آیا در مسیحیت و یهودیت هم نماز جماعت وجود دارد؟

سلام

توی فیلم مریم مقدس که نشون می داد!!

حالا اسنادشو کارشناسان بدهند ببینیم صحت داره؟

با سلام
نماز (تفیلا) در دین یهود
نماز در لفظ عبری «تفیلا» نامیده میشود. تفیلا به دو بخش کلی تفیلای عادی و تفیلای ویژه تقسیم می گردد.

تفیلای عادی در دین یهود:
این تفیلا در ایام عادی هفته (شنبه شب الی بعدازظهر جمعه) خوانده میشود. که به ترتیب عبارتند از:

1- شحریت (نماز صبحگاه)

2- مینحا (نماز نیمروز)

3- عرویت (نماز شامگاه)

بخش اصلی نماز ها به نام «لحش»
در کلیه تفیلاهای فوق یک بخش اصلی به نام «لحش» (به معنای آهسته) یا «شمونه عسره» به معنای هجده دعا) مشترک و یکسان است اما مقدمات و مؤخرات این سه تفیلا با هم متفاوت هستند.
این بخش اصلی، لحش نام می گیرد. زیرا والاترین قسمت تفیلا بوده و به صورت آهسته ادا می گردد.
همچنین «شمونه عسره» نام دارد زیرا در ابتدای تدوین از 18 دعا تشکیل میشد که بعدها یک دعای دیگر در میان آن جای گرفت.
اما همچنان نام اولیه بر آن اطلاق می گردد. در متن لحش گاه به مناسبت های مختلف (اول ماه و اعیاد خاص یا روزهایی که در آن روزه گرفته می شود) متن هایی اضافه می شود.
«شمونه عسره» یا مدح و ستایش خداوند و ذکر اعتبار معنوی اجداد اولیه یهود (حضرت ابراهیم، اسحق و یعقوب) آغاز می گردد. سپس دعاهایی در طلب عقل و دانش، پذیرش توبه، عفو، برکت، عدالت، حمایت الهی از صادقان، ظهور ناجی جهان و توجه به دعای مومنین خوانده میشود.
با دعاهایی در مدح خداوند و تقاضای صلح و سلامتی، این بخش اصلی تفیلا پایان می یابد. مقدمات و مؤخرات نماز صبح طولانی تر از دیگر نوبت های تفیلا است اما در هر سه تفیلا این بخشها از گزیده تورات، تلمود، مزامیر داوود و متون مربوط به تفیلا تشکیل شده اند.
بخش مهمی که در تفیلاهای شحریت و عرویت علاوه بر بخش اصلی لحش وجود دارد متن «شمع ییسرائل» است که گزیده ای از آیات تورات است. در این قسمت توحید، پاداش و مجازات الهی و توجه به احکام خداوند مورد تاکید قرار گرفته است.

حکم نمازها برای مردان و زنان
خواندن تفیلا در هر سه نوبت بر مردان بالغ واجب است و خانمها حداقل موظف به خواندن یک نوبت تفیلا هستند. در صورت عدم امکان خواندن یک نوبت تفیلا، می توان آن را از طریق دوبار خواندن نوبت بعدی جبران نمود.

نیت در نماز
در تلمود آمده برای آنکه نماز و دعای انسان اجابت شود باید نماز و دعا صمیمانه باشد و از اعماق قلب برخیزد و آن کس که شایستگی آن را داشته باشد دعایش مستجاب می شود.
البته نباید از ترس نپذیرفتن دعا و نماز از خواندن آنها خودداری کرد. تا آن جا که اگر شمشیری تیز روی گردن او گذاشته شود و قصد کشتن او نماید با زخم نباید نماز را ترک گفت و از رحمت ایزدی ناامید شد.
در حین نماز نباید به خود بیندیشید بلکه باید به فکر همنوعان خویش نیز باشد، البته علاوه بر نماز و دعاهای شخصی، فرد موظف است در نمازهای جماعت نیز شرکت کند و در صورتی مورد اجابت قرار می گیرد که در کنیسه خوانده شود. هر کس در شهر او کنیسه باشد و به نماز جماعت نرود او را همسایه بد خطاب می کنند. برای شرکت در نماز جماعت باید حداقل ده نفر حضور داشته باشند که سن آنها را سیزده سال (سن بلوغ) به بالا باشد که می گویند هرگاه ده نفر یهود دور هم جمع شوند و به نماز و دعا بپردازند یهوه (خدا) در میان ایشان مسکن می گزیند.

قبله
جهت گیری برای خواندن تفیلا (چه شخصی و جماعتی و در کنیسا یا بیرون از آن) رو بسوی مغرب و با نیت «بیت المقدس» می باشد. هرچند که خواندن تفیلا در جهت دیگر نیز آن را باطل نمی کند. در نقاط دیگر عالم با توجه به محل قرارگیری آن مکان نسبت به اورشلیم و بیت المقدس ممکن است که جهت به سمت مشرق تغییر یابد.

وقت نمازهای سه گانه
وقت هر نمار به ترتیب به صورت زیر است:
1- وقت نماز صبحگاه (تفیلای شحریت) از حدود یک ساعت قبل از طلوع آفتاب است تا حدود 4 ساعت پس از آن یعنی تقریبا هشت یا نه صبح (بستگی به آرام یا تند خواندن آن دارد)
2- وقت نماز نیمروز (تفیلای مینحا) از نیم ساعت پس از ظهر شرعی تا دقایقی پس از غروب آفتاب است.
3- وقت نماز شامگاه (تفیلای عرویت ) از غروب آفتاب است تا قبل از سپیده دم روز بعد. بعضی از شب ها نیز از ساعت سه بعد از نیمه شب تا طلوع آفتاب مناجات می خوانند.

[=Century Gothic]مکان نماز (تفیلا) در آیین یهود:
شرط اصلی مکان تفیلا، پاکی آن است.
و در هر مکان میتوان تفیلا را به تنهایی یا جماعتی برگزار کرد. اما مکان رسمی نماز یهود در کنیسا (کنیسه) یا لفظ صحیح تر آن «بت هکنست» است.
اجزا اصلی کنیسا عبارت اند از:
1- صحن اصلی نمازگزاران (نشسته بر زمین یا صندلی)
2- پیشخوان و میز پیش نماز (شالیح صیپور) که «توا» نام دارد.
3- «هخال» (جایگاه قرارگیری اسفار تورات)
4- سکوی جلوی هخال بنام «دوخان» که محل اجرای برخی مراسم خاص کاهنان (مردان از نسل حضرت هارون).

نماز جماعت در یهود:Sham:
نماز جماعتی در یهود با حضور حداقل ده نفر مرد بالغ (بالای 13 سال) برگزار می شود.
در تفیلای جماعتی یک نفر به عنوان پیش نماز که «شالیح صیپور» نام می گیرد، تفیلا را با صدای بلند میخواند اما بخش لحش را همانند سایرین آهسته می خواند. در تفیلاهای شحریت و مینحا دوباره بخش لحش توسط شالیح با صدای بلند قرائت می گردد.

مقدمات و شرایط نماز در دین یهود
مقدمات و شرایط نماز در دین یهود به شرح زیر است:
1- پاک بودن بدن، لباس و مکان نمازگزار از هرگونه کثافت و نجسی و شستن دست ها و صورت به عنوان وضو و پوشیده بودن بدن در حد معمول

2- انداختن صیصیت یا طلیت بر دوش
نمازگزار برای نماز خواندن باید صیصیت یا طلیت بر دوش بیندازد. به خصوص آقایان در تفیلای شحریت از این نماد استفاده می کنند. صیصیت یا طلیت، پارچه سفید رنگی است به شکل مستطیل که بالاتنه را می پوشاند و در چهارگوشه آن بندهایی به روش خاص گره خورده اند و نشانی از احکام الهی هستند و آن را در نمازها علی الخصوص نماز صبح بر دوش می اندازند.

3- بستن تفیلین (Tephilin) به دست ها و پیشانی
تفیلین عبارت است از دو محفظه ی چرمی مکعبی شکل که دو تسمه ی چرم به آن متصل می شود و درون آن ها ورقه ها ی نازکی از پوست قراردارد که روی آن چهار قطعه از مطالب تورات نوشته شده است که آن نیز نشانی از احکام و کلام الهی است. بنابر این تفیلین دو قطعه است که هر کدام از آنها تشکیل شده است از یک جعبه کوچک چرمی با تسمه های چرمی بلند.
در داخل هر یک از جعبه های کوچک قطعه ای از پوست حیوانات حلال گوشت که روی آنها آیه های توحید به خط عبری نوشته شده است جا دارد. در نماز صبح یکی از این قطعات را روی پیشانی و ما بین دو چشم در مرز رستنگاه موهای سر قرار میدهند و قطعه دوم را نیز روی ماهیچة بازوی چپ و مقابل قلب میبندند. تسمة چرمی تفیلین سر، بصورت آویخته باقی میماند. ولی تسمه های تفیلین دست، دور بازو و ساعد و کف دست و انگشتان دست چپ پیچیده میشود و تا پایان نماز روی سر و بازو باقی میماند.

1- انجمن کلیمیان ایران، کتاب تعلیمات دینی و فرهنگ قوم یهود، سال دوم راهنمایی، سال 81

2- انجمن کلیمیان ایران، مقاله فلسفه نماز، نوشته رحمن دلرحیم

3- سایت پایگاه رصد، مقاله نماز (تفیلا) در آیین یهود

4- تاریخ ادیان جهان جلدو 2 و 3، استاد عبدالعظیم رضایی

5- سیری در تلمود، نویسنده:آدین اشتاین سالتز، مترجم: باقر طالبی دارابی، ناشر: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب،تاریخ نشر: 1383

6- گنجینه تلمود، ص 103

با سلام
نماز در آموزه های مسیح نیز بوده، اما در طول تاریخ و در اثر تحریف هایی که در این دین الهی صورت گرفت، عملاً از عرصه دینی مسیحیان حذف شده است و در دین فعلی مسیحیت، عملی شبیه نماز مسلمانان وجود ندارد؛ ولی اگر نماز را به معنای عام آن که هر گونه نیایش و دعا و سخن گفتن با خدا را شامل می شود، در نظر بگیریم، در دین فعلی مسیحیت نیز چنین اعمال و رفتاری وجود دارد.
از این رو، در قاموس کتاب مقدس در بخشی تحت عنوان «نماز و نیایش» آمده است:
نماز از جمله واجبات دینی همه روزه تمام ملل و مذاهب است، چه به صورت منفرد و چه به صورت جماعت.
مقصود از نماز، صحبت داشتن و گفتگو کردن با خدا و خواستن احتیاجات و اظهار تشکر و امتنان برای الطاف و مراحم حق تعالى می‌باشد. (1)
همچنین در همان کتاب می‌خوانیم: روح القدس وضع و طور و طرز نماز را به شما می‌آموزد و جمیع انبیا و مؤمنان و مقدسان سلف برای نماز و دعا مشهور بوده‌اند... . (2)
مسیحیان در کتاب‌هاشان کتاب مخصوصی برای نماز و نیایش دارند.
مسیحیان برای اقامه نماز و نیایش شروطی را قائل نیستند، صبحگاه به اقامه نماز و نیایش می‌پردازند، شامگاه نیز قبل از آن که به رختخواب بروند، به اقامه نماز می‌پردازند و در نماز به سپاس گزاری و شکر الهی راجع به نعمت‌های آن روز می‌پردازند و نیز به استغفار از گناهان آن روز می‌پردازند. (3)
مسیحیان در روزه های یکشنبه و برخى، روز شنبه در کلیسا جمع می شوند و دعاهایی از کتاب زبور، مزامیر و پولس رامی خوانند.
مردمان معمولی بر خلاف راهبان مسیحی، فقط به دو نماز صبحگاه و شامگاه می‌پردازند و بقیه ساعات روز را به کار و تلاش مشغول هستند؛ اما راهبان مسیحی که در دیر و کلیسا زندگی می‌کنند، به نمازهای هفت‌گانه و گاه بیش تر می‌پردازند.
برای آشنایی بیش تر با مراسم عبادی و نماز در مسیحیت، می توانید به کتاب زیر مراجعه نمایید:
- تاریخ ادیان و مذاهب جهان، نوشته عبدالله مبلغی.
قبله مسیحیان بیت لحم زادگاه عیسى (ع) مى باشد.(4) شاید اکنون ملتزم به قبله نباشند

پی‌نوشت‌ها:
1. هاكس، جيمز، قاموس کتاب مقدس، اساطير، تهران، 1383ه.ش، ص 887.
2. کتاب مقدس، ترجمه ولیم گلن، دار السلطنه لندن، 1856میلادی، عهد جدید، ص 384.
3. عهد جدید، انجیل مرقس، 1/ 35
4. معارف ومعاریف سید مصطفی حسینی دشتی، ج 8 ،ص 229، چاپ دوم، سال 1376 قم.

سلام

اولین پیام حضرت عیسی علیه السلام:

«... و اوصانی بالصلوة والزکاة مادمت حیا و برا بوالدتی...».

حضرت عیسی علیه السلام در همان روزهای اول ولادتش فرمود: خداوند مرا توصیه به نماز و زکات مادام که زنده ام کرده است و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده...

«مریم: آیه 30 الی 32, و با لفظ عبادت مائه: آیه 72 و 177 , توبه 31»

نماز و دعا د رانجیل:

« ای جمیع امت ها! خداوند را حمد گویید و ای تمامی قوم ها! او را مدح نمایید.»

«رساله یونس به رومیان , باب15, فقره 11, 12»

« پس از همه چیز اول سفارش می کنم که صلوات (نمازها) و دعاها, مناجات و شکرها را جمیع مردم به جاآورند.»

«رساله یونس رسول به تیمور تاوس, باب 2 , فقره1»

معاد در بين يهود:
در اين زمينه سه سوال مطرح مي شود.

آيا يهوديان اساسا معاد و رستاخيز را قبول داشتند يا خير؟

بر فرض قبول آيا جزو اصول آنها است يا خير؟
و آيا به معاد جسماني قائلند يا روحاني؟
قبل از پرداختن به جواب اين سوال ها ذكر اين نكته لازم است كه اولا به تصريح قرآن كريم و شهادت تاريخ دين يهوديت و مسيحيت دچار تحريف شده است. ثانيا اين دو دين داراي فرقه هاي بسيار گوناگون و متنوع هستند كه گاه داراي آراي متناقض در يك زمينه هستند.


1- يهود و رستاخيز:
در مورد اعتقاد يهوديان به رستاخيز آقاي دكتر جواد مشكورد در دو مورد از كتاب خلاصه اديان تصريح مي كند بر اينكه بر خلاف مسلمين و نصاري، يهوديان اعتقاد روشني به آخرت و روز جزا ندارند و سزا و جزاي اعمالشان را بيشتر در اين جهان مي دانند و اعتقاد به رستاخير كه در دين ايشان ذكر شده اعتقادي قديم نيست و چنانجه از پيش گفتيم اين عقيده را پس از آزادي ايشان از اسارت بابل به دست كورش از نشست و برخاست با ايرانيان زرتشتي فرا گرفتند.(خلاصه اديان، دكتر محمد جواد مشكور، ص134 و 142) ليكن در كتاب گنجينه از تلمود (احاديث ... در سال 216 م توسط دانشمندي يهودي بنام رابي يهودا همراه يكصد و پنجاه تن از علما يهود جمع آوري شد و ميشتاه ناميده شد چون كتاب ميشتاه نياز به شرح داشت علماي يهود بر آن شرحي نوشتند به نام گمارا از تركيب ميشتاه با گمارا كتابي عظيم در بيان عقايد يهوديت بوجود آمد كه معروف است به تلمود) كه به صورت تفصيلي به اين بحث پرداخته استفاده مي شود كه يهوديان معتقد بر معاد هستند و معاد جزو اصول دين آنهاست.

نويسنده در اين كتاب تصريح مي كند كه در تعليمات ديني دانشمدان يهود هيچيك از موضوعات مربوط به جهان آينده مانند اعتقاد به رستاخيز مردگان داراي اهميت نيست اعتقاد به رستاخير يكي از اصول دين و ايمان يهود است و انكار آن گناهي بزرگ محسوب مي شود در تلمود چنين آمده است: «كسي كه به رستاخيز مردگان معتقد نباشد و آن را انكار كند از رستاخيز سهمي نخواهد داشت»

(گنجينه اي از تلمود، ص362، نقل از سنهدرين 90 الف)
ليكن بايد گفت اين اعتقاد گروهي از يهوديان به نام فرسيان است حال اگر گروهي ديگر به نام صادوقيان چنين تعليم مي داند كه با مردن جسم روح نيز معدوم مي شود و مرگ پايان موجوديت انسان است و دليل صادوقيان بر رد رستاخيز مردگان اين بود كه در اسفار پنجگاه تورات ذكري از اين موضوع به ميان نيامده در مقابل فرسيان مخالفت كرده و مواردي را ذگر كرده اند كه تورات اشاره به مسئله رستاخيز دارد كه فعلا جاي تفصيل نيست.
2- همگاني بودن معاد:
اختلاف عظيم ديگر در بين علمايي از يهود كه معتقد به معاد هستند واقع شده كه آيا معاد براي همه افراد است؟

بعضي قائلند براي همه مردگان و برخي معاد را مختص يهوديان دانسته و عده ديگر محدود تر از اين گفته اند كه حتي يهودياني كه لياقت و امتيازات لازم را كسب نكرده باشند از پاداش زندگي بعد از مرگ محروم خواهند بود.
3- معاد روحاني يا جسماني:
اما در باره اينكه معاد را يهود جسماني مي داند يا روحاني از مجموع نوشته هاي آنها معاد جسماني استفاده مي شود گرچه در نحوه اين معاد جسماني اختلافاتي دارند.
4- چگونگي معاد جسماني:
مثلا پيروان مكتب شماي مي گويند شكل يافتن انسان در جهان آينده مانند شكل يافتن او در اين جهان نخواهد بود در اين جها ن شكل يافتن بدن از پوست و گوشت شروع شده و با رگها و استخوانها خاتمه مي يابد ولي در جهان آينده بر عكس از رگها و استخوانها آغاز و با پوست و گوشت پايان مي پذيرد.
(گنجينه اي از تلمود ص368 نقل از حزقيال 8:37)

اما پيروان مكتب هيلل مي گويند شكل پذيرفتن بدن انسان در چهان آينده مانند شكل يافتنش در اين جهان خواهد بود يعني از پوست و گوشت شروع شده و با رگها و استخوانها خاتمه مي يابد.
سوال ديگر كه در بين علماي يهود درباره رستاخيز مطرح است درباره افرادي است كه در اين دنيا داراي نقايص جسماني بوده اند آيا در آخرت هم اين نقايص جسماني را دارند يا خير.
علماي يهود با استناد به برخي موارد از تورات و منابع ديگر قائل شده اند كه با همان نقايص جسماني برانگيخته مي شوند.

مثلا در كتاب جامعه سليمان نقل شده كه نسلي ميرود و نسل ديگري مي آيد در شرح كلين جمله علماي يهود در تلمود مي گويند يك نسل همان طور كه مي رود همانگونه نيز باز مي گرد و اگر كسي با پاي لنگ يا چشم كور از دنيا رفت با پاي لنگ و چشم كور برانگيخته خواهد شد.(جامعه سليمان 4:1) و قائلند كه مأمور واقعه عظيم رستاخيز ايلياس (الياس) نبي است چنانچه در ميشاسوطا جلد 9 ص15 نقل شده كه رستاخيز مردگان توسط ايليا عملي خواهد شد.
حاصل سخن:
از مطالبي كه ذكر كرديم به دست مي آيد كه در تورات نص صريحي بر معاد نيست بلكه اشاراتي است كه بعضي دلالت آنها بر معاد پذيرفته بعضي انكار كرده لهذا وجود معاد در بين علماي يهود خصوصا يهود اوايل محل اختلاف است و ثانيا فرقه اي كه قائل به معاد هستند آنرا جزء اصول دانسته و ليكن در اينكه آيا براي همه است يا بعضي افراد اختلاف داردند و ثالثا از نفل هاي كه در آخر از فرقه شماي و هيلل بيان كرديم روشن شد كه معتقدين به معاد از يهود معاد را جسماني مي دانند نه روحاني.
(براي يافتن مستندات اين مطالب مي توانيد به كتاب افتخار اسلام به ساير اديان تأليف محمد صادق فخر الاسلام ص129 به بعد و كتاب گنجنه اي از تلمود ص362 به بعد و كتاب خلاصه اديان ص134 به بعد مراجعه فرمائيد.)