سوالی درباره حضرت یوسف

پیوند یعقوب و یوسف
یعقوب جای یوسف را نمی دانست. می دانست زنده است، ولی نمی دانست کجاست، ولی یوسف جای یعقوب را می دانست. هر دو در فراق هم می سوزند. این نشانه محبت دو پیغمبر نسبت به هم بود. محبت شان هم دنیایی نبود. جناب یعقوب برای یوسف گریه ها کرد. نسبت به آن فرزندانش هم بغض دارد، ولی خشم خود را می خورد.
از آن طرف هم یوسف صبر می کرد و گاهی فقط مأموری یک پیغامی به یعقوب می رساند. یوسف می گفت از فلان بیابان که رد می شوی، صدا بزن، پیرمردی با این علائم می آید. به او بگو امانت تو نزد خدا محفوظ است. پیغام مي داد، ولی هیچ وقت برای دیدنش نیامد، با این که مي دانست پدر دارد پیر می شود. این پدر نابینا می شود. وقتی برادرها آمدند گندم بردند، همیان شان را پر کرد، ولی نگفت من یوسف هستم، چون وقتش نرسیده بود و باید صبر می کرد تا موقعش برسد که این ها بهره مند شوند. خود جناب یوسف باید اول به درجات بالا برسد، بعد مسائل حل شود. وقتی برادرها نزد یوسف می آیند و سجده و خضوع می کنند، آن موقع می فهمند اگر این ها این سجده را همان اول می کردند، خیلی زودتر رشد می کردند.

امام فرمود: درست است، ولى من از اين مى‏ترسم كه در ميان آنها افراد مستحقى باشند و ما به آنها غذا ندهيم و از در خانه خود برانيم، و بر سر خانواده ما همان آيد كه بر سر يعقوب و آل يعقوب آمد!.

سپس فرمود. به همه آنها غذا بدهيد (مگر نشنيده‏ايد) براى يعقوب هر روز گوسفندى ذبح مى‏كردند، قسمتى را به مستحقان ميداد و قسمتى را خود و فرزندانش مى‏خورد، يك روز سؤال كننده مؤمنى كه روزه دار بود و نزد خدا منزلتى داشت، عبورش از آن شهر افتاد، شب جمعه بود بر در خانه يعقوب به هنگام افطار آمد و گفت: به ميهمان مستمند غريب گرسنه از غذاى اضافى خود كمك كنيد، چند بار اين سخن را تكرار كرد، آنها شنيدند، و سخن او را باور نكردند، هنگامى كه او مايوس شد و تاريكى شب، همه جا را فرا گرفت برگشت، در حالى كه چشمش گريان بود و از گرسنگى به خدا شكايت كرد، آن شب را گرسنه ماند و صبح هم چنان روزه داشت، در حالى كه شكيبا بود و خدا را سپاس مى‏گفت، اما يعقوب و خانواده يعقوب، كاملا سير شدند، و هنگام صبح مقدارى از غذاى آنها اضافه مانده بود!.

امام سپس اضافه فرمود: خداوند به يعقوب در همان صبح، وحى فرستاد كه تو اى يعقوب بنده مرا خوار كردى و خشم مرا بر افروختى، و مستوجب تاديب و نزول مجازات بر تو و فرزندانت شدى ... اى يعقوب من دوستانم را زودتر از دشمنانم توبيخ و مجازات مى‏كنم و اين به خاطر آنست كه به آنها علاقه دارم!" «1».

قابل توجه اينكه به دنبال اين حديث مى‏خوانيم كه ابو حمزه مى‏گويد از امام سجاد ع پرسيدم يوسف چه موقع آن خواب را ديد؟ امام فرمود:" در همان شب" «2».

از اين حديث به خوبى استفاده مى‏شود كه يك لغزش كوچك و يا صريحتر يك" ترك اولى" كه گناه و معصيتى هم محسوب نمى‏شد، (چرا كه حال آن سائل بر يعقوب روشن نبود) از پيامبران و اولياى حق چه بسا سبب مى‏شود كه خداوند، گوشمالى دردناكى به آنها بدهد، و اين نيست مگر به خاطر اينكه مقام والاى آنان ايجاب مى‏كند، كه همواره مراقب كوچكترين گفتار و رفتار خود باشند، چرا كه حسنات الأبرار سيئات المقربين (كارهايى كه براى بعضى از نيكان" حسنه" محسوب مى‏شود براى مقربان درگاه خداوند" سيئه" است).

جايى كه يعقوب آن همه درد و رنج به خاطر بى‏خبر ماندن از درد دل يك سائل بكشد بايد فكر كرد، كه جامعه‏اى كه در آن گروهى سير و گروه زيادترى گرسنه باشند چگونه ممكن است مشمول خشم و غضب پروردگار نشوند و چگونه خداوند آنها را مجازات نكند.(تفسير نمونه، ج‏9، ص: 347)

(1) و (2) تفسير برهان جلد 2 صفحه 243 و نور الثقلين جلد 2 صفحه 411

ولی من شنیدم دلیل این همه بلا و مصیبتی که بر سر حضرت یوسف و یعقوب امد در حدیثی از امام جعفر صادق هست که"چون حضرت یعقوب گوسفندی قربانی کرد وگوشتش رو کباب کرد ولی به فقیرنداد"

مطلب شما را جناب رسا کاملا اشاره کردند.

سلام من فكر ميكنم حضرت يعقوب به فرزندش زيادي وابسته بود خدا خواست با اين كار رتبه اش را ترفيع بده وگرنه شايد مثل حضرت يونس گرفتار خشم خدا ميشد البته بهرحال همشون پيامبر بودند و براي ما عزيز:Gol: