عزاداري صحيح((همه بخوانند))

تب‌های اولیه

20 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عزاداري صحيح((همه بخوانند))

بسم الله الرحمن الرحيم

مطلبي که قصد عرض دارم اين است که بنده هنوز سر در نياورده ام از اين سنت عزادري که به شکل زير وجود دارد



قبل از شهادت حضرات ائمه عليهما السلام شروع به عزاداري مي شود
و روز بعد از شهادت هيچ خبري از عزا و ماتم نيست

بنده که عقل ناقصم قد نمي دهد دوستان راهنمائي کنند
دليل عزاداري قبل از شهادت چيست وقتي که بنا به تاريخ ان بزرگوار زنده اند
و دليل توقف ماتم بعد از شهادت چيست و قتي که ايشان به شهادت رسيده اند؟

مثل اينکه پدر کسي در حال احتضار باشد بعد همه بالاي سرش سياه بپوشند و عزاداري کنند
ولي به محض فوتش يک روز بعد لباس سياده دراورده و فراموش کنند

کمي بيانديشيم احترام و پاسداشت ياد ائمه به چه صورتي صحيح است؟
اگر غريبه اي از شما بپرسد چرا سياده پوشيده اي بگوييد 2 روز ديگر شهادت است
بعد يک روز بعد از شهادت شما را با لباس سفيد ببيند نمي گويد اين ديگر چه طرز عزاداري است؟

تازه در بعضي شهرها عصر همان روز عزا تمام ميشود و مي گويند قتل شکست!!!!!!!!! شکست؟شيشه بود که بشکند؟

به احترام مرحوم حداقل سه روز ماتم مي گيرند بعد از مرگش نه قبل از ان

هدف عزاي عمومي نيست عرضم شخصي است براي انان که درد عشق دارند

يا علي

سلام

هدف فکر نکنم تنها عزا داری باشه

مهم پاسداشت ان واقعه است و اطلاع دادن به افراد که شهادت نزدیک است و مهیا شدن برای روز ان:Gig:

سلام.

به نظرم كارمون يك كم افراط و تفريط داره. اما در مورد لباس سياه پوشيدن اجباري درش نيست . كسي هم كه يك روز يا دو روز و يا حتي سه روز به احترام لباس سياه مي پوشه ارزش داره چون قلباً اعتقاد داره و اعتقادات هر كسي محترم است. يكي هم ممكنه اعتقادش باشه تا يك هفته يا 40 روز لباس سياه بپوشه.
قتل شكست و اين حرفا هم گفته عوام است.

احترام و پاسداشت ائمه هم در صورتي صحيح است كه چه در روز عزا و چه غير عزا گناه نكنيم.

سلام

عرض اصلی بنده این است که چرا قبل از شهادت عزاداری می کنیم و یک روز بعد از شهادت که در حقیقت زمان عزا بعد از شهادت است نه قبل از ان
چرا بعد از شهادت عزا یادمان می رود؟

برای عزیز ازدست رفته عزاداری می کنند نه عزیز در حال از دست رفتن

ژایه بحثم همین نکته است و الا بنده همه اصول عزاداری را قبول دارم الا همین یکی

یا ابن الکوثر(ع);208348 نوشت:
مهم پاسداشت ان واقعه است و اطلاع دادن به افراد که شهادت نزدیک است و مهیا شدن برای روز ان

معمولا برای یک روز که مهیا می شوند روز بعدش را هم باید پاس بدارند

مثلا برای ایام فاطمیه سلام الله علیها
10 روز عزا می گیرند ولی روز بعد از شهادت حضرت فاطمه علیها السلام که روز عزای علی و اولاد علی علیهم السلام است ما دیگر عزادار نیستیم
روزی که حسن و حسین علیهم السلام سیاه پوش می شوند ما دیگر سیاه نمی پوشیم و.......

**عبدالله**;208418 نوشت:
معمولا برای یک روز که مهیا می شوند روز بعدش را هم باید پاس بدارند

مثلا برای ایام فاطمیه سلام الله علیها
10 روز عزا می گیرند ولی روز بعد از شهادت حضرت فاطمه علیها السلام که روز عزای علی و اولاد علی علیهم السلام است ما دیگر عزادار نیستیم
روزی که حسن و حسین علیهم السلام سیاه پوش می شوند ما دیگر سیاه نمی پوشیم و.......

سلام بر شما.

شهادت معصومین ،بالاخص خاصه در شهادت، مانند امام حسین علیه السلام و یا حضرت زهرا سلام الله علیها از لحاظ عزا و ماتم زمان ومکان نمی شناسد،مثلا گریه حضرت ادم بر امام حسین و یا گریه و ماتم جبرئیل در معراج بر حسین و حسن علیهما السلام و یا گریه ختمی مرتبه و یا حضرت امیر قبل از شهات امام حسین،وغیره...ولی از انجا که شهادت این بزرگان دارای پیام و فلسفه بزرگی است قبل از شهادت، این امور را باید برای مردم گوشزد نمود تا امادگی لازم برای پذیرش این امر را داشته باشند،که خود همین مطلب از امور تولی و تبری است،یعنی گفتن سخنان و حقایقی که دانش اشخاص را نسبت به انها فزونی بخشد و نتیجتا دوستی و حب را نسبت به انها بیشتر نماید و دشمنی با مصادیق علیه ان بزرگان برای مردم روشن شود ....

به عبارتی یکی از این مصادیق همین روشن نمودن حقایق و فلسفه شهادت انهاست در شبهای متوالی و قبل از وقوع واقعه،ابعاد شهادت این بزرگان را نمی توان در یک شب بازگو نمود بلکه برای پذیرش و امادگی جانها نیاز به مقدمات است و اوج این پذیرش مصادف با وقوع واقعه و موقف ان است که روز شهات باشد......

----------------------------------

سلام

عرض کردم همه انچه قبل از شهادت برگزار میشود را قبول دارم و صحیح می دانم

صحبتم بعد از شهادت است که حتی به یک روز هم نمی کشد و همه چیز از یاد می رود

**عبدالله**;208446 نوشت:
سلام

عرض کردم همه انچه قبل از شهادت برگزار میشود را قبول دارم و صحیح می دانم

صحبتم بعد از شهادت است که حتی به یک روز هم نمی کشد و همه چیز از یاد می رود

سلام بر شما.

بعد از شهادت موارد کم رنگ تر می شوند نه اینکه از بین بروند، البته این موضوع هم متعارف است.

**عبدالله**;208417 نوشت:
عرض اصلی بنده این است که چرا قبل از شهادت عزاداری می کنیم و یک روز بعد از شهادت که در حقیقت زمان عزا بعد از شهادت است نه قبل از ان چرا بعد از شهادت عزا یادمان می رود؟

سلام

یه چیزی بگم؟

من شک دارم اصلا زمان برگزاریمون درست

باشه دقت کنید

مثلا ائمه بقیع در مدینه شهید شدند در انجا برفرض دوم ربیع است(بر فرض است )

در ایران اول !!!

خوب ما چرا روز دوم ربیع به وقت ایران را مراسم می گیریم؟!!

اگر این اشتباه باشه

پس ما یک روز بعد عزا می گیریم:Gig:

**عبدالله**;208418 نوشت:
مثلا برای ایام فاطمیه سلام الله علیها 10 روز عزا می گیرند ولی روز بعد از شهادت حضرت فاطمه علیها السلام که روز عزای علی و اولاد علی علیهم السلام است ما دیگر عزادار نیستیم روزی که حسن و حسین علیهم السلام سیاه پوش می شوند ما دیگر سیاه نمی پوشیم و.......

ایام فاطمیه ایام مجهول است یعنی زمان دقیق مشخص نیست

ولی در مورد امام حسین(ع) که تا سوم صبر می گیریم

ولی منم با 10 روز قبل یکم مخالفم

واقعا چرا؟ 10 روز قبل؟:Gig:

erfan_alavi;208456 نوشت:
بعد از شهادت موارد کم رنگ تر می شوند

ایراد همین جاست

عزای واقعی بعد از شهادت است نه قبل از شهادت
قبل از شهادت زمینه سازی معرفتی بشود و بعد از شهادت عزاداری بهتر نیست؟

**عبدالله**;208484 نوشت:
ایراد همین جاست

عزای واقعی بعد از شهادت است نه قبل از شهادت
قبل از شهادت زمینه سازی معرفتی بشود و بعد از شهادت عزاداری بهتر نیست؟

سلام بر شما.
عزادارى براى اباعبدالله(ع) عزادارى معمولى نیست؛ بلکه تبدیل به فرهنگ فراگیر شده است. وقتى تبدیل به فرهنگ شد، دیگر زمان و مکان نمى شناسد، از این رو تا نسیم محرم به مشام جان می‌ وزد، پوشیدن لباس عزا و سیاه پوش کردن کوچه و خیابان ها و مساجد و تکیه ها شروع می‌‌ شود.

در ثانی سیره معصومین این بوده که از همان اول محرم محزون بودند...

از امام رضا عليه السلام روايت شده است كه فرمود:
كانَ أبي إذا دَخَلَ شهرُ المُحرَّمُ لا يُرى ضاحكاً وكانتِ الْكَآبَة تَغْلِبُ عليهِ حتّى يَمضي مِنهُ عشرةَ أيّامٍ فإذا كانَ يَوم العاشِر كانَ ذلكَ اليَومُ يومَ مصيبتِهِ وحُزْنِهِ وَبُكائِهِ ويقولُ هو اليَوْمُ الّذي قُتِلَ فيِهِ الحسينُ عليه السلام؛

هنگامى كه ماه محرم محرم فرا مى رسيد تا ده روز كسى پدرم را خندان نمى ديد واندوه در چهره اش موج مى زد. هنگامى كه روز دهم محرم فرا مى رسيد آن روز، روز اندوه وماتم و زارى او بود ومى گفت: اين همان روزى است كه [جدم] حسين عليه السلام در آن كشته شد...

در روایت دیگر امام رضا (ع) به ریان بن شبیب، که روز اول محرم به محضر آن حضرت شرفیاب شد، فرمود :

« یا ابن شبیب ان کنت باکیا لشیئ فابک علی الحسین فانه ذبح کما یذهب الکبش... ؛ای پسر شبیب اگر بر مصیبتی گریه می کنی ، بر حسین بن علی گریه کن چون که آن بزرگوار را همانند گوسفند سر بریدند و همراه او هیجده تن از اهل بیت او -که در زمین همانندی نداشتند- به شهادت رسیدند. » سپس خضرت فرمود:

«...فاحزن لحزننا و افرح لفرحنا؛اگر خوش حال می شوی از این که در درجات عالی بهشت با ما باشی ،در حزن ما محزون ودر شادی ما شاد باش. »

یاعلی

سلام

کسی به شک من پاسخ نداد؟:Gig:

سلام در ابنتدای کلام عرض کردم که در میان عزای حضرات ائمه عزای اباعبدالله به طور صحیح برگزار می شود

در ایام دهه بحثهای معرفتی---عاشورا تاسوعا عزاداری--بعد از ان تا اربعین عزای و بحثهای معرفتی

بنده بحثم درباره سایر حضرات معصومین است نه حضرت اباعبدالله علیه السلام

یا ابن الکوثر(ع);209987 نوشت:
کسی به شک من پاسخ نداد؟

اگر به ان صورتی که عرض کردم باشه این مسئله حله چون ما قبل و بعد از روز شهادت عزاداری می کنیم در اون حالت

**عبدالله**;210040 نوشت:
سلام در ابنتدای کلام عرض کردم که در میان عزای حضرات ائمه عزای اباعبدالله به طور صحیح برگزار می شود در ایام دهه بحثهای معرفتی---عاشورا تاسوعا عزاداری--بعد از ان تا اربعین عزای و بحثهای معرفتی بنده بحثم درباره سایر حضرات معصومین است نه حضرت اباعبدالله علیه السلام

سلام

شک من توی زمان بر گزاری(تاریخ اش) است نه سوم و هفتم و چهلم!

وداع حضرت علی علیه السلام با حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
علی علیه السلام پس از به خاک سپاری یار دیرینه و همراه روزگار خوشی‏ها و تلخی‏های خود، در کنار تربت آن عزیز، با رسول خدا چنین درد دل کرد:

«السلام علیک یا رسول الله عنی . والسلام علیک عن ابنتک و زائرتک والبائتة فی الثری ببقعتک والمختار الله لها سرعة اللحاق بک . قل یا رسول الله عن صفیتک صبری وعفا عن سیدة نساء العالمین تجلدی . الا ان لی فی التاسی بسنتک فی فرقتک موضع تعز فلقد وسدتک فی ملحودة قبرک وماضت نفسک بین نحری وصدری . بلی وفی کتاب الله [لی] انعم القبول «انا لله وانا الیه راجعون‏» قد استرجعت الودیعة واخذت الرهینة واخلست الزهراء فما اقبح الخضراء والغبراء، اما حزنی فسرمد واما لیلی فمسهد . وهم لا یبرح من قلبی او یختار الله لی دارک التی انت فیها مقیم . کمد مقیح و هم مهیج . سرعان ما فرق بیننا والی الله اشکو وستنبئک ابنتک بتظافر امتک علی هضمها . فاحفها السؤال والستخبرها الحال . فکم من غلیل معتلج‏بصدرها لم تجد الی بثه سبیلا . وستقول ویحکم الله وهو خیر الحاکمین . سلام مودع لا قال ولا سئم . فان انصرف فلا عن ملالة وان اقم فلا عن سوء ظن بما وعد الله الصابرین . واها واها والصبر ایمن واجمل .
ولولا غلبة المستولین لجعلت المقام واللبث لزاما معکوفا ولاعولت اعوال الثکلی علی جلیل الرزیة . فبعین الله تدفن ابنتک سرا وتهضم حقها وتمنع ارثها ولم یتباعد العهد ولم یخلف منک الذکر والی الله یا رسول الله المشتکی وفیک یا رسول الله احسن العزاء .
صلی الله علیک و علیها السلام والرضوان;

ای پیغمبر خدا! از من و از دخترت که به دیدن تو آمده و در کنار تو زیر خاک خفته است، بر تو درود باد! همان که خداوند سرعت ملحق شدنش به تو را اختیار کرد . ای رسول خدا! پس از دختر برگزیده ‏ات شکیبایی من به پایان رسیده و خویشتن داری من به خاطر سیده زنان جهان از دست رفته است . اما برای من پیروی از سنت تو [که همان صبر باشد] در جدایی تو موجب تسلیت است [ . ای پیامبر خدا!] تو را به دست‏ خود در دل خاک سپردم! و تو بر روی سینه من جان دادی! آری، قرآن خبر داده است که همه از خدائیم و به سوی او باز می‏گردیم . اکنون امانت ‏به صاحبش رسید، و آنچه در گرو بود گرفته شد و زهرا از دست رفت [ . پس از او] آسمان و زمین زشت می‏ نماید و هیچگاه اندوه دلم نمی ‏گشاید و شبم بی خواب است و غم از دلم نمی‏رود، تا خدا مرا در جوار تو ساکن گرداند .
[مرگ زهرا] ضربتی بود که دل را خسته و غصه را پیوسته گردانید، چه زود جمع ما به پریشانی کشیده شد . شکایت [خود را] به خدا می‏برم و دخترت خواهد گفت که امتت پس از تو با وی چه ستم‏ها کردند . آنچه خواهی از او بپرس و احوال را از او جویا شو . تا سر دل بر تو گشاید و خونی که خورده است‏ بیرون آید . او به زودی خواهد گفت و خدا که بهترین داور است [میان او و ستمکاران داوری] نماید .
[سلامی که به تو می‏دهم] سلام وداع کننده است نه از روی ملالت و کسالت . اگر می‏ورم ملول [و خسته جان] نیستم و اگر می‏مانم به وعده خدا بد گمان نیستم، به خاطر وعده ‏ای که خداوند به شکیبایان داده است . در انتظار پاداش می‏مانم که شکیبایی نیکوتر است .
اگر بیم چیرگی ستمکاران نبود برای همیشه در کنار قبرت می ‏ماندم و در این مصیبت ‏بزرگ چون فرزند مرده جوی اشک از دیدگانم می‏راندم .
خدا گواه است که دخترت پنهانی به خاک می‏رود و در حالی که هنوز روزی چند از مرگ تو نگذشته، و نام تو از زبان‏ها نرفته، حق او برده می‏شود و از میراث او منع می‏شود .
ای رسول خدا! شکایت را به سوی خدا می‏برم و دل را به یاد تو خوش می‏دارم، که درود خدا بر تو باد و سلام و رضوان خدا بر فاطمه

و بعد از شهادت زهرا علیه السلام
علی را یا در کنج خانه زانو بغل کرده می دیدی

یا فرزندانش را در آغوش می گرفت و نوازش می کرد
یا به سر زینبش شانه می زد

یا او را شبها تنها می دیدی که سر در چاه می کرد و ناله می زد
یا او را کنار قبر زهرایش مویه کنان و غمزده می دیدی

لعنت خدا بر اول و دوم و بر قاتلان و آزار دهندگان فاطمه زهرا سلام الله علیها

:Moteajeb!:

آنها امامند و ما نیز ماموم واین جا هم میدان آزمایش به مقیاس ظرفیت افراد.شما ممکنه روزها بخاطر ارادت به یک امام عزادار باشی و من فقط همان روز و این به تفاوت ظرفیتهامون بر می گرده.بیش از این هم نمی توان از کسی انتظار داشت.مطمینا کسی می تونه در سوگ ایمه مانند غم پدر خودش گریه کنه که امام رو به اندازه ی پدرش بشناسه.به نظر من غم و شادی علاوه بر مسیله احساس،نوعی ابراز مسیولیت ماموم نسبت به امام نیز هست که بر اساس همون ظرفیت افراد متغیره.
حالا شک در روزش هم خیلی مهم نیست مهم اینه که چون آقامون مهدی عزادارن ما هم ماموم خوبی باشیم.مطمینا امام هم از باطن عمل ما خوب خبر دارن.

متن درد دل امام هم در پایان بسیار جانسوز بود.انشا الله مرحمی باشیم بر زخم دل ایمه با عمل مناسبمون.
موضوع قفل شده است