تفاوت حسنات و صالحات در سوره والعصر؟!!!

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تفاوت حسنات و صالحات در سوره والعصر؟!!!

"بسم الله الرَّحمن الرَّحیم"

دکتر شریعتی تحقیقی درباره ی دو کلمه ی (حسنات و صالحات) در قرآن انجام داده . و از این دو کلمه به وسیله ی سوره والعصر دو تفسیر جدا گانه ارائه کرده است

*والعصر *انَّ الانسان لفی خسر

اشاره به زیانکاری انسان و زمان محدودش که تنها سرمایه اش است و عمر انسان رو به اختاپوسی که سرش را به دمش آورده و خودش را از پایین می خورد تشبیه کرده و...

*الا الذین آمنو و عملو االصالحات...

حسنات به معنی نیکی کردن مثل صدقه دادن، احسان به والدین، خدمت رسانی به مردم و... یعنی شما به آدمها در حالت بودن او -همانطور که هست- خدمت کرده اید یعنی وجودش را پذیرفته اید اما عمل صالح رو به معنی دعوت کردن، عوض کردن، تغییر دادن، دگرگون کردن فرد یا جامعه دونستن.

*و تواصوا بالحقّ و تواصوا بالصَّبر

ایشون مثال می زنه وقتی جایی نهضتی برای اصلاح جامعه شکست می خوره بلافاصله جایش را حسناتی مثل راه اندازی موسسات خیریه و... می گیرد تا وجدان اجتمایی که در یک جا به بن بست رسیده خودش را در جای دیگری که خدماتی و حسناتی است ارضاء کند.
البته نیازی به جستجوی فراوان نیست چون خیلی از مسئولین، ثروتمندان و... را می بینیم که برای غیبت خودشون در کارهای اصلاحی و تغییر دهندگی به حسنات رو میارن تا وجدان خودشون رو با کار بی خطرتر و بی دردسرتری مثل صدقات و عبادات خفه کنن و دیگه از خودشون نپرسن: چه نشسته ای که...
به همین دلیله که جمله معروف (حسنات الابرار سیئات المقربین) معنی جالبی می گیره
اما مقرب کیست؟
کسی است که جامعه اش را، محیطش را و زمانش را در نزدیکی و تقرب به ارزش های خدایی بسازد و اصلاح کند. به همین دلیل حسنات آدم متوسط که مسئولیتی ندارد برای این آدم سیئه است!
نتیجه گیری اینکه انسانی که در مسیر عمل صالح است برای او حسنه، یک مسیر انحرافی است. به این ترتیب که یک هزار تومنی را اگر می توانیم در نوشتن یک کتاب، انتشار یک فکر، فرهنگ سازی و... هزینه کنیم اگر آن را به یک وعده غذای چرب برای گرسنه ای اختصاص بدیم حسنه انجام داده ایم اما چه حسنه ای که جای عمل صالح را گرفته ولی...
به عبارتی این هزار تومن را اگر خودت بخوری سیئه است اگر به گرسنه ای بدهی حسنه است و اگر در راه تغییر به کار ببندی عمل صالح است و حسنه هرگز نمی تواند جای عمل صالح را بگیرد.

و نتیجه ی نتیجه گیری اینکه به قول امام علی (ع): کافران در کفر خود پایدارند و ما در ایمان خود بی تفاوتیم!
بی تفاوت چنان که اونا می رن فرهنگ سازی می کنن در راه اسلام ستیزی، رسانه هارو به میدان میارن و... اونوقت ما با حسناتی مثل ذکر گفتن و صدقه دادن و... خودمون رو مشغول کردیم تا وقتی به خودمون نگاه می کنیم آدم ایده آلی ببنیم که همه چیزش سر جاشه: خمس و زکات و نماز و... و بگیم آفرین!
خدای نکرده منظورم این نیست که اینها بد هستند منظورم اینه که این از ما رفع تکلیف نمی کنه. من با دوستانی که به خادم ائمه بودن، دوری از گناهان، اذکار خاص گفتن و ... دعوت می کنن مخالف نیستم اما با تغییر موافق ترم!
به جای نشستن کنج خونه و سر به مهر مالیدن وقتش نیست که ما هم به جهاد بریم؟ اصلا چه زمانی برای جهاد بهتر از حالا؟ چه خدمتی برای ائمه بالاتر از اینکه راهشون رو ادامه بدیم به جای اینکه به نیتشون ذکر بگیم؟ (خدای نکرده ذکر ما که قرار نیست به مقامشون اضافه کنه!)
سرباز امام زمان اینه که از گناه دوری کنیم ولی چشم ببندیم بر گناه؟
اما اگر به حسنات دلخوشید بروید و ببینید فلان خواننده فاسد یا فلان سیاستمدار غاصب چه کمک های هنگفتی که به خیریه های مختلف نکردن و نمی کنن...

در ادامه

هر چند حسنه نه هرگز افتخاری دارد و نه کوچکترین ارتباطی با فکر دارد و نه با عمل صالح (به خاطر اینکه در بیشتر اوقات حسنه معنی وظیفه را می دهد مثل نیکی به پدر و مادر که وظیفه ی هر انسانی بوده و در عین حال ثواب هم دارد) باز هم می بینیم کسانی که همه ی ابعاد زندگی شان در راه اصلاح و تغییر دادن است هر وقت نیاز انسانی را به کمک احساس کرده اند بیش از همه ی حسناتی های حرفه ای کمک می کنند. درست مثل کسانی که می گویند با فلسفه ی گریه بر امام حسین (ع) مخالفند اما از همه ی کسانی که می گویند فلسفه ی شهادت امام حسین (ع) گریه است بیشتر بر او می گریند
در یک معنی دیگر ممکن است کسی که حسنه انجام می دهد نیت اش ریاکاری، حقه بازی و... باشد و قصد عمل صالح (اصلاحی ) نداشته باشد ولی کسی که عمل صالح انجام می دهد حسنه اش هم حتماً درست است
آیا کسی که به سراغ مردم می رود تا تغییرشان بدهد انگیزه اش جز این است که به انسان احساسی دارد؟
و این کمک را نه بر اساس ایدئولوژی برنامه ریزی می کند و نه به پای خلق می نویسد اما برنامه ریزی حسنات و به جای عمل صالح قرار دادن آن سیئه ای بیش نیست
اینچنین است که می بینیم کسانی که صالحه بر گردن دارند می خواهند با حسنه جایش را پر کنند
تکرار مکررات بود و شاید بعضی این تفکر را بر نتابند نکند جایگاهشان را سست ببینند
پس بیاییم در کنار حسنات، خود را از عمل صالح که همان باقیات الصالحات است بی نیاز ندانیم.
موضوع قفل شده است