تیموریان و عزاداری
تبهای اولیه
در دوران تيموريان هر چند تاراج و كشتار تيمور شيعيان را مانند اهل سنت هدف قرارداد
ولی در دوران فرزندش شاهرخ ميرزا كه پايتخت از سمرقند به هرات منتقل گرديد
برنامه سوگواري و عزاداري امام حسين(ع) در كنار شعاير مداحي و منقبتخواني اهل بيت به اوج خود رسيد
و مردم چنان كه آمادگي و عطش در اين زمينه از خود نشان داد كه براي اولينبار كتاب «روضة الشهداء...» ملا حسين كاشفي سبزواري (م 910 ق) در هرات تأليف نموده
كه در آن به مصائب اهل بيت(ع) به ويژه ابا عبدالله الحسين(ع) به گونه داستاني و مردم پسند پرداخته است
و زواياي عاطفي و تراژدي واقعه كربلا با زمينهسازيهاي لازم جهت مظلوميت امام حسين(ع) و يارانش مطرح كرده است.
كتاب روضه الشهدا كه در دوران تيموريان (911 ـ 782 ق) و در هرات عمدتا سنينشين و به زبان فارسي تأليف يافته است
به زودي محافل ديني و اخلاقي پايتخت تيموريان و اطراف آن را فتح نموده به تدريج راه خود را به پايتخت اطراف باز كرد
و بدليل شهرت نويسندهي آن و كاربرد اين مقتل فارسي، مطالب آن به طور گسترده مورد استفاده مرثيه خوانان و واعظان قرار گرفت و مرثيهسرايان به روضهخوانان معروف شدند،
(ملاحسين كاشفي، روضه الشهداء تصحيح ابوالحسن شعراني، «مقدمه»، كامل مصطفي شيبي، تشيّع تصوف، ص 7 ـ 325).