تكنيك عشق ورزي به فرزندان

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تكنيك عشق ورزي به فرزندان

کودکانی که به طور واقعی عشق و محبت می بینند ناخودآگاه درک می کنند که به آنها ارج گذاشته شده است .

این درک و شناخت از طلا با ارزش تر است .

احساس ارزشمندی کردن " من آدم با ارزشی هستم " برای سلامت روانی ضروری و پایه عزت نفس در کودکان است .

این کیفیت نتیجه مستقیم عشق پدر و مادر به فرزند است .
اكثر رفتارهايي كه ما به عنوان مشكلات رفتاري مطرح مي كنيم،ريشه اش به عزت و كرامت بر مي گردد. مهم ترين نياز انسان بعد از تأمين نيازمندي هاي مادي،احساس ارزشمندي و كرامت است.

” نوازش ” می تواند باعث کاهش تب ، درد، اضطراب، افسردگی و رفتارهای تهاجمی درکودکان شود...

نوازش می تواند موجب معجزه در کودکان شود .

دانشمندان می گویند از قدرت این تماس حتی می توان در درمان بیماری های گوناگون استفاده می کنند این لمس و نوازش می تواند از یک دست در دست گرفتن ساده و بغل کردن، تا ماساژهای اختصاصی و حرفه ای باشد . با لمس می توان تب ، درد، اضطراب، افسردگی، رفتارهای تهاجمی را مهار کرد، عملکرد سیستم ایمنی را بهبود بخشید و التیام را سرعت داد . فشار خون و سرعت ضربان قلب را کم و جریان هوا را در ریه بیماران آسمی، راحت و آسان کرد


به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،
روانشناسان انگلیسی بر این باورند که نوازش و لمس کردن پوست روند کاهش دمای بدن کودکان بیمار را سرعت می‌بخشد.


بسیاری از کودکان به دلیل بروز برخی ناراحتیهای روحی و نیاز به لمس محبت والدین دچار بیماری و تب می‌شوند.

روانشناسان انگلیسی بر این باورند که والدین می‌بایست هرشب پیش از خواب برای کودکانشان لالایی بخوانند و آنها را چند دقیقه در آغوش بگیرند تا نه تنها سلامت روحی کودکانشان را حفظ ‌کنند بلکه تعداد دفعات بروز انواع بیماریها را در فرزند‌شان نیز کاهش دهند.

دانشمندان اعلام کردند که تحقیقات نشان می‏دهد: کودکانی که با محبت و مهربانی لمس می‏شوند، کمتر از آنانی که تماس محبت‏آمیز با والدین‏شان ندارند گریه می‏کنند یا بیمار می‏شوند.

همچنین بررسی های جدید نشان داده که هرچه والدین فرزندان را بیشتر نوازش کنند حرکات تهاجمی در کودکان کمتر می شود

هرچه مهر و محبت این نوازش ها بیشتر باشد در خلقیات کودکان تأثیرگذار تر و مثبت تر است

همچنین دیده شده که نوازش باعث پایین آمدن سطح هورمون کورتیزول ( هورمون استرس تولید شده در غده آدرنال) می شود .

وقتی دو نفر با هم دست می دهند، فشار متوسطی که دو دست به هم وارد می کنند، یکی از اعصاب دوازده گانه مغز را تحریک کرده و باعث کند شدن ضربان قلب و پایین آمدن هورمون های استرس از جمله کورتیزول می شود .

نکته مهم دیگر این است که با ارتباط جسمی ناشی از نوازش و تماس با کودک ، در والدین نیز احساس آرامش و اطمینان ایجاد می‏شود . ارتباط غیرکلامی که همواره در حین نوازش کودکتان برقرار می‏شود ، جرقه ارتباطی تعاملی و دو طرفه را روشن می‏کند تا آنجا که این ارتباط می‏تواند در آینده نیز بین والد و کودک برقرار و ادامه داشته باشد.

شیوه های مهر ورزی به فرزندان!
زمانی که اوقات خاصی را برای فرزندانمان صرف می کنیم، آنها با خود می گویند: "من باید برای پدر و مادرم مهم باشم که این وقت را فقط به من اختصاص داده اند." برای عملی کردن این شیوه، می توانید فرزندتان را به مکانی تماشایی، که پیش از آن ندیده است، ببرید و چند عکس بیندازید تا از شما و آن مکان خاطره دلنشینی در ذهن وی باقی بماند.
وقتی که بچه ها را به مکان دیدنی و خاصی می برید، در حقیقت آنها را به دنیای خود وارد می سازید و می گویید: "از بودن با تو، لذت می برم و مایلم جزیی از وجودم را با تو شریک شوم." از همین جاست که فرزندان احساس ارزشمندی و اعتبار می کنند. برای تولد فرزند خویش و نیز فارغ التحصیلی اش جشن ساده و کوچکی برپا کرده و دوستانش را نیز دعوت کنید. او از این که بعضی روزها در کانون توجه قرار گیرد، غرق لذت می شود. بچه ها نیاز دارند مرتبا در آغوش گرفته و نوازش شوند. لازم است روزانه چندین بار کودکان را در آغوش بگیریم. چنان چه دوست دارید بچه هایتان احساس خوشبختی کنند، مطمئن شوید که به میزان کافی آنها را در آغوش می گیرید. ما اغلب برای فرزندانمان غذا فراهم می کنیم، آنها را با اتومبیل به گردش می بریم و برایشان اسباب بازی می خریم، اما در قلب آنها هیچ چیز به اندازه یک در آغوش گرفتن ساده و نوازش، تاثیر ندارد. هیچ چیز به اندازه یک نوازش محبت آمیز به بچه ها این اطمینان را نمی بخشد که موجوداتی دوست داشتنی و ارزشمندند. با نوازش های متناسب و به موقع، به بچه هایمان نیروی مثبت درونی هدیه می دهید تا بتوانند با چالش های روزافزون زندگی رو به رو شوند. پژوهش ها حکایت از آن دارند که نوزادان برخوردار از نوازش، در مقایسه با آنهایی که از چنین موهبتی محروم هستند، در مقابله با امراض، مقاوم ترند. برای ابراز احساسات و عشق به فرزندانمان باید از پیام های کلامی سود ببریم.
بیشتر اوقات در مورد حیوانات خانگی، گل های باغچه، اتومبیل و جواهرات خود برخورد ملایمی داریم، ولی در عوض نسبت به خود و فرزندانمان سخت گیری می کنیم. وقتی که به خانه می آیید، همان طور که از کنارش می گذرید، می توانید به آرامی به پشت فرزندتان بزنید و یا دست خویش را آهسته بر روی شانه هایش بگذارید و یا چهره اش را نوازش کنید. این کارها این پیام را به او منتقل می کند: "خشنودم که این جایی و از بودنت لذت می برم!"
بچه ها نیاز دارند که اغلب و به طور مستقیم این پیام را از زبان شما بشنوند: "تو را دوست دارم." ما می توانیم با گفتن چنین جمله هایی، مهرمان را به بچه ها نشان دهیم: "چقدر خوشحالم که بچه ای مثل تو دارم!" بررسی های صورت گرفته گویای آن هستند که نظیر این پیام های اطمینان بخش، اثر رشد دهنده و آرام بخشی روی بچه ها و حتی خردسالان دارد. با مطمئن ساختن مداوم بچه ها، که موجوداتی دوست داشتنی و با ارزش اند، حس قوی بودن را در آنها نیز قوت می بخشیم. هر چه عشق بیشتری به بچه هایتان نثار کنید، به آنها کمک می کنید تا عشق بیشتری در دنیای درونیشان به وجود آورند. عشق را به منزله حق زندگی آنها تلقی کنید. و بدون ترس آن را به فرزندانتان ارزانی دارید، در این صورت چند هزار برابر این عشق به سوی خودتان باز می گردد.
اتفاقاتی که برای فرزندانتان روی می دهد، امکان دارد از دیدگاه شما جزیی و بی اهمیت جلوه کند، اما از نظر آنها خیلی مهم باشد. خود را به جای بچه هایتان قرار دهید و به آنان صادقانه نشان دهید که تا چه اندازه به سخنانشان اهمیت می دهید. بدین ترتیب حس می کنند اشخاص مهمی هستند. هیچ چیز با اهمیت تر از این نیست که گاهی شما از نقش والد بودن بیرون بیایید و دوست او باشید. در این شرایط، نظرش را در زمینه تمام ابعاد زندگی از مسایل شخصی گرفته تا جهانی جویا شوید: "به نظر تو، اتاق نشیمن را چه رنگی بزنیم؟" یا "عقیده ات راجع به بی خانمانان چیست؟" و "اگر رییس جمهور بودی، در زمینه محیط زیست و بهبود حال مردم چه می کردی؟" مطمئن باشید از جواب های منطقی فرزند خود شگفت زده خواهید شد. بچه ها اصولا به پدر و مادری که به حرف هایشان گوش می دهند و پای درد دلشان می نشینند و به ایده ها و اندیشه هایشان، هر چند معیار با عقاید خودشان، احترام می گذارند، و آنها را می ستایند. وقتی بچه ها احساس منحصر به فردی می کنند، شکفته و بالیده می شوند. آنها از طرز برخوردتان یاد می گیرند، که احساس یگانگی کنند.
با کاربرد برنامه های عملی ذیل به فرزندانتان یاری کنید تا به این حس زیبا برسند.
مجموعه ای از عکس ها و کارت ها تهیه کنید:بچه هاتمایل زیادی دارند تا عکس هایی را از دوران کودکی شان گردآوری کنند. کارت ها، جایزه ها و چیزهایی که با آنها احساس غرور می کنند. این عمل به آنها این امکان را می دهد که به گذشته و اصل و نسب خویشتن برگردند و ببینند به چه دستاوردهایی نایل آمده اند. این سرگرمی بچه ها را با زمان آشنا می کند. و به تاریخ علاقمند می سازد. خانواده شما خواه اهل عکس برداری باشند یا نه، خوب است که هر یک از بچه ها دو قطعه عکس بالای تخت خواب خود داشته باشند به این ترتیب که یکی عکس خودشان در حال دوچرخه سواری یا هر کار شاد دیگر باشد و دیگری عکس خانوادگی. حتما می پرسید چرا آنها را بالای تخت بچه ها نصب کنید؟ پژوهش ها حکایت از آن دارند که یک زمان ۳۰ دقیقه ای در روز وجود دارد که طی آن بچه ها بیشتر از سایر مواقع همه چیز را به خود جذب می کنند. این ۳۰ دقیقه، زمان پیش از رفتن بچه ها به بستر است. با کمال تاسف اکثر بچه ها در این مدت تلویزیون تماشا می کنند. در صورتی که عکس های بالای تخت، تصویر دلنشینی پیش از رفتن به بستر برای آنها ایجاد می کند. این تصویرهای مثبت احتمالا آخرین چیزی است که آنها قبل از خواب می بینند و نخستین چیزی است که موقع بیداری مشاهده می کنند.
در نتیجه پیام "من شایسته و دوست داشتنی هستم" و رمز اعتماد به نفس زیاد، حتی زمانی که در خواب هستند، در آنها قوت می گیرد. علت اثر بخش بودن این روش آن است که در زمان خواب نیم هشیار، آن چه در طی روز روی داده، بین ۳ تا ۵ دفعه بازبینی می کند. اما آن چه را که در ۳۰ دقیقه پیش از خواب در ذهن ثبت کرده، دست کم ۱۰ مرتبه تکرار می شود. دو عکس بالای تخت، یکی از راهکارهای موثر جهت دادن این اطمینان است که "من محبوبم!"
بچه ها نیازمند تشویق هستند، همان گونه که گیاهان محتاج آب اند. آنها بدون تشویق قادر به ادامه زندگی نیستند. بکوشید روی تلاش ها و موفقیت های فرزند خود متمرکز شوید، نه ویژگی هایش. مثلا عوض آن که بگویید: "تو بچه منحصر به فردی هستی" می توانید بگویید: "از تو واقعا سپاسگذارم که در آوردن مواد غذایی از فروشگاه کمکم کردی!" هنگام تعریف کردن از او کلی گویی نکنید، به جای این که بگویید: "کارت را بد انجام می دهی" بگویید: "خیلی خوشم آمد امروز صبح خودت لباست را پوشیدی!" وقتی بچه را ترغیب می کنید صحبت را چند لحظه متوقف کنید تا او آن چه را که گفته اید، متوجه شود. بعد در آغوشش بگیرید و نوازشش کنید.
بچه ها در محیطی رشد کرده و شکوفا می شوند که از ارزیابی شدن و مورد قضاوت واقع شدن، نترسند.
تشویق، استقلال طلبی، اعتماد به نفس، اشتیاق به کشف پدیده های نو و تجربه را تحکیم کرده و در عین حال به خویش باوری و پذیرش سایرین کمک می کند.

هنگامی که فرزندان بدرفتاری می کنند بین آنها و رفتارهایشان تفاوت قائل شوید و به خاطر داشته باشید آنها انسان های خوبی هستند که دچار اشتباه شده اند.
تحقیقات نشان می دهند، کودکانی که باور دارند آدم های بدی هستند، تمایل بیشتری به تکرار کارهای بد دارند. بنابراین به خاطر داشته باشید که کمتر آنها را تنبیه کنید!

[=&quot]حتي كودك بيمار هم مي تواند رفتار ناشايستي داشته باشد ، اما در اين مواقع سخت گيري كمتر و پذيرش اجمالي حرف كودك بدون ترديد كاري عاقلانه ، درست و انساني است . در هر صورت كاستن از شدت حد و مرز ها به اين معنا نيست كه شما بايد از ييگيري تهديد هايتان چشم بپوشيد . [/]

[=&quot]محدوديت ها به محض بهبود فرزندتان بايد مجددا برقرار شوند . [/]

[=&quot]اگر ايجاد محدوديت و پيگيري مجازاتهاي مربوطه ، در زمان سلامتي كودك برايتان دشوار بوده است ، نه گفتن در زمان بيماري كودك ، حتي بيش از قبل برايتان مشكل خواهد ب.ود. [/]

[=&quot]بعضي كودكان خردسال هنگام بيماري پرخاشگر تر و ستيزه جو تر مي شوند . [/]

[=&quot]اين تغيير نوعا نتيجه ي خستگي و بي حالي همراه با اغلب بيماريهاست . قبل از تشخيص رفتار ناشايست كودك ، به عنوان علامت زود هنگارم بيماري ، ممكن است شما با عصبانيت صداي خود را بلند كنيد و تنها نيم ساعت بعد متوجه تب دار بودن او بشويد . [/]

[=&quot]محدوديت ها را تا چه حد بايد ناديده گرفت و چه زماني كارها بايد روال عادي خود را از سر بگيرند ؟ [/]

[=&quot]براي اين پرسشها پاسخ مطلقي وجود ندارد ، اما بايد بدانيد كه در بسياري از موقعيت ها ؛ رفتار نادرست كودك شايسته ي مجازات است ؛ حتي اگر حال كودك خوب نباشد . [/]

[=&quot]ما انتظار داريم كودكان بيمار بد اخلاق و غر غرو باشند و به عنوان والديني با حوصله و مهربان اين رفتار هاي بي خطر ولي ناراحت كننده ي آن ها را ناديده مي انگاريم . در حاليكه بايد در هنگام انجام رفتار ناشايست از طرف كودك بيمار ، شدت عمل خود را كاهش دهيد و به يك هشدار قاطع و جدي بسنده كنيد.[/]

[=&quot]در صورت تكرار جرم حتي كودك بيمار شايسته ي مجازات است ، ولي شايد بد نباشد كوتاه تر كردن دوره ي محكوميت او را مد نظر قرار دهيد. [/]

[=&quot]ايمني فرزندتان و نيز يكپارچگي و انسجام محيط اطرافش ، بدون توجه به كسالت او البته بايد محفوظ بماند . [/]

ما اغلب برای فرزندانمان غذا فراهم می کنیم، آنها را با اتومبیل به گردش می بریم و برایشان اسباب بازی می خریم، اما در قلب آنها هیچ چیز به اندازه یک در آغوش گرفتن ساده و نوازش، تاثیر ندارد. هیچ چیز به اندازه یک نوازش محبت آمیز به بچه ها این اطمینان را نمی بخشد که موجوداتی دوست داشتنی و ارزشمندند. با نوازش های متناسب و به موقع، به بچه هایمان نیروی مثبت درونی هدیه می دهید تا بتوانند با چالش های روزافزون زندگی رو به رو شوند. پژوهش ها حکایت از آن دارند که نوزادان برخوردار از نوازش، در مقایسه با آنهایی که از چنین موهبتی محروم هستند، در مقابله با امراض، مقاوم ترند. برای ابراز احساسات و عشق به فرزندانمان باید از پیام های کلامی سود ببریم.
بیشتر اوقات در مورد حیوانات خانگی، گل های باغچه، اتومبیل و جواهرات خود برخورد ملایمی داریم، ولی در عوض نسبت به خود و فرزندانمان سخت گیری می کنیم. وقتی که به خانه می آیید، همان طور که از کنارش می گذرید، می توانید به آرامی به پشت فرزندتان بزنید و یا دست خویش را آهسته بر روی شانه هایش بگذارید و یا چهره اش را نوازش کنید. این کارها این پیام را به او منتقل می کند:
"خشنودم که این جایی و از بودنت لذت می برم!"
"به نظر تو، اتاق نشیمن را چه رنگی بزنیم؟" یا "عقیده ات راجع به بی خانمانان چیست؟" و "اگر رییس جمهور بودی، در زمینه محیط زیست و بهبود حال مردم چه می کردی؟" مطمئن باشید از جواب های منطقی فرزند خود شگفت زده خواهید شد. بچه ها اصولا به پدر و مادری که به حرف هایشان گوش می دهند و پای درد دلشان می نشینند و به ایده ها و اندیشه هایشان، هر چند معیار با عقاید خودشان، احترام می گذارند، و آنها را می ستایند. وقتی بچه ها احساس منحصر به فردی می کنند، شکفته و بالیده می شوند. آنها از طرز برخوردتان یاد می گیرند، که احساس یگانگی کنند.
با کاربرد برنامه های عملی ذیل به فرزندانتان یاری کنید تا به این حس زیبا برسند.
مجموعه ای از عکس ها و کارت ها تهیه کنید:بچه هاتمایل زیادی دارند تا عکس هایی را از دوران کودکی شان گردآوری کنند. کارت ها، جایزه ها و چیزهایی که با آنها احساس غرور می کنند. این عمل به آنها این امکان را می دهد که به گذشته و اصل و نسب خویشتن برگردند و ببینند به چه دستاوردهایی نایل آمده اند. این سرگرمی بچه ها را با زمان آشنا می کند. و به تاریخ علاقمند می سازد. خانواده شما خواه اهل عکس برداری باشند یا نه، خوب است که هر یک از بچه ها دو قطعه عکس بالای تخت خواب خود داشته باشند به این ترتیب که یکی عکس خودشان در حال دوچرخه سواری یا هر کار شاد دیگر باشد و دیگری عکس خانوادگی. حتما می پرسید چرا آنها را بالای تخت بچه ها نصب کنید؟ پژوهش ها حکایت از آن دارند که یک زمان ۳۰ دقیقه ای در روز وجود دارد که طی آن بچه ها بیشتر از سایر مواقع همه چیز را به خود جذب می کنند. این ۳۰ دقیقه، زمان پیش از رفتن بچه ها به بستر است. با کمال تاسف اکثر بچه ها در این مدت تلویزیون تماشا می کنند. در صورتی که عکس های بالای تخت، تصویر دلنشینی پیش از رفتن به بستر برای آنها ایجاد می کند. این تصویرهای مثبت احتمالا آخرین چیزی است که آنها قبل از خواب می بینند و نخستین چیزی است که موقع بیداری مشاهده می کنند.
در نتیجه پیام "من شایسته و دوست داشتنی هستم" و رمز اعتماد به نفس زیاد، حتی زمانی که در خواب هستند، در آنها قوت می گیرد. علت اثر بخش بودن این روش آن است که در زمان خواب نیم هشیار، آن چه در طی روز روی داده، بین ۳ تا ۵ دفعه بازبینی می کند. اما آن چه را که در ۳۰ دقیقه پیش از خواب در ذهن ثبت کرده، دست کم ۱۰ مرتبه تکرار می شود. دو عکس بالای تخت، یکی از راهکارهای موثر جهت دادن این اطمینان است که "من محبوبم!"
بچه ها نیازمند تشویق هستند، همان گونه که گیاهان محتاج آب اند. آنها بدون تشویق قادر به ادامه زندگی نیستند. بکوشید روی تلاش ها و موفقیت های فرزند خود متمرکز شوید، نه ویژگی هایش. مثلا عوض آن که بگویید: "تو بچه منحصر به فردی هستی" می توانید بگویید: "از تو واقعا سپاسگذارم که در آوردن مواد غذایی از فروشگاه کمکم کردی!" هنگام تعریف کردن از او کلی گویی نکنید، به جای این که بگویید: "کارت را بد انجام می دهی" بگویید: "خیلی خوشم آمد امروز صبح خودت لباست را پوشیدی!" وقتی بچه را ترغیب می کنید صحبت را چند لحظه متوقف کنید تا او آن چه را که گفته اید، متوجه شود. بعد در آغوشش بگیرید و نوازشش کنید.
بچه ها در محیطی رشد کرده و شکوفا می شوند که از ارزیابی شدن و مورد قضاوت واقع شدن، نترسند.
تشویق، استقلال طلبی، اعتماد به نفس، اشتیاق به کشف پدیده های نو و تجربه را تحکیم کرده و در عین حال به خویش باوری و پذیرش سایرین کمک می کند.

اي پدر ، اي مادر
اشتباهي اگر از من سر زد
كاه را كوه مكنيد
نخ مو را ننمائيد طناب
من هم انسانم و لغزش دارم
با زبان خوش خود ذهن من آگاه كنيد
تا كه ديگر نكنم كار خطا را تكرار



اي پدر ، اي مادر
احتياجم همه پوشاك و غذا تنها نيست
من به امنيت خاطر چو غذا محتاجم
من محبت زشما مي خواهم



موضوع قفل شده است