تفسير آيه 62بقره و 113 آل عمران(اهل كتاب)
تبهای اولیه
باسلام
مي دونيم كه پيروان هر ديني وقتي دين جديد بيايد بايد به آن ايمان بياورند در غير اين صورت كافر هستند.
پس مي تونيم نتيجه بگيريم كه آيه 62 بقره يا 69 مائده خطاب به اهل كتابي است كه مسلمان شدن
اما آيه 113 آل عمران دقيقاً خود اهل كتاب را با هم مقايسه كرده مي خواستم در مورد اين آيه و آيه بعدي 114 توضيح بدهيد .ممنون
باسلام
مي دونيم كه پيروان هر ديني وقتي دين جديد بيايد بايد به آن ايمان بياورند در غير اين صورت كافر هستند.پس مي تونيم نتيجه بگيريم كه آيه 62 بقره يا 69 مائده خطاب به اهل كتابي است كه مسلمان شدن
اما آيه 113 آل عمران دقيقاً خود اهل كتاب را با هم مقايسه كرده مي خواستم در مورد اين آيه و آيه بعدي 114 توضيح بدهيد .ممنون
سلام
از کجا به این نتیجه رسیدی که ایات 62 البقره و 69 المائده روی سخن با اهل کتاب مسلمان شده است ؟
سلاماز کجا به این نتیجه رسیدی که ایات 62 البقره و 69 المائده روی سخن با اهل کتاب مسلمان شده است ؟
پيروان هر ديني وقتي دين جديد بيايد بايد به آن ايمان بياورند در غير اين صورت كافر هستند.
مگر اينكه دين جديد به اونها نرسيده باشه.
پيروان هر ديني وقتي دين جديد بيايد بايد به آن ايمان بياورند در غير اين صورت كافر هستند.
مگر اينكه دين جديد به اونها نرسيده باشه.
سلام
خوب اینکه دلیل نمیشود هردو ایه روی سخن با کسانی است که قبل از اسلام یهودی نصرانی یا از صابئین بوده اند
خوب اینکه دلیل نمیشود هردو ایه روی سخن با کسانی است که قبل از اسلام یهودی نصرانی یا از صابئین بوده اندسلام
برداشتي كه من از آيه 62 بقره كردم اينه كه قبلا دين ديگه اي داشتن و بعد به پيامبر (ص) ايمان آوردن اما
آيه 113 آل عمران يه مقايسه بين اهل كتاب كرده
نمي دونم شايد هم حق با شما باشه و اين آيه هم منظورش اهل كتابيه كه به پيامبر (ص) ايمان آوردن.
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا [="blue"]کسانی که ایمان آورده اند[/]وَالَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِینَ [="blue"]وکسانی از یهودیان نصرانیان و صابئین [/]مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا [="blue"]که به خدای یگان و قیامت ایمان داشته و عمل صالح انجام داده اند [/]فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ«62»[="blue"] اجرشان با خداست و ترسی نباید داشته باشند و محزون نمیشوند [/]
سلام
به این ترجمه تحت اللفظی دقت نمایید بحث مسلمان شدن انها نیست بلکه میفرماید انان که قبل ازاسلام در دین خودشان به خدای یگانه و قیامت ایمان داشته و عمل صالح نموده اند اهل بهشتند و همچنین است برای کسانی که بعد از اسلام بدون انکه اسلام را درک کنند بمیرند. یعنی در منطقه دور افتاده قرار داشته باشند یا بهر دلیل دیگری تبلیغ اسلام به انان نرسد .
باسلام
مي دونيم كه پيروان هر ديني وقتي دين جديد بيايد بايد به آن ايمان بياورند در غير اين صورت كافر هستند.
پس مي تونيم نتيجه بگيريم كه آيه 62 بقره يا 69 مائده خطاب به اهل كتابي است كه مسلمان شدن
اما آيه 113 آل عمران دقيقاً خود اهل كتاب را با هم مقايسه كرده مي خواستم در مورد اين آيه و آيه بعدي 114 توضيح بدهيد .ممنون
با سلام
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هادُوا وَ النَّصارى وَ الصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره/62)
ترجمه: به يقين كسانى كه (به اسلام) ايمان آوردهاند و كسانى كه يهودى شدهاند و نصارى و صابئين (پيروان نوح يا يحيى)، هر يك (از اين گروهها كه در عصر پيامبر خود) به خدا و روز واپسين ايمان آورده و عمل شايسته انجام داده باشند، آنها را اجرى درخور حالشان در نزد پروردگارشان ثابت است، و نه بيمى بر آنها (در روز قيامت) مىرود و نه اندوهگين مىشوند.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هادُوا وَ الصَّابِئُونَ وَ النَّصارى مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (مائده/69)
اين آيه ناظر به سؤالى است كه براى بسيارى از مسلمانان در آغاز اسلام مطرح بوده، آنها در فكر بودند كه اگر راه حق و نجات تنها اسلام است، پس تكليف نياكان و پدران ما چه مىشود؟، آيا آنها به خاطر عدم درك زمان پيامبر اسلام و ايمان نياوردن به او مجازات خواهند شد؟
در اينجا آيه فوق نازل گرديد و اعلام داشت هر كسى كه در عصر خود به پيامبر بر حق و كتاب آسمانى زمان خويش ايمان آورده و عمل صالح كرده است اهل نجات است، و جاى هيچگونه نگرانى نيست.
بنا بر اين يهوديان مؤمن و صالح العمل قبل از ظهور مسيح، اهل نجاتند، همانگونه مسيحيان مؤمن قبل از ظهور پيامبر اسلام.(تفسير نمونه، ج1، ص: 284)
نقل شده است که سلمان فارسى به رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله گفت: دوستان من كه اهل ايمان و نماز بودند، ولى شما را نديدند تا به شما ايمان بياورند، وضع آنها در قيامت چگونه است؟ يكى از حاضرين جواب داد: اهل دوزخند.اين سخن بر سلمان گران آمد، زيرا او يقين داشت اگر آنها پيامبر را درك مىكردند از او پيروى مىنمودند.
اينجا بود كه آيه مورد بحث بر پيامبر نازل گرديد و اعلام داشت: آنها كه به اديان حق ايمان حقيقى داشتهاند و پيغمبر اسلام را درك نكردهاند داراى اجر و پاداش مؤمنان خواهند بود.(همان)
اين احتمال نيز در تفسير آيه قابل قبول است كه جمله" مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً" تنها به يهود و نصارى و صابئان مىخورد، زيرا" الَّذِينَ آمَنُوا" كه در آغاز آيه ذكر شده نيازى به اين قيد ندارد، و به اين ترتيب معنى آيه چنين مىشود:
افراد با ايمان و مسلمان- و همچنين يهود و نصارى و صابئان بشرط اينكه ايمان بياورند و اسلام را بپذيرند و عمل صالح كنند- همگى اهل نجات و رستگارى خواهند بود و سوابق مذهبى افراد هيچگونه اثرى در اين قسمت نخواهد داشت و راه به روى همگى باز است(تفسير نمونه، ج5، ص: 28)
اما علامه طباطبایی نظر دیگری دارند و می نویسند:
بايد دانست كه اين آيه در مقام بيان اين مطلب است كه در باب سعادت و نيكبختى براى اسما و القاب هيچ اثرى نيست، بنا بر اين، اينكه عدهاى خود را به نام مؤمنين و جمعى بنام يهودى و طائفهاى به نام صابئين و فرقهاى نصارا نام نهادهاند از اين نامگذاريها چيزى از سعادت عايدشان نمىشود، چيزى كه در جلب سعادت دخالت دارد ايمان به خدا و روز جزا و عمل صالح است( ترجمه الميزان، ج6، ص: 97)
لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ (آلعمران /113)يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ أُولئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ (114)
به دنبال مذمتهاى شديدى كه در آيات گذشته از قوم يهود بعمل آمد، قرآن در اين آيه براى رعايت عدالت و احترام به حقوق افراد شايسته، و اعلام اين حقيقت كه همه آنها را نمىتوان با يك چشم نگاه كرد مىگويد:
" اهل كتاب همه يكسان نيستند، و در برابر افراد تبهكار، كسانى در ميان آنها يافت مىشوند كه در اطاعت خداوند و قيام بر ايمان ثابت قدمند و پيوسته در دل شب آيات خدا را تلاوت مىكنند، و در برابر عظمت پروردگار به سجده مىافتند، بخدا و روز رستاخيز ايمان دارند، و بوظيفه امر به معروف و نهى از منكر قيام مىكنند، و در كارهاى نيك بر يكديگر سبقت مىگيرند، و بالآخره آنها از افراد صالح و با ايمان هستند".
و به اين ترتيب قرآن از اينكه نژاد يهود را به كلى محكوم كند، و يا خون آنها را كثيف بشمرد، خوددارى كرده، و تنها روى اعمال آنها انگشت مىگذارد، و با تجليل و احترام از افرادى كه به اكثريت فاسد نپيوستند و در برابر ايمان و حق تسليم شدند به نيكى ياد مىكند، و اين روش اسلام است كه در هيچ مورد مبارزه او، رنگ نژادى و قبيلهاى ندارد، و تنها بر محور عقائد و اعمال و رفتار افراد دور مىزند.(تفسير نمونه، ج3، ص: 56)
پيامهای این آیه شریفه:
1 خوبى و كمال را از هر گروه و طايفهاى كه باشد، بپذيريم و بدان اقرار كنيم. در كنار انتقاد از ديگران، از خوبىهاى آنان غافل نشويم. «مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ» 2 يكى از راههاى جذب و دعوت ديگران، اقرار و اعتراف به كمالاتِ آنان است. «مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ» 3 عبادت، نياز به همّت، جدّيت، عشق و آمادگى دارد. «أُمَّةٌ قائِمَةٌ» 4 تلاوت آيات خدا و سجدههاى شبانه، موجب ستايش خداوندى است.
«يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ» 5 تلاوت آيات الهى و سجده به درگاه او، قيام به امر الهى است. «قائِمَةٌ يَتْلُونَ» 6 شب و بالاخص سحر، بهترين وقت براى مناجات است. «آناءَ اللَّيْلِ»7 عالىترين حالات عبادت، سجده است. «وَ هُمْ يَسْجُدُونَ»( تفسير نور، ج2، ص: 133)