اعتقادی-چرا کار خوبی که انجام می دهیم ادامه دار نمی شود؟

چرا کار خوبی که انجام می دهیم ادامه دار نمی شود؟
وقتی فردي ، هم علم به چيزي دارد و هم می تواند آن را انجام دهد ولي به نداي فطرت خود عمل نکند،کم کم اُفت می کند وکم کم احساس می کند دلگرمی سابق را در انجام كارهاي خير ندارد، حالا درمان این حالت اُفت، پیداکردن کوتاهی ها در اعمال است اگر پای نفسانیات وسط نیامده بود محال بود این اتفاق بیفتد، حالا کوتاهی ها را چگونه پیداکنیم ؟ وقتی کوتاهی ها را پیدا کردیم ،ازکجا شروع کنیم؟ازتوبه، توبه نوعی بازگشت است، خداوند،وعده رحمت داده است ((یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمة الله ان الله یغفرالذنوب جمیعاً)) تا این حد که ((یغفرالذنوب جمیعاً)) مرحله بعد این است که وقتی فرد،از درون ناراحت شود که چرا دربرابر پروردگارم چنان حرکتی کردم، و پشیمان باشد،خداوند درکی به او میدهد تا بفهمد که مثلاً فلان حرف که فلان جا زده،نوعی کوتاهی بود،خداوند درکی میدهد که مثلاً متوجه شود فلان طعام شبهه ناک راتشخیص داده ولی خورده و همان باعث این کوتاهی ها شده یعنی خداوند درکی میدهد تا بتواند ریشه کوتاهیها رابیابد، مثلاً وقتی خدا می فرماید درفلان مجلس گناه نشینید تاموضوع بحث عوض شود((فلا تقعدوا معهم حتی یخوضوا فی حدیث غیره))چرانشسته،نشستن او تأیید گناه بود کسانی که آن کارهاي ناشايست را انجام می دادند،کافر بودند ولي او منافق است زيرا تظاهر به مؤمن بودن كرده و در عين حال در مجلس گناه نشسته ((ان الله جامع االمنافقین والکافرین فی جهنّم جمیعاً))چه بسیار مؤمنینی که درقلب، موافق عمل گناه دیگران هستند ولی ظاهرشان مخالف عمل آنهاست پس منافق هستند، لذا وقتی فرد قلباً پشیمان شود، فهمي وَلَو جزئي به او داده خواهد شد،اگر به همان فهم جزئي عطا شده عمل کند،فهم بیشتری به اوداده می شود مانند ماشینی که چه تند برود و چه کند،به هرحال باید حرکت کند تاادامه مسیر،روشن شود.(برگرفته از سخنان دکتر برومند)