خطبه حضرت ابوالفضل العباس(ع) بر بام کعبه
تب‌های اولیه
الحمدالله الذی شرف هذا بیت بقدوم أبیه٬ من کان بالأمس بیتاً أصبح قبلة.
ستایش خداوندی که این خانه(کعبه) را به قدوم پدر او شرافت داد٬ جایی که دیروز برای او خانه بود امروز قبله گردیده است.
یها الکفرة الفجرة... أتصدون طریق البیت لامام البررة؟
ای کافران فاجر... آیا راه بیت(کعبه) را بر امام نیکوکاران می بندید؟
من هو احق به من سائر البریة؟ من هو ادنی به؟
چه کسی سزاوارتر از او به این خانه است؟ چه کسی از او به این خانه نزدیک تر است؟
و لؤ لا حکم الله الجلیة و اسراره العلیة و اختباره البریة٬ لطار البیت الیه قبل ان یمشی لدیه٬
اگر حکمت خدا و اسرار بلندمرتبه اش آشکار نمی شد و برای امتحان مردم نبود، هر آینه قبل از آنکه او(حسین) به طواف بیاید خانه کعبه بسویش پرواز می کرد،
قد استلم الناس الحجر٬ و الحجر یستلم یدیه٬
به تحقیق مردم حجرالاسود را استلام می کنند، و حجرالاسود دست او( حسین) را استلام می کند،
اتنحوفون قوماً یلعب بالموت فی الطفولیة٬ فکیف کان فی الرجولیة؟
آیا قومی را می ترسانید که در کودکی مرگ را به بازی می گیرند٬ پس در بزرگی چگونه است؟
و لفدیت بالحامات لسید البریات دون الحیوانات.
و به جای حیوانات جان خویش و عزیزترین کسانم را در برابر آقایم فدا می کردم.
هیهات... فانظروا ثم انظروا ممن شارب الخمر و ممن صاحب الحوض و الکوثر؟
هیهات... به دقت بنگرید و ببینید چه کسی شراب خوار است و چه کسی صاحب حوض و کوثر است؟
و ممن فی بیته الغوانی السکران و ممن فی بیته الوحی و القرآن؟
و چه کسی در خانه اش آوازخوان های مست دارد و چه کسی در خانه اش وحی و قرآن است؟
و ممن فی بیته اللهوات و الدنسات و ممن فی بیته التطهیر و الآیات؟
و چه کسی در خانه اش هوسرانی و آلات لهولعب دارد و چه کسی در خانه اش پاکی و نشانه های الهی است؟
و انتم وقعتم فی الغلطة التی قد وقعت فیها القریش، لأنهم ارادوا قتل رسول الله صلی الله علیه و آله و انتم تریدون قتل ابن بنت نبیکم٬
و شما در گمراهی غلطی واقع شدید که قریش در آن قرار داشتند، آنها مراد شان کشتن رسول خدا صلی الله علیه و آله بود و شما اراده کشتن فرزند دختر پیامبرتان را دارید.
و لا یمکن لهم مادام امیرالمؤمنین علیه السلام حیاً٬ و کیف یمکن لکم قتل ابی عبدالله الحسین علیه السلام ما دمت حیاً سلیلاً؟
و تا زمانی که امیرالمؤمنین علیه السلام زنده بود (کشتن پیامبر) برایشان ممکن نبود٬ پس چگونه برای شما کشتن ابی عبدالله حسین علیه السلام ممکن شود در حالی که من زنده هستم؟
تعالوا اخبر کم بسبیله٬ بادروا قتلی٬ و اضربوا عنقی٬ لیحصل مرادکم.
بیایید تا شما را به راهش آگاه کنم٬ به کشتن من اقدام کنید٬ گردن مرا بزنید، تا مرادتان حاصل شود.
لا بلغ الله مدارکم و بدد اعمارکم و اولادکم٬ و لعن الله علیکم و علی اجدادکم.
خدا شما را به مقصودتان نرساند و عمرتان و اولادتان را کوتاه کند٬ و لعنت خدا بر شما(بنی امیه) و اجدادتان باد.
[ کتاب مناقب ساده الکرام٬ ج٬۳ ص۲۷۰ ]
باسلام و عرض ادب
این خطبه در هیچ یک از منابع و کتاب‌های قدیم و قوی نقل نشده است. بلکه تنها یک کتاب معاصر به نام «خطیب کعبه»(شرح خطبه نورانی قمر منیر بنی‌هاشم ع بر فراز کعبه) آن‌را نقل کرده و می‌گوید آن را از کتاب «مناقب سادة الکرام»، تألیف سید عین العارفین هندی نقل کرده است و آن کتاب منبع هم در کتابخانه علامه میر حامد حسین موسوی نیشابوری کشمیری وجود دارد که امروزه هیچ‌گونه چاپ و خبری از این کتاب در دسترس نیست.
محتوای این عبارت، محتوایی پذیرفتنی و قابل قبول است، اما اگر کسی با روایات و نوع خطابه‌های عربی در آن زمان آشنا باشد، درخواهد یافت که متن عربی این خطبه نه تنها هیچ‌گونه فصاحتی ندارد بلکه اساساً از گفتاری که یک عرب زبان آن‌را بیان می‌کند به دور است، بلکه حتی اشتباهات فاحشی نیز در متن عربی آن وجود دارد، که بر کسی که به ادبیات عرب آشنا باشد پوشیده نیست.
به اشکالات متنی و فنی این خطبه در برخی پایگاههای دیگر پرداخته شده است که به عنوان نمونه، به این لینک مراجعه بفرمایید:
http://moshaf.blogfa.com/post-99.aspx