ترس از خدا در كنار مردمي بودن
تب‌های اولیه
ترس از خدا در كنار مردمي بودن
بسم الله الرحمن الرحيم
خداوند متعال درباره ي ترس آياتي را بيان فرموده است از جمله آيه ي 155 از سوره مباركه ي بقره كه درباره ي امتحانهاي الهي است، در اين مقام سخني بسيار ارزشمند از كلام امام راحل (ره) مي نويسم:
«شما هر چه خوف داريد از خودتان بترسيد از اينكه مبادا مسير، يك مسير ديگر بشود و راه، يك راه ديگري باشد و مردمي بودن از دستتان برود، از اين بترسيد كه اگر يك وقت اين قضيه پيش آمد و شما از مردمي بودن بيرون رفتيد و يك وضع ديگري پيدا كرديد آن وقت بدانيد كه آسيب مي بينيد
«روزنامه ي جمهوري اسلامي،
به نقل از صحيفه ي نور، ج 16، ص 446»
خداوند متعال درباره ي ترس آياتي را بيان فرموده است از جمله آيه ي 155 از سوره مباركه ي بقره كه درباره ي امتحانهاي الهي است، در اين مقام سخني بسيار ارزشمند از كلام امام راحل (ره) مي نويسم:
«شما هر چه خوف داريد از خودتان بترسيد از اينكه مبادا مسير، يك مسير ديگر بشود و راه، يك راه ديگري باشد و مردمي بودن از دستتان برود، از اين بترسيد كه اگر يك وقت اين قضيه پيش آمد و شما از مردمي بودن بيرون رفتيد و يك وضع ديگري پيدا كرديد آن وقت بدانيد كه آسيب مي بينيد
«روزنامه ي جمهوري اسلامي،
به نقل از صحيفه ي نور، ج 16، ص 446»
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و تشکر
sarbaz;208833 نوشت:
خداوند متعال درباره ي ترس آياتي را بيان فرموده است از جمله آيه ي 155 از سوره مباركه ي بقره كه درباره ي امتحانهاي الهي است، در اين مقام سخني بسيار ارزشمند از كلام امام راحل (ره) مي نويسم: «شما هر چه خوف داريد از خودتان بترسيد از اينكه مبادا مسير، يك مسير ديگر بشود و راه، يك راه ديگري باشد و مردمي بودن از دستتان برود، از اين بترسيد كه اگر يك وقت اين قضيه پيش آمد و شما از مردمي بودن بيرون رفتيد و يك وضع ديگري پيدا كرديد آن وقت بدانيد كه آسيب مي بينيد «روزنامه ي جمهوري اسلامي، به نقل از صحيفه ي نور، ج 16، ص 446»
ضمن تقدیر از مطلب خوبتان در مورد استشهادتان به آیه کریمه باید عرض شود که مقصود از« خوف» در آيه مورد بحث مبتلا شدن به ناامني است 1 که یکی از امتحانات الهی است اما در مورد کلام حضرت امام ره مورد ابتلا ء ترس نبوده بلکه زینت های دنیوی است.
همه محدوده عالم طبيعت، قلمرو آزمون خداست و هرچه در اين جهان به انسان برسد، خواه درد و رنج يا رفاه و آسايش، و نيز همه حوادث، اعم از تلخ و شيرين، آزمون الهي است و همان‌گونه كه هيچ چيز رايگان به انسان داده نمي‌شود، چنانچه بر اثر موفقيت در آزمون پيشين، به انسان پاداشي داده شود نيز آغاز امتحاني جديد است، زيرا دنيا دار امتحان است؛ نه دار جزا، و جزاي محض كه در كنار آن تكليف و آزمون نيست مربوط به قيامت است.
خداي سبحان در اين باره كه همه عالم طبيعت، نشئه آزمون است، چنين فرمود: (إنّا جعلنا ما علي الأرض زينةً لها لنبلوهم أيّهم أحسن عملاً).2 آنچه بر روي زمين است، زينت زمين و وسيله آزمون اهل آن است؛ نه زينت انسان. نعمت و سرسبزي زمين براي آزمون شكر، و نقمت پژمردگي آن براي آزمون صبر است. زينت انسان همان كمالي است كه در جان اوست: (ولكنّ الله حبّب إليكم الإِيمان وزيّنه في قلوبكم).3 هرچه بيرون از نفس انسان و جداي از حقيقت اوست، زينت انسان به شمار نمي‌آيد؛ زيورآلات، لباس فاخر و مانند آن، زينت دست و بدن است؛ نه زينت نفس. كسي كه علم و تقوا تحصيل كند و آنرا پيشه خود سازد خويش را مزين مي‌كند؛ اما اگر كسي زمين موات را با كشاورزي اِحيا كرد يا خانه‌اي در آن بنا نهاد زمين را مزيّن كرده است؛ نه خود را. معقول و ممكن نيست كه با خوشرنگ شدن زمين و مانند آن، انسان مزين شود، زيرا انسان موجودي جاودانه و اين امور رفتني است و در آينده دور يا نزديك، فرجام همه سبزي و خرّمي زمين پژمردگي است: (وإنّا لجعلون ماعليها صعيداً جُرُزاً).4 بنابراین شاهد کلام حضرت امام ره در مورد آزمایش شدن انسانها نسبت به زینت های دنیوی می باشد.
موفق باشید
1. تسنيم، جلد 7 - صفحه 641
2.سوره كهف، آيه 7.
3.سوره حجرات، آيه 7. تسنيم، جلد 7صفحه 648
4.آیه 8 سوره کهف،تسنيم، جلد 7 - صفحه 647