آیا ائمه ی معصومین هم مانند سایر انسان ها از شهوت و هوای نفسانی برخوردارند

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا ائمه ی معصومین هم مانند سایر انسان ها از شهوت و هوای نفسانی برخوردارند

:Sham: آیا ائمه ی معصومین هم مانند سایر انسان ها از شهوت و هوای نفسانی برخوردارند ؟

با سلام

شهوت بله ، اما هواي نفس خير زیرا قدرت عقل ایشان بر هوای نفس غالب آمده است .

جام مطهر;216419 نوشت:
:sham: آیا ائمه ی معصومین هم مانند سایر انسان ها از شهوت و هوای نفسانی برخوردارند ؟

در جواب جام مطهر بزرگوار باید عرض کنم هوای نفس با شهوت متفاوت است شهوت هوای نفس نیست بلکه غریزه ایست بر اساس نیاز انسانها که جزء صفات مطلوبی است که خداوند متعال در نهاد انسان به ودیعت گذاشته است ولی هوای نفس جزء صفات و رذائل اخلاقی هست که معصومین بخاطر داشتن مقام عصمت و مصونیت از گناه از آن مبرا بودند و هر چند که دارای نفس اماره (هوای نفسانی) بودند ولی چون از نفس مطمئنه برخودار بودند بودند فلذا امر و نهی نفس اماره در آن انوار مقدسه تاثیری نداشته است در این زمینه به تفسیر ذیر توجه بفرمائید

از قرآن مجيد به خوبى استفاده می ‏شود كه روح و نفس انسانى داراى سه مرحله است:

1-" نفس اماره" يعنى روح سركش كه پيوسته انسان را به زشتيها و بديها دعوت می ‏كند، و شهوات و فجور را در برابر او زينت می ‏بخشد، اين همان چيزى است كه همسر عزيز مصر، آن زن هوسباز هنگامى كه پايان شوم كار خود را مشاهده كرد به آن اشاره نمود و گفت: و ما أبرئ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ
:" من هرگز نفس خود را تبرئه نمی ‏كنم، چرا كه نفس سركش همواره به بديها فرمان می دهد" (سوره يوسف آيه 53).

2-" نفس لوامه" كه در آيات مورد بحث به آن اشاره شده، روحى است بيدار و نسبتا آگاه، هر چند هنوز در برابر گناه مصونيت نيافته گاه لغزش پيدا می كند.
و در دامان گناه می ‏افتد اما كمى بعد بيدار می ‏شود توبه می ‏كند و به مسير سعادت باز می ‏گردد، انحراف در باره او كاملا ممكن است، ولى موقتى است نه دائم، گناه از او سر می ‏زند، اما چيزى نمی گذرد كه جاى خود را به ملامت و سرزنش و توبه می دهد.
اين همان چيزى است كه از آن به عنوان" و جدان اخلاقى" ياد می ‏كنند، در بعضى از انسانها بسيار قوى و نيرومند است و بعضى بسيار ضعيف و ناتوان ولى به هر حال در هر انسانى وجود دارد ديگر اينكه با كثرت گناه آن را به كلى از كار بيندازد.

3-" نفس مطمئنه" يعنى روح تكامل يافته ‏اى كه به مرحله اطمينان رسيده، نفس سركش را رام كرده، و به مقام تقواى كامل و احساس مسئوليت رسيده كه ديگر به آسانى لغزش براى او امكان پذير نيست.
اين همان است كه در سوره و الفجر آيه 27 و 28 می ‏فرمايد: يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‏ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً:" اى نفس مطمئنه! به سوى پروردگارت باز گرد، در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو"

____________________________________________
تفسير نمونه، ج‏25، ص: 281 و 282

موضوع قفل شده است