جمع بندی احساس تنفر داشتن نسبت به کسی آیا گناه داره ؟؟؟

باسلام خدمت شما دوست عزیز
البته موردی که مطرح کردید کمی نیاز به توضیح بیشتری دارد ولی در مورد سئوال شما ابتدا باید گفت همانگونه که از آموزه های دینی بر آمده است ،يكى از تقسيمات مهم گناه، تقسيم آن به گناهان جوارحى و جوانحى است. گناهان جوارحى عبارت است از: گناهان چشمى، مانند نگاه به نامحرم، گناهان زبانى؛ مانند دروغ، گناهان گوش مانند شنيدن موسيقى حرام، ...
و دیگری گناهان جوانحى یا قلبی كه توسط شئون نفس و باطن انسان انجام مى‏شوند، گناهان قلبى بصورت خلاصه عبارتند از:
1. گناهان اعتقادى مانند شرك و كفر
2. گناهان اخلاقى داراى حرمت شرعى؛ مانند سوء ظن به خدا و يأس از رحمت او
3. گناهان اخلاقى ‏اى که تا وقتی بروز نکنند حرمت شرعی ندارند؛ مانند حسد، عجب، كبر و مانند آن.
با این تعریف بين رفتار بيروني انسان و صفات دروني تفاوت هست. نفرت ار امور دروني و نفساني است، در حالي كه غيبت و تهمت يك رفتار بيروني است. صفات دروني مانند نفرت تا هنگامي كه منجر و منتهي به رفتار بيروني و عملي مانند غيبت نشوند، رزيله اخلاقي هستند و اگرچه حرمتشان قطعی نیست ولی انسانها از ان نیز نهی شده اند چرا که همانگونه که اشاره کردید در درجه اول نفرت از دیگری به خود شخص لطمه میزند و آرامش را از فرد میگیرد بگونه ای که حضور فرد مذبور همواره در جمع در نظرش سنگینی میکند ،در ثانی این حس همیشه پنهان نمیماند و بالاخره در جایی به یکی از گناهان جوارحی منجر خواهد شد و به شکلی بروز خواهد کرد.

در آموزه های دینی از دلایل فشار قبر را سخت دلی ، خشم و کینه و رزایل این چنینی نام برده اند که قلب و روح انسان را درگیر و تیره میکند و این تیرگی طبق حکمت الهی باید تحت فشاری صیقل یابد تا فرد آمادگی ورود به دنیای جدید را پیدا کند. پس انسان بگونه ای ناگزیر به درست اندیشیدن است چرا که به حفظ سلامت قلب و روح خویش نیازمندست و در غیر این صورت تاوان خواهد داد حتی اگر برای این اخساس و کینه و نفرت از دیگران دلایلی هم داشته باشد، تا چه برسد به تنفر بدون دلیل.

البته گاهی به علت عدم آشنایی و عدم سنخیت های روحی با برخی افراد، این حالت ناسازگاری ممکن است بدون دلیل خاصی ایجاد شود که شاید با آشنایی بیشتر با آن فرد و جستجو در صفات مثبت وی بتوان آنرا برطرف گرد. اما اگر این حس بخاطر تفاوت در اعتقادات است باید توجه کرد که مطمئنا باز هم تنفرشخصی هیچگاه در جهت اصلاح موثر نخواهد بود.
در مورد بخشش نیز شاید بهتر باشد که برای آرامش اینگونه فکر کنیم: هیچ انسانی کامل نیست و اشتباهات و کوتاهی های افراد گاه بر اثر ناآگاهی است و نه از سر عناد ،و به همان میزانیست که بلدند و آموخته اند و فکر میکنند که درست است.. ما هم همگی اشتباهات زیادی داریم ولی در عین حال میخواهیم همچنان محبوب باشیم ،اگر همین حسی که شما به دیگری دارید فردی دیگر نسبت به شما داشت چه حالی بودید؟ ...........برایشان طلب آمرزش کنید، بطرز شگفت آوری موثر و آرامبخش خواهد بود.
نقرت و سوءظن از مواردیست که در دل ثابت است و تحت اختیار است؛ در واقع شخص می تواند مانع از جای گیری آن در دلش شود و یا پس از پیدایش آن می تواند بر طرفش سازد؛یعنی در واقع به گونه ای اختیاری است و غیر از خطوات است(یعنی انچه که بی اختیار به ذهن میاید). رسول خدا(ص) در پاسخ به فردیکه از ترس وسوسه گناهی قلبی به حضورش آمده بود فرمود: «به خدا این محض ایمان است»؛ یعنی، همین ترس از هلاکت برای یک فکر ، دلیل ایمان و عین ایمان است.برای درمان تصورات و افکار غلط، ذکر لااله الا الله، و در روایت دیگر، آمنا بالله و رسوله و لاحول و لاقوة الا بالله دستور داده شده است.

موفق باشید

سلام. اگر فقط يك احساس است و در عمل با اون شخص برخوردي زباني يا فيزيكي نداشته باشي اشكال نداره .ولي سعي كنيد زياد به اين شخص فكر نكنيد يا باهاش برخورد نداشته باشيد كه اين احساس تشديد نشه.

من از دیدگاه روانشناسی به شما عرض میکنم.رفتاری که از اون طرف دیدی هر چه قدر بد بود باید
تا چند روز به اون فکر نکنی چون خیلی زنشش زیاده.فرض کن ادم میخواد یک هفته روزه بگیره.بعده مثلا هفت روز شمابه خودتون میاین.خاطرتون براتون میشه عادی حتی میتونید باهاشون ملاقات هم کنید.
پس کمتر از هفت روز یک سر سوزن نباید به اون موضوع فکر کنید.
برای چی اسلام میگه موقعی که عصبانی شدید یه صلوات یا نماز بخونید.
چون اگه این جهت فکریتون برای مدت مدیدی توی نماز و روزه بمونه.به اصطلاح ادم ریلکس میشه.

"یکی از راههای رسیدن به ارامش تغییر جهت فکری برای مدت مدید(البته بستگی به مشکلتون داره زمانش)""

با سلام
به نظر من و به احتمال قوی ایشون شخصی هستند که شما بنا به دلایلی مجبوری گاهی در کنارش قرار بگیری و اینجاست که احساس تنفر شما گل میکنه ، یعنی اگه مجبور نبودی ببینیش کم کم این احساس از بین می رفت .
پس حالا یه راهکار بهتون می دم:
مطمئنناً ایشون بعضی رفتارهائی داره که شما از اونا خوشتون نمیاد که سه حالت داره :1-رفتاراش گناهند مثلاً بد دهنه ، بی حجابه (اگه خانم باشه) ، اهل خالی بندیه (دروغگو)و...... در اینحالت امر به معروف و نهی از منکر کن و اگه اهمیتی نداد در اینصورت دین هم حکم میکنه که ارتباطت رو باهاش کمتر کنی و اگه فامیله دیگه گناهی هم نکردی و هم دلیل این کارت موجه است
2-رفتارهای ناهنجار داره : مثلاً آدم شکم پرستیه (دله) ، زیاد سوال میکنه (فضول) ، معمولا انرژی منفی میده و.....در اینحالت خیلی دوستانه و یه جوری که ناراحت نشه اشکال کارشو بهش بگو و بگو که چون دوستت دارم اینا رو بهت میگم و بعضیا پشت سرت اینا رو میگن ولی من چون میدونم ذاتت خوبه و بدون غرض این کارا رو میکنی فکر میکنم اگه تغییر کنی خیلی بهتر میشی.
3 - اگه غیر از این دو مورد باشه احتمالاً در خود شما مشکلاتی هست که باید به فکر چاره باشی ، مثلاً براش کادو بگیر و بیشتر به گناهان و رفتار های ناهنجار خودت فکر کن و با خودت بگو که اون حتماً از من بهتره و خدا اونو از من بیشتر دوست داره و یا اینکه از ایشون بخواه که صادقانه در مورد شما اظهار نظر کنه (معمولاً دل به دل راه داره)....اگه جواب نگرفتی با یه مشاور صحبت کن.

برای این مورد هم همون راه سوم بهترینه یعنی وقتی گناهان دیگران به یادت میاد زود به یاد گناهان خودت بیفت و بگو تا هنوز خودم رو درست نکرده ام به بقیه چکار دارم..اونا پاسخگوی گناهان خودشون هستن.
در واقع وقتی که مشکلات و گناهان خودت را برطرف کنی ...یه روز میبینی که دیگه نسبت به گناهان اونا حساسیتی نداری و فقط در حد امر به معروف و نهی از منکر عمل خواهی کرد.
در ثانی "لا یکلف ا.. نفسا الا به وسعها"یعنی ممکنه یه گناهی که اونا انجام میدن خدا رو به اندازه ای که شما اون رو انجام بدین ناراحت نکنه. البته این کمی توضیح میخواد و اگه قانع نشدی.بعداً توضیح میدم.
موفق باشی
راستی : معمولاً اینجور آدما خوبیهائی هم دارن که ممکنه شما نداشته باشی مثلاً صبوری،سخاوت،گذشت و.... و وقتی یاد بدیهاشون میافتی زود یاد محاسنشون هم بیفت و اونا رو ببخش
التماس دعا

خوب عالی شد!!!

حالا من می خوام با گذشت کردن فکر این افراد معدود رو از ذهنم بیرون کنم

گاهی وقت ها فکر می کنم من گذشت کنم چی عاید من میشه؟فقط آرامش این دنیاست؟

یعنی به واسطه گذشت من کسانی که احتمالا اون دنیا من بهشون مدیونم از من گذشت می کنند؟

البته هیچگاه برای کسانی ازشون متنفرم دعا بد نکردم و نفرین هم نکردم. احترام معمول هم سر جاش!! اما....

لطف کنید این ابهامات رو برطرف کنید

گذشت شما نه تنها آرامش دنیا دارد، باعث خواهد شد بخاطر کرم و بزرگواری شما، خدا هم از سرتقصیرات شما بگذرد.
گذشتِ شما، در حقِ تقصیراتی که حق الله محسوب می شوند، تاثیر مستقیم دارد، ولی معلوم نیست در تقصیرات حق الناسیِ شما نیز موثر باشد، بلکه باید آن افراد را در دنیا راضی کنید، مگر این که از جمله حق الناسهایی باشد که با اهدای هدیه و صله ی معنوی، مانند دعا و هدیه کردن ثوابِ یک عمل نیک، جبران شود، در این صورت شما می توانید با گذشت از شخصی خاص، و اهدای ثواب آن به شخصی دیگر، که برگردن شما حقی دارد و از شما رنجور است، موجبات بخشش خود را حاصل کرده باشید.
این که نفرین نکرده اید بسیارخوب و پسندیده است، زیرا در روایت داریم که اگر نفرین به جا نباشد، در حقِ خودِ نفرین کننده برآورده می شود و به خودش بر می گردد.

بهتره جای این که هی بگید ازش متنفرم و اینو همیشه به خودتون بگید.مثبت فک کنید و به خودتون بگید که من همه رو دوس دارم و می تونم همه رو دوست داشته باشم.
تلقین کردن به خودتون در مورد محبت و دوست داشتن می تونه خیلی به شما کمک کنه.