آیا این روایت واقعیت دارد ؟!

سلام و درود؛:Gol:
ای بابا فکر ماها که عربیمون خوب نیست هم باشید،آخه همش عربیه که؟کم معلوم میشه که چی به چیه:Moteajeb!:
ممنون
التماس دعا

با صلوات برمحمد وآل محمد
وسلا م بر شما پوینده راه آل محمد (ص)
با تشکر از دوست عزیز جناب خیر البریه، یک آدرس دیگر همراه ترجمه خد مت شما ارسال می گردد.
إرشاد القلوب / ترجمه طباطبايى ؛ ؛ ص231
و اعلموا ايّها الأخوان انّ العمر متجر عظيم مربح و كلّ نفس منه جوهرة و كيف لا يكون كذلك‏
و قد قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله‏: من‏قال‏اشهدان‏لااله‏الّااللَّه‏ وحده لا شريك له الها واحدا احدا فردا صمدا لم يتخذ صاحبة و لا ولدا كتب اللَّه له بكلماته خمسا و اربعين الف الف حسنة و محا عنه اربعين الف الف سيّئة و رفع له خمسا و اربعين الف الف درجة في عليّين‏
. بدانيد اى برادران كه عمر تجارتى است كه ربح و نفع آن عظيم است و هر نفسى از آن گوهر گران مايه‏اى است. و چگونه چنين نباشد و حال آن كه رسول خدا- صلّى اللَّه عليه و آله- فرموده است:
كسى كه بگويد گواهى مى‏دهم اينكه: خدايى نيست مگر خداى‏ يگانه، شريكى براى او نيست، الهى است يگانه و بى‏مثل، صمد است جوفى ندارد و همسر و اولادى براى خود نگرفته خدا براى او چهل و پنج هزار هزار حسنه مى‏نويسد و از نامه عمل او چهل هزار هزار گناه و سيئه محو مى‏نمايد و براى او چهل و پنج هزار هزار درجه در اعلا عليّين بالا مى‏برد.
فقال: له جبرائيل يا رسول اللَّه كلّ شى‏ء يحصى حسابه الا قول الرّجل‏ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ وحده لا شريك له فانّه لا يحصى ثوابه الا اللَّه فانّ اللَّه تعالى ادّخر لك و لامّتك فاذكرونى اذكركم و ان اللَّه سبحانه يقول اهل ذكرى في ضيافتى و اهل طاعتى في نعمتى و اهل شكرى في زيادتى و اهل معصيتى لا أويسهم من رحمتى ان تابوا فأنا حبيبهم و ان مرضوا فأنا طبيبهم اداويهم بالمحن و المصائب لا طهّرهم من الذّنوب و المعايب.
پس جبرئيل خدمت پيغمبر- صلّى اللَّه عليه و آله- عرض كرد: يا رسول اللَّه هر چيز حساب آن به شمار مى‏آيد مگر گفتن مؤمن: خدايى جز خداى يگانه نيست و شريكى از براى او نمى‏باشد، پس به تحقيق كه اين ذكر ثوابش را نتواند شماره كند مگر خداى متعال، پس به درستى كه خداى متعال براى تو و امّت تو اين آيه كريمه را ذخيره فرموده است: پس ياد كنيد مرا ياد مى‏كنم شما را. و به درستى كه خداى متعال مى‏فرمايد: اهل ذكر من در مهمانى من هستند. و اهل طاعت و بندگى من در نعمت من هستند. و اهل شكر من در زيادتى و افزايش نعمتم هستند. و اهل معصيتم را از رحمتم مأيوس نمى‏كنم. اگر توبه كنند من دوست آنها هستم. اگر مريض شوند من طبيب آنها هستم، آنها را به محنتها و مصيبت‏ها مداوا مى‏كنم‏ تا آنها را از گناهان و عيب‏ها پاك كنم.
و قال على بن الحسين عليهما السّلام‏: العقل دليل الخير و الهوى مركب لمعاصى و الفقه وعاء العمل و الدّنيا سوق الآخرة و النّفس تاجرة و اللّيل و النّهار رأس المال و المكسب الجنة و الخسران النّار هذا و اللَّه التّجارة الّتى لا تبور و البضاعة الّتى لا تخسر. و قال مثله صلّى اللَّه عليه و آله. و سوق الفائزين من شيعته و شيعة آبائه و ابنائه عليهم السّلام و لقد جمع اللَّه هذا كلّه بقوله تعالى: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ‏ «1».
حضرت على بن الحسين زين العابدين- عليهما السّلام- مى‏فرمايد: عقل راهنماى خيرات است و هوا و هوسهاى نفسانى مركب گناهان است. فهم ظرف عمل، دنيا بازار آخرت است.
و نفس تاجر اين بازار است. و شب و روز سرمايه است. و سود اين تجارت بهشت است. و ضرر آن آتش است. اين است به خدا تجارت آن چنانى كه فانى نخواهد شد و بضاعت و جنسى كه در معامله آن ضرر نيست. و مثل اين فرمايش از رسول خدا- صلّى اللَّه عليه و آله- رسيده است. و در آن ذكر شده كه: دنيا بازار رستگاران از شيعيان است كه پيرو ائمه خود- عليهم السّلام- مى‏باشند. و به تحقيق كه جامع همه اين فرمايشات اين آيه كريمه است: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد مالها و اولادتان شما را از ذكر خدا باز ندارد و كسانى كه چنين كنند پس اينان از زيان‏كارانند.
______________________________
(1) سوره منافقون، آيه 9.
و قال سبحانه: رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ‏ «1».
مردانى هستند كه تجارت و معامله آنها را از ياد خدا باز نمى‏دارد.
و قال تعالى: فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا ذلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ‏ «2».
رو برگردان از كسى كه از ياد ما روگردانده و اراده نكرده است مگر زندگانى دنيا اين است نهايت علم آنان.
و قال تعالى: وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً «3».
اطاعت نكن كسى كه غافل كرديم قلب او را از ذكر ما و پيرو هواى خود مى‏باشد و در كار او زياده‏روى است.
و قال علىّ عليه السّلام‏: انّ اللَّه سبحانه و تعالى جعل الذكر جلاء للقلوب تسمع به بعد الوقرة و تبصر به بعد الغشوة و تنقاد به بعد المعاندة و ما برح اللَّه عزّت آلائه في البرهة بعد البرهة و في ازمان الفترات عباد ناجاهم في فكرهم و كلّمهم في ذات عقولهم فاستصبحوا بنور يقظة في الابصار و الاسماع و الافئدة يذكّرون بايّام اللَّه و يخوّفون مقامه بمنزلة الادلّة في الفلوات من اخذ القصد حمدوا اليه طريقه و بشّروه بالنّجاة و من اخذ يمينا و شمالا ذمّوا اليه الطريق و حذّروه من الهلكة و كانوا كذلك مصابيح تلك الظّلمات و ادلّة تلك الشّبهات و انّ للذّكر لاهلا اخذوه من الدنيا بدلا فلم تشغلهم تجارة و لا بيع عنه يقطعون به ايّام الحياة و يهتفون بالزّواجر عن محارم‏
______________________________
(1) سوره نور، آيه 37.
(2) سوره نجم، آيه 29.
(3) سوره كهف، آيه 28.

اللَّه في اسماع الغافلين و يأمرون بالقسط و يأتمرون به و ينهون عن المنكر و يتناهون عنه فكانّما قطعوا الدّنيا الى الآخرة و هم فيها فشاهدوا ما وراء ذلك فكانّما اطّلعوا غيوب اهل البرزخ في طول الاقامة فيه و حقّقت القيامة عليهم عداتها فكشفوا غطاء ذلك لاهل الدّنيا حتّى كأنّهم يرون ما لا يرى النّاس و يسمعون ما لا يسمعون فلو مثّلتهم لعقلك في مقاومهم المحموده و مجالسهم المشهودة و قد نشروا دواوين اعمالهم و فرغوا لمحاسبة انفسهم على كلّ صغيرة و كبيرة امروا بها فقصّروا عنها او نهوا عنها ففرّطوا فيها و حملوا ثقل اوزارهم ظهورهم فضعفوا عن الاستقلال بها فنشجوا نشيجا و تجاوبوا نحيبا يعجّون الى ربهم من مقام ندم و اعتراف ذنب لراية اعلام هدى و مصابيح دجى قد حفت بهم الملائكة و تنزّلت عليهم السّكينة و فتحت لهم ابواب السماء و اعدّت لهم مقاعد الكرامات في مقام اطلع اللَّه عليهم فيه فرضى سعيهم و حمد مقامهم يتنسّمون بدعائه روح التّجاوز رهائن فاقة الى فضله و اسارى ذلّة لعظمته جرح طول الاسى قلوبهم و طول البكاء عيونهم لكل باب رغبة الى اللَّه منهم يد قارعة يسئلون من لا تضيق لديه المنادح و لا يخيب عليه الرّاغبون فحاسب نفسك لنفسك فانّ غيرها من الانفس لها حسيبه غيرك‏ «1».
على- عليه السّلام- مى‏فرمايد: خداوند سبحان ذكر و ياد خود را صيقل و روشنايى دلها قرار داد، كه به سبب آن بعد از كرى مى‏شنوند و بعد از تاريكى مى‏بينند و بعد از دشمنى و ستيز فرمان مى‏برند. و هميشه براى خدا- كه نعمتها و بخششهايش ارجمند
______________________________
(1) نهج البلاغه، خطبه 213.
است- در باره از زمان بعد از پاره ديگر و در روزگارهايى كه آثار شرايع در آنها گم گشته بندگانى است كه در انديشه‏هايشان با آنها راز مى‏گويد و در حقيقت عقلهايشان با آنها سخن مى‏فرمايد.
پس با نور بيدارى چشمها و گوشها و دلها استصباح مى‏كنند و زندگى خود را روشن مى‏نمايند. و روزهاى خدا را به ياد مردم مى‏آورند و آنها را از عظمت حق تعالى مى‏ترسانند. آنها به منزله راهنمايان در بيابانها هستند كه هر كس راه را درست و صحيح مى‏پيمايد راه او را مى‏ستايند و او را بشارت به نجات مى‏دهند، چون پايان راه راست نجات است. و هر كس طريق اعوجاج پيش گيرد و به چپ يا راست برود راه او را مذمّت مى‏كنند و او را از هلاكت بر حذر مى‏دارند. و آنها با اين اوصاف چراغهاى اين تاريكيها هستند و راهنماى در اين شبهه‏ها. و به تحقيق براى ذكر خدا اهلى هست كه آن را به عوض دنيا اختيار كرده‏اند و تجارت و معاملات آنها را از آن باز نمى‏دارد و ايّام زندگانى خود را با آن به پايان مى‏رسانند. و براى بازداشتن ديگران از كارهايى كه خدا حرام فرموده و فرياد مى‏زنند و گفتارى كه سبب جلوگيرى از آن كارهاست در گوشهاى بى‏خبران وارد مى‏كنند. و به امور عادلانه امر مى‏كنند و خود نيز به آن عمل مى‏كنند. و از منكرات و زشتيها ديگران را باز مى‏دارند و خود نيز باز مى‏ايستند. و به واسطه يقين خود گويا دوران دنيا را طى كرده و به آخر رسيده‏اند و آنچه در پى دنيا است با نور ايمان ديده‏اند. و گويا عالم برزخ و طول مدّت آن را مطلع شده‏اند و آشكارا زندگى پنهان اهل برزخ را مشاهده مى‏كنند كه قيامت وعده‏هاى خود را عليه ايشان ثابت نموده.
پس با بيانات و مواعظ خود پرده را از پيش اهل دنيا برداشته به طورى كه گويا آنها مى‏بينند آنچه را كه مردم نمى‏بينند و مى‏شنوند آنچه را آنها نمى‏شنوند. و اگر آنها را با عقل خود در مقامهاى پسنديده و مجلسهاى شايسته آنها تصوّر كنى در حالى كه دفترهاى محاسبه اعمالشان را باز كرده و خود را براى حساب خود فارغ و آماده كرده‏اند بر هر امر كوچك و بزرگ كه مأمور انجام آن بوده‏اند و در آن تقصير نموده‏اند يا آنچه نهى از آن شده‏اند و آن را مرتكب شده و افراط نموده‏اند، و گناهان سنگين خود را بر پشتشان بار كرده و از برداشتن آن ضعيف و ناتوان گرديده‏اند، و گريه را در گلوى خود نگاه مى‏دارند و ناله و فرياد آنها به درگاه خدا بلند است و اظهار ندامت و اقرار به تقصير و گناهان خود مى‏نمايند. هر آينه نشانه‏هاى هدايت را در آنها مى‏بينى و آنها به منزله چراغها در تاريكى هستند. ملائكه اطراف آنها را گرفته‏اند و موجبات اطمينان بر آنها نازل گشته و درهاى آسمان براى آنها باز شده و جاهاى ارجمند بر ايشان مهيّا گرديده در جايى كه خدا بر آنها مطّلع است و از كوشش آنها راضى است و روش آنها را مى‏ستايد در حالى كه به مناجات با خدا نسيم عفو و بخشش را استشمام مى‏كنند. ايشان گروگان به فضل و كرم خدا و اسيران تواضع و فروتنى در مقابل عظمت و بزرگوارى او هستند. بسيارى اندوه دلها و بسيارى گريه چشمهايشان را مجروح ساخته است. و براى هر درى كه راه رغبت و توجّه به خداست ايشان را دست كوبنده‏اى‏ است. از كسى سؤال مى‏كنند كه در دادن نعمتهاى بسيار به بندگان در مضيقه و تنگى قرار نمى‏گيرد و تقاضاكنندگان از درگاهش محروم بر نمى‏گردند. پس تو، به حساب خويش برس! زيرا به حساب ديگران محاسبى غير از تو مى‏رسد.
________________________________________
ديلمى، حسن بن محمد - طباطبايى، سيد عباس، إرشاد القلوب / ترجمه طباطبايى، 1جلد، جامعه مدرسين - قم، چاپ: پنجم، 1376ش.
التماس دعا:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol: