع می شوی.
عن النبي فيما أوصي به أميرالمؤمنين «لا تضربن أدبا فوق ثلاث فانک ان فعلت فهو قصاص یوم القیامه.» (مجموعه ي ورام، ص 358.)
3. حماد بن عثمان می گوید به امام صادق(ع) در مورد ادب کردن فرزند و مملوک سوالی کردم، حضرت فرمودند 5 ضربه یا شش ضربه و باید با آنها مدارا کنی.
عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي أَدَبِ الصَّبِيِّ وَ الْمَمْلُوكِ فَقَالَ خَمْسَةٌ أَوْ سِتَّةٌ وَ ارْفُقْ‏.(کافی ج 7، ص 268)
البته همه این موارد، در مرحله ایست که شیوه های دیگر تربیت، موثر واقع نشده باشد. همچنین زدن به حد کبودی و سیاه شدن نرسد. و الا هم قصاص می شود و هم دیه دارد. به علاوه این احکام برای پدر است نه معلم.
[/]

با تشکر از مطالب کارشناس محترم
می خواستم بدونم بالاخره اسلام تنبیه بدنی رو تأیید می کنه یا نه؟
چون از مطالب شما سردر گم شدم روایاتی بیان فرمودید که تنبیه جایزه و یه جا فرمودید اسلام اجازۀ تنبیه نمیده؟
پس ما بچه هامون رو تنبیه کنیم یا اصلا نباید چنین کاری انجام بدیم؟
:Gol:

نجم;235075 نوشت:
با تشکر از مطالب کارشناس محترم می خواستم بدونم بالاخره اسلام تنبیه بدنی رو تأیید می کنه یا نه؟ چون از مطالب شما سردر گم شدم روایاتی بیان فرمودید که تنبیه جایزه و یه جا فرمودید اسلام اجازۀ تنبیه نمیده؟ پس ما بچه هامون رو تنبیه کنیم یا اصلا نباید چنین کاری انجام بدیم؟


عرض سلام خدمت شما کاربر محترم وتشکراززحمات جناب استادبصیر


از نظر شرعی تنبیه بدنی توسط پدربچه به مقداری که موجب دیه(سرخ یا کبودو..) نشودومتعارف باشد، اشکال ندارد.

استفتائات ج=3/ص234/س=13/موضوع =تنبیه بدنی

[="Tahoma"][="Navy"]

نجم;235075 نوشت:
می خواستم بدونم بالاخره اسلام تنبیه بدنی رو تأیید می کنه یا نه؟
چون از مطالب شما سردر گم شدم روایاتی بیان فرمودید که تنبیه جایزه و یه جا فرمودید اسلام اجازۀ تنبیه نمیده؟
پس ما بچه هامون رو تنبیه کنیم یا اصلا نباید چنین کاری انجام بدیم؟

باسلام و عرض ادب
اجمالا، جواب از صدر و ذیل بحث آشکار شد آنجا که گفته شد:

بصیر;234602 نوشت:
تنبیه بدنی جز در موارد خاصی، آن هم با اجازه الهی و شرع، برای برخی گناهان می باشد، که آن هم حد و حدود دارد، و توسط حاکم شرع اجرا خواهد شد و معلمان حق ندارند، هر گونه که سلیقه ی تربیتی یشان اقتضا می کند، کودکان را تربیت کنند. بلکه اجازه شرع می خواهد.

و در آخر بحث که نتیجه گیری شد، بیان گردید که:
بصیر;234611 نوشت:
البته همه این موارد، در مرحله ایست که شیوه های دیگر تربیت، موثر واقع نشده باشد. همچنین زدن به حد کبودی و سیاه شدن نرسد. و الا هم قصاص می شود و هم دیه دارد. به علاوه این احکام برای پدر است نه معلم.

یعنی، تنبیه، آخرین مرحله تربیت است. پس اصل آن اشکال ندارد، آنهم از طرف والدین، نه هر مربی ای، آن مواردی هم که نباید اصلا تنبیه بدنی داشت، مربوط بود به تنبیه بدنی برای نماز آنهم زیر 10 سال در پسران. یا تنبیه به جایی که بخواهد کبودی و سرخ شدن ایجاد کند، آنهم جایز نبود.
التماس دعا[/]

سلام
من به کسی قبل از سن تکلیفم چند تا سیلی یا چک زدم و اون لحظه هم اون ناراحت شده بود و منم میدونستم که کارم غلطه از اون لحظه به بعد احساس بدی دارم احساس میکنم حق به گردنم داره
حالا اگه پیداش نکنم ازش حلالیت بگیرم چی کار باید بکنم؟ تا از من راضی بشه؟

[="Tahoma"][="Navy"]

aligoogle;317559 نوشت:
سلام
من به کسی قبل از سن تکلیفم چند تا سیلی یا چک زدم و اون لحظه هم اون ناراحت شده بود و منم میدونستم که کارم غلطه از اون لحظه به بعد احساس بدی دارم احساس میکنم حق به گردنم داره
حالا اگه پیداش نکنم ازش حلالیت بگیرم چی کار باید بکنم؟ تا از من راضی بشه؟

سلام علیکم
بستگی دارد که آیا کبود و قرمز شده یا نه. با آسیب های مختلف، دیه های مختلفی بر گردن انسان می افتد. اگر دیه داشته باشد، باید دیه را به او بدهید و اگر او را نمی بینید باید به عنوان ردّ مظالم، مبلغِ دیه را به فقرا بدهید، اگر به حدّ دیه دادن نمی رسد، باید برای او طلب استغفار کرده، و کارهای خوبی انجام دهید و ثوابش را به او هدیه نمایید تا ان شاء الله ایشان ازشما راضی شوند و در قیامت چیزی بر گردن شما نباشد.
برای مقدار دیه ی آن می توانبد به رساله های مراجع مراجعه بفرمایید.[/]

جمع بندی:

آیا از لحاظ علمی تنبیه کردن برای بدن مفید نیست؟
از امام علی (ع) نقلی خوندم که در پاسخ به شخصی که تنبیه کردن بچش براش سوال بود میخ زنگ زده ای را نشونش دادن و گفتن اگه می خواهی اینطوری نشه تنبیه بدنی براش واجب هست!

تنبیه بدنی جز در موارد خاصی، آن هم با اجازه الهی و شرع، برای برخی گناهان می باشد، که آن هم حد و حدود دارد، و توسط حاکم شرع اجرا خواهد شد و معلمان حق ندارند، هر گونه که سلیقه ی تربیتی یشان اقتضا می کند، کودکان را تربیت کنند. بلکه اجازه شرع می خواهد. اگر هم به حد سرخ شدن یا کبودی برسد، شامل قصاص، دیه، تعزیر و سایر احکام اسلامی می شوند.
اما درباره ی روش اهل بيت عليهم السلام باید گفت که روش آنها اين نبوده كه فرزندانشان را تنبيه بدني كنند، و موردي سراغ نداريم و نقل نشده كه چنين كاري كرده باشند. با اين كه بعضي از آنان فرزندان زيادي داشتند، اما هرگز نيازي نمي ديدند بچه هايشان را تنبيه بدني كنند و اين مسأله بسيار مهم و درس آموز است.
احادیثی که زدن کودک را نهی نموده است:
1. يكي از مواردي كه نبايد كودكان را كتك زد آن جاست كه نام هاي پاك و مقدسي بر كودكان نهاده شده باشد. اهل بيت عليهم السلام تأكيد فراواني داشتند بر اين كه مبادا كودكان همنام پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله و سلم و حضرت فاطمه ي زهرا عليها السلام و ائمه ي معصومين عليهم السلام مورد آزار و تنبيه بدني قرار گيرند.
قالَ رَجُلٌ لِلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: وُلِدَ لِي غُلَامٌ وَ سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً، فَقَالَ: لَا تَسُبَّهُ وَ لَا تَضْرِبْهُ‏ وَ لَا تُسِئْ إِلَيْهِ، وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَيْسَ فِي الْأَرْضِ دَارٌ فِيهَا اسْمُ مُحَمَّدٍ إِلَّا وَ هِيَ تُقَدَّسُ كُلَّ يَوْمٍ.[1]
2. فرزند را قبل از ده سالگي براي نماز نبايد زد پيامبر فرمود:
فرزندان خردسالت را با زبان بر نماز و وضو انس و عادت دهيد و آن گاه كه به ده سالگي رسيدند آنها را به خاطر سستي و سهل انگاري در نماز بزن، ولي از سه ضربه فراتر نرو.
أدِّبْ‏ صِغَارَ أَهْلِ بَيْتِكَ بِلِسَانِكَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الطَّهُورِ فَإِذَا بَلَغُوا عَشْرَ سِنِينَ فَاضْرِبْ وَ لَا تَجَاوَزْ ثَلَاثا. [2]
3. شخصی می گوید خدمت امام رضا از فرزند شکایت کردم، حضرت فرمودند: او را نزن بلکه با قهر کن، اما طولانی نباشد.
‏ شَكَوْتُ إِلَى أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ابْناً لِي فَقَالَ لَا تَضْرِبْهُ‏ وَ اهْجُرْهُ وَ لَا تُطِلْ. [3]
از اين روايت استفاده مي شود كه قبل از ده سالگي، زدن كودك براي نماز جايز نيست. البته سني كه بدين منظور مشخص شده، در روايات، متفاوت ذكر شده است (هفت، هشت، نه و سيزده سالگي) بنابراين، لزوم رعايت جانب احتياط اقتضا دارد كه تا آن جا كه ممكن است از زدن اجتناب كرده و از روش هاي مناسب تر استفاده كرد.
غیر از بعضی از گناهانی که توسط حاکم شرع، مانند شلاق زدن زناکار، بریدن دست دزد و غیره، موارد استثنائی در روایات برای تنبیه بدنی کودک، آنهم توسط والدین نه هر کس دیگر، آنهم بدون سرخ شدن، یا کبود شدن، ذکر شده که با راعایت حد و حدود و به عنوان آخرین مرحله تربیت، ذکر شده که به بعضی از آنها اشاره می کنیم:
1. از امام صادق علیه السلام در مورد فرزندی که در سن جوانی، نصرانی شد، در حالیکه یک از پدر و ماردش نصرانی و یا هر دو مسلمان بودند، فرمودند: این جوان رها نمی شود و باید بر اسلام آوردن او را تادیب کرد و زد.
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِي الصَّبِيِّ إِذَا شَبَ‏ فَاخْتَارَ النَّصْرَانِيَّةَ وَ أَحَدُ أَبَوَيْهِ نَصْرَانِيٌّ أَوْ مُسْلِمَيْنِ قَالَ لَا يُتْرَكُ وَ لَكِنْ يُضْرَبُ عَلَى الْإِسْلَامِ.([4]
2. ویا در روایتی دیگر داریم از پیامبر اسلام(ص) خطاب به حضرت امیر(ع) فرمودند: برای تربیت، بیش از سه ضربه، نباید به کودک زد و اگر چنین کردی، روز قیامت مورد قصاص واقع می شوی.
عن النبي فيما أوصي به أميرالمؤمنين «لا تضربن أدبا فوق ثلاث فانک ان فعلت فهو قصاص یوم القیامه.» [5]
3. حماد بن عثمان می گوید به امام صادق(ع) در مورد ادب کردن فرزند و مملوک سوالی کردم، حضرت فرمودند 5 ضربه یا شش ضربه و باید با آنها مدارا کنی.
عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي أَدَبِ الصَّبِيِّ وَ الْمَمْلُوكِ فَقَالَ خَمْسَةٌ أَوْ سِتَّةٌ وَ ارْفُقْ‏.([6]
البته همه این موارد، در مرحله ایست که شیوه های دیگر تربیت، موثر واقع نشده باشد. همچنین زدن به حد کبودی و سیاه شدن نرسد. و الا هم قصاص می شود و هم دیه دارد. به علاوه این احکام برای پدر است نه معلم.


[/HR][1] روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه (ط - القديمة) / ج‏8 / ص : 603) و (هداية الأمة إلى أحكام الأئمة عليهم السلام / ج-7. ص : 314)

2. مجموعه ورام،ج 2، ص 155)

[3] بحار الأنوار (ط - بيروت) / ج‏101 / ص : 89)

[4] کافی، ج7، ص 257)

5. مجموعه ي ورام، ص 358.)

[6] کافی ج 7، ص 268)

موضوع قفل شده است