رعایت احکام الهی تا به کجا

با سلام ...
یکی از اساتید احکام یه داستانی رو از یکی از بزرگان دینی ما تعریف کردند ( نامشون رو بهمون نگفتن ) که دیدم خالی از لطف نیست براتون تعریف کنم ...

یه عالمی بودند که سالیان سال مدح خدا رو میگفتند ... و برای خودشون مریدان و شاگردانی داشتند ... تا اینکه مریضی سخت و جان کاهی به سراغ ایشون میاد و ایشون رو تو رخت خواب بستری میکنن ... این مریضی به مرور زمان ایشون رو ضعیف میکنن ... و روز به روز حالشون بدتر میشده ... ( یکی از اثرات سو بیماریشون این بود که روی ادرارشون کنترل نداشتن) ... تا اینکه اطرافیان ایشون از ایشون قطع امید میکنن ... و ایشون رو رو به قبله میکنن ... ولی هر بار که ایشون رو رو به قبله میکردند . ایشون با همون حالت ضعف بدنی که داشتن به سختی خودشون رو از حالت رو به قبله خارج میکردند و جهتشون رو عوض میکردند ...

این داستان ادامه پیدا میکنه تا اینکه ایشون به مرور زمان و عنایات الهی حالشون خوب میشه ... بعد از اینکه حالشون خوب میشه شاگردانشون دور استاد جمع میشن و ماجرا رو تعریف میکنن و حکمت این داستان رو از ایشون میپرسن ...

ایشون هم جواب میده ... اون جا دقیقا از همونجاهایی بود که هر کس باید به وظیفه خودش عمل میکرد ... چون من احتیاط میکردم که ممکن هست نتونم کنترلی روی خودم داشته باشم خودم رو از حالت رو به قبله خارج میکردم .... و شما هم داشتین به وظیفه خودتون عمل میکردید ...