فرشته های نویسنده اعمال !

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
فرشته های نویسنده اعمال !

سلام
میخواستم بدونم که آیا این دو فرشته ای که اعمال ما رو مینویسن از افکار ما هم مطلع هستن
یعنی اگر ما فکری بکنیم اون هم ثبت میشه ؟!
گاهی اوقات فکر رو نمیشه کنترل کرد
آیا حدیثی چیزی در این مورد شنیدین ؟
ممنون میشم جواب بدین :Gol:

helmon;229209 نوشت:
سلام
میخواستم بدونم که آیا این دو فرشته ای که اعمال ما رو مینویسن از افکار ما هم مطلع هستن
یعنی اگر ما فکری بکنیم اون هم ثبت میشه ؟!
گاهی اوقات فکر رو نمیشه کنترل کرد
آیا حدیثی چیزی در این مورد شنیدین ؟
ممنون میشم جواب بدین :Gol:

با سلام وعرض ادب

در مورد ثبت اعمال انسانها توسط ملائکه، صرفنظر از اين كه ثبت اعمال چگونه مى‏باشد، (چون ثبت اعمال ممكن است به نوشتن اعمال، و يا به فيلم بردارى، يا به حفظ خود عمل و مانند آن باشد) مأموران صديق الهى (فرشتگان) اعمال انسانها را ثبت مى‏كنند. قرآن کریم در این رابطه مى‏فرمايد:
«وَ رُسُلُنا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ»؛[1]و فرستادگان ما كه نزد آنان مى‏باشند، مى‏نويسند. (مأمور نوشتن اعمال آنها هستند).

«وَ انَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظينَ كِراماً كاتِبينَ يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ»؛[2]و بر شما نگهبانانى است، نويسندگانى بزرگوار، مى‏دانند آنچه را انجام مى‏دهيد.

طبق مفاد این آیات شریفه هر عملی که انسان انجام می دهد ملائکه مکرم آن اعمال را ثبت و ضبط می کنند. اما در مورد نیات آنچه از مجموع روایات استفاده می شود این است که ملائکه از نیات انسانها باخبرند، اما هر نیتی را ثبت و ضبط نمی کنند؛ بلکه نیات خیر انسانها را ثبت می کنند اما در مورد نیات گناه تا زمانی که به مرحله عمل نرسیده ثبتی صورت نمی پذیرد.
همچنین از برخی روایات دیگر استفاده می شود که برخی از خطورات دقیق قلبی را ملائکه متوجه نمی شوند که البته این تفضلی است از جانب خدا که شاید مخصوص مؤمنین باشد. اینک توجه شما را به این اخبار جلب می کنم:

[1]. زخرف( 43)، آيه 80.

[2]. انفطار( 87)، آيات 10- 12.

1- كسى از امام موسى‏ بن جعفر عليه السلام سؤال كرد: دو فرشته‏اى كه مأمور ثبت اعمال انسان هستند آيا از اراده و تصميم باطنى او به هنگام گناه يا كار نيك نيز با خبر مى‏شوند؟
امام عليه السلام در پاسخ فرمود: آيا بوى چاه فاضل آب و عطر يكى است؟
راوى عرض كرد: نه!
امام عليه السلام فرمود: هنگامى كه انسان نيت كار خوبى كند، نفسش خوشبو مى‏شود! فرشته‏اى كه در سمت راست است (و مأمور ثبت حسنات مى‏باشد) به فرشته سمت چپ مى‏گويد: برخيز كه او اراده كار نيك كرده است و هنگامى كه آن را انجام داد زبان آن انسان قلم آن فرشته، و آب دهانش مركّب او مى‏شود، و آن را ثبت مى‏كند.
اما هنگامى كه اراده گناهى مى‏كند نفسش بد بو مى‏شود! ملائكه طرف چپ به فرشته سمت راست مى‏گويد: بر خيز كه او اراده معصيت كرده، و هنگامى كه آن را انجام مى‏دهد زبانش قلم آن فرشته و آب دهانش مركب او است و آن را مى‏نويسد!.[1]

اين حديث به خوبى نشان مى‏دهدکه: نيت انسان در تمام وجود او اثر مى‏گذارد، و فرشتگان از اسرار درونش به وسيله آثار برون آگاه مى‏شوند، و مسلماً اگر آگاه نباشند نمى‏توانند اعمال انسان را به خوبى ثبت كنند؛ چرا كه‏ چگونگى نيت در ارزش، خلوص و آلودگى عمل فوق العاده مؤثر است تا آنجا كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در حديث معروفى فرموده: إِنَّمَا الْا عْمالُ بِالنِّيَّاتِ: «اعمال به نيت‏ها بستگى دارد». [2]

ديگر اين كه: معلوم مى‏شود از خود انسان مى‏گيرند و براى او خرج مى‏كنند، زبان ما قلم آنها است، و آب دهان ما مركب آنها!

2- همچنین طبق مفاد برخی روایات این فرشتگان مأمورند به هنگامى كه انسان نيت كار نيك مى‏كند آن را به عنوان يك «حسنه» ثبت كنند، و هنگامى كه آن را انجام مى‏دهد ده حسنه بنويسند، اما هنگامى كه تصميم بر گناه مى‏گيرد تا عمل نكرده چيزى بر او نمى‏نويسند، و بعد از عمل تنها يك گناه ثبت كنند.[3]
اين تعبير، بيانگر نهايت لطف و فضل الهى بر انسان است كه نيت گناه را بر او مى‏بخشد، و فعل گناه را بر طبق موازين عدالت جزا مى‏دهد، ولى در مسير اطاعت هر نيتى حسنه‏اى است، و هر كار نيكى را طبق تفضل پاداش مى‏دهد، نه بر ميزان عدل، و اين تشويقى است براى انجام اعمال نيك.

3- در روايت ديگرى آمده است: «رسول خدا صلى الله عليه و آله بعد از اشاره به وجود اين دو فرشته، و نوشتن حسنات با پاداش ده برابر، فرمود: هنگامى كه انسان كار بدى انجام مى‏دهد، فرشته راست به فرشته چپ مى‏گويد: در نوشتن اين گناه عجله مكن، شايد كار نيكى بعد از آن انجام دهد كه گناه او را بپوشاند، همان گونه كه خداوند بزرگ مى‏فرمايد: «إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ» يا اين كه توبه و استغفار كند (و اثر گناه از ميان برود) ... و او هفت ساعت از نوشتن كار بد خوددارى مى‏كند، و اگر كار نيك يا استغفارى به دنبال آن نيايد فرشته حسنات به فرشته سيئات مى‏گويد: بنويس بر اين بدبخت محروم»![4]

4- در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام آمده: «هنگامى كه مؤمنان و ...مى‏خواهند با هم سخن خصوصى بگويند: حافظان اعمال، به يكديگر مى‏گويند ما از آنها دور شويم، شايد سرى دارند كه خدا آن را مستور داشته»!.
راوى مى‏پرسد: «مگر خداوند عَزَّوَجَلَّ نمى‏فرمايد: ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ: «هيچ سخنى انسان نمى‏گويد، مگر اين كه فرشته مراقب و آماده ثبت اعمال نزد آن حاضر است»؟
امام عليه السلام فرمود: انْ كانَتِ الْحَفَظَةُ لاتَسْمَعُ فَانَّ عالِمَ السِّرِّ يَسْمَعُ وَ يَرى‏: «اگر حافظان سخنان آنها را نشنوند، خداوندى كه از اسرار با خبر است، مى‏شنود و مى‏بيند»![5]

5- امام على عليه السلام در يكى از خطبه‏هايش كه مردم را در آن به تقوا دعوت كرده، مى‏فرمايد: «بدانيد اى بندگان خدا! كه مراقبانى از خودتان بر شما گماشته شده، و ديدبان‏هائى از اعضاى پيكرتان، و نيز بدانيد حسابگران راستگو اعمال شما را ثبت مى‏كنند، و حتى شماره نفسهايتان را نگه مى‏دارند، نه ظلمت شب تاريك، شما را از آنها پنهان مى‏دارد، و نه درهاى محكم و فرو بسته و چه فردا به امروز نزديك است»! [6]

6- در دعای شریف کمیل می خوانیم که امام علی علیه السلام به خداوند متعال عرض می نماید:«وَ كُلَّ سَيِّئَةٍ امَرْتَ بِاثْباتِهَا الْكِرامَ الْكاتِبينَ الَّذينَ وَكَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما يَكُونُ مِنّى‏ وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَىَّ مَعَ جَوارِحى‏ وَ كُنْتَ انْتَ الرَّقيبَ عَلَىَّ مِنْ وَرائِهِمْ وَ الشَّاهِدَ لِما خَفِىَ عَنْهُمْ».
خداوندا، بيامرز بر من هر بدى را كه فرشتگان بزرگوارت را مأمور ثبت آنها كرده‏اى؛ فرشتگانى كه بر حفظ اعمال من گماشته‏اى و آنان را به همراه اعضا و جوارحم، شاهد بر من قرار داده‏اى و تو از وراى آنان بر من نگهبان و شاهد بر آنچه كه از آنان پنهان مانده، بودى.

که شاید مراد از این امور مخفی بر ملائکه(با توجه به سیاق این قسمت از دعا) خطورات بسیار خفی قلبی باشد که ملائکه نیز متوجه آنها نمی شوند ولی خداوند متعال شاهد و ناظر آنها است.

موفق باشيد.

:Gol:----------------------------------------------------------------------------:Gol:

[1].« اصول كافى»، جلد 2، باب« من يهمّ بالحسنة أو السيّئة»، حديث 3.

[2].« وسائل الشيعه»، جلد 6، صفحه 5( چاپ آل البيت).

[3].« اصول كافى»، جلد 2، باب« من يهمّ بالحسنة أو السيّئة»، حديث 1 و 2.

[4]. همان مدرك، حديث 4.

[5].« اصول كافى»، جلد 2، صفحه 184، حديث 2-« نور الثقلين»، جلد 5، صفحه 110.« علي بن إبراهيم ، عن أبيه ، عن صفوان بن يحيى ، عن إسحاق بن عمار ، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) قال : إن المؤمنين إذا اعتنقا غمرتهما الرحمة ، فإذا التزما لا يريدان بذلك إلا وجه الله ولا يريدان غرضا من أغراض الدنيا قيل لهما : مغفورا لكما فاستأنفا. فإذا أقبلا على المسألة قالت الملائكة بعضها لبعض : تنحوا عنهما فإن لهما سرا وقد ستر الله عليهما . قال إسحاق : فقلت : جعلت فداك فلا يكتب عليهما لفظهما وقد قال الله عز وجل : " ما يلفظ من قول إلا لديه رقيب عتيد " قال : فتنفس أبو عبد الله ( عليه السلام ) الصعداء ثم بكى حتى اخضلت دموعه لحيته وقال : يا إسحاق إن الله تبارك وتعالى إنما أمر الملائكة أن تعتزل عن المؤمنين إذا التقيا إجلالا لهما وإنه وإن كانت الملائكة لا تكتب لفظهما ولا تعرف كلامهما فإنه يعرفه ويحفظه عليهما عالم السر وأخفى».

[6].« نهج البلاغه»، خطبه 157.

موضوع قفل شده است